standpunten spa / groen

Voorwoord
In de vragenlijst hebben we onze beleidsvoorstellen weergegeven. De antwoorden focussen op de
manier waarop wij denken kansen te geven aan mensen in armoede. In ons definitief programma zal
je de antwoorden op de vragen echter terugvinden op verschillende plaatsen. We gaan er immers
vanuit dat armoedebestrijding deel moet uitmaken van alle beleidsdomeinen, we werken voorstellen
uit rond cultuur, sport, wonen, ontmoeten voor iedereen met daarin een aanpak op maat zodat ook
mensen in armoede kunnen deelnemen.
Maar vooraleer hier op in te gaan eerst nog een aantal algemene bedenkingen. In de eerste plaats
een bedenking die bovenlokaal is. We weten dat armoede een structureel probleem is, dat te maken
heeft met de manier waarop onze maatschappij is georganiseerd. We streven naar een ander
maatschappijmodel. In je gemeentelijk beleid kan je armoede niet structureel aanpakken, maar dat
zal ons niet beletten te ijveren voor begeleiding, ondersteuning.... . Bovendien zijn we bezorgd dat de
verlaging van de werkloosheidsuitkeringen armoede zal doen toenemen. Deze maatregel, die voor
andere partijen nog niet ver genoeg gaat (!), zal de kansen op werk niet doen toenemen. Het zal
mensen dwingen slecht betaalde en tijdelijke jobs met weinig zekerheid te aanvaarden. Werk moet
een uitweg uit armoede zijn, laagbetaalde, onzekere jobs bieden geen uitweg.
Dat betekent dat meer mensen aangewezen zullen zijn op het lokaal sociaal beleid dat op zijn beurt
met minder middelen dan voorheen de mensen moet opvangen. Voor ons is armoedebestrijding
essentieel. De overheid moet de welvaart herverdelen en voor een gemeente is dat niet anders. We
kunnen niet aanvaarden dat mensen omwille van hun inkomen minder kansen krijgen, dat kinderen
worden uitgesloten van sportactiviteiten, dat mensen verplicht zijn te wonen in vochtige huizen van
slechte kwaliteit enz.
Maar die maatschappelijke evoluties zorgen ervoor dat we lokaal zeer creatief zullen moeten zijn.
Door bijvoorbeeld ook op gemeentelijk vlak de belastingen anders te organiseren zodat de middelen
beter kunnen verdeeld (van rijk naar arm) worden dan nu. Streven naar eerlijke lokale belastingen.
Maar ook er voor zorgen dat er meer vlaamse en provinciale middelen naar onze gemeente komen:
projecten indienen, subsidies vragen waar nodig.
Belangrijk is om het eigen beleid zo goed mogelijk te overleggen. Spectaculaire media-projecten
brengen je wel in beeld, maar hebben soms weinig om het lijf. We zouden het op prijs stellen indien
we met u in dialoog zouden kunnen gaan over onze beleidsvoorstellen, liefst nog voor ons
programma definitief wordt goedgekeurd. We hebben de wijsheid niet in pacht en uw inbreng kan
ons helpen een goed beleid te voeren. Uiteraard met een portie bevlogen idealisme, want dat zit in
onze genen en is nodig om zaken in beweging te krijgen.
Vandaag lijkt het alsof grote banken en bedrijven het beleid bepalen. Helaas is dit niet helemaal
onwaar. Tegen de macht van vele euros moeten we de kracht van mensen zetten. Eensgezinde, goed
overdachte voorstellen, door vele mensen gedragen... Dat is ook krachtig!
Anja Vanrobaeys
Welzijnsschakel Ommekeer is een erkende vereniging waar armen het woord nemen en is lid van welzijnsschakels vzw
Lijsttrekker sp.a Erpe-Mere
Marijke De Bruyn
3de plaats Groen! Erpe-Mere
WONEN:
Erpe-Mere engageert zich om tegen eind 2018 minstens het haar opgelegde sociaal objectief voor
sociale huurwoningen waar te maken. Hoe kunnen we in Erpe-Mere die doelstelling bereiken?
Het opgelegde sociaal objectief is vastgelegd op de gemeenteraad van 29 december 2009 en omvat
voor Erpe-Mere een doelstelling van 140 extra sociale huurwoningen, 62,64 sociale koopwoningen en
2,89 sociale kavels tegen 2020. We betreuren dat er momenteel geen enkel geactualiseerd cijfer
bestaat omtrent wonen in Erpe-Mere. De Intergemeentelijke Woonwijzer die daarvoor werd
opgericht heeft na 2 jaar werking haar doelstelling om cijfers te verzamelen rond wonen nog altijd
niet gerealiseerd, terwijl in hun programma staat dat cijfers verzamelen het eerste jaar moest
gebeuren en dat tijdens het tweede jaar beleidsvoorstellen gingen worden uitgewerkt. Op die manier
is het bijzonder moeilijk een onderbouwd beleid rond wonen uit te werken voor Erpe-Mere. We
kunnen ons niet van de indruk ontdoen dat wonen voor de huidige beleidsploeg eerder iets is dat op
de laatste plaats van het verlanglijstje komt.
