Op bezoek bij meneer Green Persoverzicht

Op bezoek bij meneer Green
Persoverzicht
NRC (vier sterren): Leuke vertaling van Broadway-succes
http://www.nrc.nl/next/2015/11/13/leuke-vertaling-van-broadway-succes-1556347
Twee theatershows die internationaal succesvol waren zijn nu in Nederland te zien: Op bezoek
bij meneer Green was een komisch succes op Broadway. De musicalversie van cultfilm
Priscilla, Queen of the Desert trok in Londen bijna drie jaar volle zalen.
Henk van Gelder
13 november 2015
Op bezoek bij meneer Green.
Gezien: 9/11 in Koninklijke Schouwburg, Den Haag. Tournee t/m 10/4. Zie: vanlambaart.nl
Een bejaarde weduwnaar krijgt ongevraagd
bezoek van een jongeman die bij wijze van
taakstraf thuiszorg komt verlenen. Maar de
oude man is een argwanende kluizenaar die
niet van zulke hulp gediend is. Tot er natuurlijk
toch toenadering ontstaat – en tenslotte blijken
ze zelfs verrassende tegenpolen te zijn: de één
als vader die zijn kind heeft verstoten, de ander
als een door zijn vader verstoten kind. Aldus de
kundig geconstrueerde intrige van het
Broadway-succes Op bezoek bij meneer Green
van toneelschrijver Jeff Baron, dat nu in een
Nederlandse versie wordt vertolkt door Bram
van der Vlugt en Oren Schrijver, nadat John
Kraaijkamp en Dirk Zeelenberg het hier al in
1999 speelden.
Op een volgestouwd toneel, dat de benauwenis oproept van Greens armoedige appartementje,
spelen Van der Vlugt en Schrijver een traditioneel ogende, sterk ingeleefde voorstelling op de
vierkante millimeter, waarin regisseur Bruun Kuijt de spanning vaardig opvoert. Hij laat beladen stiltes
vallen zonder het looiig te maken. En het New Yorks-joodse idioom van het origineel is effectief
overgebracht in de levendige vertaling van comedian Raoul Heertje. Waardoor ook de wrange
grappen precies raak zijn gebleven.
Volkskrant (vier sterren): Toenadering en verwijdering tussen jong en oud ontroert
http://www.volkskrant.nl/theater/toenadering-en-verwijdering-tussen-jong-en-oud-ontroert~a4184943/
Bram van der Vlugt in de rol van meneer Green © Roy Beusker
Wankel, nors en volstrekt onuitstaanbaar speelt Bram van der Vlugt een horrorbejaarde. De
toenadering en verwijdering van de oude man en de jonge bezoeker ontroert.
Door: Vincent Kouters 13 november 2015, 02:00
Bram van der Vlugt (81) is niet kapot te krijgen. Al sinds de jaren 60 staat hij onafgebroken op het
toneel. Dit seizoen speelt hij gewoon in twee producties. Een daarvan is Op bezoek bij meneer Green,
met maar liefst zeventig speelbeurten in het hele land.
Hij speelt hierin de 86-jarige meneer Green, een man die overduidelijk wél kapot te krijgen was.
Wankel, nors en volstrekt onuitstaanbaar is deze horrorbejaarde. En, zo blijkt, een man met een hart
van steen. Voor Van der Vlugt is deze rol een kolfje naar zijn hand. Hij geeft de rabiate
geloofsfanaticus en voltijds knorrepot een voortdurend vragende en wantrouwende oogopslag mee,
waardoor je als vanzelf een hele geschiedenis achter hem vermoedt.
Die geschiedenis is er inderdaad, en deze krijgen we uiteraard stukje bij beetje te weten. De
Amerikaan Jeff Baron schreef Visiting Mr. Green, zijn eerste en bekendste stuk, in 1996 en deed dat
netjes volgens de regels van de toneelschrijfkunst. Elke scène speelt in een realistisch nagebouwd
New Yorks appartementje. Elke bedrijf eindigt met een onthulling. En het enige andere personage,
meneer Greens bezoek dus, is in alles zijn tegengestelde.
Maar het werkt.
