Spanje? Het komt eigenlijk allemaal door “Het

24
Zomergasten aan de Costa’s
‘Spanje? Het komt eigenlijk allemaal door
“Het hondenleven van Bas”’
Zomergasten aan de Costa’s
staat voor een serie gesprekken met bezoekers van de
Costa Blanca, die in de
maanden juli, augustus en
september hier tijdelijk hun
tenten opslaan. Waarom
kozen ze voor deze streek,
vinden ze wat ze hoopten te
vinden en wat doen ze hier
beslist wel of beslist niet? In
deze laatste aflevering het
Door Dick Suer.
echtpaar Conny Budie (45)
en Wim Kreuning (41) uit Huizen (NL), dat van hun
vakantie een verrassende studiereis gemaakt heeft met
een wel zeer bijzondere uitkomst.
Na het fotomoment, dat plaatsvond in het dierenasiel van
de stichting Sphoek (geef Spaanse honden ook een kans) in
La Nucia, hebben wij het praatgedeelte verplaatst naar het
kennelijk zeer gewilde restaurant El Oasis, waar zelfs voor
het ontbijt gereserveerd schijnt te moeten worden. Praten
op normaal volume was tussen de honden, die allemaal,
naar mijn idee, hun fraaiste wervende klanken voortbrachten, niet mogelijk. Ook bleken veel zitplaatsen te worden ingenomen door vrijwilligers, die na hun liefdevol
rondje met hondjes lopen, het sjouwen van zakken hondenvoer, het schoonmaken van de goed onderhouden hokken enzovoort even wilden overleggen met diegenen die
verantwoordelijk zijn voor de routing en het planbord,
waarop zowel het bezoek van de dierenarts als het rondjes
lopen van zo’n 300 honden wordt bijgehouden. Vandaar
dus na de hondenkakofonie de beweeglijke rust van El
Oasis.
Wim Kreuning: ‘Elke zaterdag heeft de Telegraaf een
weekendbijlage waarin een dierenvriend in het zonnetje
wordt gezet. Wij als dierenvrienden volgen dat. Harry van
Iperen, al jarenlang hier aan de Costa Blanca wonend,
stond daarin op 9 maart jl. prominent centraal als
‘Dierenvriend van de week’. Dit kwam mede door het
door hem geschreven en in eigen beheer uitgegeven
boekje ‘Bas. Een hondenleven aan de Costa Blanca’.
Fantastische man leek die Harry, die samen met zijn eega
Ursula werd neergezet als met hart en ziel betrokken hondenliefhebbers. Daarbij werd vermeld dat zij de
opbrengst van het boekje geheel ter beschikking zouden
stellen aan een aantal asiels hier in Spanje. Dat sprak ons
aan, dus zochten wij contact en inderdaad, geweldige
mensen die twee. Na het eerste contact kochten wij ook
100 Bas-boekjes die wij opnamen in ons fundraisingproductenprogramma.’ Als hij aan mijn blik ziet dat dit geen
antwoord is op de gestelde vraag ‘Waarom kozen jullie voor
Spanje?’, reageert Wim: ‘Ik vertel zo daarover wat meer, dat
mag toch wel?’
Conny Budie neemt snel en enthousiast het initiatief en
zegt: ‘De baasjes van Bas bleken inmiddels ook een aantal
promotieacties rondom Bas te hebben opgezet, waaronder de aanbieding ‘Kom vakantie vieren bij Bas’. Die
vakantie kon worden gevierd in een ‘knus, luxe vakantiehuis’ in Benissa op het terrein van Harry, Ursula en... Bas.
