Clara Meijer-Wichmann lezing 2015; samenvatting. C. (Kees) Flinterman. De huidige betekenis van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens. 1. De spreker begint zijn lezing met een verwijzing naar een citaat van Hajo Meijer aan wie postuum de Clara Wichmann-penning is uitgereikt: “Geen enkel onrecht rechtvaardigt nieuw onrecht, ook al was die nog zo gruwelijk”. Dit is ook de leidende gedachte geweest van de opstellers van het Handvest van de Verenigde Naties (VN), het Handvest van het Neurenberg Tribunaal en de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens. Maar wat is de huidige betekenis van die Universele Verklaring die op 10 december 1948 door de Algemene Vergadering van de VN werd aangenomen? 2. Hoe goed kennen wij de Universele Verklaring? De spreker noemt een aantal belangrijke aspecten van de Verklaring, zoals de verwijzing in de preambule naar het recht van rebellie en naar de Four Freedoms, zoals die door President Roosevelt in 1941 werden gepresenteerd als de bouwstenen voor een nieuwe wereldorde. Hij wijst verder onder meer op het inclusieve karakter van de Verklaring, op de seculiere, niet religieuze grondslag daarvan en op de erkenning van structurele obstakels die het volledig genot van de rechten van de mens in de weg staan. 3. De spreker gaat vervolgens in op de huidige betekenis van de Universele Verklaring. De Verklaring vormt allereerst de basis van een imposant internationaal bouwwerk van mensenrechtenverdragen die sinds 1948 tot stand zijn gebracht en door het overgrote deel van staten zijn bekrachtigd. Maar dat is niet alles: de Universele Verklaring is ook het fundament van verschillende vormen van internationaal toezicht die door de internationale gemeenschap worden uitgeoefend. De naleving van de rechten van de mens is dankzij de Universele Verklaring tot een internationale zorg geworden; landen kunnen zich niet meer verschuilen achter het beginsel van soevereiniteit. De spreker gaat daarbij vooral in op zijn ervaringen in twee toezichthoudende comités van de Verenigde Naties: het VN Mensenrechtencomité en het VN Comité inzake de Uitbanning van Discriminatie van Vrouwen en noemt daarbij enkele concrete voorbeelden. 4. De Universele Verklaring is geworden tot de maatstaf waaraan de activiteiten en het beleid van alle machthebbers kan en moet worden getoetst. Mensenrechtenverdedigers (“human rights defenders”) waar ook ter wereld gebruiken de Verklaring om hun regeringen aan te spreken. Hajo Meijer was een “human rights defender” avant-la-lettre. Het is nu 67 jaar geleden dat de Verklaring werd aangenomen, maar eigenlijk is het elke dag 10 december. Hajo Meijer was een uitzonderlijk moedig man. We kunnen wellicht niet allen ”Hajo Meijers” of “Nelson Mandelas” zijn. Maar wel kunnen we ons allen laten inspireren door de Universele Verklaring; we zijn immers allen, zoals Mary Robinson (voormalig VN Hoge Commissaris voor de Rechten van de Mens) zei, “custodians of human rights”.