Het enige dat zeker vaststaat is dat er in Erpe-Mere een tekort is aan sociale woningen en dat de
woningen op de huurmarkt van slechte kwaliteit zijn (Ruimtelijk Structuurplan). Met betrekking tot
dat tekort aan sociale woningen is het nog altijd wachten op het project aan de Ninovestraat in Burst
waar er 24 bouwkavels, 28 sociale koopwoningen en 33 sociale huurappartementen zouden worden
gerealiseerd. Daarnaast is in 2009 een project goedgekeurd in de dorpskom van Burst van 16 sociale
huurwoningen. Uiteraard komen we daarmee nog lang niet aan de doelstelling van 140 extra sociale
huurwoningen tegen 2020.
Die doelstelling willen we op twee manieren realiseren:
We voorzien meer sociale woningen. Vlaanderen wil tegen 2020 64.000 extra sociale
woningen bouwen en 1.000 extra sociale kavels voorzien. Het komt er dan ook op aan als lokaal
bestuur om samen met de sociale woonmaatschappijen maar ook SOLVA (intercommunale voor
ontwikkeling van bedrijventerreinen maar ook sociale woonprojecten) te zoeken naar plaatsen in
Erpe-Mere die hiervoor in aanmerking komen en de nodige aanvragen naar middelen te doen.
Voor dergelijke nieuwbouw of verbouwprojecten opteren wij (overeenkomstig het advies van de
GECORO) in de eerste plaats voor inbreiding in de bestaande woonzones. We gaan eerder voor
kleinschalige projecten in bestaande woonkernen dan voor grote sociale woonwijken in
woonuitbreidingsgebieden waar nu nog natuur is. Op die manier willen we Erpe-Mere groen en
landelijk houden, maar we vermijden op die manier dat er wijken ontstaan waar alleen “de rijken”
wonen en wijken waar alleen “de armen” wonen. Voor de realisatie van de bijkomende sociale
woonprojecten, denken we ook aan leegstaande gebouwen of pastorijen die zouden kunnen worden
verbouwd tot sociale woonprojecten.
Van dit principe is tijdens deze bestuursperiode afgeweken. Het woonuitbreidingsgebied in de
Bosstraat in Mere zal worden verkaveld door een privé-ontwikkelaar. Dergelijk gebied verkavelen kan
maar volgens de Vlaamse wetgeving indien er ook minimum 10% sociale woningen worden
gerealiseerd. De gemeente kan dit percentage wel optrekken. We hebben ons verzet tegen die
Welzijnsschakel Ommekeer is een erkende vereniging waar armen het woord nemen en is lid van welzijnsschakels vzw
verkaveling. We hebben onvoldoende cijfers die aantonen dat het noodzakelijk is groen gebied vol te
bouwen. De privé-ontwikkelaar is bovendien nog geen eigenaar van de gronden waarop de sociale
kavels zouden worden gerealiseerd en we vrezen dat er van die belofte niks in huis komt. Het gaat
ook om sociale bouwkavels, terwijl we menen dat er de nood het hoogst is voor sociale
huurwoningen.
Mocht het al nodig zijn natuur vol te bouwen, dan willen we met Erpe-Mere die minimumdoelstelling
van 10% optrekken naar 25% (mix tussen sociale bouwkavels, koopwoningen en huurwoningen). Onze
eigen voorkeur gaat dus naar woningen in de kernen, maar mochten anderen het voor het zeggen
hebben in Erpe-Mere, dan zullen we blijven hameren op een doelstelling van 25%.
-
Anderzijds de kwaliteit verbeteren op de private huurmarkt:
1° door een impuls te geven aan de Intergemeentelijke Woonwijzer die zich, naast het verzamelen
van cijfers, ook zou moeten bezig houden met informeren van huurders en eigenaars over de
minimale woningkwaliteitsnormen die vastliggen in de Vlaamse Wooncode;
2° door huurwoningen van slechte kwaliteit, in samenwerking met Welzijnsschakel, maar ook
geneesheren, thuisverplegers van de mutualiteit, …. actief op te sporen. We informeren verhuurders
en huurders over de procedures en over eventuele premies waarop zij een beroep kunnen doen,
hiervoor geven we opnieuw een extra impuls aan de Intergemeentelijke Woonwijzer die tot taak
heeft een intergemeentelijk woonoverleg op te starten;
3° we bouwen een netwerk uit met organisaties die huurders kunnen begeleiden (Welzijnsschakels,
CAW, eventueel huurdersbond) : die organisaties kunnen samen met het OCMW bijvoorbeeld
huurders wijzen op de huurpremies voor mensen die al 5 jaar wachten op een sociale woning ….