De vertaling van Raoul Heertje loopt soepel en het broeit en klikt en knettert tussen het tweetal op het
podium. Dát is Van der Vlugt. Maar absoluut ook Oren Schrijver, zijn tegenspeler, die de jonge Ross
Gardiner speelt. Ross heeft een taakstraf, omdat hij meneer Green een keer bijna aanreed, en nu
verplicht is de oude knar zes maanden thuis te verzorgen. Zoals je verwacht groeien ze naar elkaar
toe en weer van elkaar af - en zo nog een paar keer. Maar verdomd als het niet ontroerend is.
Op bezoek bij meneer Green. Van Jeff Baron door Van Lambaart. Regie: Bruun Kuijt. 11/9, Koninklijke Schouwburg, Den Haag.
Tournee t/m 10/4
De Telegraaf: Triomferend acteergeweld
http://bit.ly/1kNOgz0
’Op bezoek bij meneer Green’
Entertainment
WIE: Van Lambaart
WAT: toneel
REGIE: Bruun Kuijt
MET: Bram van der Vlugt en Oren Schrijver
INFO: vanlambaart.nl
Het decor van Op bezoek bij meneer Green oogt haast als een filmset. Over ieder hoekje van het
appartement van meneer Green lijkt te zijn nagedacht. Het is alsof je een stap terug in de tijd doet,
aangezien het gros van de meubels uit de jaren zestig stamt.
Dit verregaande realisme heeft als nadeel dat het in het hedendaagse theater meteen een sfeer van
oubolligheid oproept. De vrij trage, muzikale overgangen tussen de korte scènes en de wat al te
Amerikaanse insteek van deze tragikomedie van Jeff Baron, die in 2000 voor het laatst in Nederland
werd gespeeld door John Kraaijkamp en Dirk Zeelenberg, helpen daar ook al niet bij.
Want een voorstelling over een oude, na de dood van zijn vrouw vereenzaamde, Joodse New Yorker
die tegen wil en dank wekelijks door de rechter opgelegd bezoek krijgt van de yup Ross Gardiner, lijkt
nogal ver van ons bed. Dat de verhouding tussen de twee mannen op scherp komt te staan wanneer
Ross bekent dat hij homo is, is al haast niet meer voor te stellen. Gelukkig tovert de schrijver daarna
alsnog een aardige plottwist uit zijn hoge hoed.
Maar belangrijker nog: ieder eerder benoemd bezwaar wordt volledig weggevaagd door de twee
acteurs die dit stuk spelen. Spelers die niet bang zijn om, waar nodig, een stilte te laten vallen. Die
zowel het grote als het kleine gebaar beheersen. De inmiddels 81-jarige Bram van der Vlugt triomfeert
als meneer Green, met luid cynisch gebrom, maar ook veel suggestief, onderhuids spel. Eén blik is
soms genoeg en het is knap hoe hij voortdurend twijfel zaait over de gaten in zijn geheugen. Maar hij
krijgt ook fraai tegenspel van Oren Schrijver. De vlot vertaalde, bij vlagen erg grappige dialogen van
Raoul Heertje worden door beide heren perfect gedoseerd uitgeserveerd.
Wanneer je naar zulk acteergeweld kijkt, vergeet je met alle liefde het feit dat Op bezoek bij meneer
Green eigenlijk nogal rechttoe rechtaan theater is. Dan zijn er alleen nog die twee mannen met al hun
nukken en fraaie kanten. En dan overheerst de ontroering, de humor en de menselijkheid.
Esther Kleuver
De Theaterkrant: Na het conflict volgt de verzoening
http://www.theaterkrant.nl/recensie/op-bezoek-meneer-green/
OP BEZOEK BIJ MENEER GREEN
VAN LAMBAART ENTERTAINTMENT
★★★☆☆ TONEEL
9 NOVEMBER 2015 - KONINKLIJKE SCHOUWBURG, DEN HAAG - SPEELLIJST
Na het conflict volgt de verzoening
Door Kester Freriks gepubliceerd 10 november 2015
Er klinkt geagiteerd kloppen op de deur: een oude man schuifelt door zijn kamer. De
ongevraagde, onbekende bezoeker maakt met veel misbaar zijn entree. Weerbarstig en
afwijzend is zijn ontvangst. Al snel komt de waarheid aan het licht. De jongeman, Ross
Gardiner, heeft de oude man aangereden en moet hem verzorgen, als taakstraf opgelegd door
de rechter. De bijna negentigjarige weduwnaar Green herinnert zich van het ongeval niets, of
wendt voor van niets te weten. In de regie van Bruun Kuijt krijgt Op bezoek bij Meneer Green
een sterk psychologisch-realistische speelstijl en setting. Alleen al het interieur is van een
verregaande ouderwetsheid. Donkere keukenbetimmering, meubilair uit de jaren zestig; er is
geen enkele abstrahering of stilering toegepast.
