België in conflict

België in het Conflict
Gedurende de zogenaamde achttiendaagse veldtocht (van 10 tot 28 mei 1940) heef het Belgische leger (met
600.000 manschappen onder de wapens) 6300 officieren, onderofficieren en soldaten verloren, de verliezen onder
de burgerbevolking waren ongeveer even hoog.
Meer dan 225.000 Belgische militairen kwamen in Krijgsgevangenschap terecht. 70.000onder hen bleven 5 jaar
krijgsgevangen. 1500 stierven in gevangenschap terwijl 768 ontsnappingen bekroond werden.
Na de capitulatie van 1940 namen 10.000 Belgen dienst in Groot-Brittannië waarvan 2360 in de strijd omkwamen.
Onder de 10.000 Belgen telde men 3850 zeelieden (waarvan 587 in dienst omkwamen), meer dan 2000 leden van
de Royal Air Force, waaronder 600 vliegers (207 in dienst gestorven), 300 agent parachutisten voor bijzondere
opdrachten (waaronder 120 gearresteerd en gefusilleerd)werden of in concentratiekampen omkwamen.
100 parachutisten, 100 commando’s, 1800 militairen van de brigade Bevrijding waarvan er 116 in de strijd
stierven, en wel 90 in Normandië na de ontscheping van de eenheid in augustus 1944.
Vanaf september 1940 werden in bezet België 650 clandestiene kranten uitgegeven, soms door collegestudenten.
Op de 9000 leden van de clandestiene pers telde men 3000 doden.
Dank zij de ontsnappingsnetten konden meer dan 1600 vliegers, die in België gevallen waren, en geallieerde
agenten naar Groot-Brittannië gerepatrieerd worden.
Dank zij de diensten voor hulp aan de werkweigeraars bleven 70.000 arbeiders gevrijwaard van deportatie naar
Duitsland. 34.000(vierendertigduizend) Joden, hetzij de helft van deze, die in België vertoefden, werden van de
concentratiekampen gevrijwaard, vooral dank zij de hulp van geestelijke orden.
Een 20-tal inlichtingsnetten werkten in ons land, deze telden 18.000 leden, waaronder 5000 agenten en 13.000
helpers. Onder hen betreurde men 2000 gefusilleerden of doden in concentratiekampen.
Op bevel van Londen werden sabotagedaden verricht, in ’t bijzonder op het spoorwegnet, vooral in de periode van
de ontscheping en tijdens de terugtocht van het Duitse leger.
Op de 4046 leden van de Groep G werden er 1000 door de vijand gedood.
Wat de gewapende weerstand betreft, waarvan een der wapenfeiten was, de vernietiging van de haven van
Antwerpen te verhinderen, deze telde een vijftigtal bewegingen en 70.000 leden, waaronder er 16.200 gefusilleerd
Werden of in concentratiekampen omkwamen. Bij de vijand nam de weerstand 35.000 gevangenen.
Noteren we nog dat 400 Belgen werden terechtgesteld of neergeschoten, dat in het concentratiekamp van
Breendonk 4.000 gevangenen werden opgesloten. In ’t geheel werden 65.000 Belgen naar de concentratiekampen
van de Nazi’s gestuurd, waar er 35.000 stierven. Daarbij werden nog eens 120.000 Belgen met geweld voor
verplichte arbeid naar Duitsland gedeporteerd.
Na de bevrijding en in de daarop volgende weken namen 53.000 Belgen vrijwillig dienst in het nieuwe leger, dat
op 8 mei 1945, 75.000 manschappen onder de wapens telde. Enige van de eerste eenheden namen deel aan de slag
van de Ardennen (van 16 december 1944 tot 15 januari 1945) tijdens het Duitse tegenoffensief, waarbij de
Amerikanen 80.000 en de vijand 120.000 manschappen verloren, terwijl meer dan 2600 Belgische burgers gedood
en 3000 zwaar gewond werden.
In diezelfde winter van 1944 werden duizenden inwoners van Luik en Antwerpen het slachtoffer van de V1 en V2.
Op Antwerpen vielen 3700 van die vliegende bommen, die 10.000 slachtoffers maakten.
De Tweede Wereldoorlog veroorzaakte de dood van 25.479 Belgische militairen, weerstanders of zeelieden en van
29.268 burgers waaronder 1.120 Joden van Belgische nationaliteit.
Na het conflict telde België, 52.000 militairen en 17.000 burgerlijke invaliden.
Tevens dient vermeld te worden dat op de 62.536 niet-Belgische Joden, die in het land hun toevlucht gezocht
hadden, er 31.477 gedeporteerd werden, waarvan er slechts 1.475 levend terug kwamen.
Naar “La Libre Belgique”
Verdraagzaamheid is nog altijd een onopgelost woord.