Omgevingsvergunning bijlage 1 memorie

Memorie van toelichting voorontwerp van decreet betreffende de omgevingsvergunning: bijlage 1
Voorontwerp van
decreet
1. Algemeen
Advies SARO
Advies SALV
Advies MINARAAD
Advies SERV
Antwoord op de
belangrijkste
opmerkingen
De Raad ondersteunt de
initiële doelstellingen van het
decreet. De raad heeft steeds
benadrukt dat de hervorming
niet ten koste mag gaan van
de minder complexe
projecten die
eveneens maatschappelijk
belangrijk zijn, en waarvan de
realisatie wordt bemoeilijkt
door heel wat knelpunten die
zich voordoen (van de
onderzoeksfase tot de
exploitatiefase).
De Raad merkt op dat heel
wat zaken nog verder moeten
worden uitgewerkt of
onderzocht; zoals de Vlaamse
Regering in haar nota zelf
aangeeft. De Raad waardeert
dat nu reeds advies wordt
gevraagd maar vraagt om
tevens advies te kunnen
geven over deze elementen
die nog verder uitgeklaard
moeten worden. Er is nog
veel werk nodig vooraleer de
omgevingsvergunning ook
effectief operationeel kan
zijn. De raad wenst de
regelgeving integraal te
kunnen beoordelen en
daarvoor moet nog veel
decretaal werk worden
verricht. De raad stelt dat de
De Raad, met uitzondering
van Natuurpunt (confer.
minderheidsstandpunt) is
over het algemeen tevreden
met het voorliggende
voorontwerp van decreet en
stelt vast dat het
voorontwerp de intentie
heeft om de doelstellingen
zoals geformuleerd in de
conceptnota’s
omgevingsvergunning en
milieuvergunning uit te
voeren.
De SALV onderschrijft de
vooropgestelde
doelstellingen die aan de
basis liggen van het decreet.
De Raad, uitgezonderd
Natuurpunt (confer
minderheidsstandpunt)
ondersteunt ook principieel
de invoering van een
omgevingsvergunning van
onbepaalde duur.
De Raad, uitgezonderd
Natuurpunt (confer.
minderheidsstandpunt)
meent dat de
omgevingsvergunning van
onbepaalde duur kansen
biedt voor een verlaging van
administratieve lasten en
kosten, voor een meer
coherente
De Minaraad bevestigt zijn
principiële steun.
Een volwaardige
geïntegreerde
beoordeling in functie van de
kenmerken van het project,
waarbij zaken die inhoudelijk
samenhangen in hun geheel
beoordeeld worden, kan
volgens de Raad leiden tot
betere beslissingen en
kwalitatief betere
vergunningen waardoor de
milieudoelstellingen sneller
gehaald worden. Zo kan een
geïntegreerde
omgevingsvergunning zorgen
voor een betere doorwerking
van BBT-voorschriften die
stedenbouwkundig van aard
zijn (bijv. bufferzones,
isolatiemaatregelen,
ruimtelijke indeling van
activiteiten binnen een
inrichting,…) of voor betere
voorwaarden inzake
mobiliteit. Dit soort
doelstellingen komt echter
niet aan bod, noch in het
ontwerpdecreet zelf, noch in
de nota aan de Vlaamse
Regering.
De invoering van een
permanente
omgevingsvergunning in
De SERV bevestigt zijn
principiële steun voor de
invoering van de omgevingsvergunning. Als het
basisconcept zorgvuldig en
evenwichtig wordt ingevuld,
biedt het - meer dan het
huidige systeem - kansen
voor zowel de economie en
het investeringsklimaat als
voor de participatie van
werknemers en het
betrokken publiek, de effectiviteit van het milieu- en
ruimtelijk beleid en de
modernisering van de
overheid.
De SERV verwelkomt dan ook
dat de Vlaamse regering een
voorontwerp van decreet
heeft uitgewerkt. In de
eerdere adviezen
beklemtoonde de SERV wel
dat vooral de concrete
modaliteiten en
randvoorwaarden belangrijk
zijn. Die zijn op verschillende
vlakken nog onduidelijk of
zullen later nog moeten
geregeld. Dat maakt het niet
eenvoudig om steeds de
draagwijdte en effecten van
het voorontwerp in te
schatten. Het is bovendien
essentieel dat die verdere
Verschillende initiatieven
om de
omgevingsvergunning
verder gestalte te geven
werden inmiddels
opgestart:
- luik handhaving wordt
geregeld in apart decreet;
- er komt een plan van
aanpak voor de begeleiding
van de gemeenten en de
ondersteuning van de lokale
ambtenaren;
- integratie MER/VR in het
omgevingsdecreet wordt
uitgevoerd;
- enz.
 Opmerking evaluatie
bestaande
vergunningssystemen.
Het decreet van 27 maart
2009 maakte het vanaf 1
januari 2010 mogelijk om
voor klasse 2-inrichtingen
bij het uniek gemeentelijk
loket gelijktijdig de
aanvragen voor een
milieuvergunning en een
stedenbouwkundige
vergunning in te dienen. In
voorkomend geval volgt
dan één adviesronde, één
openbaar onderzoek en
worden er gelijktijdig twee
Pagina 1 van 78
goedkeuring en
implementatie van het
kaderdecreet enkel kan
indien volgende elementen
worden ingevuld:
a. Talrijke bepalingen van het
ontwerp van decreet moeten
verder ingevuld worden via
uitvoeringsbesluiten.
b. De integratie van de
milieueffect- en
veiligheidsrapportage in de
omgevingsvergunning
moet nog geïmplementeerd
worden in het ontwerp van
decreet.
c. Het handhavingsluik
ontbreekt.
d. De impact van het ontwerp
van decreet op de lokale
besturen zal groot zijn maar is
nog niet in kaart gebracht. Er
moet nog invulling worden
gegeven aan het plan van
aanpak voor de
ondersteuning van de lokale
besturen en de lokale
ambtenaren.
e. Er is nog geen visie op de
inbedding van de
omgevingsvergunning in een
beleid van egovernment
en op de uitbouw van een
omgevingsvergunningendata
bank.
f. Voor diverse andere
aspecten van het ontwerp
van decreet is de impact nog
niet gekend en is verder
onderzoek nodig. Een
vergunningsverlening en voor
meer rechtszekerheid. Het
voorgestelde
evaluatiesysteem heeft de
potentie om de belangen in
evenwicht te houden.
De Raad wijst erop dat een
finale appreciatie pas
mogelijk is nadat er meer
duidelijkheid is over onder
meer de uitvoeringsbesluiten,
het plan van aanpak inzake
capaciteitsopbouw en
ondersteuning van de
gemeenten, de wijze waarop
de handhaving wordt
georganiseerd…
De Raad stelt daarnaast vast
dat ook een aantal (niet)wettelijke randvoorwaarden
moeten vervuld zijn om de
vooropgestelde
doelstellingen te kunnen
realiseren.
De Raad meent dan ook dat
een degelijk en concreet plan
van aanpak moet uitgewerkt
worden om de bevoegde
overheden en
overheidsdiensten te
ondersteunen.
combinatie met
een evaluatiesysteem houdt
volgens de Minaraad (dit
standpunt wordt
onderschreven door BBL,
Koen Cuypers, Natuurpunt,
VVP en VVSG ) potentieel
een verbetering in ten
opzichte van de huidige
situatie. Een goed
georganiseerd
evaluatiesysteem laat in
theorie immers toe om
vergunningen frequenter en
gerichter bij te stellen in
functie van vastgestelde
milieuproblemen
of versterkte milieunormen,
waardoor bovendien de
innovatie en modernisering
van de industrie versnelt. In
theorie is dit een grote
meerwaarde ten opzichte van
de huidige toestand.
De Minaraad is evenwel nog
steeds van mening dat de
voorgestelde modaliteiten en
randvoorwaarden, voor zover
deze reeds zijn uitgewerkt,
onvoldoende garanderen dat
de potentiële voordelen van
een permanente vergunning
ook effectief worden
gerealiseerd. Op een aantal
punten is het huidige voorstel
zelfs een stap achteruit (cfr.
toepassing passende
beoordeling). Zolang die
garanties er niet zijn, kan de
Raad de inwerkingtreding van
invulling op een goede
manier wordt ingepast in het
voorontwerp. De SERV vraagt
daarom ook dat de verdere
uitwerking transparant
gebeurt, in overleg met alle
betrokkenen, en niet wordt
overladen met andere
hervormingen zoals een
uitgebreide declassering.
Tegelijk wijst de SERV erop
dat deze ingrijpende
hervorming een complexe
operatie is. De invoering
moet ook bestuurlijk goed
worden voorbereid en
rekening houden met de
bestuurlijke capaciteit en met
de cultuur- en
organisatorische
veranderingen die nodig zijn
om het systeem te
operationaliseren.
Succes is dus niet
gegarandeerd. Het is
afhankelijk van een reeks
waarborgen en
randvoorwaarden die vervuld
moeten zijn om te verzekeren
dat de omgevingsvergunning
ook in de praktijk een
verbetering is ten opzichte
van het bestaande systeem.
beslissingen genomen door
het college van
burgemeester en
schepenen.
