"Beer in onze living"

"Beer in onze living"
Het Belang van Limburg - 19 Jul. 2012
Pagina 42
DierenoPzetster houDt oPenDeurDag in LinDe Peer "In Spanje moeten opgezette dieren er altijd stoer uitzien. Grote varkens met
opengesperde bek. Als het maar macho is. Hier in België moet het vooral aangenaam zijn om naar te kijken, agressieve zwijnen
willen ze niet in de living", vertelt Mieke - 'Taxidermieke' - ...
DierenoPzetster houDt oPenDeurDag in LinDe
Peer
"In Spanje moeten opgezette dieren er altijd stoer uitzien.
Grote varkens met opengesperde bek. Als het maar macho is. Hier in België moet het vooral aangenaam zijn om naar te kijken,
agressieve zwijnen willen ze niet in de living", vertelt Mieke - 'Taxidermieke' - De Leeuw (36), een van de weinige vrouwelijke
dierenopzetters in ons land. Dit weekend kan iedereen alvast in haar atelier komen loeren naar opgezette herten, een tijger, beren, een
leeuw en een jaguar.
Een grote, levensechte tijger verspert zowat de ingang van haar atelier. "De vriendjes van mijn zoontje schrikken altijd als ze het beest
zien staan, maar hij vindt het fantastisch om erop te kruipen en paardje te rijden", lacht Mieke De Leeuw, terwijl ze een mal van een
panter van vel aan het voorzien is.
Mannelijke taxidermisten zijn al niet dikgezaaid, maar vrouwen zijn helemaal witte raven in het wereldje van dierenopzetters. "Eigenlijk
ben ik er toevallig in verzeild geraakt. Ik heb 10 jaar met mijn man in Spanje gewoond.
Hij runde daar een jachtdomein en ik hielp met de verzorging van de dieren. Daar zag je wel vaker dat mensen beesten lieten
opzetten.
Maar het trok meestal op niets. Een hert leek opeens een everzwijn als het klaar was. Dat vond ik respectloos voor die dieren. Kon ik
beter, dacht ik."
Zowat als hobby is ze dan een opleiding taxidermist gaan volgen. "We woonden heel afgelegen, op een domein van 1.000 hectare.
Zo kon ik me bezighouden."
Giraf
Van de ene klant kwam de andere en opeens werd dieren opzetten een fulltime job. Op het wereldkampioenschap taxidermie in
Salzburg liep Mieke dan de bekende Limburgse dierenkunstenaar Dirk Claesen tegen het lijf. "Hij kende wel mensen die dieren nodig
hadden.
Maar waarom zou ik niet in België komen wonen, want de helft van mijn winst ging op aan transportkosten? En zo zijn we hier in Linde
beland."
Haar atelier wordt intussen bevolkt door wilde beesten, een bruine beer, een kalfje, herten aan de muur en een massieve stier.
"Binnenkort verhuizen we naar de stallen, want ik moet een giraf opzetten en die krijg je hier niet binnen.
Door mijn werk met Dirk heb ik geluk dat ik veel met grote beesten mag bezig zijn. Voor dierentuinen, musea, af en toe een circus.
Onlangs moest ik nog een zwarte stier maken voor de Vlaamse opera. Die moest opgehangen worden zoals in een slachthuis,
moest naar beneden kunnen vallen en bloeden als er messen in gestoken werden. Tja, de meeste taxidermisten beginnen met kleine
jachttrofeeën, ik kon meteen koeien en paarden opzetten."
Alhoewel dat blijkbaar in een 'koeienland' als België niet eens zo evident is. "Je krijgt hier geen dode koeien, omwille van het oormerk.
Ik heb ooit een Friese melkkoe moeten opzetten voor een museum in Leiden, maar ben die in Andalusië moeten gaan zoeken. Terwijl
het in België en Nederland vol koeien loopt."
Een mens zou denken dat een opgezette giraf of leeuw niet meteen de meest evidente job is, maar Mieke blijkt het vooral moeilijk te
hebben met huisdieren. "Omdat mensen zo'n dier 10, 15 jaar gekend hebben. Elke beweging, elke houding. Ik vraag altijd of ze foto's
hebben.
Honderden, klinkt het dan. Maar dan krijg ik foto's van een groot, groen grasveld met in de verte een stip. 'Onze Woepie'. Ik probeer
hun huisdier zo goed mogelijk na te maken, maar helemaal gelijkend kan nooit."
Boetseren
Hoe begin je nu aan een dood dier? "Eerst villen we ze, dan moet de huid een tijdlang in baden gelegd worden. Daarna trekken we ze
opnieuw over een mal van het dier en wordt alles aan elkaar genaaid. Afhankelijk van de houding die de klant wil, ben je veel aan het
boetseren en zagen aan de mal. Zo ben ik nu bezig voor iemand die een vos wil, maar dan in slaaphouding." Voor de prijs moet je het
blijkbaar niet laten: je begint aan zo'n 300 euro voor een kleine poes, een Duitse dog kost 1.500 euro.
Copyright © 2015 gopress. Alle rechten voorbehouden
Of ze ook zelf opgezette dieren in de living heeft staan? "Een paar, van klanten. Van een Spaanse man staat er nog een bruine beer.
Door de crisis kan hij die niet betalen. En een ezel waarmee we naar het wereldkampioenschap zijn geweest."
Haar zoontje voelt zich blijkbaar ook helemaal thuis tussen de (bewegingsloze) beestjes. "Jasje aan, jasje uit (naar het villen van de
dieren, nvdr). Zo noemt hij het. Hij kwam hier onlangs nog aan met een dood muisje: 'Mama, doe maar 'jasje aan, jasje uit en dan kan
ik die op mijn kamer zetten.' Ook voor zijn kleuterklasje heb ik een dier gemaakt. Zo zijn die dode dieren nog nuttig, anders worden ze
gewoon vernietigd in het vilbeluik. Mooi toch, voor die beestjes."
Vegetariër
Twintig jaar is ze vegetariër geweest, had ze in de loop van het gesprek terloops laten vallen. Enigzins verbazingwekkend voor een
taxidermist. "Ik ben het ook niet meer. Sinds ik getrouwd ben, eet ik opnieuw vlees. Alleen geen paarden, dat kan ik niet."
i Zat 21 en zon 22 juli zet Taxidermieke samen met Zephyr de deuren open in haar atelier, Kluisstraat 72, Peer. Van 10 tot 17u.
Gratis toegang.
~ sPaanse kLant kan ziJn Beer niet BetaLen Door De Crisis
~miJn zoontJe vroeg oF ik een DoDe muis wiLDe oPzetten voor ziJn kamer
Caroline vanDenreYt
Copyright © 2015 Concentra. Alle rechten voorbehouden
Copyright © 2015 gopress. Alle rechten voorbehouden