kenning van ziekte Oplossingsgerichte therapie

Psych
kenning van ziekte
Oplossingsgerichte therapie bij
mensen met een lichte verstandelijke
be~erkina
7-4
Een stiefgezin:
mogelijkheden en beperkingen
..-
-,
r.t.-I ,-,:. a...................................
.!:,
rden: Oplosingsgerichtetherapie, mensen met een verstandelijke beperking
JudithWestra en Fredrike Bannink
'Simpele' oplossingen!
Oplossingsgerichtwerken bij mensen met
een lichte verrtandelijke beperking (1)
Ik hoef niet met een spygoloog te praten, jullie snappen
me toch niet! A1 die rnoeilijke woorden, ik kan dat t6ch
niet! Ok6, je hoeft niet te praten. Wil je we1 naar me
luisteren? Me helpen om jou te snappen? Ik begrijp dat
er een heleboel fout is gegaan in je leven, dat het niet
gemakkelijk is. Je moet we1 een erg sterke vrouw zijn.
Ja, dat moet wel, je bent een kanjer en erg sterk! Ik vind
het knap hoe het jou gelukt is met al die nangheid in
het leven om te gaan! Hoezo een kanjer? Ik ben een mislukkeling, dot ziet toch iedereen. Ik ben helernaal niet
sterk, ik wil liever dood zijn! Ja, en dit vind ik nu zo
knap aan jou, dat je eigenlijk dood wil, en dat het je
toch lukt om door te knokken. Dat je sterk bent, een
echte vechter! Hoe doe je dat? Wat helpt jou om het vol
te houden? Ja, alsje het zo zegt, ben ik we1 een vechter
ja. Dan ben ik toch we/ sterk. Mijn beer helpt rnij, daar
praat ik mee als ik het rnoeilijk heb. Soms geef ik beer
ook klappen, dat moet wel, anders ga ik rnezelf pijn doen.
Drs. E.J.Westra, GZ- en ontwikkelingspsycholoog, kinderen jeugdpsycholoog NIP,orthopedagoog,\iNerkzaaminde
zorg a n mensen met een lichte verstandelijke beperking
en ernstige gedragsproblemen, daamaast zelfstandig
gevestigd te Soest, praktijk voor therapie, onderzoek,
coaching en deskundighe4dsbevordeti~
'Chaya'
([email protected]);drs. F.P.Bannink, klinisch psycholaog,
kinder- en jeugdpsycholoog SpecialistNIP, GZ-psycholoog.
Zelfstandig pevestigd te Amsterdam, praktijkvoor therapie, onderwijs, coaching en mediation. Vwrzitter van de
%tie OplossingsgerichteCognitieve tedragstherapie van
de Vereniging voor Gedragsthmapieen Cognitieve therapie (VGtt).
Dus beer helpt jou om het vol te houden! Wat h a p dat
je dat ontdekt hebt. Dat je met beer kan praten en dat
je beer klappen geeft en niet jezelf. Zullen we sarnen
kijken wat we nog meer kunnen ontdekken dat jou
helpt om te vechten, om door te zetten, om het vol te
houden? Okt!, dat is goed. Jij bent we1 anden don die
andere spygologen hoor!
Weinig is nog bekend of geschreven over therapie bij
mensen met een lichte ventandelijke beperking, dus bij
mensen met een IQ van ongeveer 50 tot 70 a 80.Dat
geldt ook voor de toepassing van oplossingsgerichte
therapie bij deze groep mensen.' Dit eerste artikel opent
met een korte introductie van deze vonn van therapie2
en een schets van de mogelijkheden en beperkingen
ervan bij individuele begeleiding van mensen met een
verstandelijke beperking. In een volgend nummer van
PsychoPraxis gaan we in op de mogelijkheden en
beperkingen van oplossingsgerichte therapie bij groepen licht ventandelijk beperkte clienten en bespreken
we de coaching van het begeleidend team.* * *
Oplossingsgerichte therapie, een kennisrnaking
Oplossingsgerichte therapie kan worden beschouwd als
een variant van kortdurende cognitieve gedragstherapie? Het verschil met probleemgerichte gedragstherapie
zit zowel in de toegepaste technieken als in het denkkader. In het probleemgerichte model wordt de client
gezien als iemand met een of meerdere problemen. De
therapeut helpt bij de 'genezing' van de client. Dit denken over de client als 'zorgvrager', als 'hulpbehoevend'
komt voort uit het medische model. Binnen dit model is
de therapeut de specialist. Deze stelt een diagnose op
basis van onde~zoeknaar het ontstaan van het probleem en van de emst en frequentie van het probleem.
Op basis van deze diagnose wordt een 'passende behandeling' voorgeschreven. Dit leidt vervolgens tot symptoomreductie. In de jaren tachtig van de vorige eeuw
w e d door Steve De Shazer een oplossingsgerichte in
plaats van een probleemgerichte manier van werken
ontwikkeld.'
situatie die je kent:
(1) Waar zit je nu op deze schaal van 10 tot O?
(2) Hoe is het je gelukt al dit cijfer te hebben?
(3)Hoe zou een cijfer hoger op de schad emit zien?
(4) Hoe zou je op dat cijfer hoger kunnen komen?
Door deze vragen wordt inzichtelijk wat de client doet,
hoe dicht hij a1 bij het doel is, over welke competenties
hij beschikt en op welke manier hij denkt het doe1 te
bereiken.
Doelgericht
Thempeutixhe relatie
De oplossingsgerichte therapie neemt het doe1 van de
De therapeut maakt gedurende elk gesprek veelvuldig
client als startpunt voor therapie: Wat wil de client
bereiken als gevolg van de therapie? Uiteraard mag de
gebmik van complimenten door naar competenties te
client eerst vertellen waar hij mee zit, vewolgens hoeft
vragen of deze te benoemen (Hoe is het u gelukt
de klacht of het probleem niet uitgevraagd te worden
om.. .?) en positieve karakterduidingen (u moet we1 een
sterke vrouw zijn; u moet we1 een zorgzame vader zijn,
en er geen onderzoek naar oorzaken plaats te vinden.