In het advies van de VVSG
over de conceptnota
omgevingsvergunning van 1
maart 2012 lezen we
hieromtrent dat: “ het
aantal bedrijven dat van die
mogelijkheid gebruik heeft
gemaakt, miniem is. In de
meerderheid van de
gemeenten kwam zo’n
gezamenlijke aanvraag nog
niet voor sinds die
mogelijkheid bestaat (begin
2010). In de andere
gemeenten was dit beperkt
tot 1 of 2 aanvragen sinds
de invoering van de
mogelijkheid. Een enkele
gemeente heeft 3
aanvragen voor een
afgestemde aanvraag
gekregen. Er is ons geen
onderzoek bekend dat
aangeeft waarom zo weinig
gebruik wordt gemaakt van
deze mogelijkheid. Vanuit
de praktijk halen de
gemeenten volgende
redenen aan waarom er zo
weinig van het uniek loket
werd gebruik gemaakt:
- beide
vergunningsaanvragen
worden veelal door
verschillende externe
adviseurs opgemaakt en
Pagina 2 van 78
specifiek vraagstuk betreft
het administratief
rechtscollege dat bevoegd is
in het kader van de
schorsings- en
vernietigingsgeschillen in het
kader van de
omgevingsvergunning.
De raad merkt ten slotte op
dat naast de
omgevingsvergunning nog
heel wat gewestelijke
initiatieven lopende zijn die
een impact hierop kunnen
hebben (o.a. complexe
projecten, de cel
Vlaamse en strategische
Investeringsprojecten (VIP),
bijkomende taak voor de
gouverneur bij complexe
stedenbouwkundige
aanvragen, digitale milieu- en
stedenbouwkundige
aanvragen,
Beleidsplan Ruimte
Vlaanderen, Vlaamse
bestuursrechtscolleges, socioeconomische
vergunningen). Vraag is hoe
deze initiatieven ten opzichte
van elkaar verhouden.
Momenteel is daar geen
enkel zicht op. Het is
aangewezen deze
verschillende initiatieven (en
procedures) in kaart te
brengen en de gepaste
maatregelen te nemen.
 Het ontwerp van decreet is
opgevat als een
het permanente karakter niet
onderschrijven.
 Minderheidsstandpunt
ABVV, ACLVB, ACV,
Boerenbond, Marc De Pauw,
Unizo en Voka: Op basis van
de momenteel beschikbare
informatie en de motivering
die is opgenomen in de RIA,
kunnen deze organisaties
en raadsleden wel het
basisconcept van de
omgevingsvergunning
onderschrijven. Als dit
concept zorgvuldig en
evenwichtig wordt ingevuld,
biedt het volgens deze
organisaties en raadsleden meer dan het huidige
systeem - kansen voor zowel
de economie en het
investeringsklimaat als
voor de participatie van
werknemers en het
betrokken publiek, de
effectiviteit van het milieu- en
ruimtelijk beleid en de
modernisering van de
overheid. Tegelijk wijzen deze
organisaties en raadsleden
erop dat deze ingrijpende
hervorming een complexe
operatie is waarvan de
invoering niet enkel juridisch
maar ook ambtelijk en
bestuurlijk goed moet
worden voorbereid.
Succes is dus niet
gegarandeerd. Het is
integendeel afhankelijk van
begeleid: de
stedenbouwkundige
vergunningsaanvraag moet
door een architect worden
opgemaakt, voor de
milieuvergunningsaanvraag
is daarentegen soms een
milieuadviesbureau nuttig; - beide aanvragen zijn dan
ook op verschillende
momenten klaar voor
indiening. Integreren –
beide dossiers moeten op
het zelfde moment
ingediend worden –
betekent dan dat het ene
dossier moet wachten op
het andere.
- bovendien zijn er ook
redenen om opzettelijk een
van beide vergunningen
eerst aan te vragen, en de
andere aanvraag slechts te
doen als de eerste is
verkregen. In een bepaald
opzicht gaat de
stedenbouwkundige
vergunning vooraf aan de
milieuvergunningsaanvraag:
eerst de doos (het gebouw),
dan de inhoud (de
exploitatie). Als dan het
stedenbouwkundige luik
moet herwerkt worden,
betekent dat geen verloren
werk voor het milieuluik.
Evengoed wordt soms de
minder gedetailleerde
milieuvergunning het eerst
aangevraagd om het
Pagina 3 van 78
proceduredecreet en wijzigt
in de eerste plaats de
procedurele regels van de
VCRO (titel 4) en het
milieuvergunningsdecreet.
Daarnaast wordt een groot
aantal artikels in andere
decreten aangepast aan de
nieuwe terminologie. De
VCRO blijft bestaan, het
milieuvergunningsdecreet
daarentegen verdwijnt: de
regels die niet procedureel
van aard zijn en niet in het
omgevingsvergunningsdecre
et terecht komen, verhuizen
naar een nieuwe titel 7 van
het decreet algemene
bepalingen milieubeleid
(DABM). SARO merkt op dat
het niet steeds eenduidig is
wanneer bepaalde
elementen zijn opgenomen
in het voorliggend ontwerp
van decreet en wanneer er
voor werd geopteerd om de
bepalingen toch te behouden
in de betreffende decreten.
Dit maakt de regelgeving zeer
onoverzichtelijk. De drie
decreten moeten naast
elkaar gehouden worden.
SARO meent dat op termijn
een verdere integratie van de
verschillende regelgeving
moet nagestreefd worden.
een reeks waarborgen en
randvoorwaarden die vervuld
moeten zijn om te verzekeren
dat de omgevingsvergunning
ook in de praktijk een
verbetering is ten opzichte
van het bestaande systeem.
Dit is een grote uitdaging
waar veel van afhangt. Op het
moment van de
inwerkingtreding moet dus
beslissende vooruitgang
geboekt zijn op het vlak van
een aantal waarborgen
en randvoorwaarden zonder
hierbij afbreuk te doen aan
de potentiële voordelen.
 Nog steeds te weinig
informatie voor een grondige
beoordeling. Hoewel het
ontwerpdecreet tegemoet
komt aan een aantal
bedenkingen en vragen die
de Minaraad formuleerde bij
de conceptnota’s en de
addenda, blijven volgens de
Raad (te) veel vragen
onbeantwoord. Niet alleen
verwijzen veel decreetartikels
naar in een uitvoeringsbesluit
“nader te bepalen” regels,
ook neemt de Vlaamse
Regering over een aantal
cruciale kwesties pas een
beslissing bij de tweede
principiële goedkeuring.
Hierbij aansluitend is de
Minaraad van mening dat het
bij het ontwerpdecreet
horende adviesdossier weinig
principe van de exploitatie
op die locatie af te toetsen.
Het voorgenomen project
wordt dan pas gedetailleerd
uitgewerkt in de plannen
voor de stedenbouwkundige vergunning
wanneer de
milieuvergunning is
verkregen.”.
Om efficiëntiewinst en
economisch voordeel te
realiseren lijkt het
noodzakelijk dat de
exploitant via één
aanvraagdossier binnen een
redelijke termijn één
vergunning kan bekomen,
die dan de toelating
inhoudt om zowel de
stedenbouwkundige
handeling te verrichten als
de ingedeelde inrichting te
exploiteren.
De regeling van de
samengevoegde aanvraag
wordt met het
omgevingsvergunningsdecr
eet afgeschaft. Bijkomend
onderzoek naar het falen
van de regeling uit 2010 is
bijgevolg nutteloos.
 Voor het antwoord op
een aantal meer specifieke
opmerkingen zie hierna.
Pagina 4 van 78
kwantitatief onderbouwd is.
 De Minaraad mist ook een
grondige evaluatie van de
bestaande
vergunningstelsels.
2. Bevoegde overheid –
bestuurlijke capaciteit
Art. 9. De Vlaamse Regering
of de gewestelijke
omgevingsvergunningsambte
naar is in eerste
administratieve aanleg
bevoegd voor de volgende
aanvragen van en
veranderingen aan:
1° de Vlaamse projecten;
2° de projecten die
uitsluitend mobiele of
verplaatsbare inrichtingen of
activiteiten omvatten als
vermeld in artikel 7.2.1, §2,
van het DABM over twee of
meer provincies.
De Vlaamse Regering stelt
een of meer gewestelijke
omgevingsvergunningsambte
naren aan en bepaalt in welke
gevallen de gewestelijke
omgevingsvergunningsambte
naar over de
vergunningsaanvraag kan
beslissen.
De deputatie is voor zijn
ambtsgebied in eerste
administratieve aanleg
bevoegd voor de volgende
 Er is nood aan de invulling
van een plan van aanpak voor
de gemeenten.
De taakstelling van de
gemeenten zal door het
ontwerp van decreet grondig
wijzigen. Op het
vlak van milieu zullen de
gemeenten door de
declassering (die in een
eerste fase eerder beperkt
blijft) meer
vergunningsaanvragen
krijgen en door de evaluaties
op eigen initiatief van de
permanente
milieuvergunning meer zelf
de bewijslast moeten dragen.
