Het is januari 2012 als ik een knobbel in mijn borst ontdek. Een

Het is januari 2012 als ik een knobbel in mijn borst ontdek. Een periode van onderzoeken en onzekerheid breekt er
aan. Het zal toch geen borstkanker zijn? Dat kan toch helemaal niet? Ik ben 26 jaar, getrouwd en heb drie kinderen
in de leeftijd van 5, 3 en 1 jaar.
Ik kom in een achtbaan van emoties en
behandelingen. Een periode van operaties,
chemokuren, bestralingen, immuunkuren wat in
totaal anderhalf jaar lang duurt. Behandelketting:
.
In de verwijderde okselklieren zijn beginnende uitzaaiingen gevonden. Uitzaaiingen
gaan via de lymfeklieren het lichaam verder in. Bij de eerste operatie is de
schildwachtersklier (de eerste klier in verbinding van de tumor)
verwijderd. Daar vond men beginnende uitzaaiingen in zodat bij de tweede operatie
alle lymfklieren in de rechter oksel zijn verwijderd. Je kunt het lymfklierstelsel
vergelijken met een boomstructuur. De schildwachtersklier is
de eerste tak en zo gaat het verder door het lichaam. De eerste 3 klieren waren
besmet met uitzaaiingen. Maar wat nu ook duidelijk aan het licht is gekomen, is dat
de laatste klier van deze takkenbos ook besmet bleek te zijn. Na de laatste
verwijderde klier, kunnen de kankercellen zich overal in het lichaam gaan nestelen.
Door de chemokuren is mijn haar uitgevallen en ben ik echt
doodziek ‘gemaakt’. Het is een intensieve periode die
ik samen beleef met mijn gezin. De kinderen reageren allemaal
verschillend, maar we zijn open naar hen toe.
Uiteraard wel rekening houdend met dat het kleine kinderen zijn. We
zijn heen en weer geslingerd tussen genietmomenten en verdrietmomenten. Maar na elke periode die we af konden sluiten
verscheen er een grote
regenboog naast ons huis. Een knipoog van Boven. Na de kuren
besluiten we om ook de andere borst en eierstokken en eileiders te
laten verwijderen. Preventief. Ik moet elke dag medicijnen slikken.
Tegen de botontkalking,
omdat ik al in de overgang zit en een anti- hormoonkuur. Vanaf nu
zal mijn lichaam het zelf weer moeten oppakken.
Dat heeft drie maande geduurd. In november 2013 zorgde pijn in mijn rug ervoor dat ik me heb gemeld in het
ziekenhuis. Uitzaaiingen in de botten. Tot op de dag van vandaag zorgen behandelingen en de zorg van Boven
ervoor dat de kanker nog steeds onder controle is. De uitzaaiingen zitten er, maar ze houden zich rustig. Hoe lang
dat zo blijft, dat weten we niet. Inmiddels zijn we de 112ste behandeling gepasseerd
Op het moment dat je in een achtbaan van behandelingen stapt, heb je amper de tijd om stil te staan bij wat je
overkomt. En dan helemaal als je een jong gezin hebt en je elke keer weer door moet gaan. Een moment rustig op
de bank zitten en nadenken zit er dan niet in.
Een van de eerste vragen die ik in het ziekenhuis heb gesteld
toen de arts zei dat ik borstkanker heb: ‘Hoe vertel ik dit aan
mijn kinderen?’Al snel kwam ik tot de ontdekking dat er niet
veel informatie is voor jonge gezinnen waarvan een van de
ouders de diagnose kanker krijgt. Dit heeft er toe geleid dat ik
een website ben gaan maken. En de informatie die ik er op
heb gezet, zal worden afgedrukt en wordt er een folder van
gemaakt. Zo hoop ik dat andere gezinnen geholpen worden.
We zijn een stichting begonnen die zich inzet voor gezinnen
waarbij een van de ouders ziek is of is overleden. De meeste
stichtingen die gezinnen verrassen zijn voor gezinnen waarbij
een kind ziek is. Geweldig, want dat is ook ontzettend
belangrijk. Maar wensen voor kinderen en ouders die
daardoor niet in aanmerking komen, hopen we nu een hart
onder de riem te steken met onze stichting Colours
(www.stichtingcolours.nl)