Mooie liedjes

MAANDAG 9 JANUARI 2017
D5
Media
Geen Journaal
meer om 20 uur
op Canvas
Het magazine Terzake
op Canvas keert vanavond
in een vernieuwde vorm
terug. De meest opmerkelijke wijziging: het programma begint voortaan
om 20 uur. Dat betekent
dat er op weekdagen niet
langer een apart 20 uurJournaal op Canvas is.
Presentatrices Annelies
Beck en Kathleen Cools
blijven op post, de studio
steekt in een volledig
nieuw kleedje. Het meest
recente decor van Terzake
was nog maar sinds augustus 2015 in gebruik, maar
een doorslaand succes was
dat niet.
Na Terzake is De afspraak terug van de partij.
Bart Schols blijft met zijn
programma zeker tot de
zomer op het scherm.
(tove)
Showbizz
Solodebuut
Karen Damen ook
tv-programma
Dit voorjaar neemt Karen Damen (42) haar eerste soloalbum
op. Het wordt meteen een dubbelproject: de plannen om er
ook een tv-programma van te
maken, worden steeds concreter.
Voor haar muzikale project
zal Damen hulp krijgen. Tourist
LeMC en Joost Zweegers liggen
vast, ook Max Colombie van Oscar And The Wolf, Tom Barman,
Ozark Henry, John Miles jr. en
Will Tura worden genoemd.
Maar het wordt ‘veel meer
dan een plaat’, aldus Damen. In
een nieuw tv-programma van
SBS met Damen zal het publiek
het opnameproces van a tot z
kunnen volgen. Een slimme manier van de ex-K3-zangeres om
haar songs te promoten.
Karen Damen staat momenteel op de planken met Blind
date. (jr)
Literatuur
Ricardo Piglia
overleden
Een van de belangrijkste hedendaagse Argentijnse schrijvers, Ricardo Piglia, is overleden. Hij werd 75 en leed al enkele jaren aan de neurologische
ziekte ALS.
Piglia publiceerde zijn eerste
bundel kortverhalen La Invasión (De invasie) in 1967, en
schreef daarna nog vijf romans
en verschillende bundels met
verhalen en essays. Hij doceerde
aan de Amerikaanse universiteiten Princeton en Harvard.
Piglia raakte bij het grote publiek bekend met Respiración
artificial (Kunstmatige ademhaling) (1980), een detectiveroman
waarin ook het bloedige verleden van Argentinië aan bod
komt. De roman wordt beschouwd als een keerpunt in de
Argentijnse literatuur.
(belga)
De broers Walschaerts: Kommil Foo maakt zelden nummers met refreinen, hooguit een paar terugkerende regels.
© belgaimage
Raf en Mich Walschaerts grasduinen in hun repertoire
Mooie liedjes
duren het langst
Voor ‘Kommil Foo in
concert’, een soort best
of van hun repertoire,
nodigden Raf en Mich
Walschaerts Gwen
Cresens uit. Hij
voorzag hun muziek
van nieuwe kleuren en
dimensies. Het
resultaat: wij werden
in vervoering
gebracht.
G
wen Cresens is geen
onbekende voor Raf
en Mich Walschaerts.
Als leider van het ensemble Orquesta Tanguedia ging de bandoneon- en accordeonspeler eerder al virtuoos
met de nummers van Kommil Foo
aan de slag. Ook voor dit project
werkte hij schitterende arrangementen uit, zonder de uitvoerende topmuzikanten in een keurslijf
te steken.
De blazerssectie (Carlo Mertens op trombone, Nico Schepers
op trompet, Dieter Limbourg op
saxofoon en dwarsfluit) blinkt
evengoed uit in jazz als in klassieke, stampende rhythm-and-blues,
breed aangezette pop, filmisch
blaaswerk à la Nino Rota (Fellini,
The Godfather...) en vrolijke second line uit New Orleans. Gitarist Bruno De Groote tovert de
meest subtiele licks uit zijn instrument, maar komt in enkele nummers ook onverwacht rauw uit de
hoek. Pianist Alano Gruarin bepaalt met Cresens de sfeer van de
liedjes en draagt de dramatische,
staccato opbouw van enkele nummers. De contrabas van Ben Faes
Het samenspel van
de achtkoppige
band klinkt op elk
moment naturel
en vertrouwd
graaft dieper en warmer dan eender welke elektrische basgitaar.
En drummer Cesar Janssens heeft
genoeg aan twee fijne borsteltjes
om minutenlang het ritme aan te
geven.
Veel hoogtepunten
Het samenspel van de achtkoppige band klinkt op elk moment
naturel en vertrouwd, ook al hebben we de muziek van Kommil
Foo nog nooit in deze uitvoering
gehoord. Sommige songs herken
je pas wanneer Mich begint te zingen, of Raf een parlando inzet. Het
is trouwens de eerste keer dat de
oudste Walschaerts ons een beetje
aan Leonard Cohen doet denken,
met zijn diepe, warme stem – hoewel hij toch eerder fraai geboetseerde en uitgesproken verhaaltjes vertelt dan rechtlijnige song-
teksten uitspreekt. Kommil Foo
maakt zelden nummers met refreinen, hooguit een paar terugkerende regels. Ik wed dat u van
‘Ruimtevaarder’ niet veel meer
kunt meezingen dan de aanzet
van elke strofe, ‘Meester Frank...’
Hoogtepunten? Moeilijk te zeggen. Het concert duurt meer dan
twee uur, en elk lied heeft zijn eigen kracht en charme. ‘Huis van
fluweel’ misschien, uit de solovoorstelling van Raf. ‘Worsten’,
omdat het zich afspeelt in het nu
bijna vergeten café De Vlaamse
Leeuw en toch nog altijd grappig
en actueel is. ‘Ik ben een zoogdier’
of ‘Het beest is baas’, twee keer
Mich op zijn best, is onbeschaamd
zinnelijk en openhartig. En zo
gaat dat maar door, in het volgepende notitieblokje. Vijf sterren,
dat zegt genoeg.
KAREL MICHIELS
Kommil Foo in concert.
Kommil Foo
¨¨¨¨¨
Gezien op 7/1 in De Velinx,
Tongeren. Op tournee