Het doel wordt expliciet uitgevraagd en concreet
u bent een echte doorzetter). Elke cliertkaruitgetmkd
gemaakt.gajecIG5nals
ditprobl~m(voldoende)is gecomplimenteerd worden. Complimenten en posiopgelost? Welk gewenst gedrag wil je ervoor in de
tieve karakterduidingen zijn vormen van positieve
plaats? Waaraan zouden anderen aan jou kumen zien
bekrachtiging van gewenst gedrag.' Zij versterken de
of rnerken, dat jij je doe1 hebt bereikt? De oplossingsmotivatie van de client en de therapeutische relatie. In
gerichte therapie gebruikt onder andere de 'wonderde oplossingsgerichte therapie wordt de client gezien als
vraag' om te ontdekken wat het doe1 van de client is:
expert van zijn of haar leven. De therapeut nodigt de
client uit te vertellen over wat hij wenst te bereiken. Hij
Stel je gaat straks naar huis, je gaat eten en wie weet
is meer een coach die de client volgt bij diens ontdekkijk je nog wat televisie of ga je nog ergens op visite. De
avond vordert en je raakt moe en gaat naar bed. Als je
kingen en oplossingen gericht op het bereiken van het
in bed ligt te slapen, gebeurt er een wonder. Het wonder
doel. Dit wordt ook we1 de houding van 'leiden van CCn
stap achter' genoemd. De therapeut neemt daarbij een
is, dat de problemen waarvoor je in therapie bent gekonieuwsgierige houding aan van 'niet weten' en laat zich
men (voldoende) zijn opgelost. Maar jij sliep, dus je
weet niet dat het wonder is gebeurd. Morgen word je
door de client informeren.
wakker: wat is het eerste waaraan je merkt dat het wonder is gebeurd? En wat nog meer? En waaraan n6g
Motivatie
De focus van oplossingsgerichte therapie is toekomstmeer? Wie merkt na jou als eerste dat het wonder is
gericht, een toekomst waarin de client zijn doe1
gebeurd? Hoe merkt die persoon dat? Etcetera.
(voldoende) heeft bereikt. Dit biedt hoop aan zowel
Competentiegericht
client als therapeut. A1 in het eerste gesprek schenkt de
Als het wonder in positieve, concrete en haalbare
oplossingsgerichte therapeut aandacht aan de therapeugedragstermen in kaart is gebracht, wordt gekeken
tische relatie en de motivatie van de client.
welke stappen nodig zijn om het doe1 te bereiken.
Oplossingsgerichte therapie maakt daarbij onderscheid
Daarbij worden zoveel mogelijk de eigen mogelijkheden
tussen een 'bezoekertypische', 'Maagtypische' en
'klanttypische' relatie.
van de client benut: Welk stukje van het wonder zou je
k tr
n
~
~
~
I
W
a1 kunnen doen? Hoe zou het emit zien ds er al een
klein deel van het wonder zou gebeuren? Er wordt
een client aangeduid die naar de therapeut gestuurd is.
gezocht naar 'uitzonderingen'. Momenten in het leven
Hij heeft zelf geen hulpvraag. De omgeving vindt dat er
van de client dat het probleem zich niet of minder vooreen probleem is of maakt zich zorgen. In het gesprek
wordt de client gecomplimenteerd voor het feit dat hij
deed of voordoet. Of mornenten waarin a1 iets van het
gekomen is. De therapeut gebruikt zoveel mogelijk posiwonder plaats vindt of vond. De therapeut vraagt wat
de client doet of deed om deze uitzonde~g,dit stukje
tieve karakterduidingen en complimenten. Daamaast
van het wonder, te laten gebeuren.
kan de client gevraagd worden: Wat denk je dat de verVerder wordt gebruik gemaakt van 'schaalvragen'. Eerst
wijzer zou willen dat er bereikt wordt? Ben je het daar
mee eens? Wat ben je bereid (minimaal) te doen om de
wordt met de client een schaal gemaakt van 10 tot 0:
Stel 10 is dat het wonder gebeurd is en 0 is de slechtste
verwijzer tevreden te stellen? De therapeut gaat mee in
----------
r
n
het wereldbeeld van de client en vraagt of deze nog een
afspraak wil maken.
Met een 'klaagtypische relatie' wordt de relatie met een
client aangeduid die we1 een probleem ervaart, maar
zichzelf (nog) niet ziet als onderdeel van het probleem
en/of de oplossing. Vaak vindt deze client dat de omgeving het probleem veroorzaakt en dat de omgeving dus
moet veranderen. De therapeut geeft deze client erkenning voor zijn lijdensdruk. Daarnaast kan de client
gevraagd worden: Hoe lukt het u om vol te houden? Dat
is een vraag naar competenties. Een paradoxale aanpak
wordt gekozen: de client kan gevraagd worden te observeren wat er al goed gaat en niet hoeft te veranderen.
Deze client zal een congruente opdracht, waarbij hij
zelf iets aan zijn gedrag moet veranderen, (nog) niet
uitvoeren.
Onder een 'klanttypische relatie' wordt de relatie met
een client aangeduid die zichzelf w6l ziet als deel van
het probleem en/of de oplossing. Met deze client kan
men op een congruente manier aan de slag, daar hij
gemotiveerd is tot verandering van eigen gedrag.
Gezocht wordt naar competenties van de client: Wat
weet en doe je al? Wameer zijn er uitzonderingen?
Wat weet je over hoe anderen het op zouden lossen?
In het uitzonderlijke geval dat de client op een deelgebied onvoldoende competent is om het gewenste
gedrag te bereiken, staan therapeutische technieken uit
bijvoorbeeld de cognitieve gedragstherapie ter beschikking. Oplossingsgerichte therapie maakt ook daarbij gebruik van schaalvragen ten aanzien van motivatie en
vertrouwen: Op een schaal van 10 is dat je zeker weet
dat jij je doel mlt bereiken en 0 is helemaal geen vertrouwen. Hoeveel vertrouwen heb je dat je het doe1
kunt bereiken? Hoe is het je gelukt a1 zover te komen?
Hoe zou een punt hoger emit zien? Wat zou je kunnen
doen om dit te bereiken? Dezelfde schaalvraag kan over
de aanwezige motivatie gesteld worden.
Aan het begin van het gesprek wordt de structuur
aangegeven. Sommige oplossingsgerichte therapeuten
kiezen ervoor om na een half uur een korte denkpauze
in te lassen (ca. vijf minuten). Deze denkpauze wordt
door de therapeut gebruikt om feedback te fomuleren.
De feedback bestaat uit complimenten, een rationale
(brug) voor een huiswerktaak en meestal enkele suggesties voor dat huiswerk. Die suggesties worden alleen
gegeven als de client dat nuttig vindt. Ook de client kan
gevraagd worden even na te denken over het gesprek.
Andere therapeuten kiezen ervoor de denkpauze
achterwege te laten. Zij bedenken samen met de client
een huiswerktaak. Clienten in een bezoekerstypische
relatie krijgen geen suggesties voor huiswerk mee, omdat ze daartoe nog niet gemotiveerd zijn. In een
.
