afscheid met een bloem

William PIETERS
°4 januari 1950
+15 juli 2005
~~~~~~
Afscheid
23 juli 2005
St. Amandusparochie
Ten Bos – Erembodegem
 DIENST VAN DE ABSOUTEN __________________________
♫
NU DE WEG JOU KOMT GROETEN
______________________
Nu de Weg jou komt groeten
zal de wind weer waaien in je rug.
Laat Gods licht jou dragen
warm als de zon,
als regen die je zachtjes kust.
En we zien elkaar ooit weer,
we zien elkaar ooit weer,
blijf nu maar even in de palm van Gods hand.
Bedankt voor uw aanwezigheid
en je meeleven, op welke wijze dan ook…
Neem dit boekje gerust mee als herinnering
an Irish Blessing
Pr.
Al.
♫
William, die we zo graag in ons midden hadden bewaard,
geven we nu uit handen,
vertrouwen wij nu toe aan Jouw goedheid.
Zijn leven was goed en mooi.
Velen hebben er mogen in delen.
Zijn leven kende ook pijn en tranen.
Moge hij geheeld worden bij Jou, God.
Over de grenzen van dit leven kan Jij het tot voltooiing brengen.
Vandaag gedenken we ook allen die vóór ons geleefd hebben.
In het bijzonder de lieve echtgenote van William: Jeanine
Mogen ze samen herleven in uw vrede.
Zo willen wij ook blijven vragen en bidden,
om altijd weer hetzelfde,
om Jouw Rijk op aarde, hier en nu,
om de verbondenheid
in een stukje hemel in ons dagelijkse leven,
verbondenheid in de palm van Jouw hand,
Jouw vaderlijke hand.
ONZE VADER
___________________________________
 VREDESWENS ___________________________________
Pr.
♫
God, onze Vader,
leer ons vrede némen met wat onveranderbaar is in ons leven,
en help ons vooral om vrede te géven,
waar we wel nog iets kunnen veranderen,
waar we nog iets goed te maken hebben.
Laat Jouw vrede hier dan rondgaan, van hand tot hand,
als wij elkaar een teken geven,
dat we in die droom van Jou geloven.
TIJDENS DE COMMUNIE
____________________________
Dood zijn is slapen
is slapen in een zoen
is sterk zijn als ‘n druppel,
en meegaan als de zon
is slapen, is slapen in een zoen.
UIT HANDEN GEVEN
♫
IN ROUW EN EERBIED
____________________________
(mel. Ik sta voor u)
In rouw en eerbied zijn wij hier bijeen,
om kracht en troost en om geloof verlegen.
Een zeer geliefde mens ging van ons heen.
één die ons was en blijven zal tot zegen.
wij blijven achter, maar dat niet alleen,
zijn liefde komen wij opnieuw weer tegen.
Jij, Eeuwige, die bron van leven zijt,
van leven om het met elkaar te delen.
Jij wil ons aan Uw toekomst toegewijd,
dat wij de minste mens zijn toegenegen,
Is daarmee alles van onszelf gezegd ?
Ach, wij, wij zullen tot Jou wederkeren
 BEGROETING EN KRUISTEKEN ________________________
door de pastoor
Welkom, goede vrienden, in deze afscheidsviering,
welkom aan jouw tranen,
aan jouw verdriet, angst en vertwijfeling.
Welkom ook aan de vele mooie herinneringen,
aan jouw vriendschap voor William,
die hier haast tastbaar aanwezig is.
En ook welkom aan de stille hoop en het diepe geloof
in een toekomst voorbij de dood,
in de kans op een ontmoeting, ooit weer.
Zo ben je hier helemaal welkom, in dit huis van God,
Hij die voor ons in deze moeilijke momenten
wil zijn + Vader, zoon en Heilige Geest. Amen.
 INLEIDING_____________________________________
William was geen man van veel en grote woorden
en dus hoeven ook vandaag,
in deze viering niet téveel woorden.
Het volstaat om hier samen te zijn, te zingen te bidden,
om gewoon bij William te zijn en langzamerhand
een nieuwe manier van samen-zijn te ontdekken.
Want zoals hier vooraan op het altaar staat geschreven:
we moeten hem ‘uit handen geven’.
Zo is immers de weg van ieder mensenleven,
als een bowlingbal, gemaakt naar de hand van de speler,
die onverwacht in het leven wordt gegooid,
rollend en zoekend, langs geluk en tegenslag in het leven,
vallend en kantelend waar je anderen raakt.