Op stedenbouwkundig
vlak zullen de gemeenten - in
principe - geen vergunningen
meer behandelen voor de
inrichtingen die klasse 1
blijven en niet als
gemeentelijk project worden
opgelijst. Het voorliggend
ontwerp van decreet
betekent bovendien dat
gemeenten meer complexe
dossiers zullen moeten
behandelen. De raad
 De Raad vindt het belangrijk
dat een goed traject wordt
uitgewerkt voor de
gemeenten om zo te
garanderen dat de
gemeenten de taken die van
hen worden verwacht in het
kader van de introductie van
de omgevingsvergunning,
zowel op het vlak van de
vergunningverlening als op
het vlak van de evaluaties,
kunnen opnemen. In de nota
aan de Vlaamse Regering
wordt hieraan ook de nodige
aandacht besteed. Tevens
wordt gesteld: “Voor het
uitoefenen van bijkomende
taken zullen de gemeenten
niet aan hun lot worden
overgelaten.” De Raad vindt
het belangrijk dat de
gemeenten kwalitatieve
vergunningen afleveren op
basis van een integrale
beoordeling en goed en
voldoende ondersteund
worden. De Raad vraagt in dit
kader ook de nodige
aandacht opdat alle
gemeenten over voldoende
 De (gefaseerde)
decentralisatie van
provinciale bevoegdheden
naar de gemeenten, aan de
hand van een declassering
van klasse 1- inrichtingen,
betekent dat de gemeenten
bevoegd zullen worden voor
het verlenen en evalueren
van vergunningsaanvragen
voor vanuit milieuoogpunt
complexere projecten.
 Ondanks de reeds
herhaaldelijk vastgestelde
capaciteitsproblemen in de
gemeentelijke
milieuhandhaving, krijgen de
gemeenten nu toch een
grotere rol toebedeeld in het
verlenen en evalueren van
de omgevingsvergunning.
 De Raad is geen
voorstander van een tweede
declassering indien uit de
vermelde evaluatieperiode
blijkt dat de gemeenten er
niet in slagen een efficiënt
vergunningenbeleid te
voeren of de vergunningen
 Volgens de SERV mag de
taakbelasting en de
complexiteit van de (nieuwe)
opdracht voor de gemeenten
niet worden onderschat.
 De SERV vraagt te zorgen
voor een goede verdeling van
de bevoegdheden tussen de
bestuurlijke niveaus, de
lokale bestuurlijke capaciteit
en deskundigheid te
versterken; ook op
provinciaal en Vlaams niveau
te zorgen voor adequate
middelen; tevens te werken
aan de structuur, organisatie
en ambtelijke cultuur.
 Voor de SERV is een
belangrijk uitgangspunt zeker bij beslissingen over de
indeling in klassen van
hinderlijke inrichtingen (o.a.
declassering) - dat de taken
worden toegewezen aan het
bestuursniveau dat het meest
geschikt is om een effectief
en efficiënt beleid te kunnen
voeren. Zo zijn de aard en
omvang van de potentiële
 Een (on)voldoende lokale
bestuurlijke capaciteit om
de nieuwe taken uit te
voeren is een belangrijk
aandachtspunt in de
adviezen van de Raden.
Om aan het
capaciteitsprobleem te
verhelpen wordt een plan
van aanpak voor de
begeleiding van de
gemeenten en de
ondersteuning van de lokale
ambtenaren opgesteld.
Enkele concrete
actiepunten:
- om de gemeenten
voldoende tijd te geven zich
te organiseren wordt
voorzien in een termijn van
1 jaar tussen de datum van
inwerkingtreding en de
goedkeuring van het
decreet;
- de gemeenten zullen met
hun vragen terecht kunnen
bij een gemeentelijk
infoloket;
- er wordt voorzien dat
bepaalde complexe dossiers
van klasse 2 naar klasse 2A
Pagina 5 van 78
aanvragen van en
veranderingen aan:
1°
de provinciale
projecten;
2°
de projecten die
uitsluitend mobiele of
verplaatsbare inrichtingen of
activiteiten omvatten als
vermeld in artikel 7.2.1, §2,
van het DABM over twee of
meer gemeenten in hun
provincie;
3°
de in de eerste
klasse ingedeelde
inrichtingen of activiteiten,
die noch een Vlaams noch
een gemeentelijk project of
een onderdeel van een van
beiden zijn.
Het college van burgemeester
en schepenen is voor zijn
ambtsgebied in eerste
administratieve aanleg
bevoegd voor volgende
aanvragen tot en
veranderingen aan:
1°
de gemeentelijke
projecten;
2°
andere gevallen dan
deze waarvoor de Vlaamse
Regering of de deputatie
bevoegd is.
betreurt dat pas bij de 2de
principiële goedkeuring van
voorliggend ontwerp van
decreet, een plan van aanpak
inzake capaciteitsopbouw en
ondersteuning van de
gemeenten zal voorgelegd
worden aan de Vlaamse
Regering. De raad
benadrukt dat dit plan van
aanpak zal moeten gericht
zijn op een doorgedreven
transitie binnen
de administratie én tussen de
verschillende
bestuursniveaus. Een
veranderingstraject moet via
verschuivingen zorgen voor
de juiste bestaffing, middelen
en ondersteuning.
 Een specifiek
aandachtspunt betreft de
ontvoogding van de
gemeenten. De conceptnota
ging er
van uit dat alle gemeenten
tegen 2015 ontvoogd zouden
zijn. De raad oordeelde in zijn
advies bij de conceptnota dat
nogal vlot wordt
verondersteld dat deze
ontvoogding ook effectief in
2015 uitgevoerd en
operationeel zou zijn.
Met voorliggend ontwerp van
decreet wordt het
onderscheid op
stedenbouwkundig vlak
tussen ontvoogde en niet
middelen zouden beschikken
om de bijkomende
(beslissings)bevoegdheden
conform de doelstelling van
het decreet uit te kunnen
voeren.
op een efficiënte wijze te
evalueren.
 De ondersteuning van de
gemeenten door het Vlaams
Gewest en de provincie is
volgens de Minaraad dan
ook een noodzakelijke
voorwaarde voor de
inwerkintreding van het
ontwerpdecreet.
milieu- en ruimtelijke
effecten en de complexiteit
van dossiers belangrijke
criteria om te oordelen.
Bovendien moet de nodige
kritische massa aanwezig zijn.
Specifiek voor het aspect
ruimtelijke ordening rijst de
vraag waarom tot op heden
een belangrijk percentage
van de gemeenten nog niet is
ontvoogd, en hoe daarmee
zal worden omgegaan.
 Een plan van aanpak voor
de begeleiding van
gemeenten en de
ondersteuning van de lokale
ambtenaren is noodzakelijk
aangezien het gemeentelijke
niveau belangrijke
bijkomende of nieuwe taken
krijgt die technisch complexer
zijn dan de taken die
verdwijnen . Daar tegenover
staat dat er op lokaal niveau
vandaag al vaak slechts
beperkte expertise aanwezig
is en dat de vrees bestaat op
ongelijke behandeling
(uiteenlopende evaluaties en
beslissingen) in gelijkaardige
gevallen in de diverse
gemeenten, louter omwille
van verschillen in capaciteit
en deskundigheid. Er is ook
de grote bezorgdheid dat
sommige gemeenten omwille
van capaciteitsproblemen er
niet zullen in slagen om de
geherklasseerd worden en
op die manier ook
onderworpen worden aan
het geïntegreerd advies van
de commissies;
- er komt een overleg
tussen de bestuursniveaus
en er wordt op structurele
basis voorzien in vorming
en kennisoverdracht;
- gemeenten halen het
principe aan dat zij vergoed
dienen te worden als zij
bijkomende taken krijgen.
De gemeenten kunnen zelf
taksen heffen voor het
indienen van
vergunningsaanvragen. Het
Vlaams Gewest zal
uitsluitend taksen heffen
voor vergunningsaanvragen
en beroepen waarvoor het
zelf bevoegd is.
 Een nieuwe declassering
van de inrichtingen is pas
aan de orde als uit een
TWOL-studie, uit een
monitoring in een periode
van minimum twee jaar na
de inwerkingtreding van het
decreet en uit overleg met
de gemeenten/VVSG/
provincies blijkt dat deze
geen kwaliteitsverlies voor
de vergunningverlening tot
gevolg heeft.