(tijdens de soepbabbels?)
4° we pakken leegstand en verkrotting streng aan, eigenaars die 1 jaar op het leegstandsregister staan
leggen we een serieuze belasting op (mits een aantal sociale vrijstellingen, kan niet de bedoeling zijn
dat iemand die na een ongeval revalideert nog extra moet betalen omdat hij in een
revalidatiecentrum verblijft). Op die manier zetten we eigenaars aan hun woning te verbeteren. Ons
voorstel inzake leegstandsbelasting dat we indienden naar aanleiding van het leegstandsregister in
Erpe-Mere en dat door de meerderheid werd afgekeurd, hernemen we dus.
Is verhuur van leegstaande en/of te renoveren private woningen en eigen leegstaand patrimonium via
een Sociaal Verhuurkantoor een goede bijkomende maatregel? Waarom?
We hebben er regelmatig op gehamerd om leegstaande of te renoveren private woningen te
verhuren via een Sociaal Verhuurkantoor. Hoewel Erpe-Mere zich een tijdlang ingeschreven heeft in
een SVK, is de samenwerking uiteindelijk stop gezet wegens gebrek aan interesse van private
verhuurders. Voorbeelden in andere gemeenten bewijzen dat dit wellicht niet klopt. We menen dat
hier een actiever rol moet gespeeld worden (zie voorgaand punt over actief opsporen en informeren
van) maar dat er ook een stok achter de deur moet gehouden worden. Eigenaars van leegstaande
woningen onderwerpen we aan een belasting. Voor die belasting in werking treedt, spreken we hen
aan over het alternatief dat een Sociaal Verhuurkantoor kan bieden om die belasting te vermijden.
We menen dat we op die manier meer betaalbare huurwoningen op de markt kunnen brengen.
Welzijnsschakel Ommekeer is een erkende vereniging waar armen het woord nemen en is lid van welzijnsschakels vzw
Hoe kan het lokale toewijzigingsreglement voor sociale woningen een goede voorrangsregel invoeren
voor mensen in armoede en zo de lange wachttijden verminderen?
We zetten vooral in op een uitbreidingsbeleid. De regels veranderen riskeert andere mensen uit te
sluiten en dus een nieuwe discriminatie te veroorzaken. Wel moet alles op alles gezet worden om
gezinnen of personen in onleefbare woningen veel sneller te helpen.
Welk verschil kan ons lokaal bestuur maken op het vlak van de hoge prijs van energie en water voor
gezinnen in armoede?
Door de samenaankoop energie van de provincie Oost-Vlaanderen nog beter te gaan promoten via
het netwerk dat we opbouwen (CAW, Welzijnsschakels, geneesheren, thuisverplegers, mutualiteiten
… ). De milieudienst van de gemeente kan mensen bijstaan bij de administratie van inschrijven en
beslissen. Dit jaar haalde de samenaankoop van de provincie Oost-Vlaanderen een record aantal
inschrijvingen binnen met een besparing van gemiddeld 24% op de energiefactuur tot gevolg.
Door samen te werken met de Kringwinkel Aalst en in te zetten op energiesnoeiers. Energiesnoeiers
zijn kortgeschoolden die energiebesparende maatregelen uitvoeren. Energiesnoeiers voeren ook de
energiescans uit in woningen waarbij gewezen wordt op plekken waar veel energie verloren gaat. Die
scans zijn gratis voor mensen die aangeduid worden door het OCMW. Met enkele kleine, goedkope
ingrepen kunnen bewoners hun rekening drukken enhet in huis aangenamer maken.
We maken de leningen van het Fonds ter Reductie van de Globale Energiekost beter bekend en
onderzoeken of we voor bepaalde doelgroepen de overblijvende rente kunnen bijpassen met het
OCMW, zodat mensen een gratis lening kunnen krijgen om energieinvesteringen te doen.
Op Vlaams niveau is geld vrijgemaakt om 3.000 daken van slecht geïsoleerde huurwoningen te
isoleren. Het is dringend nodig dat het OCMW actief opspoort welke woningen hiervoor in
aanmerking komen. Bijzondere aandacht moet gaan naar het neerhalen van de energiefactuur van
mensen die het erg krap hebben.
Om al die informatie over allerlei premies beter op elkaar af te stemmen, maken we van de
milieudienst één energieloket. Daar kan iedereen terecht voor de juiste informatie en voor
begeleiding. Mensen in armoede moeten actief bijgestaan worden door het ocmw om hun recht te
laten gelden. Hierin kan een welzijnsschakel een grote rol spelen. Belangrijk is dat het loket geen lege
wachtruimte is, maar dat mensen gestimuleerd worden, zelfs thuis bezocht, indien nodig, om gebruik
te kunnen maken van de premies.