PsychoPrds jaargang 8 nummer4 augustus 2006
klaagtypische relatie worden alleen huiswerktaken mee
gegeven die uit observatieopdrachtenbestaan (bijvoorbeeld: let op de momenten dat je een cijfer hoger zit en
wat daarbij helpt). In een klanttypische relatie kunnen
zowel observatietaken als gedragstaken gegeven worden (bijvoorbeeld: doe er meer van of doe alsof een
stukje van het wonder is gebeurd).
Oplossingsgericht werken (therapie) bij een
client met een verstandelijke beperking
De oplossingsgerichte werkwijze is goed toe te passen
bij individuele clienten met een verstandelijke beperking. We bespreken een aantal mogelijkheden en
beperkingen.
Mogelijkheden
Toekomstgencht
Bij mensen met een verstandelijke beperking is het
vaak moeilijk te achterhalen waar problemen vandaan
komen en wat problemen in stand houdt. Dikwijls is
onvoldoende bekend over het verleden of is de waarneming gekleurd door de handicap. Soms is informatie via
familie te achterhalen, maar bij oudere clienten is ook
dat lastig. Ook familie moet dan het antwoord vaak
schuldig blijven. Oplossingsgericht werken maakt analyse van de problemen in het verleden of heden overbodig. Analyse van eerdere en/of huidige oplossingen
van de client zijn des te belangrijker. Dit gegeven is een
groot voordeel in het therapeutisch werken met mensen
die een verstandelijke beperlung hebben.
Competentiegericht
Een ander positief effect van oplossingsgericht werken
is het bieden van hoop door een positief vooruitzicht.
De vraag hoe de toekomst emit zal zien als de client
zijn doel heeft bereikt, geeft vaak een glinstering in de
ogen. Mensen met een verstandelijke beperking zijn
dikwijls slachtoffer geweest van misbruik en pesterijen
en hebben veelal een verleden van afhankelijkheid
van hulpverleners en verzorgers. Oplossingsgericht
werken leert hen kijken naar eigen competenties. Dit
leidt tot een grotere controle over het eigen leven,
meer onafhankelijkheid en meer zelfvertrouwen,
belangrijk voor welbevinden en kwaliteit van leven.
Betrokkenheid en motivatie
Doordat oplossingsgericht werken focust op mogelijkheden, op wat er w6l lukt, is het voor clienten met een
verstandelijke beperking een motiverende therapie. De
oplossingsgerichtetherapeut is expert in het aansluiten
bij en het verhogen van de motivatie door het stellen
van specifieke oplossingsgerichtevragen.
Een voorbeeld
.
. ~ o o ~ q o r * . ~ . r C ~ ~ ~ ~ o ~ c i ~ ~ ~ o o o ~ ~ b ~ ~ o ~ ~ o ~ o o o . o i o d ~ ~ ~ ~ o ~ o ~ o o ~ o o ~ ~ o o ~
lantbn, de gedr~&teIwchapp& vande bereikbare dienst, wwdt geroepen bij Anton, een autistische man van begin veertig met een lichte wrstandelijke beperking. Anton w o n t in een appartement met 24-uurs IxgeEeiding. Hij is geen groepsmens, m a r had een relatk gevoncltrn met een
v r w . Hij noede haar zijn dendin en deed allerlei klusjes voor haar, eigenlijk a l k wat ze hem
vrag. Mu had zijn vfienain de d a t h bdindgd. Anton was hier diep ongelukkig over en wikle niet
mger h.
Het team van beqdekten had geprokrd op hem in te praten, maar hij bleef zeggen dat
hij dood w i k , dat niemand hem m t . .. Het team m a k e zich zorgen en vroeg zich af of opname
binnen een gesloten behandelsetting nodig z w zijn.
Janthn vraqt Anton of ze bij hem mag komen zitten op de bank Hij zit te huikn en maakt ondertussen w i e g h bewegingen met zijn lijf. De bewgingen zijn schdckend en wikl. Jantien vertelt hem,
dat ze gehoord heeft over zijn vrkndin en zijn verdriet (erkenning). Ze vraagt wat er d i g zou zijn
om kt vwdriet mirider te laten worden (vragen naar mogelijke opEosringen en competenties).
Verrassed genoeg z q t Anton &t kt al iets m i d r gewrden is, o d a t het personeel goed voor
hem zorgt en ' h r de tijd': zijn vrkndin had het al een paar d q e n geleden uitgemaakt.
lantlen vraqt rm aan Anton wat hij graag wil bereiken (doelfmulering). Anton geeft aan &t hij
graag wcer vrolijk en gelukkig wil djn. Ze vraagt A
n
m wat hij zou doen als hij weer v d i j k z w zijn,
vrat hi] meestal dost ak hij vrolijk is (focussen op het d d , vragcn naar competenties). Anton wrtelt
dat hij dan graag muzidc luistert. Ce\rraagd dike mmiek hij dan iuistert ab hij vrolijk is en of hij die
wil laten bren, kijkt Anton opzij en s t a t dan op om die muziek op te zetten. Jantien vraagt h t m of
hij het een goed i k vidt om de muziek flink hard te zetten. Hij aanelt even en kijkt nog eens n a r
Jantien en zet vwvdgem de vdurndtnop vduit. Anton g a t weer zitten wiegen op de bank, m a r nu
is het harmonixk, op het ritme van de muziek.
A3 het nummr afgelopen is c~nplimenteertze Anton met zijn mo&e muziek (complimenten geven)
en vraagt wat hij nag meer do& ak hij d i j k is (vragen naar verdere optossingen en competenties).
Cernagd w d t of hij MIeem rneezingt met de muziek. Anton knikt. Jantien v r q t of hij dat ook op
dit moment zou d u r n . Hij aandt even, maar knikt dan en zet opnieuw kt nummer op dat hij draait
als hij vrolijk k Zxhtps begint hij m e t e zingen: in het begin af en toe wat woorden, maar marmate
het nummer vordwt steeds mthousiaster, uit volEe h s t . Zijn gezicht ontspilnt en er wrschijnt zelfs
weer een glimlxh!
Na enkek numsners meczingen met zijn 'vrolijke' muziek vraagt ze Anton hoe hij zich nu welt. Met de
armen geeft Anton aan, dat hij zich eerst ~2666verdrietig voelde en nu nog rnaar zb'n klein beetje tussen duim en wijsvinger (schaatvraq). Hij d t zich nu we1 meer blk n k t meer zo verdrietig dat hij
dood wil! Jantien vraagt Anton of hij het een goed idee zou vinden om ak hij to& weer wrdrietig
wrdt, muziek op te zetten en te zingen. Hij vindt dit een prima idce, maar hij w e t n k t of het hem
k h a a l allem zal lukken. Cevraagd naar wat hem kan helpen, zegt Anton dat hij hierbij wel wat h l p
van dc begekkling h n gebruiken. Hij denkt dat kt op die manier wel zal lukken.