 Formats voor het
uitvoeren van de evaluaties
Pagina 6 van 78
ontvoogde gemeenten
volledig opgeheven. Het
ontvoogdingsproces van de
gemeenten wordt volledig
stopgezet. De memorie van
toelichting geeft hieromtrent
geen enkele toelichting. De
raad kan dit niet
ondersteunen en pleit ervoor
om dit onderscheid op de
ene of andere manier te
behouden. De ontvoogding is
een indicatie van de mate
waarin de gemeente in staat
is op kwalitatieve wijze te
vergunnen. Gemeenten die
(nog) niet ontvoogd
zijn, en bijgevolg niet aan de
kwaliteitseisen zoals
vastgelegd in artikel 7.2.1,§1
alsook de
controle erop (cf. artikel
7.2.1,§4) voldoen, blijven
best één of andere vorm van
ondersteuning
genieten. De raad wijst er
tevens op dat veel
gemeenten veel tijd en
middelen hebben
geïnvesteerd om ontvoogd te
worden. De raad dringt er op
aan dat de hierboven
vermelde
kwaliteitseisen behouden
blijven en de gemeenten die
er niet aan voldoen, de
mogelijkheid
wordt geboden om een
integraal advies te vragen
aan de POVC, waarop de
dossiers binnen de
vooropgestelde termijnen te
behandelen (met mogelijks
ook meer weigeringen of
stilzwijgende weigeringen
voor gevolg).
en het opstellen van de
meerjarenprogramma’s
zullen ter beschikking
worden gesteld.
 Het gemeentelijke niveau
zal volgens de SERV hoe dan
ook zelf meer kritische massa
moeten uitbouwen. Er is niet
alleen het witboek interne
staatshervorming en de omgevingsvergunning, maar bv.
ook de uitbreiding van het
toepassingsgebied van de
MER-regelgeving als gevolg
van een arrest van het
Europees Hof van Justitie, die
zal leiden tot veel meer MERscreeningen, ook voor klasse
2(A) bedrijven en de beoogde
versnelling van de
ontvoogding op het vlak van
ruimtelijke ordening. Dit
impliceert dat voldoende
mensen en middelen
beschikbaar worden gesteld
op gemeentelijk niveau. In
veel gevallen zullen overleg
tussen gemeenten en/of
andere
samenwerkingsvormen en mechanismen nodig zijn om
de bestuurlijke capaciteit op
gemeentelijk niveau te
versterken en de
noodzakelijke kritische massa
te realiseren. Indien
gemeenten kiezen voor
Pagina 7 van 78
POVC vervolgens
verplicht is om advies uit te
brengen.
 De bevoegdheden van de
verschillende bestuursniveaus
worden met het ontwerp van
decreet hertekend. In een
eerste fase wordt gewerkt
met drie gesloten lijsten van
projecten (Vlaamse,
provinciale of gemeentelijke).
Indien het project niet staat
vermeld op de gesloten
lijsten wordt de indelingslijst
van Vlarem doorlopen.
De overige projecten vallen
onder de bevoegdheid van de
gemeente. In een latere fase
(gekoppeld aan de tweede
declasseringsbeweging)
zal gewerkt worden met één
enkele gesloten lijst. De raad
benadrukt dat - zeker in de
beginfase - dit voor de
burger/aanvrager zeer
onduidelijk zal overkomen.
Het zal voor de burger
niet eenvoudig zijn om uit te
maken bij welke instantie hij
zijn aanvraag voor een
vergunning moet indienen.
Tevens vreest SARO dat dit
aanleiding zal geven tot
juridische betwistingen.
intergemeentelijke
samenwerking, moet een
voldoende transparante
werking gegarandeerd
blijven. Bovendien moet de
beslissing over de vergunning
op politiek niveau blijven
gebeuren.
 Het voorontwerp van
decreet bevat al een aantal
maatregelen en
instrumenten, maar die zijn
naar het oordeel van de SERV
nog te beperkt. Bijkomende
maatregelen zijn nodig,
waaronder:
- het ter beschikking stellen
van een werkwijze en format
voor het
meerjarenprogramma voor
de evaluaties, dat indien
nodig verder op maat kan
worden ingevuld;
- het ondersteunen van de
gemeenten met technische
en juridische kennis en
informatie, zowel op het
niveau van concrete dossiers
maar ook door te zorgen voor
doorstroming van kennis en
ervaring via lerende
netwerken (bv. bestaande
regiowerking van de
provincies, een
kenniscentrum of helpdesk
voor technische en juridische
ondersteuning, peerreviews,
peterschapsmodellen…). In
ieder geval moet een team
Pagina 8 van 78
van mensen zich op deze taak
kunnen concentreren.;
- het voorzien van een goede
vergunningendatabank die
een actueel en sluitend
overzicht biedt van de
vergunningssituatie.
Daarnaast waarschuwt de
SERV ervoor om het werk dat
reeds moet gebeuren voor de
invoering van de
omgevingsvergunning niet te
overladen.
 Specifiek is de SERV op dit
moment geen voorstander
van een grondige hervorming
van de Vlarem-indelingslijst
die een aanzienlijke
declassering van klasse 1 naar
klasse 2-inrichtingen zou
inhouden. De SERV kan wel
akkoord gaan met een
fasering van de declassering
waarbij die in een eerste fase
beperkt blijft tot enkele voor
de hand liggende gevallen
waarover weinig discussie
bestaat. Verdere stappen
moeten grondig worden
voorbereid. De herziening van
de Vlarem-indelingslijst moet
gebaseerd zijn op duidelijke
criteria die worden getoetst
op basis van een degelijke
kwantitatieve en kwalitatieve
analyse, in samenwerking
met de betrokken sectoren
en stakeholders, zodat de
keuzes onderbouwd zijn en
Pagina 9 van 78
de impact duidelijk is. Dat
moet ook toelaten om het
tempo van de hervormingen
af te stemmen op onder meer
de rijpheid van het debat en
de ontwikkeling van de
bestuurlijke capaciteit op
lokaal niveau.
 Ook op de andere
bestuursniveaus gaat het om
een vrij ingrijpende
hervorming. De SERV meent
daarom dat het aangewezen
is om de behoeften en
uitdagingen beter in kaart te
brengen. Dit vergt een
werklastmeting van de
bestaande taken op de
diverse niveaus en een
inschatting van de aard en
werklast van de nieuwe
taken. Vervolgens moet een
veranderingstraject worden
opgezet dat via
verschuivingen zorgt voor de
juiste bestaffing en middelen.
3. Algemene bepalingen
vergunningsprocedures
Art. 11. §1. Er bestaan twee
onderscheiden procedures
voor het verlenen van de
omgevingsvergunning in
eerste administratieve
aanleg, namelijk:
1° de gewone
vergunningsprocedure,
vermeld in afdeling 2;
2° de vereenvoudigde
 De Raad benadrukt dat
momenteel nog niet duidelijk
is voor welke type van
projecten de
vereenvoudigde procedure
van toepassing is.
De raad benadrukt het belang
van het uitvoeringsbesluit;
immers voor de
projecten die vallen onder de
 Het werken met twee
procedures is een
vereenvoudiging ten
opzichte van de huidige
situatie met een veelheid
aan procedures.
 Verduidelijk het
toepassingsgebied van de
vereenvoudigde procedure.
 Voor een aantal
milieuprojecten wordt bij
artikel 11 §2 bepaald dat zij
onder de toepassing van de
vereenvoudigde procedure
vallen. Voor andere
milieuprojecten is het de
bedoeling dat de Vlaamse
Regering - net zoals dat nu
reeds het geval is in artikel
Pagina 10 van 78
vergunningsprocedure,
vermeld in afdeling 3.
§2. De vereenvoudigde
vergunningsprocedure is van
toepassing voor:
1°
een beperkte
verandering van een vergund
project;
2°
een project dat
uitsluitend tijdelijke
inrichtingen of activiteiten
omvat, als vermeld in artikel
7.2.1, §2, van het DABM;
3°
de exploitatie van
een ingedeelde inrichting of
activiteit die
vergunningsplichtig is
geworden door aanvulling of
wijziging van de indelingslijst,
tenzij de wijziging of
aanvulling van de
indelingslijst tot gevolg heeft
dat een milieueffectrapport
of een
omgevingsveiligheidsrapport
moet worden opgesteld of
een passende beoordeling
moet worden uitgevoerd;
4°
de types van
projecten die door de
Vlaamse Regering worden
aangewezen.
De Vlaamse Regering bepaalt
de criteria waaronder de
vergunningverlenende
overheid vaststelt dat een
verandering van een vergund
project beperkt is als vermeld
vereenvoudigde procedure
zal geen openbaar onderzoek,
geen advies van de
omgevingscommissie en geen
MER-rapport gebeuren.
 Artikel 12 bepaalt dat als
het project zowel
vergunningsplichtige
stedenbouwkundige
handelingen als de
vergunningsplichtige
exploitatie van ingedeelde
inrichtingen of activiteiten
omvat en die aspecten
onlosmakelijk met elkaar
verbonden zijn, de
vergunningsaanvraag wordt
ingediend zowel voor de
stedenbouwkundige
handelingen als voor de
exploitatie van ingedeelde
inrichtingen of activiteiten.
Dit vormt de basis voor de
beoordeling van de
ontvankelijkheid.
De Raad erkent het belang
van deze bepaling aangezien
de meerwaarde van de
omgevingsvergunning net ligt
in het feit dat de beide
aspecten (milieu en
stedenbouw) gezamenlijk
worden beoordeeld. De raad
meent evenwel dat de
bepaling ‘onlosmakelijk met
elkaar verbonden’ verder
moet verduidelijkt worden.