MOBILITEIT:
Heel wat mensen in armoede lijden aan vervoersarmoede wat hun isolement nog verhoogd. Hoe kan
ons lokaal bestuur investeren in de totstandkoming of ondersteuning van een mindermobielencentrale
waar mensen in armoede ook gebruik kunnen van maken op een toegankelijke manier?
Het lokaal bestuur kan in de eerste plaats aan verenigingen die werken met kansenpastarief vragen of
zij naar aanleiding van een activiteit vrijwilligers kan vrijmaken die zorgen voor vervoer. Die
vrijwilligers zouden dan kunnen worden ingeschreven in een mindermobielecentrale. De gemeente
zou voor de inwoners van de eigen gemeente het lidgeld van 7 euro op zich kunnen nemen,
gebruikers betalen dan enkel de kilometervergoeding. Eens er zich op die manier een pool van
chauffeurs heeft gevormd en de werking ervan beter bekend wordt, kan die via oproepen uitgebreid
Welzijnsschakel Ommekeer is een erkende vereniging waar armen het woord nemen en is lid van welzijnsschakels vzw
worden naar vrijwilligers die buiten de bestaande verenigingen en activiteiten zorgen voor vervoer
naar familie en vrienden of andere activiteiten.
Daarnaast menen we dat het OCMW ook maatwerk moet verrichten. We denken hierbij bijvoorbeeld
aan het uitlenen van fietsen (ism de Fietserij in Aalst) aan bepaalde gezinnen die getroffen worden
door vervoersarmoede. Dit laat mama’s toe kinderen van school te gaan halen of jongeren toe deel te
nemen aan sport- of andere activiteiten in de gemeente.
Los daarvan pleiten we ook nog altijd voor een gemeentelijke tussenkomst in de
scholierenabonnementen van De Lijn. We menen dat dergelijke derdebetalersregeling gezinnen kan
ondersteunen in hun jaarlijks weerkerende kosten in september aan het begin van het schooljaar. Dit
alles kadert in ons pleidooi voor een beter openbaar vervoersnet in Erpe-Mere, zowel van De Lijn
maar ook een herwaardering van de trein Burst-Aalst.
ONDERWIJS:
Is het zinvol te investeren in een laagdrempelig studiebegeleiding(inclusief computers) na de
schooluren aangeboden aan kinderen uit gezinnen in armoede die thuis niet de noodzakelijke rust en
ruimte hebben om het huiswerk te maken of te studeren?
Investeren in laagdrempelige studiebegeleiding lijkt ons zinvol. In die zin laten we ons inspireren door
het kinderrechtenplan dat momenteel proef draait in Zottegem. Zo denken we eraan een gelijkaardig
project op te zetten met studenten hogeschool, de scholen in Erpe-Mere waarbij studenten kinderen
uit gezinnen in armoede thuis gaan begeleiden bij hun huiswerk. Zo houden we ook de ouders
betrokken. In sommige gevallen kan het zinvol zijn dat kinderen een plaats buitenhuis hebben om hun
huiswerk te maken, we gaan ervan uit dat de scholen hier zelf de eerste zijn om hierover
aangesproken te worden. Met hen moet worden bekeken of die ruimte inclusief computer kan
worden gebruikt tijdens de opvang op school.
We pleiten ook voor huiswerkarme lagere scholen. Andere netten kunnen we niet verplichten, maar
dit engagement nemen we op in de gemeenteschool. Het kan niet dat ouders uren bezig zijn met het
begeleiden van huiswerk van de kinderen. In de lagere school mag huiswerk eigenlijk maar een
kwartiertje duren tot maximum een halfuur. Ook bijvoorbeeld boekbesprekingen worden best op
school voorbereid, samen boeken kiezen in de bibliotheek, samen boeken lezen via tutorsysteem en
bespreking samen voorbereiden.
We denken ook aan opvoedingsondersteuning. In die zin willen we het Lokaal Overleg Kinderopvang
niet alleen laten advies geven over kinderopvang maar ook over opvoedingsondersteuning. In die zin
zou een samenwerking kunnen worden opgezet tussen het LOK, Pimboli, CAW, OCMW, Kind en Gezin.
Kind en Gezin zou zijn consultaties kunnen doen in de lokalen van Pimboli, die lokalen zouden ook
kunnen worden gebruikt als ontmoetingsplaats voor ouders die ofwel informeel een babbel komen
doen over hun kinderen ofwel formeler waar info-momenten worden georganiseerd door het LOK.
