27.Epiloog - Telenet Users

27.EPILOOG
Uit: http://users.telenet.be/bewustzijn/
We zien met ons huidige bewustzijn slechts een klein deel van onszelf en de werkelijkheid, we
zitten fysiek opgesloten in 3 dimensies, daarom begrijpen we er weinig van. Het meest logische zou
immers zijn dat er gewoon niets bestaat. Maar waar zou dan onze illusie van dat absolute ‘Niets’
vandaan komen? Waarschijnlijk omwille van ons bewustzijn. Wij mensen denken dat het Niets
bestaat omdat we bewuste wezens zijn. Als er geen bewustzijn is, zoals in een diepe slaap of
wanneer we knock-out worden geslagen of op de operatietafel liggen, dan is er echt Niets: geen
gedachten, geen gevoelens, geen tijd, geen ruimte.
Daarom denken we dat het Niets ook echt buiten ons hoofd moet bestaan en stellen we ons de vraag
waarom er iets is, in plaats van niets. Maar het antwoord kan zijn dat het Niets gewoonweg niet
bestaat. Het multiversum is eeuwig en eindeloos uitgestrekt en het niets bestaat enkel in ons hoofd.
Er was altijd al iets. Het universum ontstond aldus niet uit het niets, maar uit het alles.
Is ons leven gedetermineerd? Ja en neen, er is een hiërarchie van bewuszijngradaties, hoe hoger
men zich op de ladder van het bewustzijn bevindt, hoe meer vrijheid men krijgt, hoe lager op de
ladder, hoe meer we 'niet leven' maar geleefd worden. Ons volledige zelf, noem het het
'bovenbewuste', bevindt zich in de vierde dimensie en deelt de lakens uit. Ieder van ons creëert zijn
eigen wereld die een weerspiegeling is van zichzelf en zijn huidige bewustzijnstoestand, en kan
deze, afhankelijk van de hoogte op de ladder van bewustzijn waar hij zich bevindt, min of meer
naar wens manipuleren en modelleren. Door onze gerichte aandacht materialiseert een doel zich.
Deze vierde dimensie, noem het multiversum of dromenland, kun je je voorstellen als een kamer
met een bord voor de deur waarop staat: 'Wilt u alle begrippen van uw stoffelijke wereld hier
achterlaten', het is een hallucinante, verbijsterende omgeving waar men de ons zo vertrouwde
denkbeelden van de werkelijkheid met voeten treedt. Het is een niet-materiele wereld met wetten
van beweging en materie die slechts een verre gelijkenis vertonen met onze gewone
driedimensionele wereld. Het is een onmetelijkheid waarvan de grenzen onbekend zijn, met een
diepgang die het voorstellingsvermogen van het beperkte, bewuste verstand te boven gaat. Tijd,
naar onze maatstaven, bestaat niet. Er bestaat een aaneenkoppeling van gebeurtenissen, een
verleden en een toekomst, maar geen aan enige tijdscyclus gebonden indeling. Beiden blijven
bestaan in het 'NU'. Mensen die een 'bijna-dood' ervaring hebben meegemaakt zeggen: er was geen
fysieke omgeving meer, in de plaats ervan kwam een driedimensionaal panoramisch overzicht in
kleur van alles wat ze in hun leven gedaan hebben. Er is geen chronologische volgorde. De
beschrijving die er het dichts bij komt, is dat iemands hele leven er ineens helemaal is.
Tijd is afhankelijk van onze gewaarwordingen. Het bestaan van een lineaire tijd is in geen enkel
experiment aangetoond en nooit in een wiskundige formule beschreven. De ervaring van de
voortgaande tijd is een verschijnsel dat is gecreëerd door ons zenuwstelsel. In feite bestaan
verleden, heden en toekomst tegelijk, naast elkaar, in een veld van oneindige mogelijkheden. De
ervaring van de lineaire tijd is de manier waarop de natuur ons ervoor behoedt alles tegelijk te
ervaren. Maar dat is wat er werkelijk gebeurt. De materiële driedimensionale werkelijkheden
bestaan uit vier dimensies en bovendien bestaan ze allemaal tegelijk; dit leid tot het idee dat zowel
het heden, het verleden als de toekomst tegelijk bestaan. Hierbij laat ik wel even de overige 7 to 8
dimensies buiten beschouwing, die volgens de quantummechanica en de snarentheorie moeten
bestaan (echter deze dimensies zijn wel cyclisch en microscopisch klein ingerold). In het
driedimensionale denken hebben we het bijvoorbeeld over een bewegende voorwerp dat van A naar
B beweegt, niks mis mee, maar je zou dat ook kunnen zien als een "stilstaande" 4 dimensionale
voorwerp dat punten A en B doorsnijden Net zoals een kubus (3 dimensies) een oneindig aantal
vlakken (2 dimensies) kan bevatten, kan het multiversum (met vier dimensie) alle driedimensionele werelden bevatten.
