De terreur van de spiegel.

Vrouwen zijn vrijer dan ooit tevoren. Toch zit iets hen lelijk dwars: ze
maken zich zorgen om hun uiterlijk. Ze zijn ontevreden, zelfs
ongelukkig met hun kleren, lichaam, gezicht en gewicht.
Vraag mannen wat ze aan hun lijf veranderd willen zien, en het valt
best mee. Bredere schouders misschien, wat gespierder en als ze heel
eerlijk zijn, is er wat mis met hun piemel. Als ze konden kiezen,
wilden ze allemaal een grote; niemand zou vrijwillig een kleine
nemen. Voor de rest kan het hen niet teveel schelen.
Vrouwen daarentegen zijn nooit content. Ze
waren graag wat langer of wat korter, liever
blond dan donker of omgekeerd,wie gekruld
haar heeft wil liever steil, dijen zijn te dik,
heupen te breed, dat achterste en die knieën
lijken nergens op, die borsten zijn niet zoals
het hoort en die neus is ook maar niks.
Zet drie vrouwen samen en binnen de kortste
keren hebben ze het over afvallen en diëten.
Die afvallingswedloop is een
miljardenbusiness. Vrouwenbladen pakken
minstens twee keer per jaar uit met een nieuw
dieet: één keer om het feestvet van december
weg te werken, één keer vlak voor de zomer
om toonbaar het strand op te kunnen. Speciale
voeding gaat als zoete broodjes over de
toonbank, vrouwen storten zich met de moed
der wanhoop op alle middelen die hen een
mooi lichaam plus het geluk beloven.
Vijfentwintig jaar geleden woog een
fotomodel acht procent minder dan een
doorsnee-vrouw, nu is ze drieëntwintig procent
lichter. Supermannequins zijn als Claudia
Schiffer en Naomi Campbell: afgietsels en
levensgrote uitvoeringen van de Barbiepop.
Ook met etalagepoppen is er iets aan de hand:
twee Finse dokters hebben hun maten
vergeleken met die van medische studentes,
twintigers. Wat bleek? Die poppeheupen zijn
15 cm slanker dan de echte, hun dijen 10 cm.
En waarschijnlijk zijn die studentes nog
wezens die -zoals 90 procent van de Westerse
vrouwen- proberen gewicht te verliezen. De
Finse dokters trokken verontrustende
besluiten: als de etalagepoppen echte vrouwen
waren, zouden ze zelfs de meest elementaire
fysieke functie van een vrouwenlichaam niet
kunnen vervullen: zich voortplanten. Ze
zouden niet genoeg vet hebben om te
menstrueren,ze zijn zo mager dat ze
onvruchtbaar worden. En dat is het ideaal
waaraan vrouwen van deze tijd zich spiegelen?
Griet SCHRAUWEN in KNACK Magazine,
14/12/94