Deel_2

In de buitenwereld en ook bij de joodse bevolking van Israël zelf
werd welbewust een vertekend beeld van de situatie geschapen en met
alle middelen in stand gehouden.
De Joodse schrijver William Zukerman uitte in 1958 zijn ontzetting
daarover. 'De verschrikkelijk griezelige macht die de moderne propaganda
bezit om de geest en de zienswijze van mensen te beheersen, emoties te
hanteren en mensen te verdierlijken, die macht komt voor mijn gevoel nergens
duidelijker tot uiting dan in de zionistische propaganda van de laatste tien jaar
over de Arabische vluchtelingen... Deze propaganda heeft bekwame mensen
met meer dan gemiddeld verstand veranderd in fantasten en dwazen die alles
geloofden wat hun verteld werd; zij heeft van vriendelijke en zachtmoedige
mannen en vrouwen met een sterk gevoel voor mededogen harde
fanatiekelingen gemaakt, ongevoelig voor elk ander leed dan dat van hun
eigen volk ...'.
Lucas Grollenberg, Voor een Israël zonder grenzen, Ambo Bilthoven, 1970,
p.92-93
“Daarna verrees de Staat en
de Staat had zijn verhaal klaar”
" In den beginne waren er de daden en de documenten en de
poging om publikatie van de documenten te voorkomen. Van het
plan voor de grote verdrijving, het Plan Dalet, bijvoorbeeld. Dit
was een voorstel voor de vernietiging van die Arabische dorpen - in
het gebied dat was voorbestemd om Israël te worden - waar
'vijandige elementen' woonden. Daarna verrees de Staat en de
Staat had zijn verhaal klaar. In dit verhaal mochten geen stiltes
zitten...Op het toppunt van de grote verdrijving in de zomer van
1948 zei Ben Goerion meestal niets over wat er met de Arabieren
gebeurde. En op momenten waarop hij wel iets zei, loog hij.”
Yitzak Laor, vooral bekend om zijn politieke analyse van het zionisme in de Hebreeuwse
literatuur (Inez Polak in Trouw van 18 maart 1995 (geciteerd in 'De Brug' p.10-11 van juni 1995,
uitgegeven door Sivmo: Steuncomité Israëlische Vredesgroepen en Mensenrechten Organisaties Joods Palestijnse Dialoog, Nederland)
Een vertekend beeld in de leerboeken in Vlaanderen
• Van december 1994 tot oktober 1996 werd
er een kritische analyse gemaakt van vele
leerboeken Geschiedenis en Aardrijkskunde
in het secundair onderwijs in Vlaanderen.
Dit gebeurde in een werkgroep waarin
universiteitsprofessoren, auteurs van
leerboeken, de Vereniging Vlaamse
Leerkrachten (VVL), de Vereniging Leraren
Aardrijkskunde(VLA), de Verenigingen
Leraren Geschiedenis (VLG en VLGM),
àllen academici, zetelden.
• Uit die analyse bleek dat vele leerboeken
een vrij geïdealiseerd beeld gaven over
Israël, en het beeld van de Palestijnen en de
Arabieren eerder negatief was: ze zijn bijna
per definitie verdacht, stellen zich vijandig,
haatdragend en onverzoenlijk tegen de
Westerse wereld op, en hanteren het wapen
van het terrorisme.
•
•
•
De academici waren geschokt en konden
er niet mee akkoord gaan dat vooral de
eenzijdige Israëlische versie in de
handboeken verscheen. Dit op een moment
dat de eindtermen bepaalden dat men de
leerlingen kritisch moet leren denken en
het dus noodzakelijk was enerzijds de
Palestijnse versie óók te belichten en
anderzijds alle fouten, mythes en
onwaarheden eruit te halen.
Omdat deze academici zich bewust waren
van de noodlottige gevolgen van deze
jarenlange desinformatie, gingen zij over
tot het publiceren van de brochure,
Kanttekeningen bij de IsraëlischPalestijnse Kwestie, in januari 1998. Ze
werd verspreid onder 5000 leerkrachten.
De herpublicatie van deze brochure door het
kabinet Ontwikkelingssamenwerking werd
verhinderd door L.Michel en Verhofstadt onder
druk van Israël.