Maar altijd ook terugkerend
naar de hand die je losgelaten had.
Zo moeten we nu William uit handen geven,
in de hoop en het vertrouwen
dat we elkaar ooit weer helemaal ontmoeten
in de palm van Gods hand.
En tegelijk ook met het sterke aanvoelen
dat er nu al een andere manier van samen-zijn mogelijk is,
dat er een sterke verbondenheid mogelijk is,
over de grens van de dood,
als we durven geloven en vertrouwen
dat elke mens terugkeert
naar de hand die hem heeft losgelaten.
 SCHULDBELIJDENIS _______________________________
Bidden wij dan samen om vergeving
voor de keren dat we er op los leefden
zonder stil te staan bij kleine eenvoudige dingen,
voor de keren dat tijd voor onszelf belangrijker was
dan tijd voor de anderen
Voor de keren dat we woorden van liefde en troost kenden
maar ze door onze gejaagdheid niet uitspraken.
 AFSCHEID MET EEN BLOEM __________________________
Met muziek uit ‘The Insiders’ muziek door William gekozen
 DANK- EN TAFELGEBED ____________________________
Pr.
Al.
Pr.
Al.
God, onze Moeder, onze Vader,
in pijn en verdriet noemen we aarzelend Jouw naam.
Wij weten dat Je een God van leven bent,
ook nu wij William uit handen moeten geven.
God, Jij die naar ons hebt uitgezien voor wij er waren,
Jij die ons leven liefhebt en dit verdriet niet wil,
die ons aan het eind van onze weg thuis brengt,
wij weten dat Je ons niet los zult laten.
In ons geloof houden wij vast aan Jou.
Want we geloven in de kracht van die bijzondere mens, Jezus,
en dat Zijn verhaal ook ons verhaal kan zijn.
Hij is het, die Jouw gezicht en Jouw houding zelf had:
een trouw in goede en kwade dagen.
Als we hier nu samen zijn rond William,
vinden we bijna geen woorden.
Wij hebben alleen maar tekenen
om het diepste van wat liefde doet uit te drukken.
[rechtstaan]
Pr.
Zo heeft ook Jezus, met de dood voor ogen
heel zijn leven en sterven samengevat
in een teken dat ons bewaard gebleven is.
Op die laatste avond…
Zo heeft Jezus zichzelf uit handen gegeven,
als brood en wijn, als teken van nieuw leven.
Al.
Dit willen wij ook blijven doen,
gedeeld brood zijn voor elkaar,
wijn tot troost en verzoening
om te gedenken hoe wij verbonden blijven
tot over de grenzen van dit leven.
Daarom klampen wij ons vast aan dit geloof,
aan wat Jezus heeft gezegd:
‘Wie in Mij gelooft, zal leven
ook al is hij gestorven.’
 VOORBEDEN ____________________________________
P.
L
Heer, wij geloven
dat Jij ons niet alleen laat met onze stormachtige vragen,
maar dat Je meevaart in de boot van ons leven.
Daarom vertrouwen wij Jou toe wat ons bekommert.
Bidden we voor een veilige thuishaven voor William.
Dat Gods koninkrijk van rust en vrede,
van licht en leven zijn bestemming mag zijn.
In God wil
ik dankbaar
zijn en
vreugde
vinden.
Wees niet
bang, hou
je ogen op
Hem
gericht,
Zijn
vreugde is
dichtbij…
L
L
P
Bidden we voor allen die te kampen hebben
met een storm van verdriet in het hart:
familie en vrienden van William,
en alle mensen die om iemand rouwen.
Bidden we voor allen die met tegenwind
en tegen de stroom in moeten varen,
voor allen die de juiste koers in hun leven zijn verloren
of blijvend op zoek zijn naar hun bestemming.
Heer, geef rust en kracht
aan wie moe en havenloos bij U aanmeert.
Wees als een lichtbaken
en breng ons allen behouden aan de overkant
door Christus, onze verrezen Heer. Amen.
Vergeef ons onze twijfel.
Leer ons meer op Jou vertrouwen, God.
Begeleid ons op onze levensweg naar Jou toe.
 OPENINGSGEBED ________________________________
Heer onze God,
als verweesde en gewonde mensen zijn we hier samen.
Wat met William gebeurd is,
is als een vuistslag neergekomen in ons bestaan.