Na het ontvangen van de informatie, gingen wij
onmiddellijk voor 4 weken vakantie door de knieën. Wim,
die bijna twee meter lang is, vergeet nogal eens dat hij dat
Pagina 24
is en dat de Spanjaarden van vroeger dat bij lange na niet
waren. Dus de eerste dagen van ons bezoek werd de
bovenkant van de voordeur door Wim nogal eens met een
kopstoot op haar stevigheid getest. De belastbaarheid
blijkt groot en de kwaliteit eveneens, net als van de rest
van het arrangement. Het stoten van zijn kop doet hij op
de meeste plekken hoor en ik heb met mijn 1 meter 76
geen enkel probleem in dit leuke huis. Maar om op je
vraag terug te komen, daarom kozen wij dus voor Spanje.
En het blijkt zo’n geweldige keuze dat wij deze week
samen hebben besloten om ons per 1 oktober as. hier in
principe te vestigen. In eerste instantie tijdelijk, maar de
bedoeling is definitief. Een huis is per die datum
inmiddels al door ons geregeld.’ Beiden kijken mij stralend aan en op de vraag of ze zich niet wat langer hadden
kunnen oriënteren zegt Wim: ‘Dat hadden we wel gekund,
maar wij voelen allebei dat het hier goed zit. Het klimaat
is geweldig, de Spanjaarden lijken ons mensen waar we
graag bij willen horen en de levensomstandigheden zijn
zeker zo goed als in Nederland, zo niet beter. Licht en
lucht zijn hier schoon en helder. Dagelijkse gebruiksproducten zijn prima van kwaliteit, goedkoper en… wij kunnen ons werk hier zeker zo goed doen, denken wij, dus
daarvoor hoeven wij niet in Nederland te wonen en te
werken.’ Ik moet er wat verbouwereerd bij hebben gezeten,
want het hele gezelschap, Ursula is inmiddels ook aangeschoven, kijkt mij enerzijds blij, enthousiast en trots, maar
ook wat zorgelijk aan en de ober wordt opgedragen om snel
een zo sterk mogelijke Americano aan mij te serveren. Ik
houd van snelle beslissers en van Spanje, maar een dergeDonderdag 12 september 2013
Zomergasten aan de Costa’s
lijke koppeling van dadendrang en enthousiasme kom je
toch niet elke dag tegen.
Wat doen jullie dan voor werk?
Wim: ‘Wij runnen de Stichting Beessie. Beessie ondersteunt non-profit organisaties, zoals bijvoorbeeld Sphoek,
die dieren opvangen en verzorgen. Die organisaties hebben het heel druk met de echte verzorging, dat zag je net
met eigen ogen en dat was dan nog op een rustig
moment, dus helpt de Stichting Beessie hen om geld en
relevante spullen te verzamelen, zodat zij hun werk zo
goed en zo succesvol mogelijk kunnen blijven doen.
Spullen is een wat oneerbiedig woord voor datgene wat
nodig is. Het gaat bijvoorbeeld om dierenvoedsel, bouwmaterialen om hokken en omheiningen te bouwen en te
onderhouden, geld om medicijnen aan te kunnen kopen,
contacten om dierenartsen voor lagere tarieven in te kunnen huren en huisvesting te regelen voor een steeds groter aantal (o.a. dierkunde)studenten die hard meewerkend hun praktijk stages (of een deel daarvan) in die asiels
kunnen opdoen en nog veel meer.’
Conny: ‘Wij staan dus niet dagelijks in contact met de dieren, maar we zijn vaak wel dag en nacht met allerlei ‘beesies’ bezig door het bedenken, organiseren en uitvoeren
van projecten en acties die geld opleveren en waarvan de
opbrengst rechtstreeks terecht komt bij hen die dat directe contact wel hebben. Wij hebben veel ervaring en zijn
goed opgeleide professionele fundraisers voor min of
meer commerciële opdrachtgevers (non-profit organisaties als politieke- en religieuze partijen, kunstenaars ed.).
Omdat wij dat binnen Stichting Beessie doen met projecten of producten die voor alle betrokkenen een zo leuk en
positief mogelijk uitstraling moeten hebben, noemen wij
ons zelf ‘Funraisers’ (zonder d dus) met als missie
‘Funraising For Animals’ waarbij het uitgangspunt (de zg.
extra promotietoevoeging) is: ‘Fun 4 Animals & Mankind’.
