Samen wegwijs Stichting IBCE is een multiculturele organisatie die zich inzet voor een betere positie voor jongeren, vluchtelingen en vrouwen. Eén van die activiteiten is de cursus “Vrouwen samen wegwijs in Leidschendam-Voorburg.”Deze kerngroep van elf vrouwen wordt geleid door Zeynep Killi, voorzitter van IBCE. Iedere dondermiddag komt deze groep bijeen in de Waterlelie in de wijk Prinsenhof, Leidschendam. Het thema op 6 december was “Vrouw en Werk.” Van de gemeente waren twee spreeksters uitgenodigd, Rashida en Natasja. Rashida is reïntegratieconsulent. Zij vertelt over het traject dat vooraf gaat aan het zoeken naar werk. Op een enthousiaste en positieve manier probeert ze de problemen die deze vrouwen tegenkomen, op te lossen. De eerste fase is de inburgering. Ze polst hoeveel vrouwen bezig zijn met inburgering. Daarna draagt ze mogelijkheden aan om actief deel te nemen aan de maatschappij, zelfs als men nog bezig is met de inburgeringscursus en de taal nog niet beheerst. “Vrijwilligerswerk doen bij buurthuizen, verzorgingstehuizen of ziekenhuizen is een voorbeeld. Op deze manier kom je naar buiten en kan je het Nederlands beter oefenen. Ook moet je voor jezelf een realistisch doel stellen. Wanneer je dat hebt, kan je een stappenplan maken.” Sommige vrouwen hebben in hun land van herkomst al werkervaring en een bepaalde opleiding genoten. Vaak is het moeilijk om datzelfde werk te vinden, omdat het diploma niet erkend wordt. Zoals bij N.Cali die uit Somalië komt en een alleenstaande moeder van twee kinderen is. “Ik woon bijna 12 jaar in Nederland. Ik heb in China landbouwkunde gestudeerd en daar gewerkt. Mijn diploma wordt niet erkend in Nederland. Nu werk ik als vrijwilligster bij Stichting Vluchtelingenwerk.” Rashida reageert hierop met het advies dat bij het CIW een buitenlands diploma kan worden herwaardeerd. Ook vertelt ze dat er op het ogenblik zo’n grote vraag op de arbeidsmarkt is dat de overheid hierop inspeelt en vanaf 2008 het duaaltraject in gaat voeren van leren en werken. “Soms is het gunstiger om laag in te stromen. Ik ken een vrouw die als postbezorgster werkte en uiteindelijk manager werd van een postsorteerbedrijf. “De boodschap van haar praatje is duidelijk, allochtone vrouwen moeten niet te snel opgeven en hun kwaliteiten gebruiken en laten zien. Natasja, die ooit bijstandsmoeder was en nu bij de gemeente werkt, vertelt hoe zij er weer bovenop is gekomen. “Het regelen van kinderopvang is het eerste wat je moet doen, dit vanwege de lange wachtlijsten. Ga af op je eigen gevoel, dat is het beste.” Shamie blijkt een rolmodel te zijn voor deze bijeenkomst. “Vijf jaar geleden kwam ik uit Afghanistan naar Nederland. Ik heb een taalcursus gevolgd bij Mondriaan. Daarna heb ik stage gelopen bij bejaardentehuizen en cateringbedrijven. Dit jaar heb ik leren fietsen en volgend jaar wil ik leren zwemmen. Nu werk ik bij een cateringbedrijf.” Ondanks dat ze drie kinderen heeft, zit ze boordevol energie en ambitie. In de toekomst hoopt ze haar rijbewijs te halen en een opleiding interieurstyling te volgen. Stichting IBCE organiseert o.a. huiswerkbegeleiding voor jongeren in de wijk Prinsenhof en diverse cursussen voor vrouwen zoals samen wegwijs, zelf kleding maken en kooklessen. Zeynep Killi heeft veel gereisd en was werkzaam als docent, maatschappelijk werker, journalist en voorlichter op het gebied van gezondheid. Met deze kennis en levenservaring vormt zij een belangrijke spil binnen deze organisatie. Kiki Goudart-Kwee