170605 4e zondag van Pasen Eucharistie

NIET GEKOMEN OM
GEDIEND TE WORDEN,
MAAR OM TE DIENEN
Marcus 10,45
Ik zie Jesus Mauricio Meneses Santiago voor me in de kathedraal van
Utrecht: een kleurling tussen witte mensen in het liturgisch centrum
voorin. Alle heiligen zijn in een lange litanie al aangeroepen. Dan legt de
kardinaal zijn handen op Mauricio's hoofd en bidt voor hem om de gave
van de heilige Geest. Hij krijgt een liturgisch kleed omgehangen, een
dalmatiek, nog net geen priesterkazuifel. maar het lijkt er al op. Hij is in
zijn laatste fase. En hij krijgt daarna het evangelieboek aangereikt. Hij
zal immers dienaar van het Woord, van het Goede Nieuws mogen zijn
tijdens de Eucharistie. Hij mag ook dopen en assisteren bij huwelijken.
Hij krijgt taken voor binnen en buiten de kerk.
Toen Petrus getuigenis aflegde, hoorden we in de eerste lezing over een
stormachtige aanwas. Drieduizend mensen kozen voor Jezus Christus. Stel
dat zo'n aantal op slag zich zou aansluiten bij ons minderheidsgroepje in de
Raphaël-Exodus. We zouden radeloos zijn, heen en weer getrokken tussen
vieringen, bidden, preken, missen, dopen én de vele arme mensen die zich
bij de drieduizend hadden aangesloten: de vele mensen in nood.
Zo wanhopig voelden zich de Twaalf Apostelen. 'Wij hebben geen tijd
meer voor gebed en de verkondiging van het Woord van God schiet er bij
in'. Zij namen toen een goed besluit. Ze stelden zeven wijze mannen aan
voor ondersteuning van weduwen en wezen, van armen en zieken. Ze
werden de eerste helpers van de apostelen, de eerste diakens. Vanaf die
vroegste tijd tot op vandaag zou de zorg, de caritas, de diaconie tot een
core business van de gemeenschap in en met Jezus Christus zijn. 'Als de
kerk niet dient, dient ze tot niets', zei eens een Franse bisschop.
Om ons dat sterker bewust te maken is in de vorige eeuw tijdens het
Tweede Vaticaans concilie in de zestiger jaren weer het permanent
diaconaat ingesteld. Als dat je roeping is , blijf je na je wijding altijd
diaken, getrouwd of celibatair naar eigen keuze. En zo zijn er in heel de
wereldkerk weer diakens voor het leven. Ook in Twente zijn er enkelen.
Een prachtige roeping.
Maar Jesus Mauricio Meneses Santiago ? Vandaag tot diaken gewijd en in
november volgt al zijn wijding tot priester. Een tussenstap ja, een
overgang naar de priesterwijding. Hij maakt een transitie door. Daarom
noemen ze deze diakens in de kerkelijke papieren 'transeunte diakens' ,
zeg maar overgangsdiakens. Op weg immers om priester te worden.
Ik heb dat ook meegemaakt, heel lang geleden. Even was ik zo'n diaken,
maar ik werd al gauw priester. En bisschop worden was weer een stap
hoger in de hiërarchische rangen. Maar nadenkend heb ik me altijd deze
vragen gesteld: hoe blijf je als priester betrokken bij mensen in nood , nog
een beetje diaken ? Of raak je als priester helemaal opgesloten in een
kerkgebouw voor missen en sacramenten alleen ? En als je bisschop wordt
of misschien paus ? Blijf je dan gaan naar de verdwaalde schapen, naar uit
het oog geraakte groepen ? Klopt er dan nog ergens een diaconaal hart in
je ? Maar soms raak in de war als ik me afvraag waarom vrouwen de
wijding tot diaken moeten missen ? Ik zie juist veel vrouwen vaak het
voortouw nemen in daden van liefde. Ooit werkte ik mee aan een rapport
over de wijding van vrouwen tot diaken. Maar dat rust nog in bureaulades.
Gelukkig zijn veel priesters en bisschoppen overal in de wereld die de
naasten geworden zijn van hen die arm zijn gemaakt door de gevolgen
van geweld en klimaatrampen. En kijk naar paus Franciscus. Hij omhelst
in Egypte een imam , hij wil iedereen aanspreken met een goed woord, of
zelfs met een selfie van hem met onze Mauricio in Rome of door een
groep vluchtelingen onderdak te bieden in het Vaticaan. Solidair met
iedereen, vooral met de zwaksten.
Tot slot een herinnering aan Jezus, de Goede Herder. Een vrouw , op
heterdaad betrapt, staat vlak bij Jezus. Echtbreuk ? Een groep
Schriftkenners vormt een kring om beiden heen. Ze moet gestenigd
worden, vinden zij. Dat weten ze uit de Wet van Mozes. Geen enkel
mededogen met de vrouw. Ze zoeken iets waarvan ze Jezus kunnen
beschuldigen. Hij moet de Wet toepassen en die vrouw veroordelen. Wat
kan Hij anders ? Maar Jezus is niet onverschillig tegenover haar. Hij gunt
haar leven. 'Wie zonder zonden is , mag de eerste steen werpen.' En :
'Heeft niemand u veroordeeld, ik niet, Ga heen en leef', Om te dienen , niet
om gediend te worden , dat is het motto van Jezus, de Goede Herder.
Bidden wij dat dit ook zo zal zijn bij ons allen, bij Mauricio en met hem
bij allen die gewijd zijn tot een bijzondere roeping in de kerk. AMEN
J.Nibbelke, pr