Jonathan Veenhuysen - Toneelgroep Maastricht

Een formeel stuk over normale zaken geschreven door Jonathan Veenhuijsen
5 van de 5 sterren
Gesplitst in 5 bedrijven die samen 3 uur duren en met een verhaal dat wel een moderne versie van een
koningsdrama à la Shakespeare lijkt, heeft De advocaat de afgelopen maand al meerdere lovende
recensies ontvangen. Acteurs die hun rol met grote overtuiging vertolken en een decor dat specifiek is
voor het onderwerp van de voorstelling, hebben ervoor gezorgd dat ik (na een aanvankelijke twijfel)
dit stuk kwalitatief erg goed vond.
De advocaat van Toneelgroep Maastricht is gebaseerd op het levensverhaal van Bram Moszkowicz en
is geschreven door Ilja Leonard Pfeijffer. Het stuk is geregisseerd door Michel Sluysmans, met muziek
van Vincent van Warmerdam. De hoofdrol wordt vertolkt door Porgy Franssen, die vergezeld wordt
door Hans Trentelman en Hans van Leipsig, vaste acteurs van Toneelgroep Maastricht, en Karien
Noordhoff, Viktor Griffioen en Dries Vanhegen. De première vond plaats op 5 maar 2017 in het Theater
aan het Vrijthof, te Maastricht.
Het toneelstuk, een fictionele bewerking over de carrière van Bram Moszkowicz, vertelt vooral
over zijn relaties met zijn familie, met name zijn vader en zijn broer, hoewel deze in De advocaat de
fictionele naam Mordechai heeft gekregen, en over het einde van zijn carrière.
Het verhaal wordt gespeeld door de acteurs, door middel van dialogen en een aantal
monologen. Het spel wordt afgewisseld met muzikale stukken met zang, begeleid door een piano en
eenmalig ook een gitaar. De acteurs zijn meerdere malen alleen voor het beeld aanwezig, met name
na de pauze.
Het decor was realistisch bedoeld en zag er precies zo uit als men verwacht dat een
advocatenkantoor eruit ziet. Grote bureaus, bureaustoelen en hoge of lange kasten met talrijke lades.
Ook de kostuums waren goed verzorgd, zo droegen de gebroeders Moszkowicz dure pakken en
schoenen. De kleuren waren allemaal vrij formeel, zowel van het decor als van de kostuums. Het licht
kwam ook op een erg creatieve manier naar voren, zo kwamen de lampen in één scene naar beneden
en liepen de acteurs hiertussen door. Dit gaf, naar mijn mening een erg mooi beeld.
Ik vond het een erg goede voorstelling en ik sluit me volledig aan bij de vergelijking met Shakespeare’s
koningsdrama. Er zijn een aantal regiekeuzes waar ik, nadat het stuk heeft kunnen bezinken, het mee
eens ben, terwijl ik vlak na de opvoering de keuze niet begreep. Een voorbeeld hiervan is de
eindmonoloog, door Porgy Franssen die in zijn onderbroek op het toneel stond. Ik betwijfel of het stuk
geschikt is voor jongeren. Ik had zelf een aantal keer moeite met het taalgebruik, aangezien er veel
sprake is van vaktaal en formele taal, die onbekend is bij jongere bezoekers. Daarnaast was ook dit een
erg volwassen stuk, waardoor ik denk dat jongeren niet veel aansluiting hebben bij de thema’s en het
onderwerp. Desalniettemin vond ik het stuk erg goed en zou ik het, als ik de kans kreeg, zeker nog eens
gaan bekijken, met de mening die ik nu heb gevormd nadat het stuk heeft kunnen bezinken.