Die natuurgetrouwheid van spel en decor maken de voorstelling gedateerd en dat is eigenlijk helemaal
niet nodig. Het is alsof regisseur Kuijt en ontwerpster Marjolein Ettema voorbijgaan aan alle
verworvenheden van het recente theater. Visiting Mr. Green van Jeff Baron ging in 1966 in New York
in première en is wereldwijd een theaterhit. In Nederland speelde het eerder, in seizoen 19992000, met John Kraaijkamp en Dirk Zeelenberg. Nu vertolken Bram van der Vlugt en Oren Schrijver
de hoofdrollen. Ze doen dat met vaart en verve, niet gehinderd doordat het stuk is opgeknipt in korte
scènes waartussen muziek opklinkt. Wel is goed van de regie gezien dat de twee personages
aanvankelijk elkaars volkomen tegenpolen zijn, in elk opzicht. De weduwnaar bedachtzaam, cynisch,
ontoegankelijk, levend in zijn eigen wereld van herinneringen. Hij wil beslist geen enkele bemoeienis
van buitenaf. Gardiner daarentegen is opgejaagd. In tegenstelling tot Van der Vlugt neemt hij
nauwelijks rust in zijn spel of dictie.
Tot halverwege blijven de acteurs behoorlijk lijnrecht tegenover elkaar staan.
Deze zogenoemde ‘conflictdramaturgie’ is niet altijd even sterk en blijft te lang botsen. Er komt een
mooi breekpunt wanneer Gardiner zich laat ontvallen van joodse afkomst te zijn. Dan klaart de
mopperende oude man op en zoekt hij toenadering. Hijzelf is kind van gevluchte joodse ouders uit
Rusland. In New York zochten ze hun heil, daar worden ze tenminste niet zomaar vermoord of gepest.
In een andere bekentenis van Gardiner geeft hij toe nooit te zullen trouwen, want hij is homoseksueel.
Nu Gardiner verborgen kanten van zijn persoonlijkheid heeft getoond, volgt ook de ene bekentenis na
de andere van Meneer Green. Zijn levensgeschiedenis is geheel anders dan hij voorgeeft. In
een dramatische scène ontwaakt hij uit een nachtmerrie, waarna hij Gardiner voor zijn zoon aanziet en
in de waan verkeert dat zijn vrouw nog leeft.
Die geleidelijke onthulling van geheimen en verborgen mysteries maakt Op bezoek bij Meneer Green
uiteindelijk spannend en ontroerend. Vanuit hevig conflict ontstaat geleidelijk verzoening en begrip.
Inderdaad, meer als vader en zoon dan als oude man en zorgzame jongeman. Van der Vlugt weet op
indringende manier een volmaakte balans te behouden tussen wat hij prijsgeeft of wat hij verborgen
wil houden. Als toeschouwer kom je er niet exact achter wat hij simuleert en wat hij echt niet meer
weet. Dat geeft aan het contrast tussen beide personages een bijna verstilde, ingehouden dramatiek.
De nieuwe vertaling is van stand-upcomedian Raoul Heertje. De dialogen zijn snel en vaardig, met de
juiste timing van grappen en humor. De voorstelling zou gebaat zijn bij meer abstractie en minder
realisme. Maar misschien is dat niet de juiste vraag aan een productie als deze; wie kijkt naar foto’s en
videobeelden van al de wereldwijde opvoeringen ziet dat het herkenbaar realisme overheerst. En
misschien is dat ook het allerbeste, maar toch: als theaterbezoeker wens je ook dat traditioneel
georiënteerd, vrij repertoire kans geeft aan vernieuwing.
