Als er aanwijzingen zijn die duiden op gevaar voor ernstige

Schema doorverwijzing GGZ
De objectieve criteria van het verwijsmodel huisartsenzorg en de onderlinge samenhang bepalen de
zwaarte van de psychische problemen van de patiënt. Daardoor kan de huisarts een inschatting
maken of de patiënt in de huisartsenpraktijk kan worden geholpen of dat deze moet worden
doorverwezen naar de generalistische basis GGZ of gespecialiseerde GGZ. Afhankelijk van de aard
van de symptomen, kan het zorgzwaarteproduct in de generalistische basis GGZ worden bepaald.
Uitleg schema
Als er aanwijzingen zijn die duiden op gevaar voor ernstige zelfverwaarlozing of verwaarlozing van
naasten, decompensatie, suïcide, (huiselijk) geweld, kindermishandeling of automutatie, dan zal de
huisarts waarschijnlijk verwijzen naar de gespecialiseerde GGZ.
Zijn deze risico’s niet aanwezig, dan luidt de vraag: is er sprake van ingewikkelde comorbiditeit of
problematiek op As 2, 3 of 4 die om multidisciplinaire behandeling in een gespecialiseerde setting
vraagt? Is deze complexiteit aanwezig, dan zal de huisarts waarschijnlijk verwijzen naar de
gespecialiseerde GGZ.
Is deze complexiteit er niet, dan is de vraag of er een vermoeden is van een DSM-IV benoemde
stoornis. Is er geen sprake van een DSM-IV-stoornis, dan zal de patiënt worden behandeld in de
huisartsenzorg of door de praktijkondersteuner GGZ. Is er wel een vermoeden van een DSM-IV
stoornis, dan zal de huisarts kijken naar de duur en ernst van de symptomen. Afhankelijk van het
ziektebeeld, zal de patiënt of worden behandeld in de huisartsenzorg of door een
praktijkondersteuner GGZ, of worden doorverwezen naar de generalistische basis GGZ.
In de generalistische basis GGZ zijn er vier zorgzwaarte-prestaties. Zijn de symptomen licht, dan is
de prestatie kort. Zijn de symptomen matig, dan is de prestatie middel. Zijn de symptomen ernstig,
dan is de prestatie intensief. Zijn de symptomen chronisch, dan is de prestatie chronisch.
Document invoering GGZ 2014
1van 2
Document invoering GGZ 2014
2van 2