verslag Pieta de Kok

Onze reis met de stichting de Lotgenoten naar de Mont Ventoux.
Donderdag 17 oktober om 5 uur ’s-morgens verzamelen op de Tip in Gilze en de bus vol
geladen en om half 6 was het vertrekken voor onze reis met de Lotgenoten naar Bedoin in
Frankrijk om de Mont Ventoux te gaan beklimmen met deze stichting.
Stichting de Lotgenoten is opgericht in 2005 door (ex)-kankerpatiënten met als doel zoveel
mogelijk geld op te halen voor lotgenoten. Door het organiseren en deelnemen aan
sportevenementen willen zij laten zien dat het leven niet stopt na de diagnose van kanker.
Door het ondersteunen van kleinschalige projecten, waarbij hulp aan kankerpatiënten wordt
geboden in allerlei vormen, trachten zij dit doel te realiseren.
Als reisleider ging Gerrit Timmermans mee, een van drie van de organisatie.
In de bus heb ik wat deelnemers gesproken en gevraagd waarom zij met deze reis meegingen
of hoe de Lotgenoten hebben gevonden.
Een paar van de bijzondere verhalen die ik meegekregen heb:
Ingrid, zelf moeder van 4 kinderen heeft via een een andere hardloopster van de stichting
gehoord en toen zij hoorde dat er een verwendag werd georganiseerd voor kinderen was snel
beslist om mee te gaan. Werkt zelf ook bij een goed doel en heeft collectebussen neergezet en
bij haar zoontje in de klas alle kinderen een enveloppe meegegeven en dat sprak enorm aan
omdat er in die klas ook een kindje zit wiens moeder aan kanker is overleden.
Jan uit Friesland gaat de berg 2x op fietsen.
1 keer voor zijn neef Jaroen die op 21 jarige leeftijd is overleden aan kanker en 1 x voor z’n
dochtertje. Z’n dochtertje werd in 2002 ziek toen het gezin op vakantie was bij de Mont
Ventoux en daar bleek dat zij een tumor in haar nier had. Enige tijd later werd ook in haar
rechterlong een grote tumor ontdekt en Emma is in 2005 overleden en nu 10 jaar later gaat Jan
voor Jaroen en voor Emma naar de top.
Remco kent Marcoen en heeft altijd gezegd als jullie voor de 5e keer gaan ga ik mee
en dat was deze keer en dus ging Remco de uitdaging aan om met de fiets deze berg te gaan
beklimmen. Remco is de bedenker van de steunkaarten.
Oscar en Bart uit Rosmalen, 2 broers de ene gaat de berg op per fiets en de andere gaat
hardlopen. Ze wilden al lang de Mont Ventoux gaan beklimmen en zijn toen op internet gaan
zoeken en kwamen zo bij de Lotgenoten. Mede door de kleinschaligheid en het rechtstreeks
besteden van het sponsorgeld in de omgeving hebben zij hiervoor gekozen.
Mark gaat voor de 3e keer mee. Mark is zelf ook een lotgenoot en heeft zelf blaaskanker
gehad. Hierdoor is hij wel anders tegen het leven aan gaan kijken en geniet en doet wat hij
leuk vindt. Hij wil 3 x de berg op gaan fietsen
Wim wandelt voor zijn vrouw, die 4 jaar geleden overleden is aan kanker en vindt ook weer
de kleinschaligheid, de overzichtelijkheid en de besteding vanhet geld in natura reden om met
de Lotgenoten mee te gaan.
Bert gaat samen met Thomas de berg op hardlopen. Bert kwam Marcoen tijdens een loopje
tegen en heeft ook naaste familie verloren aan kanker en dat was dan ook de stimulans om
hier mee naar toe te gaan. Thomas is het loopmaatje van Bert en toen Thomas van dit
weekend hoorde hoefde hij niet lang na te denken om ook mee te gaan.
Onze 1e stop was in Luxemburg en na de 2e stop in de buurt van Lyon kwamen we na een
lange, maar vlotte reis, dankzij onze chauffeurs Jos en Henk, om half 7 aan op de camping in
Bedoin. Op weg naar de camping konden we “de berg” al zien en hij is kaal en erg hoog.
Daar werden we hartelijk welkom geheten door Marcoen Oomen en Rocco Ermens van de
organisatie en een aantal deelnemers die met eigen vervoer of met het vliegtuig waren
gekomen. Marcoen en Rocco waren al eerder met een busje met spullen gereden en om de
voorbereidingen te treffen voor de groep aan zou komen.
De spullen in de mobil homes op de camping gezet, waar de tomatensoep met ballen en het
stokbrood al klaar stonden. Alles was prima geregeld.
Vrijdagmorgen stond het ontbijt al klaar bij het huisje van de organisatie en iedereen kon
meenemen zoveel als hij of zij lustte. En er was van alles, broodjes, krentenbrood,
krentenbollen, eierkoeken en koffie en thee was er in je huisje.
Rocco kwam bij iedereen langs om de rugnummers uit te delen die je zaterdag bij de
beklimming moest dragen.
