Brochure nr - Christenen voor Israël

DE GRILLIGE GRENS- EN BESTANDSLIJN
ONTWIKKELING IN ISRAËL IN DE VORIGE EEUW
Brochure nr. 7
Postbus 1100
3860 BC NIJKERK
Tel: 033-245 88 24
[email protected]
www.christenenvoorisrael.nl
De geschiedenis laat een aaneenschakeling van invasies zien in het land
Israël. Met name in de vorige eeuw begon de hele wereld met de
grenzen van het land te bemoeien. Niets is zo bijzonder om bijbelse
profetieën aangaande het herstel van het land en het volk Israël zich te
zien manifesteren ondanks de grillen en enorme vijandelijke houding van
de volken rondom Israël en de wereldpolitiek verenigd in de VN. Geheel
Palestina, Israël en Jordanië samen, werd beloofd aan Israël. Later weer
gehalveerd en weer gehalveerd, maar door oorlogen weer vergroot en
weer vergroot. Toen weer gehalveerd en weer gehalv....!
 Welke volken woonden er historisch binnen de grenzen van Israël?
 Een verschrikkelijk christelijk getuigenis.
 Zijn er bewijzen dat Israël historisch recht heeft op het land?
 Wat is er in 1947 besloten over Palestina door de VN?
 In hoeverre is er aan het Verdelingsplan gehoor gegeven?
 Waarom wezen de Arabieren tot 1990 alle voorstellen af?
 Mag Israël aanspraak maken op bijbelse grenzen?
-1-
WELKE VOLKEN WOONDEN ER HISTORISCH BINNEN DE
GRENZEN VAN HET HUIDIGE ISRAËL?
Naast
kleine
volksstammen
waren
de
Kaänanieten in de oudheid de belangrijkste
bevolkingsgroep in het land. Kanaän komt al voor
in Egyptische teksten in de 16e eeuw voor
Christus. De betekenis kan 'westland' betekenen.
Israël veroverde het land op de Kaänanieten
onder leiding van Jozua. Het land Israël bestaat uit
het gebied van het huidige Israël en het OverJordaanse, het westelijk deel van het huidige
Jordanië. In 922 voor Chr. valt het koninkrijk Israël
door een scheuring in twee rijken uiteen. Het
tweestammen rijk Judea in het zuiden en het
tienstammen rijk Israël in het noorden. (1 Kon.
1219-24) Na de Babylonische ballingschap wordt
het land Israël een doorgangshuis. Het ene rijk
komt en gaat en een ander rijk neemt het land
weer in. Vanaf 539 voor Chr. tot 1948 na Chr is
het land bezet gebied omdat het wordt beheerst
door grote heidense rijken. Vanaf 539 voor Chr.
tot 332 voor Chr. is het land ingelijfd in het
Perzische Rijk, vanaf 320 voor Chr. tot 63 voor
Chr. is het land ingelijfd in het Griekse Rijk, vanaf
63 voor Chr. tot 324 na Chr. is het land ingelijfd in
het Romeinse Rijk, van 324 tot 638 is het land
ingelijfd in het Byzantijnse Rijk (Oost-Romeinse
Rijk), van 638 tot 1099 heersen er moslims, die
soms slecht maar vaak ook zeer redelijk
omgingen met de Joodse inwoners in het land.
Van 1099 tot 1187 heersen er de Kruisvaarders,
en de Joodse inwoners vochten aan de zijde van
de moslims tegen de christelijke invasie. Van 1260
tot 1517 heersen er de Mammelukken (vrijgelaten
Turkse slaven) die Joden aanmoedigden zich
weer te vestigen in het land. Van 1517 tot 1917 is
het land ingelijfd in het Osmaanse Rijk (Turks) en
ook in deze periode keren Joden terug naar het
land van hun voorvaderen. Van 1917 tot 1948 is
het land Engels mandaatgebied. In 1917 werd het
Over-Jordaanse weer bij het land gevoegd onder
de naam Palestina. In 1922 werd een Saoedische
Sjeik door de Engelsen beloond voor goede
diensten en uitgeroepen tot koning in het OverJordaanse (Transjordanië) Het was het begin van
het huidige Jordanië. In 1948 wordt de staat Israël
uitgeroepen over een klein deel van het
oorspronkelijke koninkrijk Israël.
ZIJN ER BEWIJZEN DAT ISRAËL HISTORISCH RECHT HEEFT OP
HET LAND?