 Artikel 16 bepaalt dat als
Het ontwerpdecreet
preciseert met name niet
wanneer een verandering
beschouwd wordt als
“beperkt”; maar stelt enkel
dat de criteria hiervoor
uitwerking krijgen in het
uitvoeringsbesluit (art 11,
§2, 1°).
 Een geval-per-geval
benadering, waarbij de
Vlaamse Regering bij een
wijziging van de indelingslijst
nagaat of de doorgevoerde
wijziging verenigbaar is met
het toepassen van de
vereenvoudigde procedure,
is daarom volgens de
Minaraad meer
aangewezen. Projecten
waarvoor als gevolg van een
wijziging of aanvulling van
de indelingslijst een MER of
OVR vereist is of waarvoor
een passende beoordeling
moet worden uitgevoerd,
mogen volgens de Raad
nooit onder de
vereenvoudigde procedure
vallen.
 De Raad meent ook dat
voor bepaalde tijdelijke
activiteiten die lokaal voor
veel hinder en commotie
kunnen zorgen, het volgen
van de gewone
vergunningsprocedure
gerechtvaardigd kan zijn. De
6bis Vlarem I - een aantal
criteria vastlegt die de
vergunningverlenende
overheid en de exploitant
toelaten te oordelen dat de
vereenvoudigde
vergunningsprocedure van
toepassing is.
 Voor de
stedenbouwkundige
projecten is het de
bedoeling dat de VR de
projecten vaststelt die
onder de vereenvoudigde
procedure vallen.
 De zienswijze dat voor
een project waarvoor de
vergunningsaanvraag een
MER/VR of passende
beoordeling moet omvatten
geen toepassing kan
worden gemaakt van de
vereenvoudigde procedure
kan worden onderschreven.
Dit zou trouwens indruisen
tegen de Europese regels
inzake inspraak.
Er kan worden aangestipt
dat via de vereenvoudigde
vergunningsprocedure
uitsluitend veranderingen
aan de exploitatie van een
ingedeelde inrichting
kunnen worden vergund die
geen bijkomende hinder of
risico’s met zich
meebrengen voor de mens
en het leefmilieu.
Pagina 11 van 78
in het eerste lid, 1°.
Art. 12. De
vergunningsaanvraag wordt
per beveiligde zending
ingediend bij de bevoegde
overheid, vermeld in artikel 9.
Als het project zowel
vergunningsplichtige
stedenbouwkundige
handelingen als de
vergunningsplichtige
exploitatie van ingedeelde
inrichtingen of activiteiten
omvat en die aspecten
onlosmakelijk met elkaar
verbonden zijn, wordt de
vergunningsaanvraag
ingediend zowel voor de
stedenbouwkundige
handelingen als voor de
exploitatie van ingedeelde
inrichtingen of activiteiten.
De Vlaamse Regering bepaalt
de inhoud van de
vergunningsaanvraag.
Art. 13. De bevoegde
overheid, vermeld in artikel 9,
de door haar gemachtigde
ambtenaar of in voorkomend
geval de gemeentesecretaris
onderzoekt de
vergunningsaanvraag op haar
ontvankelijkheid en
volledigheid.
de overheid, waarbij de
vergunningsaanvraag is
ingediend, vaststelt dat ze
niet bevoegd is voor de
aanvraag, die aanvraag
onmiddellijk doorstuurt naar
de bevoegde overheid (zoals
vastgelegd in artikel 9). De
raad meent dat dit artikel
verdere verduidelijking
behoeft. Wat moet er
gebeuren indien de aanvraag
wordt doorgestuurd en de
overheid alsnog beslist dat
ze niet bevoegd is. Wie kan
als scheidsrechter optreden
bij eventuele geschillen?
Raad vraagt daarom om
de indelingslijst te
herbekijken rekening
houdend met de nieuwe
vergunningsprocedures.
Een verbod om als de
vergunningsaanvraag een
MER/VR/passende
beoordeling omvat geen
gebruik te kunnen maken
van de vereenvoudigde
procedure wordt in het
decreet opgenomen.
 Er zij opgemerkt dat de
ontworpen bepalingen tot
gevolg hebben dat tijdelijke
inrichtingen en activiteiten
die onderdeel zijn van een
groter vergunningsplichtig
project via de gewone
vergunningsprocedure
worden vergund.
Tijdelijke inrichtingen en
activiteiten worden
aangewezen via de
indelingslijst. Zij kunnen uit
hun aard geen blijvende
gevolgen voor de mens en
het leefmilieu veroorzaken.
Niets belet de bevoegde
overheid om in het geval de
hinder of de risico’s ook op
tijdelijke basis
onaanvaardbaar zijn met
toepassing van de
vereenvoudigde procedure
de vergunning te weigeren.
Beroep door derde
belanghebbende staat open
tegen een vergunning voor
een tijdelijke inrichting.
Als de vergunningsaanvraag
Pagina 12 van 78
onvolledig is, kan de
bevoegde overheid, de door
haar gemachtigde ambtenaar
of in voorkomend geval de
gemeentesecretaris de
vergunningsaanvrager per
beveiligde zending vragen om
de ontbrekende gegevens of
documenten aan de aanvraag
toe te voegen binnen een
door de bevoegde overheid
te bepalen termijn.
Art. 14. Als met toepassing
van artikel 4.3.3, §2, van het
DABM bij de
vergunningsaanvraag een
project-m.e.r.-screeningsnota
is gevoegd, onderzoekt de
bevoegde overheid, vermeld
in artikel 9, de door haar
gemachtigde ambtenaar of in
voorkomend geval de
gemeentesecretaris, die nota
en beslist of er over het
project een
milieueffectrapport moet
worden opgesteld.
Art. 15. Het resultaat van het
onderzoek, vermeld in artikel
13 en 14, wordt bij beveiligde
zending aan de aanvrager
meegedeeld binnen een
termijn van dertig dagen
vanaf de dag na de datum
waarop de
vergunningsaanvraag is
ingediend hetzij na de
ontvangst van de
Pagina 13 van 78
ontbrekende gegevens of
documenten.
De beslissing dat er voor het
project een
milieueffectrapport moet
worden opgesteld heeft van
rechtswege de onvolledigheid
van de vergunningsaanvraag
en de stopzetting van de
vergunningsprocedure tot
gevolg.
Als het resultaat van het
onderzoek, vermeld in artikel
14, niet binnen de termijn,
vermeld in het eerste lid, aan
de indiener van de
vergunningsaanvraag is
verzonden, doet de bevoegde
overheid uitdrukkelijk
uitspraak in haar beslissing of
er een milieueffectrapport
over het project moet
worden opgesteld. Als een
milieueffectrapport moet
worden opgesteld is de
aanvraag onvolledig en wordt
de vergunning geweigerd.
Art. 16. Als de overheid,
waarbij de
vergunningsaanvraag is
ingediend, vaststelt dat ze
niet bevoegd is voor de
aanvraag, stuurt ze die
aanvraag onmiddellijk door
naar de bevoegde overheid,
vermeld in artikel 9. De
overheid, waarbij de
Pagina 14 van 78
vergunningsaanvraag is
ingediend, brengt de
aanvrager er tegelijkertijd van
op de hoogte dat de aanvraag
is doorgestuurd. De bevoegde
overheid, vermeld in artikel 9,
behandelt vervolgens de
vergunningsaanvraag.
Voor de toepassing van dit
decreet geldt de datum
waarop de overheid de
vergunningsaanvraag
doorstuurt naar de bevoegde
overheid als de datum
waarop de aanvraag is
ingediend.
4. Vooroverleg, inspraak
en participatie
Art. 7. De initiatiefnemer
kan ter voorbereiding van een
vergunningaanvraag, als een
realistische projectstudie
voorhanden is, verzoeken om
een projectvergadering met
de bevoegde overheid,
vermeld in artikel 9, en de
adviesinstanties, aangewezen
met toepassing van artikel 18.
De projectvergadering beoogt
de procedurele afstemming
tussen de betrokken
overheden en de bespreking
van de eventueel nodig of
nuttig geachte
projectbijsturingen.
De Vlaamse Regering kan
nadere regels bepalen inzake
 Het voorontwerp decreet
blijft vooralsnog onduidelijk
over de gevallen waarin een
openbaar
onderzoek zal worden
georganiseerd. De raad
vraagt hier meer duidelijkheid
over.
 Zoals aangegeven wordt in
de rapporten van de
commissies Sauwens en Berx
komt het
openbaar onderzoek pas laat
in de procedure. Dat zorgt
voor voldongen feiten en
conflictsituaties en
bemoeilijkt een constructieve
inspraak en
draagvlakvorming. Inspraak
• Het ontwerpdecreet en de
memorie bevatten ook geen
aanwijzingen inzake de types
van projecten waarvoor er
volgens de Vlaamse Regering
geen openbaar onderzoek
nodig is (art 11, §2, 4°).
De invulling die de Vlaamse
Regering geeft aan artikel
11, §2, 4° mag
volgens de Minaraad niet
leiden tot een vermindering
van inspraakmogelijkheden
via een openbaar onderzoek
ten opzichte van de huidige
situatie.
