Samenvatting een ogenblik de boeddha op de rug

Samenvatting
“Een ogenblik de Boeddha op de rug zien” – Kees Fens
In het Christendom is in het Oosten de aanschouwing via het beeld, in het Westen de dadendrang
om Gods grootheid overal zichtbaar te maken en dat vooral in de vestiging van Zijn rijk. Altijd moet
Gods plan gerealiseerd worden.
In de beeldende kunst is God altijd boven ons, de hel beneden ons. Het goddelijke is in de hoogte,
vergeestelijking is los worden van de aarde en dus een proces van opstijging. De berg werd de
woonplaats van God of van de goden. De berg werd ook het symbool van het vergeestelijkingproces,
van de geleidelijke opklimming naar een hogere staat.
De Borobudur is ene berg van het
geestelijk leven. Het mag een kleine
afstand zijn van de aarde naar de top ,
de weg naar de totale vrijheid, die van
volkomen onthechting, is lang. Wie de
lange weg over de verschillende etages
gaat, krijgt van de natuur het gelijk dat
aan zijn geestelijke groei wordt gedacht:
de ruimte neemt toe, het licht wordt
helderder – het is onvermijdelijk niet aan
het begrip ‘Verlichting’ te denken.
Onderweg wordt e bezoeker
voortdurend aan het eindpunt en het
voorbeeld herinnerd.
Op de hogere terrassen, als de aarde zich onder je zichtbaar maakt als een verlaten land, zitten
tweeënzeventig Bodhisattva’s, heiligen, mediteren, zich voorbereidend op het nirwana. De meesten
kijken over de wereld uit, die in haar geheel wordt beschouwd.
Plaats en leegheid lijken de onbereikbaarheid van het hoogste te suggereren.
Je bent gevormd naar de volheid toe en niet naar die vervulling die de ontlediging is.
Bron afbeelding:
• http://www.bodhitv.nl/menu/show-news/2010-11-04/borobudur-bedreigd-door-as/