De ideale vakantie
Als ik zeg dat het nu mooi genoeg is geweest met Stichting
Beessie en dat het echte vakantieplezier en de voor- en evt.
nadelen van de Costa Blanca nu aan de orde moeten
komen, vallen zij verbouwereerd stil, om daarna met een
waterval van woorden en struikelend over elkaars reacties
te reageren: ‘Maar dit is voor ons de ideale vakantie! Voor
ons bestaat die nu eenmaal uit: het ontdekken van nieuwe mogelijkheden, het zien van realistische kansen die
passen bij onze sterkten en de toekomst die wij voor ogen
hebben, het ontmoeten van inspirerende mensen en dat
graag gecombineerd met mooie plekken in de natuur.
Kortom: zaken waarmee we na de vakantie met
flink wat nieuwe energie verder kunnen. Natuurlijk
nemen we ook daarbij de tijd om van die natuur,
van de rust, de wandelmogelijkheden plus van lekker eten te genieten en het in de schaduw van een
palmboom lezen van een goed boek en, ja ook, te praten
over de achtergronden van een uitdagend project en het
daarna samen maken van plannen. Dat overkomt ons
hier allemaal aan de Costa Blanca waardoor deze vakantie voor ons beslist een geweldige vakantie wordt.’ Conny
besluit met een lieve glimlach: ‘We beloven dat we
Stichting Beessie voor vandaag zullen laten rusten, als we
nog even mogen vertellen wat we hier in Spanje al aan het
doen zijn. Alleen is dat niet allemaal aan de Costa Blanca.
Naast een bijenproject in Midden-Nederland, waarin de
grootste beschermer van ons ecosysteem, de bij, centraal
staat, en de ondergewaardeerde en bedreigde ca. 500
ezels op Bonaire, die hopelijk een betere toekomst tegemoet gaan, ondersteunen wij de Stichting Paard in Nood
Spanje van Laura Hoitsema. Door de huur van 30.000 m2
extra grond op haar familieboerderij in Hondos de las
Donderdag 12 september 2013
Nieves, zal zij nog meer sterk verwaarloosde paarden dan
de huidige 55 kunnen opvangen. Wij ontwikkelen samen
met Laura een project waardoor dit mogelijk zou kunnen
worden. We werken niet alleen aan een zeer redelijke
huurprijs, maar willen ook de middelen verzamelen voor
het maken van nieuwe hokken en een omheining. Wij
hopen nog op bezoek te kunnen gaan bij de Stichting
Second Change Foundation in Zuid-Spanje, waar Peter
Koekebakker heel succesvol een project runt en waar nu al 600 sterk verwaarloosde honden worden opgevangen. Er wordt vooral ook gezocht naar
activiteiten waardoor het teveel aan
potentiële ‘zwerfhonden’ (kanslozen
dus) kan worden gereguleerd.
25
de nieuwe situatie kunnen en willen we natuurlijk veel
meer voor hen doen. Ja, die blijdschap en dankbaarheid
die we ook uit het sjouwen terugkrijgen hoort voor ons bij
een ideale vakantie.’
‘Wat wij beslist ook zullen doen is een bezoek brengen
aan het restaurant Donkey Sanctuary, het zogenoemde
‘ezeltjesrestaurant’ op de bergflanken achter Jalon, waar
de Duitse eigenaar niet alleen lekker schijnt te kunnen
koken, maar zich ook
over zo’n 25 ontheemde
ezels heeft ontfermt die
daar een geweldig goede
leefplek hebben gekregen. Dat willen we zien
en daarover horen. Je zult
ons niet in het dierenpark Terra Natura tegenkomen, hoe mooi dat
ook schijnt te zijn aangelegd. Je kunt je inmiddels
wel voorstellen dat wij grote problemen hebben met
plaatsen waar dieren tegen hun wil in worden opgesloten,
al zien wij aan de andere kant ook wel de educatieve
aspecten daarvan bijv. in het onderwijs. Dat het bezoeken
van een stierengevecht ook niet hoog op onze verlanglijst
voorkomt, is nu ook wel logisch. Toch? Dat vinden wij echt
helemaal niet kunnen en we zijn dan ook gelukkig dat die
hier aan de Costa Blanca ook steeds minder voorkomen.
