Billy Elliot Het boek gaat over een jongen genaamd Billy Elliot die

Billy Elliot
Het boek gaat over een jongen genaamd Billy Elliot die van zijn vader moet boksen. In hetzelfde gebouw waar Billy boksles krijgt
wordt ook balletles gegeven. Hij vindt ballet veel leuker en gaat daarom stiekem op balletles. Zijn balletlerares vindt dat hij
uitzonderlijke talenten heeft en geeft hem daarom privé-lessen.
Thuis heeft de familie Elliot het niet breed. Zijn vader Jackie en zijn broer Tony staken omdat ze de mijnen waarin ze werken
zouden sluiten. Billy zijn moeder is een paar jaar geleden overleden en daarom moet Billy vaak op zijn demente oma passen die bij
hun inwoont.
Jackie denkt dat Billy nog steeds bokst en hij krijgt daar nog elke week geld voor, tot op een dag zijn vader met de bokstrainer
praat. Zijn vader krijgt dan te horen dat Billy niet bokst maar ballet doet. Jackie wordt woedend en Billy mag van hem nooit meer
dansen. Op een koude winterdag ziet Jackie dat Billy zijn vriend Michael leert dansen. Billy stopt niet maar hij voert zijn dans uit die
hij had ingeoefend. Zijn vader is verbijsterd. Hij gaat naar de balletlerares en zij zegt dat Billy briljant is en dat hij auditie mag doen
voor de Koninklijke Balletschool in Londen. Zijn vader sprokkelt op alle manieren geld samen om de reis te kunnen betalen en het
lukt hem. Billy haalt de audities en mag daar dus naar school. Hij wordt na een aantal jaren een hele beroemde balletdanser.
Het statige Victoria Palace Theatre vlakbij Victoria Street Station hoeft de komende jaren beslist niet uit te zien naar een nieuwe
produktie. Elton John bevestigt namelijk met deze musicalversie van de filmhit Billy Elliot zijn status als een van de meest
belangrijke en innovatieve musicalcomponisten van de laatste jaren.
Gingen zijn voorgaande shows Aida en The Lion King door de hevig gestileerde aanpak nogal eens mank aan geloofwaardigheid
en afwezigheid van echte emoties. Met Billy Elliot heeft hij gekozen voor een rauwe en down-to-earth aanpak, wars van alle
glamour die musicals soms kenmerkt. De muziek van Billy Elliot klinkt vanzelfsprekend, alsof deze er altijd al is geweest. Vaak
ontroerend en melodieus, soms hard, ritmisch en agressief.
Billy Elliot behoeft misschien geen nadere introductie, maar voor wie de film niet gezien heeft : het is het verhaal van een jongen
die, tegen de achtergrond van een stakend mijnwerkersdorp in County Durham in de woelige jaren tachtig van Thatcher, zijn eigen
dromen, vol optimisme, overtuiging en wilskracht achternajaagt. Aanvankelijk met nogal wat tegenstand van zijn familie maar met
hulp van zijn danslerares Mrs Wilkinson, lukt het Billy om een plaatsje te veroveren op de Royal Ballet School in London.
Hetzelfde creative team van de film is ook verantwoordelijk voor deze theaterversie : Stephen Daldry die opnieuw regisseerde, Lee
Hall die het script en de liedteksten schreef en niet te vergeten Peter Darling die de choreografie deed. Het decorontwerp van Ian
McNeil en de belichting van Rick Fisher leiden niet af maar ondersteunen het verhaal, soms glamorous en overdadig, maar vaker
sober en somber. Gecombineerd met de muziek van Elton John staat Billy Elliot garant voor een indrukwekkende en emotionele
theaterervaring. De kracht van Billy Elliot als musical ligt volgens mij daarin dat de emoties overtuigend echt zijn en voor iedereen
zo herkenbaar. Ontzettend knap dan ook hoe deze cast erin slaagt je zo in het verhaal mee te slepen dat je bij vlagen vergeet dat
het allemaal maar theater is.