Het b & e e W personel wordt erbij geroepen. Samen met Anton legt Jantkn uit wat de bedoeling
is en ze willen graag Anton ondersteum. Anton bedankt haar met een brede lach. Hij wordt gecomplimenteerd met het feit dat hij zo goed war dchzelf kan zorgen als hij verdrietig is en dat hij een
man is, die zichzelf p e d kent en dat hij mooi kan zingen (complimenten en positiew karakterduidinyen). Hij glundert en het begdeEdend team heeft hem het weekend erna veetvuldig hosen zingen.
Crisissituoties
In uisissituaties, zoals bij automutilatie, sui'adepogingen
of heftige agressie, blijkt oplossingsgericht werken effectief. In dergelijkesituaties kan de client complimenten krijgen over het feit dat hij zo duidelijk aangeeft hoe wanho-
pig hij is. Hem kan gevraagd worden: Zijn er eerder dergelijke situaties geweest en hoe hebje die toen overwonnen?
Ook kan gevraagdworden: Hoe zou het leven eruit zien als
het pmbleem (voldoende) is opgelost? Daarbij biedt de
'wondernag vaak venassende aanknopingspunten.
Beperkingen
Verbeeldend vemogen
Bij mensen met een verstandelijke beperking en
autisme, moet men rekening houden met beperkingen
in het verbeeldend vermogen. De 'wondemaag' en
'doen alsof' kan voor hen daardoor moeilijker zijn. Met
'doen alsof' wordt een interventie bedoeld, waarbij de
oplossingsgerichtetherapeut de client vraagt gedurende
een afgesproken tijdsperiode te doen alsof (er a1 een
stukje van) het wonder is gebeurd. In somrnige gevallen
is het dan gemakkelijker ook met het team van begeleiden oplossingsgericht te werken en niet alleen met de
client zelf.
I
'
,
Taalbegrip
Om oplossingsgericht te werken lijkt het belangrijk dat
de client kan praten en enig besef van taal en betekenissen heeft. Soms is het moeilijk voor de therapeut
zich uit te drukken in voor de client begrijpelijke taal.
Hierin ligt een uitdaging voor de therapeut. Kan de
client niet praten, dan is het mogelijk oplossingsgericht
te werken met de begeleiders van de client. Ook enig
besef van tijd en toekomst lijkt een voorwaarde, omdat
een client die enkel in het hier en nu leeft zich geen
voorstelling kan maken van een doe1 in de toekomst.
Ons tijdsbegrip is soms anden dan dat van clienten met
een verstandelijke beperking. Een client weet misschien
niet wat een begrip als 'morgen' betekent, maar snapt
we1 de uitleg 'nog een nachtje slapen'. Soms ook helpt
het om een begrip te visualiseren. Te denken valt daarbij aan het uittekenen van een kalender. Daamaast
bestaat de mogelijkheid te werken met non-verbale
middelen, als muziek (volume, soort muziek), tekenen
en het maken van collages. Dramatechnieken kumen
eveneens behulpzaarn zijn. Ook met schaalvragen kan
men creatief zijn. Emoticons (ronde gezichtjes) kunnen
.
.
PsychoPraxis jaargang 8 nummer 4 augustus 2 1 ~ 6
gebruikt worden, of er worden torens gebouwd van
legostenen die de hoogte aangeven. Verder kan letterlijk
een trap gebruikt worden, waarbij de client op de trede
gaat staan die past bij het cijfer op de schaalvraag.
Andere suggesties zijn een hinkelbaan tot tien of een
touw met tien knopen.
Tot slot
In dit eente artikel w e d oplossingsgerichtwerken in de
zorg aan mensen met een lichte verstandelijke beperking gei'ntroduceerd. Duidelijk is geworden dat deze
methode zich bij uitstek leent voor het werken met deze
groep mensen.
"* Overal waar in dit artikel hij wordt geschreven kan ook zij
worden gelezen.
Cingerich WJ (20001 Solution-Focused Brief Therapy: A review
of the outcome research. Family process 39: 477-498
Bannink FP (2005) De kracht van oplossingsgerichtetherapie:
een vorm van gedragstherapie. Cedragstherapie38: 5-1 6;
Bannink FP (verschijnt november 2006). Oplassingsgerichte
vragen. Amsterdam: Harcourt Book Publishers; Goei SL &
~anninkFP (2005) Oplossingsgerichtwerken in remedial teaching. Remedioal, tijdschrik voor leer- en gedragsproblemen in
het vo/bve 5 (3): 19-26; Jong P de & Berg IK (2001) De kmcht
van oplossingen. Lisse: Swets & Zeitlinger
Bannink (2005). zie noot 2
Shazer S de (1 985) Keys to solution in brief therapy. New York:
Norton
Groot F de (2004) Bekrachtigen, bekrachtigen en nog eens
bekrachtigen. Back to basics: positieve bekrachtiging.
Cedmgstherapie37: 61-66
Trefwoorden: Oplossingsgerichte therapie, mensen met een verstandelijke beperking, coaching, teambegeleiding
JudithWestra en Fredrike Bannink
Oplossingsgerichtwerken bij mensen met een lichte
verstandelijke beperking (2)
Het kan echt niet meer, hoor! Wij kunnen die zorg niet
langer bieden! Ik begrijp dat jij je zorgen maakt om
Klaas, dat je denkt dat jullie hem onvoldoende kunnen
bieden wat hij nodig heeft? Ja, dat klopt. ik denk dat hij
beter ergens anders kan wonen! Fijn dat je zo begaan
bent met Klaas, met de zorg die hij nodig heeft. Wat zou
Klaas vinden, dat er nodig is om plezierig met jullie samen te blijven wonen? Bekende mensen, duidelijkheid,
dat hij weet waar hij aan toe is. Af en toe mogen mopperen, bezigheden hebben die hij belangrijk vindt. Oké,
goed dat jullie zo goed weten wat Klaas belangrijk
vindt! Zouden jullie kunnen aangeven hoe Klaas zélf
zou vinden dat het samenwonen in jullie woning op het
moment gaat? Tja, dat wonen i3 heel moeilijk geweest,
maar ik denk dat Klaas nu wel tevreden is met hoe het
gaat. Ja, ik geloof dat hij zelf niet zou willen verhuizen,
het is eigenlijk nog nooit ergens zo goed met hem gegaan
als bij ons. Misschien moet hij toch maar bij ons blijven
wonen! Fijn dat jullie je zo inzetten voor Klaas! Stel dat
Klaas bij jullie zou blijven wonen, wat is er dan nodig
om het wonen bij jullie voor iedereen goed te laten verlopen.. .
