Goede Vrijdagpreek over Jesaja 53 vs 10b

‘HIJ OFFERDE ZIJN LEVEN’
- overdenking op Goede Vrijdag over Jesaja 53:10b –
Gemeente van onze Here Jezus Christus!
Op allerlei manieren, en: in allerlei vormen. Wordt deze dagen, het verhaal van Jezus’ lijden
verteld. En dan zal de ene manier, je allicht méér aanspreken – dan de andere. Persoonlijk ben
ik een groot liefhebber – van de manier waarop Bach het lijdensverhaal op muziek heeft
gezet, in zijn Matthäus Passion. Maar begin ik, om eerlijk zijn – steeds meer moeite te
krijgen, met de manier waarop dat in The Passion gebeurt. En heb ik er ook niet, naar
gekeken.
Want tegen beide vormen, valt als bezwaar in te brengen. Dat het lijdensverhaal daarin
vaak verteld en gebracht wordt – door mensen, die er zelf helemaal niets van geloven. En er in
de media, soms zelfs de spot mee drijven. Maar bij The Passion komt daar, wat mij betreft –
het bezwaar nog bij, dat het verhaal zélf ook geweld aan gedaan wordt. En toch, want dat is en
blijft toch bijzonder – weten beide vormen, telkens weer hun tienduizenden te verslaan.
En natuurlijk, kun je dan zeggen – dat dat komt, omdat het een góed verhaal is. Waarin
iedereen, zich herkennen kan. Omdat het gaat over dingen, die we allemaal mee maken. Over
verraad, maar ook: over liefde. Bereidheid, om jezelf wég te cijferen. Maar, weet u: als wij,
op deze Goede Vrijdagavond. Hier in de kerk, straks óók naar dat oude verhaal gaan luisteren.
Als het ons gelezen zal worden, vanuit het Johannes-evangelie. Moet het méér zijn, dan dat.
Want, ik zei het al even: vanavond zijn we naar de kerk gekomen, om het te hóren. En
de kerk is een plek, waar het verhaal van Jezus’ lijden voluit serieus wordt genomen. Waar
we het geen geweld aan doen, maar het ‘laten staan’. En, misschien nog wel veel belángrijker:
in de kerk, wordt het ons niet alleen vertéld. Maar, ook en vooral: verkóndigd. Oók vanavond
– al neemt die verkondiging dit jaar misschien wat minder tijd in beslag, dan in andere jaren.
Maar goed, we hebben met elkaar – dan ook al een hele weg afgelegd, om hier
vanavond te komen. Aan deze Goede Vrijdag is een hele lijdenstijd voorafgegaan, waarin ons
het lijden van de Here Jezus óók al verkondigd is. Vanuit het boek met de profetieën van
Jesaja. Die, wat mij betreft – héél duidelijk gemaakt hebben. Wat nu precies het verschil is –
tussen het vertellen of lezen van het lijdens-evangelie, en de verkondiging van datzelfde
evangelie.
Want keer op keer, en: zondag op zondag. Maakten die preken uit Jesaja ons duidelijk,
waarom ‘de Knecht des HEREN’ zo bitter heeft geleden. Waarom dat moest, en vooral: wat
het ons gebracht heeft. En als ik u op deze Goede Vrijdagavond – dat lijden van die ‘Knecht
des HEREN’ nogmaals kort verkondig. Ter inleiding, op de lezing van de geschiedenis ervan.
Doe ik dat vanuit een tekst – die dat ten overvloede, nóg maar een keer heel duidelijk maakt.
‘Hij offerde zijn leven voor hun schuld’, hoorden we Jesaja van de Here Jezus zeggen.
En dan is er niemand meer, die er nog omheen kan. Omdat Jesaja, het hier héél duidelijk zegt:
het lijden van de Here Jezus, waar ons straks uitvoerig van gelezen zal gaan worden. Uit het
evangelie naar de beschrijving van Johannes. Dat lijden, is een óffer geweest. Moet ons terug
doen denken, aan de talloos vele offers. Die tijdens het Oude Testament gebracht zijn.
Als u straks verteld zal worden, hoe de Here Jezus zijn bloed vergoten heeft. Aan het
kruis, op de heuvel Golgotha. Even, buiten de stad Jeruzalem. Mag u daarbij het bloed in
gedachten komen, dat gedurende al de eeuwen die het Oude Testament geduurd heeft. In
tabernakel en témpel, gevloeid heeft. En, denk erom: er hééft nogal wat bloed, gevloeid!
Tijdens al die offers, die er in die tijd gebracht zijn. Je kunt je daar geen voorstelling van
maken.
Nu, en het bloed van de Here Jezus – dat op Goede Vrijdag gevloeid heeft. Staat, in
die lijn. Maar is tegelijk, ook anders. Want daar, vraagt Jesaja óók aandacht voor – als hij
zegt: ‘Hij offerde zijn leven voor hun schuld’. Want weliswaar, zijn talloos veel offerdieren
Hem daarin vóórgegaan. Maar van hen allen geldt, dat ze op het altaar geofferd zijn. Terwijl
de Here Jezus, zegt Jesaja – zichzelf geofferd heeft, aan het kruis. Dat maakt Hem, uniek.
En ook dat, hoeft niet ‘nieuw’ te zijn. Omdat het ons, ook in de lijdenstijd – al
verkondigd is. Vanuit Jesaja 53:7, onder meer. Waar Jesaja zegt, dat Hij zich ‘niet verzet’
heeft. Ook al werd Hij als een beest, door de straten van Jeruzalem gejaagd. Om op Golgotha,
gekruisigd te worden. Hè, we hebben ons daar eindeloos over verbaasd – met elkaar. Maar
toch leg ik daar, vóórdat we de geschiedenis van zijn lijden gaan lezen. Nóg maar eens, de
nadruk op.
Want alleen, als u dát bij het lezen in uw achterhoofd houdt. Dat Hij zijn leven
geofferd heeft, voor uw schuld. En: voor jouw schuld. Zult u met dat oude en goede verhaal,
ook vérder kunnen komen. Want natuurlijk is het mooi – om een verhaal verteld te krijgen,
dat boeit. En: aanspreekt. Omdat je jezelf erin herkent. Maar als het daarbij blijft, en: dat het
enige is. Zul je het na verloop van tijd, tóch weer vergeten. Oftewel, dan ‘beklijft’ het niet.
Maar als het je ook verkóndigd is. Je gezégd is, met andere woorden: dat Jezus’ lijden
een offer was, voor uw en jouw schuld. En je gaat dán luisteren, naar dat oude verhaal. Dan
blijft het wél ‘hangen’, en vergeet je het niet weer. Omdat je dan weet, en gelooft. Dat Hij
voor uw en jouw welzijn werd getuchtigd, en zijn striemen u en jou genezing brachten. En
onder de zegen van de HERE, wordt dat oude verhaal. Je dan blijvend tot heil. Amen.