BIJBEL VERSUS EGYTOLOGIE - Hoofdstuk 26

Hoofdstuk 26
1519 - 1480 voor Christus - schema 40
Schema 40
In dit hoofdstuk behandelen we een sleuteljaar dat
tevens in wezen het begin van mijn chronologische
revisie inhoudt. Het jaartal van de exodus namelijk
van het Israëlische volk uit Egypte werd verkregen
door de verankering van Salomo’s vierde jaar met het
jubeljaar van 1003 v.Chr. Vierhonderd tachtig jaar
daarvoor vond volgens het bijbelboek 1 Koningen de
uittocht plaats. 1483 voor Christus is dus een
sleuteljaar. We hebben ook gezien dat deze jaartallen
volledig passen met de sabbats- en jubeljaar cyclus.
Ik durf dus beweren dat ik op gebied van bijbelse
chronologie
absolute
jaartallen
doorgeef.
Vraagtekens bij jaartallen betreffende exodus en
385
intocht in Kanaan hoeven niet! Voor Velikovsky272
was het vaststellen van het jaartal van de exodus en
het synchroniseren van deze gebeurtenis met de
Egyptische geschiedenis het ankerpunt bij uitstek. De
exodus uit Egypte betekende voor Israël het begin
van hun geschiedenis als natie. Het Pascha-feest gaat
terug tot deze gebeurtenis en wordt tot op heden
jaarlijks herdacht. De uittocht uit Egypte met de tien
plagen en de vernietiging van het Egyptische leger in
de Rode Zee betekende het einde van Egypte als
grootmacht.
DE HYKSOS
Dit was voor de Egyptische kroniekschrijvers het
ergste wat hun beschaving overkomen was; vreemde
heersers. Ook Josephus verhaalt op dezelfde manier
de gegevens van Manetho. Wat van chronologisch
belang voor deze studie is, is de duur van de Hyksos
overheersing. Aan de Bijbelse gegevens verankerd is
het mogelijk om de duur van de bezetting weer te
geven. De invasie gebeurde in 1483 v. Chr.
tegelijkertijd met de Exodus van de Israëlieten uit
272
Theses for the reconstruction of Ancient History 1945
386
Egypte. Het verdrijven van de Hyksos uit Egypte in
1058 v. Chr. staat chronologisch vast met de Bijbelse
chronologische gegevens van koning Saul. Het
resultaat is 425 jaar van verdrukking voor Egypte. De
fragmentarische gegevens die ons uit Egyptische
bron bereiken komen ongeveer overeen met dit
vanuit Bijbelse gegevens verkregen jaartal.
Manetho geeft de Hyksos twee dynastieën; de
veertiende en de vijftiende. De jaartallen voor deze
dynastieën via de verschillende kroniekschrijvers zijn
de volgende:
XV
Africanus: Eusebius :
Josephus:
Saites 19
//// //
Salatis13
Bnon
44
//// //
Beon
44
Pachnan
61
//// //
Apachnas
37
Staan
50
//// //
Apophis
61
Archles
49
//// //
Jonias
50+1m
Aphobis
61
//// //
Assis
49+2m
387
Africanus : 6 farao’s in 284 jaar
Eusebius : (x) farao’s in 250 jaar
Josephus : 6 farao’s in 254 jaar
XV+XVI:
Africanus : 32 farao’s in 518 jaar
Eusebius : 5 farao’s in 190 jaar
Josephus : totaal 511 jaar
U merkt dat wat we hebben fragmentarisch is.
Monumenten komen als gevolg van de Beeldenstorm,
na de verdrijving van de Hyksos, haast niet voor.
Slechts vier namen273 zijn bewaard gebleven en één
jaartal van 33 voor Aweserre APOPI. Volgens
Manetho’s lijst bestrijken de Hyksos dus de vijftiende
en zestiende dynastie. Deze Grieks-Egyptische
historicus beschrijft de grootste ramp die Egypte ooit
overkwam, namelijk buitenlandse heersers in Egypte.