Drs. E.I. Westra, GZ- en ontwikkelingspsycholoog, kinderen jeugdpsycholoog NIP, orthopedagoog, werkzaam in de
zorg aan mensen met een lichte verstandelijke beperking
en ernstige gedragsproblemen, daarnaast zelfstandig
gevestigd te Soest, praktijk voor therapie, onderzoek, waching en deskundigheidsbevordering'Chaya'
([email protected]);drs. F.P. Bannink, klinisch psycholoog,
kinder- en jeugdpsycholoog Specialist NIP, GZ-psycholoog.
Zelfstandig gevestigd te Amsterdam, praktijk voor therapie, ondenvijs, coaching en mediation. voorzitter van de
Sectie OplossingsgerichteCognitieve Gedragstherapie van
de Vereniging voor Gedragstherapie en Cognitieve therapie (VGCt) ([email protected]).
In ons eerste artikel in PsychoPraxisl werd geconstateerd dat er weinig bekend of geschreven is over therapie bij mensen met een lichte verstandelijke beperking
(een IQ van ongeveer 50 tot 70 á 80). Na een korte
introductie van de oplossingsgerichte therapie2 werd
een schets gegeven van de mogelijkheden en beperkingen van individuele oplossingsgerichte therapie bij de
zorg aan mensen met een verstandelijke beperking. Dit
tweede artikel gaat in op de ins en outs van oplossingsgerichte therapie met groepen cliënten met een lichte
verstandeiijke handicap. In het laatste deel van dit artikel bespreken we de mogelijkheden van coaching van
een begeleidend team op basis van uitgangspunten van
de oplossingsgerichtebenadering.
Oplossingsgerichtwerken met een groep clRnten met een verstandelijke beperking
Mogelijkheden
Doelgericht
In veel therapievormen worden doelen gesteld. In het
probleemgerichte medische model wordt gewerkt aan
afname
van
klachten
of
probleemgedrag.
Oplossingsgerichte groepstherapie focust daarentegen
op toename van gewenst gedrag en het gezamenlijke
doel van de groep. De cliënten formuleren samen hoe
hun leven er ná de therapie uit gaat zien. Ze beschrijven
het gewenste gedrag in concrete, positieve en haalbare
termen. De cliënten worden daarna gevraagd wat er nodig is om dit gezamenlijke doel te bereiken.
Competentiegericht
De cliënten in een oplossingsgerichte (groeps)therapie
worden vanaf het eerste moment betrokken bij het formuleren van het gezamenlijke doel van de therapie. De
oplossingsgerichte therapeut is expert in het dusdanig
formuleren van vragen dat de competenties van de individuele cliënten duidelijk worden. De cliënt wordt niet
aangesproken op wat er (nog) niet lukt. In plaats daar-
van wordt een appel gedaan op de competenties van
elke cliënt om het gezamenlijke doel te bereiken. Het is
voor de cliënt motiverend om vanuit de eigen competenties te worden benaderd en niet vanuit eigen falen.
5
J-
'
Betrokkenheid en motivatie
De inbreng in het formuleren van het gezamenlijke doel
van de therapie bevordert bij cliënten de motivatie en
betrokkenheid en komt tegemoet aan de behoefte aan
autonomie van cliënten.' De therapie wordt 'op maat
gemaakt' voor alle cliënten. Aan bod komen de onderdelen waar de cliënten zelf aan willen werken en die ze
nodig achten om het door hen gestelde doel te bereiken.
De oplossingsgerichtetherapeut versterkt de aanwezige
motivatie door hierbij aan te sluiten. De therapeut gebruikt daarnaast schaalvragen die duidelijk maken hoe
dicht de cliënten al bij het gezamenlijke doel zijn en die
de vorderingen zichtbaar maken. Ook geeft de therapeut complimenten voor de inbreng van de cliënten.
Door de aandacht te richten op de toekomst waarin het
de cliënten gelukt is het gezamenlijke doel te bereiken,
worden de cliënten hoopvol en (nog) meer gemotiveerd.
Huiswerksuggesties
Aan het eind van elke sessie geeft de oplossingsgerichte
therapeut huiswerksuggestieq die aansluiten bij het
doel en de oplossingen die cliënten voor ogen hebben.
Deze huiswerksuggesties worden met de cliënten besproken en getoetst op haalbaarheid. Door de grote betrokkenheid van cliënten, ook bij het formuleren van
het huiswerk, is het percentage cliënten dat daadwerkelijk het huiswerk maakt groot. Het huiswerk is niet van
bovenaf opgelegd door de therapeut, maar mét de diënten bedacht en onderling verdeeld.
Beperkingen
Vergelijkbaar niveau van functioneren
In ons eerste artikel werden de beperkingen genoemd
van oplossingsgerichte therapie met individuele cliënten met een verstandelijke beperking, zoals beperkingen in het verbeeldend vermogen en taalbegrip. Het is
belangrijk dat binnen een groep cliënten het niveau van
functioneren vergelijkbaar is. Zo kunnen cliënten op
soortgelijke wijze worden betrokken bij het doel en de
onderwerpen van de therapie. Het is ook belangrijk om
gezamenlijke vorderingen te kunnen maken. Wanneer
één of meer cliënten beduidend sneller zijn dan andere
cliënten in hun informatieverwerkingkan dit de effectiviteit van de therapie beïnvloeden. Cliënten die op een
lager niveau functioneren, kunnen afhaken en hun motivatie en betrokkenheid verliezen. Indien men het niveau van de therapie aanpast aan de laagst functione-
.
.
PsychoPluls jaargang 8 nummer g oktobermc6
rende cliënten, kunnen de hoger functionerende cliënten ongeduldig worden en afhaken. Ook in de communicatie tussen cliënten onderling kan verwarring ontstaan, wanneer de cliënten van een te verschillend
niveau zijn. Het is aan te bevelen redelijk homogene
groepen samen te stellen.
eid en grenzen
In een groepstherapieis het van belang dat cliënten zich
veilig voelen. Dit vraagt duidelijke afspraken over grenzen en het waarborgen van veiligheid. Cliënten met een
verstandelijke beperking hebben vaak moeite zich uit te
drukken. Ook het differentiëren tussen emoties is moeilijker. Dit maakt dat cliënten met een verstandelijke beperking sneller fysiek zullen reageren op heftige emoties. Is deze veiligheid (fysiek) niet te bieden, dan is het
onverstandig te starten met een groepstherapie.