 De invoering van de
omgevingsvergunning moet
volgens de Minaraad benut
 Stimuleer de tijdige en
voldoende dialoog met de
omgeving en de werknemers
De SERV herhaalt dat veel
problemen bij nieuwe
vergunningsaanvragen
kunnen worden vermeden
door een goed “voortraject”.
Sneller door beter’ kan vooral
worden gerealiseerd door
een betere voorbereiding en
planning, met inbegrip van
een dialoog met de
omgeving. De SERV
beklemtoont bovendien dat
het zwaartepunt van inspraak
voldoende vroeg in de
besluitvorming moet liggen.
Dit betekent voor de SERV
echter niet dat de
 Het decreet beknot op
geen enkele wijze de
mogelijkheid om voor een
project een openbaar
onderzoek te organiseren.
In het geval van een
permanente vergunning
wordt het openbaar
onderzoek dat plaatsvindt
in het kader van de
hervergunning vervangen
door het openbaar
onderzoek op het einde van
elke exploitatieduur van 20
jaar.
 De concrete modaliteiten
voor de organisatie van het
openbaar onderzoek en de
betrokkenheid van de derde
Pagina 15 van 78
de projectvergadering en kan
hierbij het toepassingsgebied
beperken.
Art. 17. Er wordt een
openbaar onderzoek
georganiseerd over de
vergunningsaanvraag.
Gedurende het openbaar
onderzoek kan iedere
natuurlijke persoon of
rechtspersoon zijn
standpunten, opmerkingen
en bezwaren kenbaar maken.
Als de vergunningsaanvraag
een milieueffectrapport of
een
omgevingsveiligheidsrapport
over een project omvat,
behandelt het openbaar
onderzoek ook de inhoud van
dat rapport.
De Vlaamse Regering bepaalt
de nadere regels voor de
organisatie van het openbaar
onderzoek. Ze kan de
vergunningsaanvragen
bepalen waarvoor het
openbaar onderzoek een
informatievergadering omvat
alsook de nadere regels voor
de organisatie van die
informatievergadering.
Art. 23. §1. Na het openbaar
onderzoek, vermeld in artikel
17, kunnen wijzigingen aan
het voorwerp van de
moet in een aantal gevallen
beter en vroeger plaats
vinden. Mogelijkheden
daartoe zijn onder meer het
organiseren van een
hoorzitting voorafgaand aan
het openbaar onderzoek of
het openstellen van de
projectvergadering voor
derden. Dit geldt uiteraard
niet voor kleine werken,
maar enkel voor ingrepen
met een grote impact op de
omgeving. Hierbij kan verder
een onderscheid worden
gemaakt voor projecten
waaraan een
planningsinitiatief vooraf ging
en projecten zonder
voorafgaand
planningsinitiatief, aangezien
de projecten met een
planningsinitiatief geregeld
worden via het ontwerp
decreet complexe projecten
met de routeplanner.
Hoe vroegtijdig de inspraak
juist moet georganiseerd
worden is maatwerk. Het is
niet wenselijk om dit in detail
decretaal vast te leggen,
omdat dan het risico bestaat
dat inspraak formalistisch
wordt afgehandeld. Het is wel
belangrijk dat de
mogelijkheden om
vroegtijdige inspraak te
voorzien, aanwezig zijn. Om
vroegtijdige inspraak en
draagvlakvorming in de
worden om de mogelijkheid
tot inspraak en
openbaarheid vroeger in het
proces te laten plaatsvinden.
 Een openbaar onderzoek
wordt pas georganiseerd
nadat een
vergunningsaanvraag is
ingediend. Uit de praktijk
blijkt effectief dat een
openbaar onderzoek vaak
wordt georganiseerd
wanneer een aantal
fundamentele keuzes reeds
gemaakt zijn, waardoor het
te laat komt om derden
reële inspraak te geven. De
Raad vindt het een gemiste
kans dat het
ontwerpdecreet geen
mogelijkheid voorziet dat indien opportuun - de
projectvergadering
opengesteld kan worden
voor derdebelanghebbenden.
 Het is volgens de Raad dan
ook in de eerste plaats zaak
om ervoor te zorgen dat alle
partijen beschikken over een
open ingesteldheid. Het
voorzien van handleidingen
is volgens de Raad hiervoor
meer aangewezen dan de
projectvergadering sterk te
formaliseren. Een tijdige
participatie is volgens de
Raad in het bijzonder
projectvergadering verder
geformaliseerd moet worden
door bv. een verplichting om
ook derde belanghebbenden
uit te nodigen op de
projectvergadering. Al heeft
het wel zin om de
mogelijkheid in te schrijven
dat de bevoegde overheid,
indien zij dit opportuun acht,
een deel van de vergadering
kan openstellen voor derde
belanghebbenden. De SERV is
veeleer van oordeel dat
geïnvesteerd moet worden in
een goede begeleiding en
responsabilisering van de
vergunningsaanvrager, zodat
die tijdig en voldoende de
dialoog met de omgeving
aangaat. Die dialoog is
maatwerk: de wijze waarop
en de omvang en diepgang
zullen verschillen afhankelijk
van het concrete geval. Om
dit in de praktijk te kunnen
waarmaken, is langs de kant
van de betrokken overheden
de opbouw van
deskundigheid en
vaardigheden inzake
procesbegeleiding en
(alternatieve, meer actieve)
inspraakmethoden nodig,
alsook het bewerkstelligen
van een gepaste houding en
cultuur. Het is aangewezen
dat ook hier de Vlaamse
overheid het voortouw
neemt om de betrokken
belanghebbenden zullen in
het uitvoeringsbesluit
worden bepaald.
• In het decreet wordt
ingeschreven dat de
bevoegde overheid of de
initiatiefnemer mits
akkoord van de bevoegde
overheid over de
mogelijkheid beschikt om
een derde belanghebbende
op de projectvergadering
uit te nodigen.
 De informatieplicht t.a.v.
de werknemers, het comité
voor preventie en
bescherming op het werk
en de vakbondsafvaardiging
en hun betrokkenheid bij de
bedrijfsinterne milieuzorg
worden momenteel
geregeld in de
uitvoeringsbesluiten
VLAREM I: artikels 6, §2; 17,
§3, 3° en VLAREM II:
afdeling 4.1.9.
Het is de bedoeling om in
de uitvoeringsbesluiten van
het
omgevingsvergunningsdecr
eet specifieke bepalingen
op te nemen waardoor de
werknemers/ het comité en
de vakbonden
geïnformeerd zullen
worden over de
vergunningverlening de
evaluaties en de bijstelling
Pagina 16 van 78
vergunningsaanvraag en het
plan worden aangebracht als
aan de volgende
voorwaarden is voldaan:
1°
de wijzigingen doen
geen afbreuk aan de
bescherming van de mens of
het leefmilieu of de goede
ruimtelijke ordening;
2°
de wijzigingen
komen tegemoet aan de
adviezen of aan de
standpunten, opmerkingen
en bezwaren die tijdens het
openbaar onderzoek zijn
ingediend;
3°
de wijzigingen
brengen geen kennelijke
schending van de rechten van
derden met zich mee.
Als niet aan de voorwaarden,
vermeld in het eerste lid, is
voldaan, kan de bevoegde
overheid, vermeld in artikel 9,
op verzoek van de
vergunningsaanvrager, een
tweede openbaar onderzoek
organiseren waarbij ze de
adviezen, vermeld in artikel
18, een tweede keer inwint.
§2. Als de bevoegde overheid,
vermeld in artikel 9, vaststelt
dat een onregelmatigheid die
kan leiden tot een
vernietiging van de beslissing,
is begaan, kan ze de
onregelmatigheid herstellen.
Ze kan in voorkomend geval:
praktijk te brengen,
moet ook ingezet worden op
kennisverwerving,
verspreiden van best
practices, ondersteuning
van lokale besturen, enz.
Omwille van de verschuiving
van bevoegdheden tussen de
verschillende overheden en in
het bijzonder naar boven,
verandert de afstand tussen
de burger en de
verantwoordelijke overheid.
Dit houdt bijzondere
uitdagingen in voor - vooral hogere overheden. Hierdoor
dreigt de mogelijkheid tot
participatie te verminderen,
terwijl het decreet minstens
een stand-still m.b.t.
participatie beoogt. SARO
onderstreept het belang van
gezamenlijk overleg over de
manier waarop de
participatie het best
georganiseerd kan worden.
 Artikel 23 maakt wijziging
van het voorwerp van de
vergunningsaanvraag
mogelijk na het openbaar
onderzoek mits voldaan is
aan enkele specifieke
voorwaarden. De raad vindt
het positief dat het decreet
de mogelijkheid voorziet voor
het wijzigen van de
vergunningsaanvraag
maar wijst er op dat de
geformuleerde voorwaarden
belangrijk bij complexe
infrastructuurprojecten met
belangrijke ruimtelijke
implicaties, waarbij vroege
inspraakprocedures
doorgaans tot een meer
actieve participatie leiden
dan voor industriële
projecten e.d.m.