Als er iets in de wereld onveranderlijk
gedocumenteerd is en verspreid in de hele wereld
dan is het Gods Woord, de Bijbel. De hele Bijbel is
geopenbaard en geschreven in Israël en bedoeld
voor de hele mensheid. Gods handelen met zijn
volk Israël loopt dan ook als een rode draad door
de Bijbel. Hoewel de historiciteit van de Bijbel door
historici van verschillende achtergrond wordt
betwijfeld zijn de bewijzen die andere historici
aandragen bijzonder sterk. Opgravingen in Israël
bewijzen Gods Woord en de aanspraken van het
Joodse volk op het land. Iedereen weet dat de
Jood Jezus geboren is in Bethlehem, een stad
behorende tot de stam Juda. We weten van twee
schriftplaatsen dat er veel geld is uitgegeven om
stukken land te kopen. Een deel van Hebron door
Abraham (Gen. 23:12-20) en de berg Moria
(Tempelplein te Jeruzalem) door koning David. (1
Kron. 21:21-25) De Here sprak tot Abraham: Sla
toch uw ogen op, en zie van de plaats waar gij zijt
naar het noorden, het zuiden, het oosten en het
westen, want het gehele land dat gij ziet zal Ik u
en uw nageslacht voor altoos geven. En Ik zal uw
nageslacht maken als het stof der aarde, zodat,
indien iemand het stof der aarde zou kunnen
tellen, ook uw nageslacht te tellen zou zijn. Sta op
en doorwandel het land in zijn lengte en breedte,
want u zal Ik het geven”.
-2-
HET VERDELINGSPLAN IN 1947 EN DE GRENZEN
Het verdelingsplan in 1947
Het Verdelingsplan van
de VN, resolutie 181, is
door
een
commissie
opgesteld als een nieuwe
verdeling
voor
het
westelijk
deel
van
Palestina in 1947. Het
werd aangenomen door
de
Algemene
Vergadering van de VN.
Het stuitte echter op
verzet van Arabische
zijde omdat zij vonden dat
ze niet beloond werden naar hun meerderheid aan
inwoners. De Joden brachten daar tegenin dat zij
geen kans kregen om tot de meerderheid uit te
groeien omdat Arabieren van alle kanten vrij het
land binnen konden komen terwijl Joden door de
Engelsen mondjesmaat werden toegelaten. Een
probleem in het plan was Jeruzalem. Meer dan
100.000 Joden kwamen geïsoleerd te zitten
midden in het aan Arabieren toebedeelde deel. De
Joden accepteerden het Verdelingsplan maar de
Arabieren wezen het af. Verschillende landen en
commissies bogen zich over het probleem.
IN HOEVERRE IS ER AAN HET VERDELINGSPLAN
GEHOOR GEGEVEN?
In feite heeft Israël eenzijdig het Verdelingsplan
van de Verenigde Naties uitgevoerd door de
oprichting van de Staat Israël in 1948 op het
gebied dat door het Plan bestemd was voor het
Israëlische volk. Op de dag na de oprichting van
de Staat Israël vallen op 15 mei vijf Arabische
staten Israël aan. Jordanië annexeert de
mandaatgebieden Samaria en Judea en noemde
het voortaan >Westbank=. Het zijn sindsdien
betwiste gebieden. Ook het Oostelijk stadsdeel
van Jeruzalem werd door de Jordaniërs
ingenomen. Veel Joodse inwoners van de Joodse
wijk in de Oude Stad kwamen om het leven en
hun hele wijk werd verwoest. Er worden 57
synagogen verwoest en de hele wereld zweeg. De
wereld zweeg ook later toen veel Joodse graven
van de Olijfberg werden verwoest en grafstenen
werden gebruikt voor urinoirs in de Oude Stad. In
de
onafhankelijkheidsoorlog,
die
Israël
wonderbaarlijk won met weinig militaire middelen,
kwam 1% van de Israëlische bevolking om.
HOE WAS DE BEVOLKING SAMENGESTELD IN 1948?
In 1947 bestond de bevolking van *West
Palestina uit 600.000 Joden en 1.200.000 moslim
en christen Arabieren. Het Verdelingsplan van de
VN bepaalde in dat jaar een Joods deel en een
Arabisch deel. Het Joodse deel bestond uit
600.000 Joden en 350.000 Arabieren. In het
Arabische deel woonden ca. 850.000 Arabieren.