Daarnaast zou het consultatiebureau van Kind en Gezin kunnen worden gebruikt als plaats waar door
Kind en Gezin, CAW, centrum geestelijke gezondheidszorg individueel opvoedingsondersteuning
wordt gegeven.
Wat het gebruik van computers betreft in de bibliotheek, is het nu zo dat er een tijdslimiet is per
gebruiker. In het verleden hebben we al gewezen op die beperkte tijdslimiet, we stellen vast dat veel
mensen al een computer thuis hebben. Als opzoekingswerk moet worden verricht voor school, dan is
Welzijnsschakel Ommekeer is een erkende vereniging waar armen het woord nemen en is lid van welzijnsschakels vzw
een uurtje zo voorbij. We vinden dus dat die tijdslimiet, binnen bepaalde afspraken, beter wordt
opgeheven.
Welke initiatieven kan het lokaal bestuur nog nemen om de schoolcode ondertekend door alle scholen
Erpe-Mere nog meer vorm te geven? (schoolcode kan je terugvinden op onze website :
www.welzijnsschakelommekeer.be)
Vertrouwenspersoon in scholen ondersteunen zodat zij nog meer hun rol kunnen
spelen (vertrouwen opbouwen, begeleiden)
Bekijken in welke mate kosten buiten de maximumfactuur in de schoolcode moeten
worden opgenomen (hiermee willen we niet zeggen dat er voor alles een financiële tussenkomst
moet zijn, voor sommige kosten bestaan ook goedkopere alternatieven zoals bijvoorbeeld
schoolfoto’s, klasfoto’s, turnkledij, tutti frutti kan ook door samenaankoop via school, andere
kosten zoals opvang, middagmaal, aankoop boeken secundair onderwijs lijken ons evidenter)
VRIJE TIJD:
Het sportaanbod in onze gemeente is niet toegankelijk aan kansentarief (UiTPAS). Hoe kan het lokale
bestuur de sportverenigingen aanzetten om in het UiTPAS systeem te stappen?
We gaan ervan uit dat de verzekeringen die de sportverenigingen moeten betalen voor hun leden hen
doet aarzelen om in het systeem te stappen. Via de sportraad zouden we daar overleg willen
opstarten. Om sportverenigingen aan te zetten aan kansentarief te werken, moet eerst aan
verenigingen worden uitgelegd wat de verwachtingen zijn. Zij kunnen systematisch met bijkomende
subsidies worden beloond wanneer zij stappen in de goede richting zetten (kalender overmaken,
kostenplaatje en kansentarief vermelden, vertrouwenspersoon aanstellen, groepsaanbod mogelijk
maken). De gemeente kan bijvoorbeeld ook een deel van de verzekeringspremie op zich nemen.
We vinden wel dat vrijwilligers in sportverenigingen, zeker wanneer het om jeugdwerking gaat, niet
ontmoedigd mogen worden, daarom vertrekken we van beloning in plaats van sanctioneren. Eens het
systeem bekend is en ingeburgerd is, willen we de subsidies wel laten variëren indien een
sportvereniging weigert in te gaan op een aanbod van omkadering en begeleiding. Toegankelijke
verenigingen hebben recht op meer steun. Dat is toch logisch.
Het aanbod aan kansentarief in Aalst is momenteel beperkt toegankelijk (CC De Werf, stedelijk
zwembad en cinema’s) voor mensen in armoede in onze gemeente. Is het zinvol dit aanbod uit te
breiden? Hoe kunnen we dit doen?
Ook voor cultuurverenigingen zouden de subsidies kunnen aangepast worden naargelang ze al dan
niet in het systeem van kansentarief intreden, maar volgens ons moet dit stapsgewijs en eveneens
gekoppeld worden aan voorgaand begeleidingssysteem. Het is niet de bedoeling goedmenende
organisaties te tergen of hun vrijwilligers te ontmoedigen. We begeleiden hen om meer toegankelijk
te zijn. Slechts indien onwil blijkt kunnen maatregelen genomen worden, of liever: we geven de open
organisaties meer overheidssteun.
Ondanks het feit dat de UiTPAS de financiële drempel verlaagt naar het verenigingsleven, maken
mensen in armoede weinig gebruik van hun UiTPAS. Hoe kan het lokale bestuur mensen in armoede
aanzetten tot het gebruik van hun UiTPAS?
Welzijnsschakel Ommekeer is een erkende vereniging waar armen het woord nemen en is lid van welzijnsschakels vzw
We denken dat het aanbod beter bekend moet worden gemaakt aan mensen in armoede:
We vragen de verenigingen in de sport- en cultuurraad hun jaarkalender over te maken
aan de gemeente en maken hiervan een brochure die we verspreiden via Sociaal Huis,
Welzijnsschakel, CAW – hierin ook een overzicht van de kosten en/of de activiteit open staat aan
kansentarief
Maandelijks sms-je van de activiteiten in de kijker naar mensen met kansentarief
we stellen dat aanbod voor ofwel met Nieuwjaar ofwel bij het begin van het culturele
jaar (cc werken van september tot augustus) – nieuwjaarsreceptie of koffieklets …
verlenging van het kansentarief mogelijk maken via brief (systeem zoals in stad Aalst).