Toen vier eeuwen later aan de Hyksos heerschappij
een eind kwam, moeten vele Hyksos-monumenten
vernield zijn en ontstond in Egypte weer een
‘damnatio memoriae’ ten opzichte van deze periode.
Dr. Immanuel Velikovsky – 1895/1979 AD
Ik meen dat ik net zoals in KRONOS een woord van
erkenning aan Immanuel Velikovsky moet besteden.
Velikovsky werd in 1895 in het tsaristische Rusland
geboren. Aan de universiteit van Moskou studeerde
hij rechten, geschiedenis en medicijnen; in 1921
studeerde
hij
daar
af.
Hij
begon
een
psychoanalytische praktijk in Israël, toen nog een
Brits mandaatgebied, en verhuisde tegen het eind
273
Alan Gardiner, Egypt of the pharaohs
388
van de jaren twintig naar Zürich en vervolgens naar
Wenen om er de laatste ontwikkelingen in de
psychoanalyse te bestuderen. In Berlijn studeerde hij
biologie, gevolgd door een studie in de natuurkunde
in Edinburgh. In 1939 verhuisde Velikovsky naar
New York en dertien jaar later naar Princeton. Daar
woonde hij tot zijn dood in 1979. Door zijn brede
wetenschappelijke
belangstelling
en
grote
belezenheid kwam Velikovsky tot de ontwikkeling
van revolutionaire theorieën over de oorsprong van
de aarde en ons zonnestelsel. Zijn eerste boek
‘Werelden in botsing’ – WORLDS IN COLLISION botste op tegenstand van de academische wereld en
werd verworpen274. Tot op heden wekt de naam
Velikovsky in het wetenschappelijke establishment
afgrijzen op. Wat mij persoonlijk betreft, en hoewel
kosmologie aan mij niet besteed is, passen de
bevindingen van Velikovsky wel in de chronologische
reconstructie van de oudheid met de Bijbel als
leidraad.
Hierna een korte samenvatting van Velikovsky
kosmologische bevindingen. Rond 1500 voor
Christus was de planeet Venus nog een komeet, die
ontstaan was uit Jupiter, en rond deze tijd de baan
van de aarde verstoorde. Beide hemellichamen
geraakten in elkaars invloedssfeer en de aarde werd
gestoord in zijn omloop om de zon, met als een
gevolg te lange en te korte dagen en nachten wat door
oudheidastronomen ook waargenomen werd. Een
ander
resultaat
waren
aardbevingen,
274
Drs.j.a.van delden, schepping en wetenschap, 1977,
hoofdstuk 13
389
vulkaanuitbarstingen en het vormen van nieuwe
gebergten als gevolg van een bewegende aardkorst.
Uit de staart van de komeet viel een rode stof, soms
vermengd
met
vloeistof,
meteorieten
en
koolwaterstoffen op aarde neer. Met de interactie
tussen Venus en planeet Aarde nam men elektrische
ontladingen waar tussen de kop en de staart van de
komeet. Op aarde gaf deze waarneming aanleiding
tot het ontstaan van mythologische verhalen. De
plaats van de polen op aarde veranderde. De door de
grote hitte verdampte hoeveelheid water viel als
sneeuw neer op plaatsen, waar vroeger geen koud
klimaat heerste met resultaat ingevroren mammoets
in Siberië. Dit ganse kosmologische scenario
gebeurde tegelijk met de Exodus van de Israëlieten
uit Egypte in 1483 v. Chr. en verklaart de Bijbelse
plagen en het uiteengaan van de
Rode Zee. Daarna vond nog een
cyclus van bijna-botsingen plaats
alvorens de planeten van ons
zonnestelsel tot rust kwamen en
hun huidige baan om de zon
innamen.
Het bestuderen van bijvoorbeeld
de historicus Herodotos uit de
oudheid wordt nu eenvoudiger.
