Het ontstaan van Israël Medinat Yisrael

1
Vroeger een paar honderd jaar
geleden was West-Europa was het
centrum van de wereld. Vanuit daar
ontstonden er ontdekkingsreizen
naar andere landen en werelddelen.
De ontdekkers van een nieuw land
namen het in en ze koloniseerde het.
Het gebied waar Israël ligt, samen
met Jordanië, Syrië en Egypte was
vroeger bezet door Turkije.
Rond 1900 speelde de theorie van
Theodore Hudson, een joodse
geleerde, ook een grote rol. De Joden
komen oorspronkelijk uit Israël maar
zijn in de loop der tijd verspreid over
de hele wereld. Theodore vond dat
de Joden een plek moesten hebben
om met zijn alle weer samen te zijn,
deze plek was het beloofde land. De
Joden hebben gezocht naar een
beloofd land, en op welke plek dit
land zou moeten komen. Palestina
was het makkelijkste land om te
verkopen, dus gingen alle Joden
terug naar Palestina. De Joden wilde
het hele land bezetten en het huidige
Palestina Israël noemen.
2
Joden willen zich door niet langer neerleggen bij de diaspora (verspreiding van
hun volk) maar willen ook samen een plaats om te leven, ofwel het beloofde
land. Ook willen ze strijden tegen discriminatie, het antisemitisme en de
vervolging van joden een einde komt.
Deze grote terugkeer van Joden naar hun ‘beloofde land’ begon dus door het
Zionisme, hiernaast kwam er veel ondersteuning van Westerse landen.
Nadat de Britse regering in 1917 zorgde voor ‘een nationaal tehuis voor het
joodse volk in Palestina’, keerden opnieuw veel joden terug. In de jaren twintig
ontstonden hierdoor opstanden onder de Arabieren, waarbij veel joden
vermoord werden.
Nadat in 1933 in Duitsland Hitler aan de macht was gekomen, kwamen er
opnieuw veel joden naar Palestina. Na de moord op zes miljoen joden tijdens
de Tweede Wereldoorlog nam de steun voor het zionisme sterk toe. Eerst
probeerde Groot-Brittannie de immigratie van Joden tegen te houden, maar op
de dag dat de Britten zich in 1948 uit het Palestijnse mandaatgebied
terugtrokken, werd de staat Israël uitgeroepen.
3
In 1947 besloot Groot-Brittannië
het mandaat terug te geven aan de
VN, en stelde de VN een commissie
in die een oplossing moest zoeken
voor de toekomst van het gebied.
Zij stelde deling voor in twee
ongeveer even grote delen waarbij
Jeruzalem onder internationaal
toezicht zou komen. De Joden
accepteerden het plan, maar de Arabieren waren het hier niet mee eens,
en zouden als dit plan door ging om de joden te verdrijven. Het plan werd
aangenomen en er ontstond meteen een burgeroorlog. Toch sloegen in
1948 de Joden terug, en zijn er nog zo’n 700.000 Palestijnse Arabieren
weggevlucht uit het gebied. De Britten verlieten Israël, en op deze dag (14
mei 1948) riep Israël de onafhankelijkheid uit.
Eigen mening
Ik ben er wel langzaam achter gekomen dat de oplossing voor dit ruzieprobleem heel groot moet zijn wil het werken, en dat vrede nog lang niet
komt. Mensen zullen altijd ruzie blijven maken, of het nou om land of geloof
draait. Ik hoop wel dat er ooit een oplossing voor dit probleem zal komen.
Toch lijkt mij dit, omdat er al vele pogingen zijn mislukt, onwaarschijnlijk en zal
er volgens mij op deze manier geen vrede meer kunnen komen. Beide groepen
moeten accepteren dat ze beide op een stuk land willen wonen, en daarbij dus
samenwonen.
Als beide groepen dit al zouden kunnen accepteren, zou er hoop zijn, en dus
een begin van vrede.
Werkstuk van Luca Heuvel, V3D
4