Wij kunnen niet geloven dat dit het einde is van een leven
met liefde en verdriet, met pijn en opstaan
met eindelijk weer lichtjes aan het einde van de tunnel
met zoveel moed om door te gaan.
Help ons opstaan uit onze verslagenheid.
Geef ons weer de moed om te geloven
dat Jij niets laat verloren gaan.
Wat mensen voor elkaar geworden zijn:
geliefde papa, opa, broer, vriend…
dat vragen we Jou door Jezus,
Jouw zoon en onze broeder. Amen
 LEZING _______________________________________
naar een tekst van Wayne Dyer
voor William die zoveel van het water en het vissen houdt…
Nu sta ik aan de kust, en ik zie een boot
met volle zeilen uitvaren naar de blauwe oceaan.
Hij is schitterend en vol kracht, en ik sla hem gade
totdat hij uiteindelijk niets meer is dan een wit wolkje,
daar waar de zee en de lucht samenkomen
en in elkaar overgaan.
Dan hoor ik iemand zeggen, ´Kijk! Hij is weg!´
Hij is niet meer te zien.
Maar zijn mast, de zeilen en de romp
zijn nog net zo groot als toen hij bij mij wegging
en hij is nog net zo goed in staat
zijn levende lading naar zijn haven van bestemming te varen.
Want zijn kleiner geworden formaat zit in mezelf, niet in hem.
En op precies hetzelfde moment
waarop iemand naast me zei, ´Kijk! Hij is weg!´
zijn er aan de andere kant ogen die hem zien komen,
en iemand die doodgelukkig roept: ´Kijk! Daar komt hij !!´
♫
AFSCHEID NEMEN BESTAAT NIET
______________________
Han Kooreneef / John Ewbank
Afscheid nemen bestaat niet,
Ik ga wel weg maar verlaat je niet,
Lief je moet me geloven, al doet het pijn
Ik wil dat je me los laat...,
En dat je morgen weer verder gaat,
Maar als je eenzaam of bang bent, zal ik er zijn
Kom als de wind, die je voelt en de regen,
Volg wat je doet als het licht van de maan,
Zoek me in alles dan kom je me tegen,
Fluister mijn naam, en ik kom eraan...
Zie... wat onzichtbaar is,
Wat je gelooft is waar,
Open je ogen maar,
en... dan zal ik bij je zijn,
Alles wat jij moet doen,
Is mij op mijn woord geloven...
Afscheid nemen bestaat niet...,
 EVANGELIE : DE STORM OP HET MEER ___________________
Naar Mattheus 14, 22-33
In de Bijbel staat het verhaal over de 12 vrienden van Jezus in
hun bootje, midden in een storm. Met geen grond onder hun
voeten, losgeslagen, bedreigd door de wind en water, verloren
op het meer. Mattheus schrijft dat ze geteisterd werden door de
golven, ze geraakten geen meter meer vooruit, ze schreeuwden
het uit van angst. Er is de wanhoop die wij in deze dagen ook
voelen.
En dan gebeurt het ondenkbare: één van hen stapt uit de boot,
temidden van de storm, en hij gaat Jezus tegemoet over het
water. Even komt hij vooruit, maar niet voor lang want hij zakt
weg, tot aan zijn knieën, tot aan zijn lippen in het water. Alle
moeite voor niks.
Maar iemand steekt een hand uit, grijpt hem vast en helpt hem
weer in de boot.
Hebben wij vandaag niet allemaal nood aan die hand, aan die
houvast,… En nee, het gaat niet om een bovennatuurlijk
fenomeen, geen mirakel. Het gaat om de hand van doodgewone
mensen als jij en ik. Het gaat om de troostende woorden hier
op dit water, die niet wegzinken maar als bloemen op het water
langzaam openbloeien.
Daar kunnen we de hand van Jezus in herkennen, die ons helpt
geloven dat de dood niet het laatste woord heeft.
Het is niet vanzelfsprekend om dat te geloven. Het is niet
vanzelfsprekend om als Petrus uit de boot te stappen temidden
van de storm en naar Jezus toe te gaan.
Maar er is de vaste belofte dat de tegenwind dan gaat liggen,
dat je weer verder kunt, met veel moeite de roeispanen weer in
beweging brengt en dat je de overkant bereikt van dit meer vol
tranen.
 WOORDEN TEMIDDEN VAN DE DE STORM ________________