Internationale genen

Internationale genen
© BOTULINUM21 | DREAMSTIME.COM
Pol Coppin kreeg de reismicrobe mee van zijn vader en heeft een groot deel van zijn
carrière doorgebracht in verre oorden. Zijn methode om teelten als ananas of citrus
via de satelliet te monitoren, stelde de landbouworganisaties in staat hun productie
te verbeteren. Rijk is Pol Coppin er niet van geworden, maar hij heeft wel een schat
aan menselijke contacten mee terug gebracht.
Tekst : An Rekkers
28
ILYA • juni-juli 2012
MENSEN
P
ol Coppin vertrok in 1977 als kersverse bosbouwingenieur voor zijn eerste professionele opdracht naar Bolivia.
Hij ontwikkelde een managementsysteem om het productieproces en de oogst van gewassen te optimaliseren. Wereldwijd bleken partners geïnteresseerd om mee in
pilootprojecten te stappen. Als internationaal consultant gooide hij
elke twee jaar het roer om en zette koers naar een andere bestemming: van Bolivia naar Rome, Myanmar, de Filippijnen, Nicaragua,
Zuid-Afrika, Brazilië, Senegal, Mexico en de Verenigde Staten, waar
hij uiteindelijk doctoreerde. “Je kunt veel sneller groeien als je durft
te veranderen. Maar werken in het buitenland brengt ook met zich
mee dat je optimaal moet blijven presteren. De risicofactor is veel
groter in een internationale context.”
Vader Coppin was een internationaal zakenman en het reizen zat de
hele familie in de genen. Toen de 18-jarige Pol het aanbod kreeg om
in Nieuw-Zeeland te gaan studeren, twijfelde hij geen moment. “Toen
ik later in Gent afstudeerde en mijn vrouw leerde kennen, heb ik onmiddellijk gezegd: we gaan trouwen en we gaan naar het buitenland.
Ik heb het haar zelfs nooit gevraagd. Maar je partner moet dat ook
wel willen. Ik heb het geluk gehad om op te groeien in een tijd waarin
vrouwen bereid waren hun eigen loopbaan voor die van hun man op
te offeren. Je hele leven ziet er anders uit als je in
het buitenland gaat werken. Ik weet natuurlijk niet
welke Coppin hier zou zitten als ik geen internationaal parcours had gevolgd. Mijn kinderen zouden
ook anders geweest zijn. De oudste is geboren in
Rome, de tweede in Thailand toen we in Birma
woonden en de derde in de Verenigde Staten. Dat
opgroeien in verschillende landen heeft een grote
impact gehad op hun vorming, je ziet dat.”
relaties is hoeveel er ‘van je eigen soort’
rondlopen. Als Vlamingen, Belgen hadden we nooit een kring om op terug te
vallen. We hebben nooit geleefd tussen
andere buitenlanders.”
rijkdom
Het meest waardevolle aan zijn internationale carrière vindt Pol Coppin
zijn brede bagage en ervaring. Opval- Pol Coppin
lend is dat hij de kennisuitwisseling
en de professionele samenwerking bijna vanzelfsprekend vindt en
dat hij het vooral heeft over de menselijke rijkdom. “Veel mensen
vinden het raar dat wij niet steenrijk terug gekomen zijn. Waarom
ga je anders naar het buitenland?, denken ze. Je zou wel kunnen
zeggen dat je in het buitenland veel beter wordt betaald, maar de
kosten zijn ook veel hoger voor dezelfde levensstandaard. We hebben er geen dikke bankrekening aan over gehouden, maar we hebben een heel andere rijkdom. Ik heb mijn ervaring door al die
internationale jobs en daar zijn ook zeer goede vrienden uit gekomen.“
Creativiteit en netwerken
“In het buitenland draag je veel meer verantwoordelijkheid. Je mag creatief zijn en je krijgt een grote
vrijheid, terwijl in een lokale context nog vaak
wordt verwacht dat je niet buiten de lijntjes kleurt.
Je verliest daar zeer veel energie mee die je eigenlijk zou kunnen steken in creativiteit. Ik heb voor
een Duits bedrijf gewerkt in de Filippijnen en voor
een Zweeds bedrijf in Nicaragua. Die hadden niets
liever dan dat je de beste was, want dat was beter
Pol Coppin (l.) en de uitbater van een bosbouwbedrijf in Patagonia eind 2008
voor hen en voor de toekomst van het bedrijf.”
“In het buitenland werken laat je bovendien toe om
een enorm uitgebreid en heel divers netwerk uit te bouwen. Niet alProf. dr. ir. Pol Coppin is 7 jaar decaan van de Leuvense ingenieursleen binnen de internationale kring van buitenlanders, maar ook met
faculteit geweest en is klaar voor een nieuwe uitdaging. Na een sablokale bewoners. De contacten die je legt, hangen natuurlijk af van
batjaar zou hij eigenlijk het liefst terug de wijde wereld in willen,
je eigen persoonlijkheid, maar toch vooral van het feit of je de taal
maar familie- en pensioenbesognes maken dat niet zo evident. Aan
spreekt of niet. Als je de taal wat beheerst, doorbreek je een barrière
zijn studenten geeft hij het internationale virus wel door. “Veel van
en is het zoveel makkelijker om je werk te doen. Mensen appreciëren
onze studenten zijn een loopbaan in het buitenland gestart en doen
dat ook enorm. Wat ten slotte ook sterk meespeelt in internationale
het heel goed. We mogen fier zijn op wat we afleveren.”
■
ILYA • juni-juli 2012
29