Foto: Roy Beusker
- See more at: http://www.theaterkrant.nl/recensie/op-bezoek-meneer-green/#sthash.k68kEWRv.dpuf
8weekly: ‘Op bezoek bij Meneer Green’ is prachtig maar conventioneel
http://8weekly.nl/recensie/op-bezoek-bij-meneer-green-is-prachtig-maar-conventioneel/
RECENSIE: Van Lambaart Entertainment - Op bezoek bij Meneer Green
donderdag 12 november 2015 / 0 Reactiesdoor: Tamara de Reus / Fotograaf: Roy Beusker 3.5 Sterren
In Op bezoek bij Meneer Green ontvouwt zich de opmerkelijke vriendschap tussen de hoogbejaarde,
nukkige meneer Green en de jonge, gewiekste zakenman Ross. Het stuk is een veel opgevoerde en
vaak geprezen klassieker en dat is terecht. De versie van Van Lambaart Entertainment kent sterk spel
en is daardoor een meeslepende ervaring. De verschillende hyperrealistische elementen maken de
voorstelling naast toegankelijk echter ook wat ouderwets.
Op bezoek bij Meneer Green ging in 1996 in première en
sindsdien is het stuk in 45 landen opgevoerd en veel
bekroond. De laatste professionele Nederlandse
opvoering was in 2000. Het verhaal draait om de
ontwikkeling van een opvallende vriendschap. Meneer
Green leidt een teruggetrokken en eenzaam bestaan in
een vervallen New Yorks appartement. Zijn vrouw is
recent overleden en hij kan daar moeilijk mee omgaan.
De routine van meneer Green wordt doorbroken door
bezoekjes van Ross Gardiner. Ross heeft meneer Green
per ongeluk aangereden en daarom heeft Ross een
taakstraf gekregen. Die bestaat uit het voor een half jaar
lang wekelijks visiteren van zijn slachtoffer. Alhoewel
geen van beide heren aanvankelijk enthousiast is over
deze situatie, blijkt gaandeweg dat ze toch overeenkomsten hebben. Ze raken zo toch aan elkaar
gehecht.
Sterk en subtiel spel
Jeff Barons tekst kenmerkt zich door een subtiele balans tussen innemende komische momenten en
realistische dramatische ontwikkelingen. De twee personages zijn in zoveel opzichten elkaars
tegenpool dat wrijving en kolderieke situaties onvermijdelijk zijn. Gelauwerd acteur Bram van der Vlugt
zet een heerlijk weerspannige weduwnaar neer. Alhoewel het personage makkelijk een karikatuur had
kunnen worden, zorgt Van der Vlugt er met zijn geperfectioneerde lichaamstaal, zijn sprekende
mimiek en zijn gevoel voor timing voor dat dit achterwege blijft. Ook Oren Schrijver is uitstekend
gecast. Zijn springerige levendigheid en energie contrasteren mooi met de andere persoon.
Bovendien maakt ook hij fijn gebruik van lijf en stem en ook zijn timing is voortreffelijk. Het samenspel
is boeiend en geloofwaardig en zorgt ervoor dat de voorstelling een ontroerende ervaring is.
Ouderwets kader
Het spel wordt omlijst door een ouderwets kader. Zo bestaat het
decor uit het tot in detail uitgewerkte, oubollige appartement van
Meneer Green. Niks wordt aan de fantasie overgelaten, geen
rekwisiet is denkbeeldig. Als het appartement een vierde muur
had gehad, had er zo een bejaarde kunnen wonen. Daarnaast
doen de verkleedpartijen van Ross – voor elke week heeft hij een
ander kostuum – filmisch aan. Ook zijn er de pompeuze
geluidsfragmenten, die vooral worden ingezet bij
scènewisselingen. Deze elementen maken de voorstelling
hyperrealistisch. Het stuk is op deze manier toegankelijk voor nietdoorgewinterde theatergangers. Wél-doorgewinterde
theatergangers verwachten misschien juist wat minder poespas
en meer abstrahering. Dat neemt echter zeker niet weg dat Op
bezoek bij meneer Green van Van Lambaart Entertainment een
sterke, onderhoudende voorstelling is in zijn genre en een rijke
(theater)avond vormt.
Van Lambaart Entertainment - Op bezoek bij Meneer Green
Regie: Bruun Kuijt
Artiest: Van Lambaart Entertainment
Gezien op maandag 09 november 2015 in Koninklijke Schouwburg, Den Haag
Nog te zien tot zondag 10 april 2016
Beoordeling: 3.5 sterren
Puur op reis: Bram van der Vlugt is ideale 'meneer Green'
http://www.puuropreis.nl/cultuur/cultuur-nieuws/13377-bram-van-der-vlugt-is-ideale-meneer-green
05 oktober 2015 11:09
Cultuurnieuws
"Zolang ik kan denken, lopen, praten en onthouden blijf ik spelen”,
antwoordt de 81-jarige Bram van der Vlugt op de vraag of hij er
ondertussen nog niet aan denkt om te stoppen. En stoppen doet
hij nog lang niet. Integendeel. Van der Vlugt is, samen met acteur
Oren Schrijver, vanaf oktober te zien in het stuk ‘Op bezoek bij
meneer Green’.