 Inspraak en participatie
moeten volgens de
Minaraad niet alleen vroeger
maar ook op een meer
klantvriendelijke manier
georganiseerd worden dan
vandaag vaak het geval is
(aanplakking gebeurt niet
altijd op een goed zichtbare
plaats, de bekendmaking
gebruikt te veel jargon,
inzage van documenten kan
doorgaans enkel tijdens de
openingsuren van het
gemeentehuis…).
 Aangezien het openbaar
onderzoek in het kader van
een omgevingsvergunning
betrekking zal hebben op
zowel de milieu, ruimtelijke,
mobiliteitsaspecten van een
project… waardoor het te
beoordelen dossier
complexer wordt, betekent
dit in de eerste plaats dat de
burger beroep
moet kunnen doen op
duidelijke, volledige en
overzichtelijke informatie.
diensten en overheden daarin
te helpen en bij te staan,
zoals reeds ten dele is
voorzien in het kader van de
routeplanner voor complexe
investeringsprojecten (cf.
richtlijnen, tips, opleiding,
verspreiding van goede
praktijken, helpdesk, …).
Daarnaast kan gedacht
worden aan stimulerende
maatregelen voor de
exploitant, zoals bv. het bij
wijze van aandachtspunt
verplicht aangeven in de
vergunningsaanvraag of en
op welke wijze derde
belanghebbenden en
werknemers reeds werden
geconsulteerd.
 Geef de
informatievoorziening aan
werknemers en hun
vertegenwoordigers een
duidelijke plaats.
Het voorontwerp zegt niets
over hoe de
informatievoorziening en het
overleg voor werknemers en
hun vertegenwoordigers
gegarandeerd zal worden. Dit
is een belangrijk hiaat. De
werknemers moeten een
duidelijke plaats krijgen in het
evaluatiesysteem en de
evaluatieverslagen moeten
minstens ter inzage van de
werknemers en hun
vertegenwoordigers worden
van de
omgevingsvergunning.
Hiertoe wordt voorgesteld
om aan titel III, Hoofdstuk II
van het DABM een nieuw
artikel 3.2.6 toe te voegen
dat luidt als volgt:
“De Vlaamse Regering
bepaalt de informatie die
inzake de toepassing van
het decreet van [..]
betreffende de
omgevingsvergunning en
titel V door de
vergunningverlenende
overheid, de exploitant of
de milieucoördinator aan
het Comité voor preventie
en bescherming op het
werk, bij ontstentenis
daarvan aan de
vakbondsafvaardiging of de
werknemers, ter
beschikking moet worden
gesteld.
De Vlaamse Regering kan
nadere regels uitvaardigen
met het oog op het overleg
over de bedrijfsinterne
milieuzorg in de
onderneming tussen de
exploitant, afgevaardigde of
de milieucoördinator
enerzijds en het Comité
voor preventie en
bescherming op het werk,
bij ontstentenis daarvan de
vakbondsafvaardiging of de
Pagina 17 van 78
1° een tweede openbaar
onderzoek organiseren;
2° de adviezen, vermeld in
artikel 18, alsnog, dan wel
een tweede keer inwinnen.
(zoals schending van de
rechten van derden, goede
ruimtelijke ordening) zeer
vaag zijn. De raad vraagt een
verdere verduidelijking van
deze voorwaarden vanuit de
zorg voor meer kwaliteit en
rechtszekerheid. In geval van
twijfel of onzekerheid zal men
immers opteren voor het
organiseren van een tweede
openbaar onderzoek.
 Het hoorrecht (zoals
geregeld in artikel 53) wordt
ten opzichte van de huidige
regeling in de VCRO in een
dubbel opzicht beperkt:
enerzijds is het enkel de
vergunningsaanvrager die
luidens het ontwerp gehoord
wordt en is het anderzijds de
omgevingsvergunningscommi
ssie die hoort en niet de
deputatie of diens
gemachtigde. Het niet
organiseren van het
hoorrecht in het voorliggend
decreet zal tot gevolg hebben
dat de jurisprudentie de
regels zal bepalen op grond
van de algemene beginselen
van behoorlijk bestuur.
Dit geldt des te meer
aangezien er niet steeds een
aanvraagdossier zal
voorliggen:
- zo is het bijvoorbeeld niet
duidelijk welke informatie er
precies voorligt bij het
openbaar onderzoek in het
kader van een evaluatie naar
aanleiding van het
verstrijken van een
twintigjarige
geldigheidsperiode;
- exploitanten die een
verzoek tot omzetting van
een reeds verleende
milieuvergunning naar een
vergunning van onbepaalde
duur indienen, zijn in
principe vrijgesteld van de
passende
beoordelingsplicht. Ingeval
er alsnog een passende
beoordeling moet worden
opgemaakt, kan deze geen
deel meer uitmaken van het
openbaar onderzoek. Op
welke manier zal de
passende beoordeling in dit
geval worden onderworpen
aan een
inspraakmogelijkheid.
De Raad vraagt daarom om
in het uitvoeringsbesluit
voor elke procedure
duidelijk te bepalen welke
informatie er precies moet
voorliggen in een openbaar
onderzoek.
gelegd zodat de bestaande
rechten zeker behouden blijven . De werknemers en hun
vertegenwoordigers moeten
betrokken worden bij het up
to date houden van het
milieubedrijfsbeleid en de
daaraan verbonden
investeringen. Het decreet
moet de
informatievoorziening aan en
het overleg met werknemers
en hun vertegenwoordigers
verzekeren.
De SERV wijst tevens op het
risico dat de bestaande
rechten voor werknemers en
hun vertegenwoordigers
zouden verminderen door de
vooropgestelde declassering
van inrichtingen van klasse 1
naar klasse 2. Er moet
daarom worden onderzocht
voor welke bedrijven de
verplichte aanstelling van een
milieucoördinator ondanks de
declassering wenselijk blijft.
Er moet ook worden gedacht
aan stimuli opdat milieuinformatie wordt
doorgespeeld aan de
werknemers en ze betrokken
worden bij het milieubeleid
van het bedrijf, afgestemd op
het type en de grootte van
het bedrijf.
 Vermijd omslachtige
procedures met hoge
administratieve lasten
werknemers, anderzijds”..
 Het is niet de bedoeling
om de declassering te
gebruiken om inrichtingen
vrij te stellen van de
verplichting om een
milieucoördinator aan te
stellen. De aandacht wordt
trouwens gevestigd op de
nieuwe decreetbepaling:
“De Vlaamse Regering wijst
de inrichtingen of
activiteiten van de tweede
klasse aan waarvoor een
milieucoördinator moet
worden aangesteld.”.
 Artikel 386 bepaalt dat
een openbaar onderzoek
plaatsvindt over de vraag
tot omzetting van de
vergunning van bepaalde
duur naar onbepaalde duur.
Indien als gevolg van een
opmerking van het
betrokken publiek of een
adviesinstantie tijdens dat
onderzoek een passende
beoordeling (artikel 36ter
natuurdecreet) vereist is,
moet deze vóór de aanvang
van de gewone
vergunningsprocedure aan
het dossier worden
toegevoegd. De Vlaamse
Regering wordt gemachtigd
de dossiersamenstelling te
bepalen voor de vragen tot
omzetting die via de
Pagina 18 van 78
 Ook de digitalisering van
de vergunningsprocedure
kan volgens de Minaraad
aanzienlijk bijdragen tot het
klantvriendelijker maken van
het openbaar onderzoek.
 Het ontwerpdecreet
voorziet geen georganiseerd
administratief beroep tegen
beslissingen over
vergunningen voor projecten
waarvoor de Vlaamse
Regering de bevoegde
overheid is. Het aantal
projecten op de gesloten
Vlaamse lijst moet daarom
volgens de Minaraad
beperkt worden.
 Bij toepassing van de
bestuurlijke lus is de
overheid niet altijd verplicht
een tweede openbaar
onderzoek te organiseren.
Het is voor de Raad niet
duidelijk wat de gevolgen
hiervan zijn? Nieuwe
aanvraag indienen?
 De Raad vraagt om een
hoorrecht voor
beroepsindieners.
 De Raad vraagt dat de
informatievoorziening aan
de werknemers en hun
vertegenwoordigers een
duidelijke plaats krijgt.
Het is essentieel dat de
procedures de nodige
inspraakmogelijkheden
voorzien. Maar even
essentieel is dat het
betrokken publiek tijdig op de
hoogte wordt gesteld van de
inspraakmogelijkheid, dat de
informatie op het juiste
“niveau” beschikbaar is
(“vertaling” van complexe,
technische informatie) en dat
de toegang tot die
inspraakmogelijkheden
administratief niet onnodig
zwaar worden gemaakt.
gewone
vergunningsprocedure
worden afgehandeld.
Het decreet wordt ook
aangepast in die zin dat een
openbaar onderzoek altijd
vereist is als een vraag tot
omzetting via de gewone
vergunningsprocedure
wordt afgewikkeld.
