Psoriasis en de invloed op de kwaliteit van leven In de afgelopen jaren verscheen een groot aantal studies waarin de kwaliteit van leven van patiënten met een chronische huidziekte werd beschreven en de effecten van dermatologische behandelingen op kwaliteit van leven werden gemeten. Kwaliteit van Leven gegevens worden ook betrokken in kosteneffectiviteit studies en in de besluitvorming omtrent toewijzing van financiële middelen. Tenslotte is het meten van kwaliteit van leven een belangrijk hulpmiddel in de dermatologische praktijk. Noden en behoeften van patiënten kunnen worden vastgesteld, en de kwaliteit van de behandeling en de begeleiding kan hiermee worden verbeterd. Kwaliteit van leven wordt gemeten met behulp van vragenlijsten. De patiënt kruist bij iedere vraag een antwoord naar keuze aan. Een aantal vragen samen vormt een dimensie of schaal van kwaliteit van leven, bijvoorbeeld een schaal voor pijn, emotionele reacties of sociale isolatie. Dermatologiespecifieke vragenlijsten: Dermatology Life Quality Index (DLQI) Dit is een korte vragenlijst die tien vragen omvat. De vragenlijst peilt naar de invloed van de ziekte en de behandeling op het dagelijkse leven. Dermatology Quality of Life Scales (DQOLS) Dermatology Specific Quality of Life Instrument (DSQL) Ziekte-speficieke vragenlijsten: Psoriasis Disability Index (PDI) Psoriasis Index of Quality of Life (PSORIQOL) Psoriasis Life Stress Inventory (PLSI) Psoriasis Area and Severity Index (PASI) Hierbij wordt de ernst van de psoriasis bepaald aan de hand van: het oppervlak van de huid dat is aangedaan de mate van roodheid de ernst van de schilfering de dikte van de plekken de mate van jeuk Psychosociale problemen De uiterlijke symptomen van de ziekte zijn moeilijk te verwerken. De blik van andere mensen echter is ook heel belastend voor wie aan deze ziekte lijdt. In onze westerse ‘cosmetische’ cultuur heeft de huid een belangrijke psychosociale functie. Voor de patiënt kan dit leiden tot enorme psychosociale moeilijkheden. De volgende resultaten tonen waar de problemen gelegen zijn. Deze resultaten komen uit een bevraging van 104 patiënten, waarvan 62% een milde of matige vorm van psoriasis had. Tabel : Resultaten van het onderzoek door Ramsay en O'Reagan (2003) Sociale activiteiten die zwemmen 72 vermeden worden zonnebaden 60 gemeenschappelijke baden/douches sport beoefenen bezoek een kapster/kapper uitgaan 64 40 34 12 Effect op seksuele relaties Effect op werk inhibitie om seksueel actief te zijn aarzeling om kinderen 11 te hebben, uit angst dat ook zij psoriasis ontwikkelen effect op carrièrekeuze 14 1 tot 8 weken ziekenverzuim gedurende de voorbije 37 12 maanden 50 Uit een studie van 369 patiënten blijkt dat 59,3% van de 150 patiënten die werken 26 dagen niet gaat werken wegens psoriasis. Van de andere 180 patiënten die geen werk hebben, schrijven 33,9% dit toe aan hun psoriasis (A.Y. Finlay, E.C. Coles, 1995). 49% van de patiënten zijn bereid elke dag 2 tot 3 uur te spenderen aan een behandeling voor hun psoriasis, als dit betekende dat ze dan voor de rest van de dag letselvrij zouden zijn. 71% zijn bereid 1500 euro te betalen en 38 % zou zelfs 15 000 euro betalen om een genezing te vinden voor hun psoriasis (A.Y. Finlay, E.C. Coles, 1995). Uit deze resultaten blijkt dat psoriasis een belangrijke invloed heeft op het dagelijkse leven. Belangrijk is dat niet alleen de ernst van de ziekte op zich een indicator is voor de psychosociale last. Hoe patiënten met hun psoriasis omgaan is individueel verschillend. De coping-mechanismen van de patiënt, diens sociale ondersteuning en de leeftijd waarop de ziekte doorbreekt zijn eveneens belangrijke determinerende factoren (Fortune, Richards, Main & Griffiths, 1998, 2000, 2003).