In oplossingsgerichte groepstherapie worden cliënten
zoveel mogelijk betrokken bij het realiseren van veiligheid en grenzen: ze worden uitgenodigd zelf een aantal
groepsafspraken vast te stellen. Zo spraken de cliënten
van een groep onderling af dat één van hen alleen het
woord mocht voeren als hij een viltstift pakte en vasthield. Bovendien mocht die persoon de stift maximaal
twee minuten vasthouden, daarna moest de stift weer
worden neergelegd of doorgegeven. Cliënten kunnen zo
meedenken of scheldwoorden acceptabel zijn, of wat ze
kunnen doen als iemand boos wordt. De cliënten zelf
kunnen dan met oplossingen komen: iemand die boos
is, kan gevraagd worden even naar buiten te lopen.
Afspraken, alternatieve gedragingen én consequenties
op ongewenst gedrag worden zo door de groep vastgesteld.
Flexibiliteit therapeut
De cliënten in een oplossingsgerichte groepstherapie
stellen zelf hun gezamenlijke doel vast en bepalen waar
ze aan willen werken om dit doel te bereiken. Van een
oplossingsgerichtetherapeut vraagt dit flexibiliteit: er is
vooraf geen vast programma voor het verloop van de
therapie. In een eerste sessie van doelformulering kan
een voorlopige indeling gemaakt worden in onderwerpen die de cliënten willen behandelen. Na elke sessie
wordt geëvalueerd en bekeken of de gemaakte indeling
aansluit bij het doel. Het zal per persoon verschiiien of
een therapeut zich prettig voelt en voldoende vaardigheden heeft voor deze vorm van groepstherapie.
Oplossingsgericht coachen van een begeleidend
team
De oplossingsgerichte werkwijze heeft niet alleen grote
voordelen bij het werken met (groepen) cliënten met
Een voorbeeld
...............................
.....................................................b,Kd&
di
Een gedragswetenschapper, Jucii~ri,w r u L oenaderd door een begeleidendteam van een wrblijfafdeling voor (jonge) mannen met een lichte verstandelijke beperking en ernstig probleemgedrag. De
leeftijd van de mannen varieert van 18 tot 35 jaar. De sfeer op de groep is ronduit slecht. De mannen
pesten en treiteren elkaar. ûe begeleiders kunnen zich niet omdraaien of er is ruzie. De vraag van het
begeleidend team aan Judith is om met deze mannen iets te doen op het gebied van sociak vaardigheden. Met de zes mannen van deze afdeling wordt afgesproken een 5-tal wekelijkse sessie van twee
uur bij te m e n .
ludith kiest een oplossingsgeridite benadering. Tijdens de eerste sessie Mijkt dat de mannen de therapie insteken vanuit een bezoeker- of klaagtypische relatie (zie ons vorige artjkel). Vier van de mannen ervaren wel problemen binnen de sociale structuur van de groep, maar zien zichzelf niet als deel
van dit probleem of ak deel van de oplossing (klaagtypkhe relatie). Twee mannen zeggen aanvankelijk geen probleem te hebben (bezoekertypkche relatie).
Judith begint met de mannen uitgebreid te wmplimnteren voor hun komst. Ze vertelt waarom ze
doer het personeel is ingeschakeld: het is niet leuk wonen op de groep, iedereen pest elkaar. 2% vraagt
of de mannen dit herkennen. Zelfs de twee mannen die aanvankelijk vanuit een bezoekertypische reiatie instapten zien zichzelf terug in de geschetste problemen, waarmee ook mat hen een klaagtypische relatie ontstaat. Opnieuw complimenteert Judith de mannen, dat het hlukt zich staande te
houden, terwijl dit moeilijk is in de groep.
Ze vraagt wat het b 1 van de mannen n. Hoe zouden ze het vinden om rustig en plezierig met e l b r
samen te wonen? (focus op de toekomst. gwen van hoop). Dit lijkt de mannen wel wat, al h e b h ze
er wel een hard hoofd in of dat gaat lukken. Alle mannen krijgen nu een flap en een dikke stift. Op
deze flap schrijven ze hoe hun 'ideak' woongroep er uit Aet na de therapie. Wat doen ze dan als
groep? Hoe gaan ze met elkaar om als gmpsgenoten? Twee mannen krijgen elk een stagiaire als 'recretaresze', omdat ze niet kunnen lezen en schrijven. Judith vat de ideeen van iedereen samen op een
nieuwe flap. Het doel van de therapie wordt zo concreet en inzichtelijk. Waar nodig stelt Judith w r duidelijkende vragen. zoals 'Wat predes zie ik jou dan doen?' Met het formuleren van het concrete
doel van de therapie neemt de betrokkenheid van de mannen toe. Ze raken qeinteresseerd en gemotiveerd (klanttypische relatie). Judith legt nu uit dat het belangrijk is afspraken te maken, voor er verder wordt gegaan met de therapie. Door de mannen wordt een tiental afspraken over veiligheid in de
groep geformuleerd. Nadat de afspraken zijn gemaakt, komt Judith terug op het gestelde doel. Ze
vraagt de mannen wat er moet gebeuren om het gezamenlijke doel, rustig en plezierig mt dkaar
samenwonen, te kunnen bereiken. Gezamenlijk worden de onderwerpen die het doel dichterbij kunnen brengen vastgesteld.
In de tweede sessie willen de mannen meer duiddijkheid over het vaststellen en bewaken van eigen
en andermans grenzen. Wat zijn grenzen? Hoe geefje grenzen aan? Hoe houd je rekening met andermans grenzen? Judith brengt een spel in waarmee praktisch wordt geoefend in het herkennen en
aangwen van grenzen.
Judith begint de derde sessie met een schaaiwaag met betrekking tot het gezamenlijke doel. Ze
vraagt elk van de mannen aan te gwen op een schaal van 10 tot O waar de groep nu is wat betreft het
fijn samen wonen. De 10 staat voor fijn samen wonen, naar elkaar luisteren, grenzen aangeven en elkaar respecteren. De O staat voor dat het heel slecht gaat, er niet naar elkaar geluisterd wordt en men
elkaar pest en over grenzen gaat. ûe mannen vinden dat het nu al beduidend beter gaat dan voor ze
met de therapie begonnen. De mannen willm de onderlinge communicatieverder verbeteren. Ze willen dit doen met behulp van lukteroefeningen en rollenspellen, waarin de expertise van alle grmpsleden over h m ze positief kunnen communiceren wordt gevraagd.
In de vierde sessie willen de mannen het hebben over herkennen van emoties om daarmee agrasiel
gedrag beter te kunnen hanteren. Tijdens deze sessie ontstaat er een ruzie tussen twee mannen.
Judith grijpt in en stuurt &&nvan de mannen voor een half uur naar zijn kamer (time-out). Dit was één
m-
7.