Naar Britse statistieken had 70% van het Joodse
deel geen eigenaar. Na het vertrek van de Britten
in 1948 werd de staat Israël eigenaar. 9% van
het Joodse deel had Joodse eigenaren en 3%
had Arabische eigenaren die de Israëlische
nationaliteit aannamen. 18% van het Joodse deel
behoorde aan Arabische eigenaren die het
Joodse deel verlieten vanwege de Arabisch
invasie. (The Government of Palestine pag. 257)
Het Britse mandaatgebied Palestina bestond
oorspronkelijk uit het huidige Israël en Jordanië
samen. In 1922 werd het mandaatgebied
opgesplitst in een oostelijk deel Trans-Jordanië
en westelijk bleef Palestina heten.
-3-
WAAROM WEZEN DE ARABIEREN TOT 1991
ALLE VOORSTELLEN AF?
Kort gezegd was de reden dat de Arabische
landen zeven vredesvoorstellen tot Madrid 1991
afwezen gelegen in het feit dat een Arabische
handtekening de Joodse Staat Israël zou
erkennen. Daarom was het ook bijzonder
interessant toen landen interesse toonden voor
een vredesakkoord met Israël, zoals Egypte en
Jordanië. In het begin van de jaren =90 werden er
in het geheim onderhandelingen gevoerd tussen
uiterst linkse Israëlische politici en Palestijnse
onderhandelaars.
Door
deze
geheime
onderhandelingen en de vorming van een links
kabinet van premier Rabin stond het volk Israël
voor een voldongen feit: onderhandelingen met
aartsterrorist, Arafat in Washington in 1993. De
wereld vond het allemaal prachtig en geloofde dat
er nu echt iets zou gaan veranderen. Maar
gedurende 1993 vonden er meer aanslagen tegen
Israëli=s plaats dan ooit tevoren in Israël. In maart
van het jaar 1993 sloot Rabin daarom de betwiste
gebieden af vanwege terreur waardoor van de ene
op de andere dag veel Palestijnse werknemers
niet meer naar hun werk konden. Israël begon
derhalve de ene na de andere bepaling van Oslo
uit te voeren, maar Arafat weigerde bijna alles. De
Oslo Akkoorden bleken een farce te zijn en de
inmiddels overleden Faisal Hoeseini noemde de
Oslo Akkoorden het paard van Troje. In plaats van
de Oslo Bepalingen uit te voeren om
terreurorganisaties te ontmantelen en uit te
schakelen werd er aan een nog veel groter
terreurnetwerk gebouwd. Een leger van grote en
kleine terroristische zelfmoordenaars.
MAG ISRAËL AANSPRAAK MAKEN OP BIJBELSE GRENZEN?
Er zijn nogal verschillende meningen over het
gegeven dat het Israël van vandaag aanspraak
mag maken op bijbelse grenzen. Vaak wordt
gedacht Israël pas recht heeft op het gebied
binnen de bijbelse grenzen als de Messias komt.
En dan wordt gedacht aan de grenzen van
Ezechiël 47. De eerlijkheid gebied erop te wijzen
om ook te onderzoeken of de hedendaagse
Palestijnen recht hebben op het gebied dat zij
claimen. Die vraag wordt beantwoord in het
gedeelte over het Palestijnse vraagstuk. Als we
de bijbel bestuderen op het punt van de grote
terugkeer na de lange periode van verstrooiing
dan zien we dat het volk Israël in fases terugkeert
naar het land. Er is geen sprake van een massale
terugkeer in een korte periode voorafgaand aan
de komst van de Messias. De bijbel spreekt
duidelijk dat het land als een eeuwigdurend bezit
toebehoort aan Gods volk Israël. Dus ook
vandaag. God brengt zijn volk terug in zijn land
volgens zijn beloften in zijn Woord. Daar gaat het
om. Welk land? Volgens Ezechiël 36 gaat het met
name om het bergland Israël. Judea en Samaria,
(Westbank). Het hele huis Israël zal die gebieden
weer in bezit krijgen (vs. 10-12) God belooft dat
Hij de oude bijbelse steden weer doet bewonen
door zijn volk Israël zoals in Bethel, Ai, Sichem,
Hebron, Bethlehem enz. Gods Woord is waar en
zijn volk Israël zal wonen in alle bijbelse plaatsen,
dus ook in Bethlehem.
Bestandslijnen na de onafhankelijkheidsoorlog
in 1949
-4-