De bewegende driedimensionale wereld ontkent eigenlijk het bestaan van het verleden en toekomst,
ze zijn slechts semantische begrippen. Daarom is naar mijn mening dat begrip fout. Ik geloof wel
dat verleden en toekomst echt bestaan. Bovendien zijn een aantal zaken zaken binnen de
bewegende driedimensionale wereld niet te verklaren, terwijl dat binnen de vierdimensionale
wereld dat wel kan. Binnen de bewegende driedimensionale wereld is het probleem van "other
minds" niet bevredigend op te lossen. Een ander kan niet met zijn fysieke ogen zien of met zijn
fysieke oren horen wat er geestelijk in ons omgaat. Ook niet met behulp van allerlei elektrische of
elektronische apparatuur om de hersenactiviteit te meten, aangezien die hersenactiviteit niet
hetzelfde is als de subjectieve ervaringen waar we het over hebben.We weten niet of die 'anderen'
een bewustzijn hebben. Misschien zijn het wel zombies die correct reageren maar geen eigen
ervaringswereld hebben. (!) Dit leidt tot een filosofisch probleem dat bekend staat als het vraagstuk
naar ‘andere geesten’ (other minds problem in het Engels): hoe kun je weten wat er in een ander
omgaat? En, nog fundamenteler, gaat er wel iets in die ander om, is er wel een ander?
Ons grootste obstakel zit tussen onze oren. We moeten verbazingwekkende mogelijkheden zien en
onze gangbare opvattingen over het universum herzien. Maar er is een plek waarin het absurde,
zoals bvb. tijdreizen naar het verleden, misschien wel mogelijk is. Met onze huidige opvattingen is
dat niet mogelijk, denk maar aan de vader-zoon paradox. (Een zoon zou naar het verleden kunnen
reizen en daar zijn vader vermoorden voor hij geboren is). Dit is wel mogelijk met onze meest
bizarre, maar ook meest succesvolle quantumtheorie. Er zijn electronen die op twee plaatsen
kunnen zijn op dezelfde tijd. (Het Heisenberg's onzekerheidsprincipe) Electronen kunnen ook
ineens verdwijnen en op een andere plaats opduiken. Dit klinkt absurd, en dit klinkt nog absurder
bij grote voorwerpen maar het gebeurt bvb. in een laserstraal. We zien het voortdurend op internet.
Het treedt op in voorwerpen die we dagelijks gebruiken -computers - lasers- radio - transisters diode's, enz.. Hoe kan een electron nu op twee plaatsen tegelijk zijn? Het zijn parallelle electronen.
Als een electron op 2 verschillende plaatsen tegelijk kan zijn, kan een mens dat ook zijn in een
multiversum van universums.
In de exacte wetenschappen, o.a. in de kosmologie en de quantumfysica is het bestaan van
meerdere dimensies en het multiversum gemeengoed geworden. Vooral het idee dat er meerdere
copy's van onszelf rondlopen in een oneindig aantal, net iets van elkaar verschillende heelallen, is
boeiend. Dan nemen we dus altijd alle mogelijke beslissingen die mogelijk zijn in alle mogelijke
situaties.
De spookachtige ontdekkingen van de quantumfysica hebben veel meer invloed op onze dagelijkse
werkelijkheid dan de pioniers van een eeuw geleden aanvankelijk dachten.
Goed en kwaad bestaan dus niet, alles lijkt op een computerspel zoals de Sims. Jammer voor de
moralisten.
Met fantasie en bewustzijn kun je al je dromen waarmaken. Als we van iets kunnen dromen, zijn
we eigenlijk al op weg het te verwezenlijken. En één van deze dromen is onsterfelijkheid en
eeuwige jeugd. Is dit mogelijk? Ja, het verleden en de toekomst bestaan alleen maar in je
gedachten. We kunnen de materie om ons heen beinvloeden, ook onze eigen materie.
Psychologe Ellen Langer van de universiteit van Harvard liet in een experiment zien dat tijd een
relatief begrip is. Een groep van mensen boven de zeventig werd naar een afgelegen plek gebracht
waar een omgeving was geschapen die een exacte replica was van het jaar 1959. De meubels waren
erop afgestemd, ze kregen films uit 1959 te zien en zelfs de kranten en tijdschriften die ze
ontvingen, waren uit die tijd. Binnen een week was er in de feitelijke symptomen van veroudering
van deze groep mensen een ommekeer te zien. Hun vingergewrichten werden beweeglijker en hun
gezichtsvermogen werd beter. Omdat de deelnemers, zo concludeerde Langer, dezelfde mentale
informatie kregen als in 1959, begon hun lichaam zich weer aan te passen aan de fysieke toestand
van destijds.
Bekijk onze dromen: misschien zijn deze een glimp van onze toekomstige vermogens: onze
omgeving moeiteloos manipuleren en scheppen wat we willen. Probeer bewust te dromen en je
komt in een onbeschrijfelijke nieuwe wereld terecht. De techniek om bewust te leren dromen en
vermogens te verkrijgen om onze wereld te modelleren staat uitvoerig beschreven in dit boek over
bewustzijnsverruiming.
EINDE
Yvo Binon
[email protected]