Aanvraag kansentarief loskoppelen van andere begeleiding
We menen dat de ingeslagen weg van dialoogtraject moet verder gezet worden. Door in
samenwerking met Welzijnsschakels telkens een aantal verenigingen te begeleiden (informeren,
aanstellen vertrouwenspersoon, vorming enz) en mensen in een groep waarin ze vertrouwen hebben
toe te leiden naar die verenigingen. Eens het vertrouwen er is (4-stappenplan) kunnen nieuwe
verenigingen aangesproken worden. We begrijpen dat dit zeer arbeidsintensief is en ondersteunen de
vraag naar meer middelen en professionele kracht.
Daarnaast menen we dat de UiTPAS na een eerste proefperiode kan uitgebreid worden. Zo denken
we eraan het puntensysteem van de UitPAS om te zetten naar een soort complementaire
munteenheid. Telkens wanneer iemand deel neemt aan of anderen toeleidt naar een culturele
activiteit kunnen bijkomende punten worden gespaard waarmee kortingen kunnen verkregen worden
maar voor ons ook gezonde voeding en hygiëneproducten kunnen worden aangekocht bij lokale
handelaars.
Daarnaast denken we aan een cultureel project waar we tussen de deelgemeenten van Erpe-Mere
onderling een (nieuwe) sociale dynamiek willen creëren die de samenhang tussen de inwoners van
Erpe-Mere bevordert. In samenwerking met Samenlevingsopbouw zet een buurtwerker samen met
bewoners creatieve/artistieke initiatieven op die een brug slaan tussen jong en oud, tussen
oorspronkelijke inwoners en inwijkelingen, tussen mensen die het minder goed hebben en mensen
die het beter hebben. De initiatieven kiezen de mensen zelf. Voorbeelden zijn een wandtapijt maken,
filmpjes maken over de passie van alle inwoners van de huisnummers nr. 8, samen een dorpsreus
maken, tekeningen of schilderijen maken over het dorp, boek of filmpje over volksfiguren, wat is een
ollie op een skatepark ….. Die verschillende dorpsinitiatieven kunnen dan één keer per jaar worden
samengebracht in een overkoepelend project dat we willen linken aan de Molenfeesten die we nieuw
leven willen inblazen. Wie deelneemt aan of toeleidt naar het project zou bijvoorbeeld kunnen
punten sparen en die omzetten in euro’s bij lokale handelaars of omzetten in kortingen voor culturele
activiteiten.
Daarnaast denken we aan een park op Steenberg. In dat park moet iedereen aanbod komen:
jongeren, senioren, gezinnen, kinderen …. Een onderdeel van het park zouden bijvoorbeeld
volkstuintjes kunnen zijn. Omdat we een landelijke gemeente zijn, denken we eraan om grotere
volkstuinen uit te besteden aan verenigingen en scholen. In samenwerking met VELT kunnen
verenigingen en scholen de knepen leren van gezond tuinieren. Seniorenverenigingen zouden
bijvoorbeeld de kennis van hun leden kunnen inzetten en die overdragen aan jonge kinderen die soms
het verschil niet meer kennen tussen prei, savooien en wortelen in de grond. Scholen,verenigingen of
individuen die deelnemen kunnen met de UiTPAS punten sparen. Scholen kunnen hiermee aankopen
doen voor de schoolwerking. Verenigingen kunnen die punten inzetten voor hun werking of verdelen
onder de deelnemende leden die ze kunnen omzetten in gezonde voeding, hygiëneproducten of
kortingen op culturele activiteiten. De opbrengst van de volkstuintjes zou kunnen verdeeld worden
Welzijnsschakel Ommekeer is een erkende vereniging waar armen het woord nemen en is lid van welzijnsschakels vzw
onder de deelnemers. Scholen zouden met de groenten soep kunnen maken, verenigingen kunnen
kooklessen geven. Aan de volkstuintjes zouden we een ontmoetingsplek voorzien, om materiaal op te
bergen, om te schuilen, maar ook voor een kop koffie tussen het werken door en waarom niet om
bijvoorbeeld samen confituur te maken van de bessen van de haag. Of om uit te rusten van het
wandelen en het spelen.
1ste LIJNSWELZIJNSZORG:
Ondanks de inspanningen van de afgelopen jaren zijn er in Erpe-Mere nog heel wat mensen in
armoede die geen gebruik maken van de sociale hulp -en dienstverlening van het Sociaal Huis.
