Nobelprijzen - De Centrale

Nobelprijzen:
de Joodse fierheid
Nobelprijzen voor objectieve materies zoals fysica, geneeskunde en scheikunde
worden onomstotelijk gevoerd. Dit is niet altijd het geval met subjectieve prijzen
zoals de Nobelprijs van vrede of zelfs economie.
door AZ
Solvay conferentie 1927 over kwantummechanica
Centrale Magazine - 18
D
e geschiedenis van de Nobelprijzen bewijst eens te meer dat leergierigheid en verstand de grootste
erfenis is van het Joodse volk en dat wij dit
ook ten dienste stellen aan de gemeenschap.
Bij de bekendmaking van de Nobelprijs van
fysica, de eerste trouwens voor een Belg,
probeerde de media alsook de politiek angstvallig te laten vergeten dat Englert Joods is,
Holocaust overlevende en een verborgen
kind. Tijdens de Shoah mocht hij zijn identiteit niet prijsgeven en nu lijkt het alsof zijn
Joods zijn een gedeelte van de Belgische fierheid zou wegnemen. Ook zijn betrokkenheid met de Israëlische universiteiten werd
bij de veelal politieke viering ter zijde gelaten.
Indien men al de Nobelprijzen zou optellen
merkt men dat Joodse personaliteiten meer
dan 100 keer meer de Nobelprijs wonnen
in verhouding met de grote van de Joodse
populatie. Dit kan moeilijk weggewuifd
worden als een statistische anomalie. Er
zit iets dieper achter. Indien men mystieke
redenen uitsluit, kan men enkel objectief
besluiten dat eeuwenoude vervolging geleid
heeft tot het besef dat het enige goed dat niet
weggenomen kan worden, het verstand is en
dus ook de opleiding.
Misschien zit het mystieke Joodse denken er
ook voor een stuk tussen. Joodse geleerden
vertoonden altijd een uitzonderlijke capaciteit om theoretische modellen gestalte te
geven. Einstein bedacht de relativiteitstheorie die een beeld weergeeft van het universum die moeilijk door het menselijk beeld als
concreet ervaren wordt. Alhoewel sommige
orthodoxen beschouwden dat Einstein
daarmee een atheïst is geworden, kan
zeker het tegenovergestelde aangetoond worden.
Toen hem zijn mening
gevraagd werd over kwantummechanica
theorie
die een chaotische universum als basismodel neemt (waarschijnlijkheid i.p.v. zekerheid), antwoordde Einstein dat G”D niet met
dobbelstenen speelt.
Ook de nu bewezen
theorieën van Englert
kunnen op dezelfde
manier besproken worden.
Indien men al de
Nobelprijzen zou
optellen merkt men
dat Joodse personaliteiten meer dan
100 keer meer de
Nobelprijs wonnen in verhouding
met de grote van de
Joodse populatie.
Dit kan moeilijk
weggewuifd worden
als een statistische
anomalie. Er zit iets
dieper achter.
Englert deed onderzoek naar het kleinste
elementaire deeltje.
Bij de ontwikkeling van de theorie achter
de Higgs-Boson, stond een centraal principe vast, die zelfs religieus genoemd kan
worden. Indien er orde in het universum is,
moet er een uitleg zijn hoe andere elementaire deeltjes aan massa komen. Massa die
ons universum mogelijk maakt. Dit fundamenteel geloof in een structuur in plaats
van chaos, leidde tot de voorspelling in 1964
dat er een deeltje moest bestaan dat aan alle
andere deeltjes massa geeft. Englert moest
wachten tot 14 maart 2013 om het bewijs
daarvan te zien in de CERN die speciaal
hiervoor gebouwd werd.
Het Joods denken werd dit jaar uitzonderlijk
beloond.
President Peres heeft gezegd dat wetenschap
en technologie de sleutels zijn tot “de identiteit en bestaan” van de Joodse staat. De
Israëlische economische toestand is dan ook
te danken aan een ongezien aantal startende
bedrijven, het grootste aantal per inwoner
ter wereld.
De uitreiking van de Nobelprijzen bewijst
dat het menselijk vernuft en verbeeldingskracht de grootste verwezenlijking is boven
alle grondstoffen die toch uitgeput geraken.
Zes Joodse mensen ontvingen dit jaar een
Nobelprijs, van wie 3 Israëlische burgers zijn
of een sterke band hebben met Israëlische
universiteiten.
Arieh Warshal, Mochael Levitt en Martin
Karplus krijgen de Nobelprijs voor chemie.
De professoren Warshel en Levitt hebben
zowel de Amerikaanse als de Israëlische nationaliteit, Karplus ontvluchtte met zijn
ouders nazi Oostenrijk. Ze beschrijven modellen voor complexe chemische processen zoals fotosynthese .
Warshel en Levitt studeerden aan de Weizmann
instituut.
De prijs voor geneeskunde ging naar
James Rothman van
Jame en Randy Schekman van Berkeley. De
derde was Sudhof van
Stanford. Ze beschreven
hoe proteïnen in cellen
getransporteerd worden.
Centrale Magazine - 19