De voorbije dagen woedde een hevige polemiek over racisme en discriminatie, en de CD&V betreurt dit. De grote woorden werden niet geschuwd, de verwijten gingen heen en weer, en er werd vooral om ter felst tegen elkaar geschreeuwd. De polemiek verzandde al snel tot een holle politieke karikatuur, en dat helpt, zo vrezen wij, het zo belangrijke maatschappelijke debat rond racisme helaas geen meter vooruit. Racisme is voor de CD&V niet relatief: racisme is – helaas – een realiteit die veel Antwerpenaren nog al te vaak meemaken. De verhalen van discriminatie op de woon- en op de arbeidsmarkt kennen we – helaas – allemaal. En we hebben we de verdomde plicht om er als stad alles aan te doen om die discriminatie en dat racisme uit de wereld te helpen. De vaststelling dat het integratiebeleid de jongste decennia heeft gefaald is ook voor ons een debat waard. Wij hebben ons punt de voorbije dagen al gemaakt: het gaat er voor CD&V in dit debat niet om bepaalde bevolkingsgroepen in de stad te culpabiliseren of te kwetsen, maar even goed, het gaat er voor CD&V ook niet om, om al wie dit thema aansnijdt, te pas of te onpas “racisme” te verwijten. Zo degradeer je de maatschappelijke realiteit die racisme is, tot een banaal politiek gevecht – en van dat gevecht, van die karikatuur – blijf ik uit respect voor alle Antwerpenaren – welke hun afkomst ook – liever weg. Racisme en discriminatie bestrijden, dat doe je dag na dag, via een gedegen politiek beleid. Ik vrees dat de voorstellen voor een anti-discriminatieplan hoe goed bedoeld ook, nu niet tot de gewenste resultaten zullen leiden. Akkoord, de aanpak van racisme en discriminatie vraagt een doordachte aanpak maar de voorstellen of toch alvast niet allemaal zullen tot het gewenste noodzakelijke resultaat leiden. We moeten doen alles wat we kunnen maar wel binnen het wettelijk kader. Tot vandaag zijn praktijktesten niet of nog niet toegestaan. Vb. woonmarkt Een ander element betreft het stedelijk personeelsbeleid, ja wij streven ook naar een afspiegeling van de samenleving binnen het stedelijk personeel maar we weten ook dat deze doelstelling bereiken niet zo gemakkelijk is. Langzaam beginnen we resultaat te zien van initiatieven / beleid dat in de vorige legislatuur werden genomen Maar ik zou nog heel wat andere beleidsinitiatieven nog niet benoemd maar ook noodzakelijk kunnen noemen die bijdragen aan de aanpak van racisme en discriminatie, initiatieven die bij uitbreiding het harmonieus, positief samenleven kunnen ondersteunen. Ik zou daarom iedereen in deze zaal en daarbuiten willen oproepen om de realiteit van discriminatie au serieux te nemen, het debat in de toekomst verder sereen te voeren en constructief, wars van de waan van de dag, beleid te voeren dat racisme en discriminatie structureel bestrijdt.