Producent Erwin van Lambaart vindt Bram van der Vlugt de
‘ideale meneer Green’. “Ik heb eerder met hem samengewerkt in
het stuk ‘On golden pond’, en wilde hem dolgraag ook voor dit
stuk. Niemand anders kan de rol zo spelen als hij. En zoals
schrijver Jeff Barons hem bedoeld heeft.”
Tegengas
Van der Vlugt hoefde dan ook geen auditie te doen voor de rol. Tegenspeler Oren Schrijver moest dat
wel. Lambaart: “Veertien mannen hebben auditie gedaan voor de rol. Ze waren allemaal goed, maar
het was al heel snel duidelijk dat het Oren moest worden. Vanaf het eerste ogenblik was er chemie
tussen de twee spelers.” Regisseur Bruun Kuijt vult aan: “Het stuk is meer dan je tekst opzeggen. Het
moet kloppen. Je moet het voelen. Bram heeft iets ondeugends en dat heeft Oren ook. Dat herkenden
ze in elkaar. Ze kunnen samen enorm dollen, maar zijn daarnaast zijn ze beiden zeer gedreven en
professioneel.”
Oren voegt toe dat hij er eerst erg onder de indruk van was om met Van der Vlugt te spelen. “Ach, hou
toch op”, interrumpeert deze terwijl hij zijn jongere collega bij de arm pakt. “Kijk, ik kan wel gaan zitten
met een houding van ‘ik ben ouder, dus luister maar naar mij want ik weet alles al’, maar dat zou
belachelijk zijn. We dragen dit stuk samen. We zijn een duo. En dat het klikt was al bij de audities
duidelijk. En hij gaf direct tegengas. Dat heeft het personage ook nodig anders zou ik hem simpelweg
van het toneel spelen.”
Vlot en modern vertaald
Van der Vlugt als de norse meneer Green. Het lijkt een rol op het lijf geschreven omdat hij lofuitingen
wegwimpelt als een ‘grumpy old man’, maar zijn mondhoeken krullen regelmatig, vooral wanneer hij
over het stuk praat. En over de teksten, die vertaald zijn door Raoul Heertje’: “Het stuk is een
mengeling van drama en humor, maar dan niet met ‘bedachte grappen’. Al eerder is het in Nederland
op de planken gebracht, maar de versie anno 2015 is snel, bijna tv. Aangepast aan deze tijd. De lach
zit hem in de wrange humor die mensen kunnen hebben om nare situaties het hoofd te bieden. Ik heb
niet voortgeborduurd op de al bestaande vertalingen maar er mijn eigen inbreng op losgelaten.”
Heertje heeft wel nauw overleg gehad met schrijver Barons. ”Ik heb met hem gesproken in New York
en hij vertelde me hoe zij zich, soms ook terecht, bezorgd maakt over hoe het stuk gebracht
wordt. In de Spaanse versie bijvoorbeeld wordt nogal op de lach gespeeld. En dat terwijl het stuk dat
juist niet nodig heeft. Meneer Green hoeft geen komische versie van zichzelf te worden. De lach zit er
in, maar op een andere manier. En Bram weet als geen andere hoe hij die cynische humor eruit kan
laten knallen. Bovendien is de Nederlandse humor, als je dat zo kan zeggen, anders dan die in
bijvoorbeeld Amerika. Daar moet je grappen als het ware uitschrijven. terwijl we het hier fijner vinden
om dingen zelf in te kunnen vullen. Maar zoals ik al zei, het stuk heeft geen toegevoegde grappen.”
Voor Oren is het feit dat er Joodse elementen inzitten wel interessant, maar hij benadrukt dat die niet
de boventoon voeren. “Ik ben zelf Joods, dus herken dingen. De invloed van die Joodse tradities
speelt een rol in het leven van de personages, dus het hoort er wel gewoon bij.”