.. .:-t
van de afspraken die de groep vooraf had opgesteid. In deze tijd wordt zowel met de mannen in de
groep, als met de betreffende man gesproken hoe hij op een goede rnankr terug kan keren in de
grosp. De terugkeer verloopt prima en de man wordt bedankt voor het geven van dit voorbeekl. zodat
ck groep heeft kunnen oefenen met de weiligheictsregek en mogelijke reacties. Er wordt stil gestaan
bij welke emoties er bestaan en hoe deze gevoeld worden in het lichaam. Op grond hiervan wordt nog
een aantal oefeningen met veel plezier uitgevoerd, waarbij muziek een centrale rol speelt.
De vijfde sessie staat in het teken van het ondernemen van gezamenlijke activiteiten.Ak het gaat om
het kiezen van activiteiten kijken de mannen naar gezamenlijke interesses en hoe ze met de wensen
van de ander rekening kunnen M e n . Met khulp van een flip-over en een spel worden alle interesses in kaart gebracht. ûver de top 3 van gezamenlijke activiteiten worden concrete afspraken
gemaakt Alk mannen vragen aan het eind van deze Laatste sessie of Judith over ongeveer 3 maanden
nog een keer een sessie wil plannen m haar en elkaar te kunnen vertellen wat er beter gaat. Ze vertellen ved bereikt te hebkn en het plezierig te hebben g m k . O& het begeleidend team merkt
een duidelijke verbetering in de sociale contacten onderling en de sfeer in de groep.
een lichte verstandelijke beperking. Ook bij begeleidende teams kan de methode in de vorm van coaching
met succes worden toegepast.
Mogelijkheden
Doelgericht
Aandacht richten op het doel waar een begeleidend
team uit wil komen, biedt hoop. Het zoeken naar en formuleren van een gezamenlijk doel helpt de verschiilende inzichten binnen een team als elkaar aanvullend
te zien, in plaats van elkaar uitsluitend.' Schaalvragen
maken inzichtelijk hoe dicht teamleden het gezamenlijk
doel al genaderd zijn. 'Op een schaal van 10 tot O, waarbij 10 de gewenste situatie is en O de slechtste situatie
waarin dit team met deze cliënt zich kan bevinden, hoever vindt ieder van jullie dan dat je nu al bent? Hoe is
het gelukt al tot dit cijfer te komen? Hoe ziet een cijfer
hoger op de schaai ewit? Wat kunnen jullie ieder apart
en als team doen om dit cijfer te bereiken?' Door de cijfers van alle teamleden op een flip-over te zetten, kan
visueel gemaakt worden hoe de belevingen van teadeden zijn. Wanneer de teamleden uitgenodigd worden te
beschrijven hoe een cijfer hoger op de schaal er voor elk
van hen uitziet, ligt de focus op het dichterbij brengen
van het gezameniijke doel: een goede samenwerking
met hun cliënten.
Competenties
Vaak wordt teamcoaching gericht op situaties die moeilijk zijn. In oplossingsgerichtwerken wordt de aandacht
daarentegen gericht op situaties die succesvol zijn in de
samenwerking met een cliënt. Er wordt gezocht naar
uitzonderingen. Dat zijn momenten waarop het al lukt
om de cliënt succesvol en zonder (al te veel) problemen
te begeleiden. Deze positieve uitzonderingen worden
nader geanalyseerd. Wat maakt dat het in die situaties
wél goed gaat? Hoe lukt dit het team? Hoe kunnen deze
successen herhaald en uitgebreid worden?
De oplossingsgerichte teamcoach geeft complimenten
aan teamieden voor bijvoorbeeld inzet, creativiteit, volharding en betrokkenheid: 'Fijn dat jullie ai zoveel voor
deze cliënt ondernomen hebben'. Ook worden positieve
karakterduidingen gebmikt om de kracht van de individuele teamleden te benadrukken. Hierdoor worden verschillen nuttig en positief. Bijvoorbeeld: 'Goed dat je
iemand bent die kritisch is ten aanzien van veranderingen. Wil jij erop blijven letten dat we niet zomaar wijzigingen voor deze cliënt invoeren én dat we evalueren of
de afgesproken veranderingen succesvol zijn?'
Samenwerking
Omdat oplossingsgerichtwerken meerdere standpunten
naast elkaar respecteert, wordt een basis gecreëerd voor
samenwerking. De coach gebruikt 'Ja en ...' in plaats
van 'Ja maar. ..' Hij gaat er vanuit dat elk teamlid een
goede reden heeft voor zijn standpunt. Mogelijk heeft
een teamlid positieve ervaringen opgedaan met een bepaalde benadering. De coach probeert mensen niet te
overtuigen van een ander gezichtspunt. De diverse
ideeën worden naast elkaar gezet en besproken op hun
mogelijke bijdrage binnen de huidige situatie.=
Tevens kan de oplossingsgerichte teamcoach gebruik
maken van de interactionele matrix.=De interactionele
matrix vraagt iemand zich in te leven in het standpunt
van de ander. Zo kan aan het team gevraagd worden
hoe zij denken dat de cliënt zichzelf zou beoordelen op
een schaalvraag. Of: Wat zou je denken dat een collega
zou doen in een dergelijke situatie?' Teamleden worden
hierdoor uitgenodigd hun eigen standpunt te verlaten
en vrijelijk andere gezichtspunten in te nemen. Dit
Een voorbeeld
2
n..............................
I
l
I
I
i
Y7
=
I
o
......
~.*......s.......e..**.4.~.**.4.*.4..*....
Kbas is een bewner die de genwederen in h& begdeiclend team bhsotrlijk he* houdt. Hij is eein
M-jarige man met een vpirstanddijke bepet'kiq, PDD @nernstige stgrnmingswiase31i~~cn.
Hij K erg
dwingend en was tot voor kort regelmatig m agressief dat hij e m wek in m separeerprogramiaisa op
een behandielafdelingwerd opgem1men. Nadat de M d e l a r , Judith, met het team tideo's heeft
bekeken volgens de m e t b d e Heijkcop' en een intensief, mrequent en duidelijk programma M
afgesproken, h t hij qmaar zelden in dc repareer terecht. Het lijkt k t e r te gaan met KINK m een
meer voorspelbare wonomgevirtg.
Een deel van het begeiddend team heeft nu echter aangegeven dat het niet l a v r haalbaar io Klas
Mnnen hun mnafde4ing te begeleiden. Zij vimkn de zorg t6 inte&
en willan hem warplaatsen
naar een bedaten en intensief bqehide w a n m . Hun doel is de simwwddng met Klas te beëindigen. Er bestaat met hen een kbagtypischerelatie wat betreft wrdere samemrking met Klaas.
Anderen in het team Wnhn dat kt beter gaat met Klaas en zijn gemoticpleerdmet IMu i m m bkid verder te gaan (klanttypkcherelatie].