We hebben dus wat andere prioriteiten en voorlopig
horen daar niet de arena, de dierentuin en het in de zon
liggen op een van de mooie stranden bij.’
Zo blijft ons
asielbeleid natuurlijk
dweilen met de
kraan open
Inmiddels heeft men een oplossing gevonden door verantwoorde castratie en sterilisatieacties. Het ‘dweilen met
de kraan open asielbeleid’, kan daardoor zo veel mogelijk
wordt gestopt. Verder hebben wij contact met de Animal
Aid Foundation in Benifaio waar Naomi Jacobs in haar
eentje (met af en toe de hulp van vrijwilligers) een asiel
runt met op dit moment ca. 100 honden, enkele paarden
en een geit. Met haar zal worden meegedacht over een
plan voor de toekomst, met uiteraard passende
‘FunRaising’ projecten. Daarnaast hebben wij zoals je al
merkte een goed contact met de stichting Sphoek hier in
La Nucia. Ook hen helpen wij met datgene waar directe
behoefte aan is. Dat was dan ook de reden dat je ons net
zag sjouwen met al dat hondenvoer dat we via een gezamenlijke inkoopactie bij hen konden binnenbrengen. In
Is Spanje in jullie ogen veranderd?
‘Ja, enorm. Ik was hier ruim 30 jaar geleden en herinner
me vanuit die tijd dat Altea, maar vooral Moraira, kleine
vooral vissersdorpen waren. Dat is compleet veranderd
vooral door de enorme uitbouw, in mijn ogen. En het
luxe wegennet, al loopt nog steeds de 332 dwars door
Altea en werd er in die tijd, volgens mij, ook al over een
rondweg gesproken’, grinnikt Conny. ‘Wat gebleven is,
merkte ik al snel, is de onderlinge plezierige sfeer die ik
eerlijk gezegd vergeten was, maar weer snel terugkwam
in de contacten die we hier hadden. Het gemoedelijke
omgaan met elkaar tussen de Spanjaarden onderling,
maar ook in hun contacten met de niet hier geboren
bewoners.’ ‘En gelukkig is de siësta gebleven’, zegt Wim,
‘al zou ik het wel logisch vinden als ze die in de winterperiode zullen afschaffen. In deze warme zomerperiode lijkt
het me alleen maar goed voor de mens je even rustig te
houden, al kan ik me wel voorstellen dat als je bij Europa
wilt horen dat je je daar, waar dit kan, ook aanpast aan de
spelregels die daarbij horen. Bereikbaar zijn in Europese
kantoortijden speelt daarin natuurlijk wel een essentiële
rol. Het was even wennen voor mij en naar ik begreep ook
voor Bas en zijn baasjes, dat wij deze week een aantal
malen gewekt werden door geweervuur. Kennelijk, zo
concludeerden wij later, was het jachtseizoen op konijnen
weer eens geopend. Volgens Ursula is daarbij het meest
hinderlijke dat dit niet goed wordt gecommuniceerd of
gecontroleerd. Zij vertelde ons dat zij zich regelmatig uit
haar bed geschoten voelt en dat de achtergelaten
patroonhulzen in ieder geval de groei van de olijfbomen
niet positief zullen bevorderen. Maar ook werd duidelijk
dat dit maar een van de weinig negatieve ervaringen is die
zij ons kon geven, zodat onze beslissing om deze geweldige vakantie om te zetten in een definitieve woon- leef- en
werkplek daardoor alleen maar sterker werd onderbouwd.’
Meer weten? www.beessie.nl
Pagina 25