“Mijn oude huisarts met wie ik een vertrouwensrelatie had

“Mijn oude huisarts met wie ik een vertrouwensrelatie had
opgebouwd, was in die periode weggegaan en opgevolgd door
een nieuwe, jonge arts. Ik had weinig zin om naar haar toe te
gaan met mijn klacht. Ook dacht ik dat het wel meeviel. Volgens
mij was het een spatader of iets dergelijks. Ik probeerde het zelf
uit te knijpen, wat achteraf natuurlijk niet goed was.”
Uiteindelijk liet ze er toch maar naar kijken. De dokter bekeek de
plek en ze zag dat de arts de woorden “blauwgrijze tumor“ op een
briefje schreef. Daar schrok ze van. Al snel was er een afspraak
in het Antoni van Leeuwenhoekziekenhuis (AVL) in Amsterdam
gemaakt.
Daar bleek dat ze een ernstige vorm van huidkanker had. Van de
arts die haar behandelde, viel haar op dat hij zo aardig deed. Hij
sloeg bijvoorbeeld een arm om haar heen. “Wat doet die man
raar”, dacht ze. “Maar hij reageerde zo omdat hij zag dat het
ernstig was.“
Toen ze met de trein terug naar huis ging, belde ze haar vriendin.
Die schrok geweldig. “Ik dacht zelf dat het wel meeviel. Het zat op
mijn huid, dat moest toch makkelijk weg te halen zijn?“
De situatie was inderdaad veel ernstiger dan Eef van Deelen had
ingeschat. Na haar bezoek aan de specialist werd er dan ook snel
actie ondernomen. Binnen vier weken was ze geopereerd en had
ze een huidtransplantatie achter de rug. Rond die tijd zag ze een
tv-uitzending met dokter Houtsmuller. Hij vertelde over zijn
therapie en dat raakte haar omdat hij ook een melanoom had
gehad. Houtsmuller genoot in die tijd bekendheid omdat hij een
eigen dieet ontwikkelde, dat overigens sterk leek op dat van
Moerman.
Door het werk als wijkverpleegkundige kwam Eef weleens in
aanraking met mensen die het Moermandieet volgden. Sommigen
uit haar omgeving noemden het kippenvoer maar Eef zag er wel
wat in. “Neem nu dat er rauwkost in voor komt. Dat sprak me
meteen aan want van huis uit wist ik dat dat goed is voor een
mens.”
Ze komt uit een boerengezin. Van haar moeder leerde ze al dat
het er toe doet er toe wat je eet. Eef van Deelen: “Zij had voor
haar tijd best moderne opvattingen over voeding. Zo was ze
voorstander van kort koken en van rauwkost zoals wortelen en
uien. Dat hielp tegen lintworm, had ze ontdekt. Verder had ik een
tante die altijd in de weer was met vlierbessen omdat die zo
gezond zijn.”
De therapie die Houtsmuller haar voorschreef, beviel haar goed.
"Ik vond het prettig dat Houtsmuller niet zo ontzettend strikt was.
Verder mocht ik vette vis, zoals haring, zalm en makreel en een
glaasje rode wijn, waar ik helemaal verzot op ben”.
Ze vond het een uitdaging om niet alleen voor zichzelf maar ook
andere mensen lekker te koken en zo te laten zien dat er
helemaal geen sprake was van kippenvoer.
Groente, fruit en brood koopt ze zoveel mogelijk biologisch. Ze
merkte al snel dat het dieet haar gezondheid ten goede kwam.
"Vroeger had ik regelmatig klachten, bijna altijd had ik wel ergens
pijn. Die pijntjes zijn minder geworden. De supplementen en het
gezonde voedsel werken samen heel goed."
Vanaf het begin van haar ziekte is ze lid van MMV (toen nog
Moermanvereniging). In de beginperiode ondervond ze heel veel
steun vanuit de organisatie. Ze nam deel aan de vakanties naar
Oostkapelle, Texel en Schoorl. Het contact met lotgenoten vond
ze fantastisch. “Je ondersteunde elkaar, mensen begrepen waar
je doorheen moest.”
Als ze het moeilijk had, kreeg ze regelmatig een kaartje of werd
ze opgebeld. “We vochten tegen de kanker voor onszelf, maar
ook voor de ander."
Ze heeft een van de agressiefste soorten melanomen. Of het
dieet haar helpt in de strijd tegen kanker, kan ze niet met
zekerheid zeggen maar ze vermoedt van wel. Neem alleen al dat
op zeker moment haar ene long er tijdelijk uit moest. Dat kon
alleen als ze gezond genoeg was. De arts constateerde dat dat
wel goed zat. En na zes dagen mocht ze alweer naar huis terwijl
ze er nota bene tijdens de operatie ook nog een klaplong bij had
gekregen. “Bovendien is het volgen van het dieet een van de
weinige dingen die je zelf kunt doen tegen de ziekte.”
Haar behandelend arts noemt het een wonder is dat ze er nog is.
“Ik heb een status waar je u tegen zegt. Iemand heeft hetzelfde
melanoom 18 jaar overleefd. Dat is het hoogste. De meesten
komen zover niet.”
Ze ondergaat tegenwoordig ook dendritische celtherapie bij
dokter Gorter in Duitsland. Ze zat eerst in eenzelfde
(experimenteel) programma in een Nederlands ziekenhuis maar
ze werd uitgeloot. “Je doet wat je kunt doen”, zegt ze. “Een mens
wil leven. Je wordt wel heel erg bepaald bij waar je voor leeft.
Gelukkig weet ik mijn leven in Gods hand. Hij is de basis waar ik
altijd op kan terugvallen. Natuurlijk moet ik zelf ook vechten, maar
Hij is er voor mij als ik het zelf niet red.”
Behalve dat Eef gezond eet -geen suiker, geen vlees, geen vetprobeert ze veel in de buitenlucht te zijn. Verder verblijft ze ‘s
winters een week of zeven in Spanje. Dan zwemt ze iedere dag
en kan ze er weer maanden tegen omdat de oedeem die ze heeft
als gevolg van het weghalen van klieren, dan een stuk minder is.
“Mijn grote angst is dat de ziekte naar de hersenen uitzaait. De
laatste keer zat er een uitzaaiing in mijn linkerborst. Vrij kort
daarop leek hetzelfde aan de hand te zijn in mijn rechterborst.
Een zoveelste mokerslag. Maar het was een ontsteking. Zo word
je wel heel erg heen en weer geslingerd.”
Toch wil ze niet in mineur eindigen maar benadrukt ze juist dat
ze sinds haar ziekte veel bewuster is gaan leven. Haar vakantie in
Spanje is een feest maar een wandeling door de omgeving is dat
ook. “De ene dag zie je een eend met kuikentjes, de andere dag
ontbreekt er een en de volgende dag is hij er toch weer. Daar kan
ik erg van genieten en zo zijn er momenten dat ik erg dankbaar
ben. Ik heb twaalf kleinkinderen waarvan de oudste werd geboren
toen ik nog maar pas ziek was. Hoe lang zal ik haar meemaken,
was toen mijn vraag? Ze is nu 16.”