Oldenzaal, glimlach in de genen?

Oldenzaal, glimlach in de genen?
In het geniep
wordt u bespied
door een onopvallend type,
dat zich niet eerder verried
Fier torent hij boven de basiliek
van onze heilige patroon
Zijn positie is uniek,
zelfs buitengewoon
Op het plafonneke
van het lood’n bonneke,
trotseert hij regen en mist
en houdt ogen en oren gespitst
Het is JanWilm de Haan,
die kraait nog krijst
maar zelfvoldaan
naar de wind wijst
Hij aanschouwt het gepeupel
van Boeskooltjes,
lichtvoetig of kreupel,
groot of klein,
op het herboren plein
Niets ontsnapt aan zijn gehoor,
een knikkerend kind
een pruttelende wind
noch een veelstemmig koor
De jongeren onder zijn vleugels
geboren
waaieren uit
en vieren de teugels,
maar nooit zullen zij
de Oale Grieze
Plechelmustoren
uit het oog verliezen
de Haan staat boven de partijen
en sluit de rijen
van kleurrijke politiek
door de klanken van muziek
De Carnavaleske polonaise
rond de Plechelmuskerk
is gemeenschapswerk
en houdt ons uit de malaise.
De Haan bedient het klokkenspel
en strooit vrolijke noten,
over ons, stadsgenoten
en bezorgt ons kippenvel
Zo tovert HIJ de glimlach
op ons gezicht,
die de ganse dag
ons leven verlicht
Frank Greeven, maart 2014