Diep bedroefd geven wij kennis van het plotseling overlijden

Lieve Douwe,
Als oud-leerling kwam je na vele jaren weer terug op het Christelijk Gymnasium
Beyers Naude. De afgelopen elf jaar was je als docent verbonden aan de
school. Je was een bevlogen, toegewijde en betekenisvolle docent; een docent
Klassieke Talen in hart en nieren. Je was zeer vakkundig en ging tot het uiterste
om leerlingen te begeleiden. Dat dat zeker gewaardeerd werd bleek uit de vele
steunbetuigingen die je van leerlingen en oudleerlingen kreeg toen bekend
werd dat je ziek was.
Jouw eigen plekje op school was lokaal 103. Om de leerlingen fit te houden
stond er altijd een citroengeranium in het lokaal en de ramen stonden meestal
wijd wagen open. Een aantal jaren geleden kocht je een Romeins harnas om
het klassieke element in de klas en de school te versterken.
Muziek was belangrijk voor je. Het spelen op je cello was je uitlaatklep. Soms
frustreerde het je ook dat je niet voldoende kon oefenen omdat je zoveel tijd
aan je werk besteedde. Gelukkig hebben we je meerdere malen mogen horen
spelen bij verschillende activiteiten op school, vaak in een ensemble met
leerlingen
In de afgelopen jaren was je vele malen lid van het kernteam voor de
organisatie en de begeleiding van de klassieke reis. Het ene jaar naar
Griekenland en het andere jaar naar Italië. Je was een groot kenner van de stad
Rome. Je leidde in een rap looptempo de groep leerlingen moeiteloos van de
ene kerk naar het andere historische monument, elk pleintje en straatje kende
je en je wist bij elk plekje in de stad een verhaal te houden.
Gedegen voorbereid kon je er intens van genieten om je vakkennis te delen
met leerlingen en collega’s.
‘s Avonds laat was er tijd voor evaluatie. Je wilde horen of het goed ging, of het
programma aan de verwachtingen voldeed en of het misschien bijgesteld
moest worden. Je stelde hoge eisen aan jezelf.
Tot op het laatst was je betrokken bij de school en de leerlingen. Je wilde
tijdens je ziekteperiode nog zo graag op school komen om les te geven, al
waren het er maar een paar.
Veel te vroeg moeten wij vandaag afscheid van je nemen. Op school zullen we
de leegte voelen.
We zullen je jovialiteit en bijbehorende bulderende lach en je prachtige
humoristische uitspraken missen nu je niet meer in ons midden bent.
Dag Douwe, rust zacht.