E ne rg ie ke `C asablanca`

Energieke
‘Casablanca’
Ondertussen�in�Casablanca door�Het�Nationale�Theater�en�Toneelgroep�Oostpool.
Gezien:�14/1�Theater�aan�het�Spui,�Den
Haag.�Tournee�t/m�25/2.�Inl:�nationaletoneel.nl/casablanca�*4
Door�onze�medewerker�Kester�Freriks
FOTO�KURT�VAN�DER�ELST
„Al 2500 jaar lang spelen we toneel, en
wat heeft het ons gebracht? Is de wereld
veranderd, verbeterd?” De wanhopige acteur Alfred Lohman zoekt naar rechtvaardiging voor zijn toneelspel in de actualiteit. Dat is niet nieuw.
Nieuw is dat regisseur Jeroen De Man een
slimme vondst deed: hij toont twee werelden, die van het theater en van de werkelijkheid, op het podium van elkaar gescheiden door draaiende panelen. De titel
Ondertussen in Casablanca onthult het
waarom: Aleppo gaat kapot en in de Middellandse Zee verdrinken bootvluchtelingen. Maar toneelspelers spelen toneel,
alsof er niets aan de hand is, de wereld
niet ‘brandt’. Op het voortoneel vertolken
Hans Dagelet en Jacqueline Blom een acteursechtpaar, geïnterviewd door Anniek
Pheifer. Ze bevinden zich in een sleetse
kleedkamer van de Amsterdamse Stadsschouwburg met affiches van voorbije
theaterglorie. Het drietal toont schitterend spel: toneelspelers die scherp naar
andere toneelspelers hebben gekeken,
even ijdel, gevoelig, jaloers, roddelziek
(‘Hoe heet die heks weer, Linda van Dyck?’), vilein (‘Jonge acteurs van Dood
Paard en ’t Barre Land mompelen maar
wat’) maar ook bereid over hun vak te
praten. De Man, afkomstig van de Warme
Winkel, toont hier zijn giftige afkeer van
voorspelbaar ‘toneeltoneel’, zoals hij het
noemt. Draait het decor open, dan zien
we de grimmigheid van oorlog en angst,
uitgedrukt in perfomance en filmbeelden. Op de ritmiek van besloten toneelwereld versus harde werkelijkheid draait
deze energieke voorstelling, hier en daar
over de top, chaotisch en uit balans, maar
dat hoort bij De Man. Deze eerste officiële
voorstelling van Het Nationale Theater,
een nieuwe Haagse toneelsamenwerking,
laat zien dat er elan is.Mooi is de scène
waarin Dagelet een spookachtig droombeeld krijgt: opeens sluipt een beschilderde zwarte man het toneel op, met bebloed hoofd. Hij tekent een bloedspoor
over Dagelets gezicht. Hier komen theatrale inbeelding en actualiteit prachtig
samen.
Dagelet�,�Ohene�Boafo in�Ondertussen..