Judith ki& wmr een ophringqerirhte begeleiding van het team. Eerst formule& het team het gezamenlijk d d : Klaas en het tem werken goed samen, Mteam weet hoe m te gaan met Klaas, mdat Klaas rustig kan ftimtbwren r n iedermn zich pleriwig voelt in de onderlinge reilatie. V&stelt Judith een schaahaq om & belleving van ieder tearnlád ten aanzien van de ss
rkiig m&
Klaas in beeld te brengen. Ze waagt het t e m een schmi te definiEren van 10tot 0,waarbij 10 inhoudt
dat Mdoel van hót team K breikt en O is h& slechtst@x m i r i O in de samenwerking. Judith waagt
elk teamilid aan te gwen waar dit kamllid denkt dat het team rraeb Klaas nú zit deze schmJ van 18
tot 0. De scores van d@ t e a m M n w d e n op flap gezet m Yggm tulssen de 5 m de 8. JjudOth W e l t ,
dat ze het fijn vindt dat iedereen zijn of haar permllijke mening heeft w i k n deken M,en.. eikaar
aamnitld, niet uitsluitend). Ze prijst het team uoar wat ze a4 bereikt h c b h met deze b j d e
man en waagt hoe hen dit is gelukt. Ze geeft conipilimten m stelt camptentiwrqpn: 'Hm iir &j@
gelukt .g,die 5 te kainen?'. i
k teamiden die Kiaas ook uit 'slechte' peirbda h n e n , geven een bg m -re dan hain co~ilega's.Ze wlrtelilan hun colkga's hower ze al gelamen zijn met Klaas.
Judith waagt naar momentenwaarop
al goed gaat in de ramm&nq met Kistais
(uitzonderingen) en naair hoe h& ze lukt dit samen m e t Klaas voor d h r te krijgen (mmpetenties).
De collega's die M niet zagen zitten met Klas, Ilij~ken
steeds positber over de mwgdijkedcnam k
uitgezette beleid voort te zetten, waardoor Klsar toch Z ~ U
kunnen W i j w ~ 1ap
1 zijn huidige wampkk.
Judith vraagt welk cijfer Mteam dakt. dat K h zichzelf m op de schaai van I 0 tot O m gevan
(interactionek matrix). Alk team&
deden, dat dit toch deen 7 of 8 zai zijn. D d t Mtealm
zich realkeertdat Klaas zich o p kt m m n t w-anchijnlijktwredm d t Mzijn wmnpihe(r .en functioneren, verandert hun perspectief in gum@ zin. Judith waagt kue win cijfer ihQF)ierop de &ad
eruit z w zien. Tijdgns het f m d e r e n hiien/m coimtateren s b teambekn. dat ze door willlkn g m &I
het uitgezette beleid. Wolfdien winden ze dat Klas kan W i M wanen war hij nu wwnl. Judith $edankt iedereen voor de actieve ilnblrengen ~i~~
het &muoar huin @rateMroidcenhd bij
een goede samenwerking mt Khas.
komt de samenwerking en het onderlinge begrip vaak
ten goede.
Betrokkenheiden motivatie
Ook in teams kan er sprake zijn van een bezoeker-,
klaag- en klanttypische relatie met de teamcoach. Dit
kan gehele teams of delen van een team betreffen. In
.
een bezoekertypische relatie heeft een (deel van het)
begeleidend team geen problemen ten aanzien van een
cliënt. Een teamcoach kan de interactionele matrix gebruiken: 'Wat zou jij denken dat een collega die er wél
problemen mee heeft zou benoemen als probleem?' Er
kan sprake zijn van een klaagtypische relatie, waarin
een team wel problemen ervaart maar zichzelf niet ziet
als deel van het probleem en/of de oplossing en zich
machteloos voelt en niet in staat de situatie te veranderen. In dat geval kan de teamcoach vragen te observeren naar wat teamleden graag willen behouden in de
samenwerking met een cliënt. In beide situaties worden
teamleden gecomplimenteerd voor het feit dat ze volhouden, en dat ze bereid zijn mee te denken en hun ervaringen te delen met de teamcoach. In een klanttypische relatie kan de teamcoach de teamieden uitnodigen
met voorstellen tot verandering te komen. In dit geval is
er al motivatie tot verandering aanwezig, waarmee de
teamleden gecomplimenteerd kunnen worden.
In oplossingsgerichte therapie geldt: aan personen in
een bezoekertypische relatie worden geen suggesties
voor huiswerk gegeven; aan personen in een klaagtypische relatie worden uitsluitend observatietaken gegeven; aan personen in een Manttypische relatie worden
gedragstaken gegeven.
'
Westra H & Bannink FP (2006) 'Simpele' oplossingen!
Oplossingsgerichtwerken bij mensen met een lichte verstandelijke beperking (1). PsychoPraxis8: 158-162
Bannink FP (2005) De kracht van oplossingsgerichtetherapie:
een vorm van gedragstherapie. Gedragstherapie 38: 5-16;
Bannink FP (2006) De geboorte van oplossingsgerichtecognitieve gedragstherapie. Gedragstherapie 39: 3; Bannink FP
(najaar 2006) Oplossingsgerichte vragen. Amsterdam: Harcourt;
Bannink FP (2006) Oplossingsgerichte mediation. Amsterdam:
Harcourt
Stams CJ ea (2006) Effectiviteitvan oplossingsgerichte korte
therapie: een meta-analyse. Gedragstherapie 39: 81-94
'
Jong P de & Berg IK (2001) De kracht van oplossingen. Lisse:
Swets & Zeitlinger; Cauffman L (2001) Oplossingsgericht
management 81coaching, simpel werkt het best. Utrecht:
Lemma
Cauffman (2001). zie noot 4
Beperkingen
Er zijn weinig beperkingen te bedenken voor het oplossingsgericht werken met een begeleidend team. Kan of
wil een team geen gezamenlijk doel formuleren, of
heeft een eerdere, goed uitgevoerde, oplossingsgerichte
begeleiding geen positief resultaat opgeleverd, dan is
meer probleemgerichtecoaching mogelijk.
Tot slot
In twee artikelen schonken we aandacht aan oplossingsgericht werken in de zorg aan (groepen) mensen
met een lichte verstandelijke beperking en het gebruik
van de oplossingsgerichte methodiek bij het coachen
van begeleidende teams. Mede aan de hand van een
aantal praktijkvoorbeelden is duidelijk geworden dat de
oplossingsgerichteaanpak in beide gevallen goed bmikbaar is.
PsychoPruis jaargang 8 nummer 5 oktober 2006
Walter JL & Peller JE (1992) Becoming solution-focused in brief
thempy. New York: Brunner/Mazel
'
Heijkoop J (1995) vastgelopen. Baarn: Nelissen