Herodotos schrijft dat aan het
Egyptische jaar van 360 dagen
vijf dagen werden toegevoegd en dat de zon ooit in
het westen opkwam. In het licht van Velikovsky’s
bevindingen is Herodotos bericht niet meer op te
vatten als een gevolg van onvoldoende kennis van de
390
oudheidastronomen maar als een wetenschappelijk
waarnemen in de oudheid van veranderingen aan de
hemel.
KOSMISCHE CATASTROFES
De kosmische catastrofe van de 15de eeuw voor
Christus was niet uniek maar een herhaling van een
cyclus van rampen die de post-zondvloed wereld
getroffen heeft. De best
herkenbare
ramp
vanuit de Bijbel is de
vernietiging
van
Sodom en Gomorra.
Zwavel
en
vuur
regenden vanuit de
hemel
neer
en
verwoesten de steden
en het gebied volledig. Chronologisch kan de Sodomramp met nauwkeurigheid op de tijdsbalk geplaatst
worden. In hoofdstuk 17 van Genesis wordt ons het
verhaal gebracht van Gods verbond met Abram en
diens komende erfgenaam Isaak. Vers één leert dat
Abram toen 99 jaar oud was. Eén jaar later zou Isaak
geboren worden. De verwoesting van Sodom
gebeurde voor de geboorte van Izaak en valt dus in
1889 voor Christus. Dit jaar kan als een sleuteljaar
gebruikt worden om andere vermoede catastrofes in
een cyclus te plaatsen. Tussen het jaar van de Exodus
in 1483 v. Chr. en en het jaar 1889 v. Chr. zit er 406
jaar. Ik postuleer een cyclus van mega catastrofes
met intervallen van 46 jaar275. Deze cyclus past
275
KRONOS Hoofdstuk 17, De Kosmische
391
eveneens op enkele maanden na tussen 1483 en 1889
v. Chr. Het resultaat is het volgende:
1483 EXODUS RAMP
1585 MOGELIJKE RAMP
1687 MOGELIJKE RAMP
1789 MOGELIJKE RAMP
1989 SODOM EN GOMORRA RAMP
1993 MOGELIJKE RAMP
2095 MOGELIJKE RAMP
2197 DE DAGEN VAN PELEG. DE AARDE
VERDEELD
Merkwaardig vind ik het feit dat ca. 1585 v. Chr. als
mogelijk catastrofejaar, op één jaar na, met het
zevende jaar van Senwosret (gereviseerd) gelijk valt!
Vermoedelijk zag het zevende jaar van Senwosret,
verondersteld het jaar van een heliakaal opkomen
van de Sothis-ster, een kosmisch fenomeen.
DE ROUTE VAN DE EXODUS
Waar ligt de berg Gods alwaar Mozes de Thora
kreeg? Het zal velen verbazen dat het de christelijke
traditie is die de berg Gods met het zuiden van de
Sinaïwoestijn verbindt. Het was tijdens de regering
van Keizer Constantijn in de vierde eeuw na Christus,
dat daar een klooster gebouwd werd. Het was
aanvankelijk met enig scepticisme dat ik het werk
van Howard Blum276 bestudeerde. Deze onderzoeker
stelt dat de berg Sinaï met de berg Jabal al Lawz in
Megacatastrofe van 860 v. Chr.
The Gold of Exodus – the discovery of the most sacred
place on earth - 1998 - ISBN 0340640456
276
392
Saoedi Arabië geïdentificeerd moet worden. Hij doet
dit op basis van archeologische bevindingen ter
plaatse. De Israëlieten o.l.v. Mozes, zijn dan ook niet
bij de golf van Suez door de Rode Zee getrokken
maar aan de Golf van Akaba! Wanneer ik nu schrijf
dat ik dit boek met enig scepticisme doornam, dan
toont dit aan hoe men als onderzoeker in bepaalde
denkpatronen kan vastzitten. Tijdens heel mijn
studietijd heb ik steeds historische werken en
atlassen gehanteerd die de Sinaï aanduiden als de
plaats van de berg Gods. Nooit kwam het in mijn
gedachten op om dit te betwijfelen of nader
onderzoek in de Bijbel te doen. Het verbazende is dat
wanneer men het werk van Howard Blum aan de
Bijbel toetst, er wel degelijk grond is om aan de
huidige identificatie van Sinaï te twijfelen.