Het OCMW moet andere betrokken instanties meer stimuleren te gaan toeleiden. We denken hierbij
aan geneesheren, CAW, mutualiteiten, thuisverplegers, vakbond, leerkrachten, vertrouwenspersonen
in scholen, Kind en Gezin, Welzijnschakels …. Dit punt komt regelmatig terug, lijkt evident maar is het
in de praktijk niet. In die zin lijkt het ons zinvol dat het OCMW hiervoor de nodige impulsen geeft en
via de Welzijnsraad een permanent overleg (met toeleiding in al zijn vormen als vast agendapunt) met
het netwerk organiseert.
Belangrijk is dat verenigingen waar Armen het Woord Nemen in te schakelen om drempels weg te
nemen. Welke maatregelen kunnen we nemen om mensen een meer welkom onthaal, een betere
begeleiding of meer vertrouwen te geven? Jaarlijkse inspraakmomenten, bijvoorbeeld, kunnen ons
helpen.
Hoe kan ons lokaal bestuur deze onderbescherming aanpakken? Hoe kan het Sociaal Huis mensen in
armoede actief gaan opsporen?
Het Sociaal Huis is een laagdrempelig loket. Echter, loketfunctie zonder een actief opsporen, een "ernaar-toe"-beleid, is onvoldoende. "Er naar toe" kan mensen voor wie het isolement te groot is, het
wantrouwen te groot, de verbittering te groot, opnieuw vertrouwen geven.
Hun eigen netwerk er in betrekken, vrienden, hun welzijnsschakel, hun vertrouwenspersoon, een
bevriende buur, familie actief betrekken is belangrijk. Hulpverlening is nog teveel 1 op 1: hulpverlener
en cliënt. Dat hierdoor de hulpvrager zich vaak onveilig voelt, onbegrepen, alleen, in een ongelijke
verhouding terechtkomt of bang is misbegrepen te worden (ze gaan mij weer eens misbegrijpen...)...
Wordt onderschat.
Het werken volgens empowermentsprincipes zou volgens ons het OCMW-personeel en raad dienen
te inspireren. Extra opleiding voor de medewerkers is een must. Het is immers niet de bedoeling dat
mensen in armoede afhankelijk worden van de reguliere hulpverlening. Eerder wel dat ze
ondersteund worden om hun eigen kracht terug te vinden. Door integraal én vraaggestuurd te
werken, willen we mensen in armoede terug kapitein maken van hun eigen schip. De positie van het
OCMW zien wij daarbij als een draaischijf die de verschillende ondersteuners samenbrengt om de
persoon te helpen om zelf te kunnen sturen.
Is een laagdrempelige ontmoetingsplaats waar mensen op een informele wijze kunnen samenkomen
een zinvolle piste?
We vinden dat een zeer zinvolle piste. Hierbij willen we opnieuw vertrekken van wat reeds bestaat.
Momenteel organiseert Welzijnsschakel in Mere al laagdrempelige ontmoetingsmomenten
Welzijnsschakel Ommekeer is een erkende vereniging waar armen het woord nemen en is lid van welzijnsschakels vzw
(soepbabbels, fruitverkoop). Die ontmoetingsplaats willen we bijkomend ondersteunen en
uitbouwen, van de eigen georganiseerde soepbabbels en fruitverkopen zou moeten gekeken worden
of er bijvoorbeeld één keer per week kan worden samengewerkt met een sociaal restaurant, of er
nood is aan een wasserette, of een sociale supermarkt met koffiehuis (zoals sommige sjieke
boekenwinkels doen).
Daarnaast hopen we via ons sociaal cultureel project bestaande lokalen (gemeentelijke
ontmoetingscentra, lokalen gemeentescholen, leegstaande pastorijen) in de verschillende
deelgemeenten te kunnen omvormen tot buurthuizen die mensen uit de buurt zelf in handen nemen
en waar allerlei activiteiten doorgaan waarvoor zij zelf kiezen (kaffeklasj, biljarten, vogelpik, breien,
schilderen, samen muziek maken, BBQ …. ). Hiervoor stellen we een wijkbudget ter beschikking.
Hoewel dit om een algemene maatregel gaat, moet hier op maat bekeken worden dat mensen in
armoede mee zijn. Eventueel kunnen die buurthuisactiviteiten ook gekoppeld worden aan een zitdag
van gemeentediensten en Sociaal Huis.
Is de actieve participatie van mensen in armoede daarbij belangrijk?