Vrijdagmiddag zijn we naar de top gereden, zodat we de route konden bekijken en boven
konden we genieten van prachtige uitzicht. Onderweg nog gestopt bij het monument voor
Simpson, de wielrenner die 500 meter voor de top is overleden.
Iedereen was wel even stil want het is echt een stuk voor je boven bent en heel steil, het leek
dan ook veel verder dan een halve marathon.
Vrijdag hadden we pastaparty bij het zwembad, verzorgd en gekookt door de organisatie.
Iedereen kon gezellig met elkaar kletsen over de grote dag van zaterdag want dan moest het
gaan gebeuren.
Cor moest al om half 7 vertrekken samen met Rocco want dan gingen 4 fietsers voor de 1e
keer de berg beklimmen en zij gingen dit meerdere keren proberen.
Om half 8 moesten de 9 wandelaars zich verzamelen en reden we met auto’s naar het plaatsje
Bedoin waar we om 8 uur net buiten het dorp bij de streep aan onze tocht gingen beginnen. Al
snel viel de groep uit elkaar want ieder loopt toch z’n eigen tempo.
De eerste 5 km loopt “redelijk vlak” en dan begin je aan een stuk van 10 km door het bos met
een stijgingpercentage van 9 tot 11%.
Na 8,5 km kwamen we in de mist en stak er veel wind op en de mist werd als maar dichter
hoe hoger we kwamen, maar je had het niet koud want je loopt jezelf wel warm met deze
beklimming.
Elke kilometer staat er een paal welke aangeeft hoeveel kilometer het nog naar de top is en
wat het stijgingspercentage is.
Onderweg kwamen we onze 4 fietsers tegen die de afdaling aan het maken waren.
Om 10 uur was de start van de 6 hardlopers en na 2 uur en 14 minuten kwam Ingrid als eerste
op de top.
Om half 11 starten 11 fietsers voor hun beklimming, waarvan dus 4 fietsers voor de 2e keer
naar boven gingen. 3 fietsers zijn 3 x de berg opgereden en 3 fietsers hebben 2 x deze berg
bedwongen.
Halverwege werden we aangemoedigd door een groepje Nederlanders met een grote vlag en
wij dachten dat is aardig en dat doet je goed onderweg. Op de top bleek dat dit de vriendin en
3 vrienden van Thomas waren en die waren speciaal naar Frankrijk gekomen om Thomas een
cheque van € 630,-- te overhandigen, want deze vrienden hadden de Langstraat gelopen en
geld ingezameld. Thomas wist hier niets van en de verrassing was dan ook compleet.
De laatste 6 kilometer vond ik heel zwaar omdat het laatste stuk het steilste is met een stijging
van 11 % en dan heb je natuurlijk al 15 kilometer klimmen in je benen zitten.
Jammer dat het zicht zo slecht was en je niet van het uitzicht kon genieten.
Dit was ook een probleem voor Cor, die de deelnemers niet zag aankomen en pas 2 meter
voor de finish iemand zag verschijnen. Gelukkig had hij onderweg ook al foto’s gemaakt.
Rocco en Cor hebben dan ook veel kou geleden boven op de berg, want die stonden daar heel
de tijd te wachten tot er weer iemand over de finish kwam.
Maar dan kom je aan op de top en dan komen de emoties los, want iedereen heeft iemand
waarvoor je deze uitdaging aangegaan bent en als je dan dit doel gehaald hebt ben je moe,
heel moe, maar ben je toch heel tevreden.
Alle deelnemers hebben de top gehaald en daarna snel naar beneden en een warme douche en
beneden scheen heerlijk het zonnetje en was het stralend weer.
Om 6 uur moest iedereen vast z’n koffers naar de bus brengen en heeft Cor van de hele groep
een groepsfoto gemaakt waarna we om 7 uur een heerlijk diner hadden in Geraldines
restaurant.
Er was een loterij onder de steunkaarten die verkocht waren en de hoofdprijs was volgend jaar
gratis mee met deze reis.
Marcoen maakte bekend wat de opbrengst tot nu toe was van deze reis en dat was maar liefst
€ 12.800,--.
Zondagmorgen om 5 uur zijn we vertrokken en na een lange, maar vermoeiende reis kwamen
we om half 6 ’s-avonds weer aan op de Tip in Gilze.
Ik had nog geen week van voorbereiding voor vertrek en heb in deze korte tijd toch nog een
mooi bedrag van bijna € 600,-- opgehaald en hiervoor wil ik ook al mijn sponsors heel erg
bedanken.
De organisatoren, Marcoen, Rocco en Gerrit heel hartelijk dank voor dit geweldig goed
georganiseerde weekend en jullie inzet voor deze stichting.
De foto’s van dit fantastische weekend komen binnenkort op de site van Cor:
www.cordekok.nl en op de site van de Lotgenoten: www.delotgenoten.nl
Namens Cor en mij heel veel dank aan alle deelnemers en sponsors voor hun bijdrage, in
welke vorm dan ook, aan dit fantastische evenement en we hopen dat de stichting volgend
jaar bij hun 6e reis naar de Mont Ventoux weer op jullie mag rekenen.
Pieta de Kok