Concordante Bijbelstudie maakt dit duidelijk.
Vooreerst is er in het Nieuwe Testament277 een
duidelijke aanwijzing van Paulus die de berg Sinaï in
Arabië
plaatst.
Daarnaast
zijn
er
twee
Bijbelgedeelten278 in het Oude Testament die de
Schelfzee- waar de Israëlieten door de Rode Zee
trokken- aan de oostelijke arm van de Rode Zee
plaatsen. Al deze Bijbelgedeelten wijzen dus het
huidige Saoedi Arabië aan als plaats van de berg
Gods. Het wonder van het uiteengaan van de Rode
Zee gebeurde in de Golf van Akaba. Jozua ondervond
op dezelfde as hetzelfde fenomeen, toen hij 40 jaar
later meer naar het noorden toe, met de Israëlieten
de Jordaan overtrok!
277
278
Galaten 4:25
I Koningen 9:26 & Jeremia 49:21
393
Kaart 16. ©The Macmillan Bible Atlas, 1977 –
bewerkt door de auteur.
Het aantal Israëlieten dat aan de Exodus
deelnam?
In 1973 AD, tijdens de Jom Kippoeroorlog, waarbij
Egypte en Syrië samen Israël aanvielen, raakte het
derde Egyptische leger in de Sinai bij Suez
omsingeld. Een stoutmoedige Israëlische tegenaanval
o.l.v. generaal Sharon bracht de Israëli’s aan de
Afrikaanse kant van het Suezkanaal wat maakte dat
enkele honderdduizenden Egyptische soldaten aan
394
de andere zijde van het kanaal in de woestijn in de
val zaten.
Vredesonderhandelingen onder druk van de VN en
het optreden van de toenmalige Amerikaanse
minister van buitenlandse zaken Henry Kissinger,
maakte dat deze omsingelde troepen tijdig met water
en voedsel bevoorraad konden worden. Door het feit
dat de Israëli’s hun frontlijn openden werd een ramp
afgewend. Het is namelijk zo dat geen enkele grote
groep mensen zich in de Sinaï woestijn kan
ophouden en overleven. Alleen kleine groepen
Nomaden kunnen in deze hel overleven. Daarom ook
het ongeloof bij vele onderzoekers wanneer het, wat
betreft de Exodus uit Egypte, op aantallen aankomt.
395
Kaart 17. De Exodus route en de ligging van de berg
Horeb zoals de orthodoxie het ziet
De Bijbel is hierover nochtans zeer duidelijk. Het
Bijbelboek Numeri279 vermeldt 603.500 strijdbare
mannen van 20 jaar en ouder in het tweede jaar na
de exodus. Tellen we hierbij de vrouwen en kinderen
dan moet het totale aantal Israëlieten rond 2 miljoen
gelegen
hebben.
Ook
het
Bijbelboek
280
Deuteronomium
verhaalt over een grote massa
volk wanneer het de ontkomenen Israëlieten, met de
sterren des hemels vergelijkt. Het kan dus niet
279
280
Numeri 1:1-46
Deuteronomium 10:23
396
anders dan dat deze ontkomenen op wonderlijke
wijze veertig jaar lang onderhouden werden met
hemels manna, kwakkels281 en water uit de rots. Het
reduceren van het aantal Israëlieten dat aan de
exodus deelnam tot een nomaden groepje, is dikwijls
een gevolg van ongeloof: het niet willen ‘zien’ of
kennen van de God van Israël die vanaf de Exodus
Zijn weg met het Joodse volk gaat.
281
Exodus 16
397