De 12-jarige Liam Mower als Billy Elliot is een verademing om naar te kijken. Compleet overtuigend in zijn rol. Subliem in zijn dans
en acteerspel. Haydn Gwynne als de danslerares Mrs Wilkinson had de ondankbare taak om Julie Walters uit de filmversie te doen
vergeten. Ze heeft mij erg ontroerd als de stoere en erg fout geklede danslerares. Al vanaf het moment dat Billy’s danstalent haar
begint op te vallen tot het moment dat ze afscheid van hem neemt als hij naar London vertrekt. Prachtig spel en intense
teruggehouden emoties.
Billy’s vader, gespeeld door Tim Healy is het type ‘ruwe bolster blanke pit’ en kwetsbaar in zijn solo Deep Into The Ground.
Aanvankelijk helemaal niet blij met de ambities van zijn zoon om danser te worden. Maar gaandeweg raakt hij meer en meer
overtuigd van de passie van Billy en laat zelfs zijn andere zoon Tony en zijn stakende werkmaten ‘in de steek’ door toch aan het
werk te gaan om zo de auditie van Billy te kunnen bekostigen.
Een glansrol is weggelegd voor Anne Emery als de dementerende grootmoeder van Billy die weer helemaal opleeft als ze vertelt
over vroeger in haar solo We’d Go Dancing.
Hartverscheurend mooi is het nummer Dear Billy (Mam’s Letter) waarin Billy de brief van zijn overleden moeder (een rol van
Stephanie Putson) voorleest aan Mrs Wilkinson, en zij op het toneel verschijnt en ze hem samen toezingen. En ontroerend is om te
zien hoe Billy een pas-de-deux danst met zijn volwassen ik, op de klanken uit Tsjaikowski’s Zwanenmeer. Kippenvel !
Of het nu is in de openingshymne The Stars Look Down waarin het beeld van de tijd en plaats wordt geschetst of een van de
laatste scenes Once We Were Kings waarin de mannen uit het dorp weer aan het werk gaan als de staking is gebroken. Of Billy in
een reprise van Mam’s Letter beseft dat hij er helemaal alleen voorstaat, volwassen moet worden en emotioneel afscheid moet
nemen van zijn moeder, om op weg te gaan naar het grote avontuur wat hem in London wacht. Emoties vieren hoogtij in de
voorstelling. Ik heb het zelden zo moeilijk gehad bij een voorstelling in die zin dat je je moet beheersen om niet luid te gaan zitten
snikken. En geloof me ik was echt niet de enige !
Gelukkig zitten er ook lichte momenten, songs en hilarische one-liners in de voorstelling zoals Shine met Mrs Wilkinson en haar
balletmeisjes, of de openingscene na de pauze Merry Christmas Maggie Thatcher waarin het Tory beleid van Thatcher en
Heseltine genadeloos op de hak wordt genomen. Of de showstopper Expressing Yourself waarin Billy zijn vriendje Michael (een
geweldige rol van de 11-jarige Ryan Longbottom) betrapt in kleding van zijn moeder en ze er samen een geweldige en fantasierijke
verkleedpartij van maken
Billy Elliot is een voorstelling voor alle leeftijden en alle rangen en standen. Zaterdag bestond het publiek uit jong en oud in een
dwarsdoorsnede van de hele samenleving. Dit werd het mooist geïllustreerd door een stoere man met betraande ogen die voor ons
zat en ons bij het begin van de pauze aansprak omdat we ook zichtbaar ontroerd waren, en vertelde dat hij vanuit Zuid Engeland
opnieuw alleen naar de voorstelling was afgereisd omdat het hem zo intens had geraakt.
Als je naar London gaat is Billy Elliot een absolute en niet te missen must ! Je krijgt er echt geen spijt van !
(bron: internet http://www.musicalworld.nl/artikel/billy_elliot1 & http://www.scholieren.com/boekverslagen/28550)