Voorbeeld van fouten in de leerboeken in Vlaanderen
• Eerste fout: Zij droegen de beslissing over
het lot van Palestina over aan de UNO: de
overdracht van Groot-Brittannië naar de
VN én van de VN naar de joodse en
Palestijnse staat was gepland, maar de
overdracht is nooit gebeurd omdat de
zionisten eenzijdig de onafhankelijkheid
uitriepen en de oorlog uitbrak.
• Tweede
fout:
Arabische
staat,
Transjordanië: Transjordanië, het latere
Jordanië, is een buurland van Palestina en
lag dus niet in het Verdelingsplan
• Derde fout: een joodse, Israël: de
voorziene joodse staat is niet het huidige
Israël. Want de joodse staat was 54 % en
Israël is 78% van het historische Palestina.
Uit een leerboek:
De Britten hadden de controle over
de gebeurtenissen verloren. Zij
droegen de beslissing over het lot
van Palestina over aan de UNO. In
1947 besloten de Verenigde naties
tot de opsplitsing van het gebied in
een Arabische staat, Transjordanië
(later Jordanië genoemd), en een
joodse, Israël).
(Walter Smits, Hugo Van de Voorde, Ingrid Van
Ransbeeck, olv Herman Willems en Georges De Corte,
Dokumentatiemappen Geschiedenis, De Wereld en Europa
1918-heden Pelckmans 1994, p251)
Sterretjes =
Vluchtelingen
kampen
Vluchtelingen: PCBS 2001
•
•
•
•
•
•
In Libanon: +/-387.000
Syrië: +/- 394.000
Jordanië: +/- 2.598.000
Westbank: 607.000 (UNRWA 2001)
Gazastrook: 852.000(UNRWA 2001)
+/- 200.000 vluchtelingen in
Israël, nu verenigd in de “40niet-erkende-dorpen”
Vluchtelingenkamp
• Eerst in tenten, nadien
werden er huisjes
gebouwd op de plaats
van de tent.
• Zij wachten nog steeds
om te kunnen
terugkeren naar hun
land, cfr VN-resolutie,
Recht op Terugkeer
PLO
Palestine Liberation Organisation
• 1964: Ontstaan van de PLO
• 1965: oprichting van Al Fatah,
Beweging voor de Bevrijding van
Palestina
• 1968: Al Fatah wil een
democratische lekenstaat met gelijke
rechten voor joden, moslims en
christenen. Yasser Arafat neemt de
leiding van de PLO over.
• 1968-1973: Nieuwe strijdvorm van
de PLO: het internationaal
terrorisme. Grootscheepse Israëlische
terreuracties, o.m. invasies in ZuidLibanon.
Juni-oorlog 1967
• Sinds juni 1967 bezet Israël de
rest van het historische
Palestina: Westbank &
Gazastrook. Ook de
Golanhoogte van Syrië en de
Sinaï van Egypte (26 april 1982:
Restitutie van de Sinaï aan
Egypte)
• 22-11-67: Veiligheidsraadresolutie 242: terugtrekking van
de Israëlische strijdkrachten uit
(de) gebieden die tijdens het
jongste conflict zijn bezet.
• Opnieuw +/- 300.000
vluchtelingen
Palestijnen in Israël,
tweederangsburgers in eigen land
• Foto: Palestijns dorp in noord Israël (Galilea), waar meer dan
50% van de bevolking Palestijnen zijn
• Palestijnen in Israël: 1.215.000 Israel CBS 2001
Democratie of racisme ?
• Palestijnen mogen wel
stemmen, maar geen Palestijnse
partij oprichten
• Palestijnen mogen geen grond
kopen van joden, “die voor
eeuwig eigendom is van het
joodse volk”.
• Palestijnen mogen bvb niet gaan
wonen in Tiberias, waar alle
Palestijnen in 1948 uit
verdreven werden.
• Israëli’s mogen overal gaan
wonen, tot in het centrum van
de Palestijnse stad Hebron
Mythe:
“Israël is de énige
democratie in het
Midden-Oosten”
Er is democratie voor joden
alléén, zoals vroeger in ZuidAfrika voor de blanken,
alléén.
Palestijnen buiten
historisch Palestina
De helft van de Palestijnse
bevolking is buiten het
historische Palestina: +/4.500.000 Palestijnen: in de
omringende Arabische
landen, maar ook Europa en
Amerika (PCBS 2001)
kaart, Le Monde Diplomatique 1996