Uiteraard is actieve participatie van mensen in armoede belangrijk. Participatie is sowieso een rode
draad doorheen ons programma. De mensen die in de situatie zitten weten het best waar de valkuilen
zitten. Participatie gaat voor ons ook verder dan inspraak, we kunnen overleggen over de manier
waarop we iets aanpakken, overleggen of en waar bijsturing nodig is, maar participatie betekent voor
ons ook meebeslissen, willen jullie een budget inzetten voor een sociaal restaurant of liever een
wasserette of liever een sociale supermarkt. Hoe willen jullie die inrichten? Welke producten zijn voor
jullie belangrijk?
De gezinnen uit onze groep met een collectieve schuldbemiddeling ondervinden vaak problemen met
hun schuldbemiddelaar (weinig informatie, slechte ervaringen met het beheer van de schulden, weinig
menselijkheid wanneer er extra kosten zijn en er al eens extra leefgeld nodig is,…). Heel wat mensen
zijn angstig wanneer de collectieve schuldbemiddeling na 5, 10 jaar stopt en ze plots terug, vaak
zonder enige begeleiding, terug op eigen benen moeten staan. Wat kan het lokaal beleid doen om te
komen tot een meer menselijke collectieve schuldbemiddeling en meer kansen voor de toekomst
wanneer de schuldbemiddeling stopt?
We betreuren het dat collectieve schuldbemiddeling, dat eigenlijk tot de openbare dienstverlening
behoort, deels is geprivatiseerd. Wel kan het OCMW vormingen aanbieden aan de advocaten die
schuldbemiddelaar zijn. We hopen op die manier respect en meer begrip te bereiken vooral voor
mensen die langdurig in collectieve schuldbemiddeling zitten en soms extra kosten hebben.
Na de schuldbemiddeling menen we dat het OCMW hervalpreventie moet promoten via de
bestaande kanalen of zelf opnemen.
Hulpverleners moeten "meerzijdig partijdig zijn". Dat betekent dat we de rechten van de hulpvrager
willen verdedigen als die geschaad zijn. Mensen die klachten hebben over hun schuldbemiddelingen
zouden steeds bij een maatschappelijk werker terecht moeten kunnen. Het OCMW kan hier best een
bemiddelende taak vervullen.
Als OCMW ijveren we verder, samen met de andere actoren actief op dit domein, voor een betere
transparantie van het cliëntdossier. Ook hier willen we wijzen op onze empowerende houding naar
het cliënteel. De hulpvrager zet zelf zoveel mogelijk stappen. En het OCMW staat klaar om de persoon
te helpen indien zijn of haar rechten geschaad worden of bij misbehandeling van zijn dossier...
1ste LIJNSGEZONDHEIDSZORG:
Welzijnsschakel Ommekeer is een erkende vereniging waar armen het woord nemen en is lid van welzijnsschakels vzw
Hoe kan het lokale bestuur de huisdokters stimuleren tot toepassing van het derdebetalersysteem?
In de ideale wereld zouden we zeggen door het derdebetalerssysteem voor iedereen te
veralgemenen. Dan hoeven er geen vragen meer gesteld worden, iedereen betaalt hetzelfde tarief en
dokters recupereren via RIZIV. Tot zolang willen we via het LOGO geneesheren informeren over deze
mogelijkheid en vorming geven hoe ze dit best aanpakken.
SOCIALE ACTIVERING:
Hoe kan ons lokaal bestuur investeren in integrale begeleidingstrajecten (Er wordt zowel met werk als
met welzijnsproblemen rekening gehouden) in samenwerking met VDAB, CAW?
De gemeente betaalt jaarlijks een bijdrage aan VDAB, maar het aanbod van de VDAB in Erpe-Mere
beperkt zich in de praktijk tot een WIS-computer. Ook daar zou via de Welzijnsraad opnieuw een
impuls moeten worden gegeven tot meer samenwerking en initiatieven zodat mensen kunnen
toegeleid worden naar werk op maat. Hierbij denken we niet alleen aan de VDAB of CAW maar ook
aan Arbeidszorg en sociale werkplaats. Eventueel zou ism hen projecten kunnen worden ingediend
worden voor tewerkstelling in sociaal restaurant, buurthuizen, onderhoud park Steenberg.
Daarnaast verwijzen we ook door naar ons complementair muntsysteem. Iedereen weet dat een
leefloon of werkloosheidsuitkering te laag is om van te leven. Met ons complementair muntsysteem
willen we mensen, die om één of andere reden niet aan werk geraken, een extra duwtje in de rug
geven. Via vrijwilligerswerk in de eigen wijk, in het park, tijdens de soepbabbel …. Kunnen punten
gespaard worden die kunnen omgezet worden voor gezonde voeding en hygiëneproducten bij lokale
handelaars. Koopkracht verhogen, dus, leefbaarheid vergroten.
Welzijnsschakel Ommekeer is een erkende vereniging waar armen het woord nemen en is lid van welzijnsschakels vzw