De doelgroep: Traditionele daklozen hebben geen dak boven het hoofd, vallen op doordat ze er vaak onverzorgd uit zien, slapen buiten op een bankje in het park, of onder een brug. Vanwege hun psychiatrische achtergrond en/of verslaving is het een moeilijke groep om hulp aan te verlenen. Deze groep wordt ook wel de ‘buitenslapers’ genoemd. Dan is er een groep de thuislozen, deze worden opgevangen in de reguliere opvang, deze groep krijgt een zorgindicatie, en dus goede hulp, vanwege hun psychiatrische achtergrond of verslaving. Tachtig procent van de dak- en thuislozen heeft psychische problemen, waarvan een behoorlijk deel een persoonlijkheidsstoornis. Daarnaast is er ook een groep van rond de tachtig procent die een verslavingsachtergrond hebben. Veel dak- en thuislozen hebben dus een dubbeldiagnose, dit zijn mensen die drugsverslaafd zijn en schizofreen of een antipersoonlijkheidsstoornis hebben en verslaafd zijn aan alcohol of gokken. Nieuwe Onzichtbare daklozen zijn een groep die niet verslaafd is geen psychiatrische problemen hebben, die vaak opgeleid zijn en een normaal burgerlijk bestaan leiden tot ze op straat komen te staan. Deze daklozen hebben nog een extra probleem: zonder verslaving of psychische problemen kun je vaak niet terecht bij de reguliere daklozenopvang. Mensen met ernstige problematiek krijgen nu eenmaal voorgang. Daarvoor biedt stichting OpWegNaarHuis een oplossing: het opvanghuis, waar deze Nieuwe Onzichtbare daklozen een kamer kunnen huren en aan hun problemen kunnen werken. Ze doen dit onder professionele ondersteuning, zodat ze binnen een termijn van zes maanden weer zelfstandig kunnen wonen met inkomen uit werk.