De spelers staan op. De repetitie wacht. Volgens Lambaart is het nu al geweldig om te zien hoe je
vanaf het begin het verhaal ingetrokken wordt. ‘Het is geen toneelstuk met een trage opbouw. Pats
boem. Je zit er gelijk in en wordt door de spelers steeds verder meegenomen in het verhaal. Het is
een stuk over emoties en menselijke relaties. Meneer Green is niet alleen interessant voor ouderen.
Ook jongeren zullen er veel in herkennen.”
Van der Vlugt: “In het stuk gaan Oren en ik samen op reis. En de toeschouwer reist mee.”
Waarover gaat ‘Op bezoek bij meneer Green’?
Twee mannen krijgen tegen wil en dank met elkaar te maken. De 86-jarige weduwnaar meneer Green
leeft teruggetrokken in zijn flat als er een jonge zakenman bij hem aanbelt. De man heeft een
taakstraf. Zes maanden lang moet hij meneer Green wekelijks bezoeken. Geen van beide mannen zit
op de bezoekjes te wachten, maar gaandeweg blijken de twee meer aan elkaar te hebben dan ze
dachten.
Speeldata
Jeff Barons Op bezoek bij meneer Green, is sinds de wereldpremière in 1996 in 45 landen opgevoerd.
Try-outs: vanaf 23 oktober 2015
Première: 9 november 2015 Koninklijke Schouwburg Den Haag
Speelperiode t/m april 2016 in diverse theaters in Nederland.
Noordhollands Dagblad + HDC Media: ’Meneer Green’ is spitsvondig theater
FOTO ROY BEUSKER
Bram van der Vlugt en Ross Gardiner in ’Op bezoek bij meneer Green’.
Oren Schrijver overtuigt ook in een serieuze rol
’Meneer Green’ is
spitsvondig theater
Bijzonder slim weet de Amerikaanse toneelschrijver Jeff Baron in zijn stuk ’Op bezoek bij meneer
Green’ de link te leggen tussen de discriminatie van joden en homo’s. Allebei uitgemoord in de
nazikampen van ’40-’45, allebei nog altijd makkelijke slachtoffers van denken in vooroordelen. Met dit
thema als rode draad tilt Baron zijn verhaal uit boven de geijkte comedy en brengt er een snufje pittige
peper in aan.
Prima vertaling
Dankzij een prima vertaling naar soepel en naturel Nederlands (door Raoul Heertje), een mooi
strakke, zorgvuldig alle klippen van sentimentaliteit omzeilende regie van Bruun Kuijt en niet in de
laatste plaats uitstekend spel van Bram van der Vlugt en Oren Schrijver biedt ’Op bezoek bij meneer
Green’ een aangename toneelavond. Ross Gardiner (Oren Schrijver) heeft de oude meneer Green
(Bram van der Vlugt) aangereden bij het oversteken. Geen ernstig letsel, maar de rechter oordeelt
toch dat Gardiner maar een taakstraf moet doen: een half jaar lang meneer Green wekelijks
opzoeken. Aanvankelijk is de oude heer daarvan absoluut niet gediend (’Wie wordt er nou eigenlijk
gestraft?’), maar als hij hoort dat Gardiner net als hij zelf joods is, ontstaat er geleidelijk toch iets als
een band tussen de twee. Totdat Gardiner bekent homo te zijn. Dan stuiteren alle bekende
vooroordelen over het podium. Fel trekt meneer Green van leer: joodse jongens zijn niet ’feygele’. Van
der Vlugt is de ideale meneer Green: stug, cynisch, zit helemaal niet te wachten op bezoek, redt
zichzelf wel, al ligt zijn huis vol troep en is zijn koelkast akelig leeg, maar met toch net dat kleine
randje kwetsbaarheid. Maar misschien een nog grotere verrassing is Oren Schrijver. Hij werd vooral
bekend van rollen in populaire televisieseries en musicals, maar laat nu zien ook met een serieuze rol
heel goed uit de voeten te kunnen. De gesprekken tussen beide mannen tiktakken lekker snel heen
en weer en overtuigen volkomen.
Best knap
’Op bezoek bij meneer Green’ stelt op een spitsvondige manier vooroordelen aan de orde, verpakt in
een vrolijke voorstelling. En dat is best knap.
Goedemorgen Nederland – 9 november (video)
http://www.omroepwnl.nl/video/detail/gnl__91115 (deel 1 vanaf 4:45)
Opium – 12 november – Bram van der Vlugt (video)
http://www.npo.nl/opium/12-11-2015/AT_2043308