 Verduidelijk de
openbaarheid van de
resultaten van de evaluaties
Het voorontwerp regelt reeds
de openbaarheid van de
voortschrijdende
meerjarenprogramma’s voor
de evaluaties en van de
uitvoeringsgraad ervan (cf.
supra). Het is echter
onduidelijk welke informatie
uit de evaluaties zelf
openbaar gemaakt zal
worden en op welke manier
dat zal gebeuren.
Volgens de SERV moet er een
onderscheid worden gemaakt
tussen de resultaten van
evaluaties voor individuele
bedrijven enerzijds, en de
resultaten van de eventuele
tussenschakel waarbij het
meerjarenprogramma eerst
 Het aantal
milieuprojecten op de
gesloten Vlaamse lijst van
projecten moet inderdaad
worden beperkt gezien
tegen de beslissing van de
VR geen administratief
beroep open staat.
 Het decreet wordt
aangepast in die zin dat de
beroepsindieners kunnen
vragen om gehoord te
worden door de commissie.
 Als gevolg van de
opmerkingen wordt in het
decreet een actieve
openbaarheid van de
conclusies van de
evaluatieverslagen
ingeschreven.
 Passieve openbaarheid
van ‘milieu evaluatieverslagen is steeds
mogelijk.
 Artikel 5.4.11. §3, derde
Pagina 19 van 78
leidt tot een evaluatie op
sectoraal niveau anderzijds.
Wat de resultaten van de
evaluaties voor individuele
bedrijven betreft, meent de
SERV dat er passieve
openbaarheid moet zijn,
volgens de regels van het
decreet openbaarheid van
bestuur (die tevens de
geheimhouding garanderen
van vertrouwelijke
informatie). Het heeft echter
geen zin om die
evaluatieverslagen van
individuele bedrijven als
dusdanig actief openbaar te
maken. Die zullen doorgaans
te technisch van aard zijn en
moeilijk te beoordelen als
men onvoldoende kennis
heeft van de context
waarbinnen die evaluaties
zijn opgemaakt en wat er
daarna mee gebeurt of
gebeurd is.
Wat de tussenschakel betreft
(waarbij het
meerjarenprogramma eerst
leidt tot een evaluatie op
sectoraal niveau), meent de
SERV dat actieve en passieve
openbaarheid wenselijk is.
Het voorgaande neemt niet
weg dat het volgens de SERV
zinvol is om na te denken
over één of andere vorm van
publieke
informatieverstrekking in de
context van de evaluaties.
lid, van titel V van het
DABM wordt vervangen
door:
“Het voortschrijdend
meerjarenprogramma en de
uitvoeringsgraad ervan
worden openbaar gemaakt
op de wijze die de Vlaamse
Regering bepaalt.”
Pagina 20 van 78
Dat lijkt immers aangewezen
om het vertrouwen in het
functioneren van het nieuwe
systeem te verzekeren.
5. Omgevingsvergunningscommissies +
adviesverlening
Art. 10. §1. In iedere
provincie wordt een
provinciale
omgevingsvergunningscommi
ssie opgericht die het college
van burgemeester en
schepenen en de deputatie
advies verleent in de gevallen
die door de Vlaamse Regering
worden bepaald.
Er wordt een gewestelijke
omgevingsvergunningscommi
ssie opgericht die de Vlaamse
Regering advies verleent in de
gevallen die door de Vlaamse
Regering worden bepaald.
§2. De commissies zijn
samengesteld uit een
voorzitter, een secretaris,
deskundigen en
vertegenwoordigers van
instanties die bevoegd zijn
om advies te geven. Het
betrokken college van
burgemeester en schepenen
of de gemeentesecretaris
maakt deel uit van de
commissies met raadgevende
stem, behalve als de te
behandelen aanvraag of het
 De Raad wijst er tevens op
dat veel gemeenten veel tijd
en middelen hebben
geïnvesteerd om ontvoogd te
worden. De Raad dringt er op
aan dat de hierboven
vermelde kwaliteitseisen
behouden blijven en de
gemeenten die er niet aan
voldoen, de mogelijkheid
wordt geboden om een
integraal advies te vragen
aan de POVC, waarop de
POVC vervolgens verplicht is
om advies uit te brengen.
 Het ontwerp van decreet
voorziet voor de gewone
procedure in sommige
gevallen in een geïntegreerd
advies van de
omgevingsvergunningscommi
ssie. De memorie van
toelichting geeft
geen verdere verduidelijking
wat onder een geïntegreerd
advies verstaan moet worden
(oplijsting van standpunten
versus consensusadvies). De
raad wijst op het belang van
dit geïntegreerd advies. Wil
het geïntegreerd advies een
 De Raad is van mening dat
het verlenen van één unieke
omgevingsvergunning voor
een aantal gemengde
projecten de
adviesverlenende instanties
en de vergunningverlenende
overheid voor ernstige
uitdagingen zal plaatsen. Zo
zijn de goede ruimtelijke
ordening en de
milieudoelstellingen niet
altijd gemakkelijk te
verzoenen. In sommige
landbouwdossiers leidt dit tot
een patstelling waarbij vanuit
stedenbouwkundig
perspectief verwacht wordt
aansluiting te zoeken bij
bestaande bebouwing
(dorpskern etc.), terwijl
vanuit milieuperspectief (o.m.
afstandsregels in Vlarem)
verwacht wordt de hinder
zoveel mogelijk te beperken
en dus eerder op ruime
afstand van bewoning te
exploiteren. De integrale
benadering van een
aanvraagdossier is dan ook
cruciaal om de juiste
afwegingen te kunnen maken
 In het licht van de
vermelde
capaciteitsproblemen, meent
de Minaraad dat de
mogelijkheid dat de
provinciale
omgevingsvergunningscommi
ssie (POVC) zich in eerste
aanleg ook uitspreekt over
alle gemeentelijke projecten
en klasse 2A-aanvragen, zoals
voorzien in de memorie bij
artikel , gehonoreerd moet
worden in het
uitvoeringsbesluit. De Raad
vraagt bovendien om
gemeenten ook de
mogelijkheid te geven om op
eigen initiatief het advies van
de POVC in te winnen.
 De Minaraad vraagt om de
mogelijkheid voor de
gemeentelijke
milieuambtenaren om zich te
laten ondersteunen door
gewestelijke en provinciale
ambtenaren decretaal te
verankeren.
 De beoordeling in de
omgevingsvergunningscommi
 Zie capaciteitsproblemen
bevoegde overheid (punt 2)
 Er is een verplicht advies
van de POVC voor klasse
2A-inrichtingen en voor
complexe
stedenbouwkundige
projecten. Een facultatief
advies van de POVC in alle
dossiers is niet mogelijk
omdat dit tot overmatige
werklast bij de commissies
zal leiden. Om aan de
bezorgdheid van de raden
inzake het capaciteitsprobleem bij de gemeenten
tegemoet te komen, wordt
voorzien dat bepaalde
complexe dossiers van
klasse 2 naar klasse 2A
geherklasseerd worden en
op die manier ook
onderworpen worden aan
het geïntegreerd advies van
de commissies.
 De vraag van de Minaraad
om in het decreet te
verankeren dat de
gemeentelijke ambtenaren
worden ondersteund door
de provinciale en
gewestelijke ambtenaren
moet blijken uit de
Pagina 21 van 78
te behandelen beroep van
het college uitgaat.
De deputatie en de Vlaamse
Regering wijzen de voorzitter,
de secretaris en de
deskundigen aan die in de
provinciale respectievelijk de
gewestelijke
omgevingsvergunningscommi
ssie zetelen.
De provinciale en de
gewestelijke
omgevingsvergunningscommi
ssie beschikken over een
permanent secretariaat.
§3. De Vlaamse Regering
bepaalt de verdere regels
voor de samenstelling en de
werking van de provinciale en
de gewestelijke
omgevingsvergunningscommi
ssie.
Art. 18. De Vlaamse Regering
wijst de adviesinstanties aan
die over een
vergunningsaanvraag advies
verlenen.
Het advies van het college
van burgemeester en
schepenen op het
ambtsgebied waarvan de
vergunningsaanvraag
betrekking heeft of van de
gemeentesecretaris, wordt
altijd ingewonnen als de
meerwaarde betekenen dan
moet het
meer zijn dan een
opsomming van de
verschillende standpunten.
De Vlaamse Regering moet de
gevallen waarin geopteerd
wordt voor een geïntegreerd
advies nog vastleggen (artikel
19). De raad benadrukt dat
het belangrijk is dat de
gemeenten (zeker voor de
complexe projecten) in het
kader van een doorgedreven
declassering kunnen
beschikken over een
geïntegreerd advies. De
raad vindt het een gemiste
kans dat het ontwerp van
decreet niet voorziet in een
geïntegreerd
advies op gemeentelijk
niveau.
II.
 Het ontwerp van decreet
gaat er van uit dat als er geen
advies wordt uitgebracht
binnen de vastgestelde
termijn, het advies wordt
geacht gunstig te zijn (artikel
20). Deze regeling is
gebruikelijk bij de
milieuvergunning; maar voor
de stedenbouwkundige
vergunning betekent dit
een nieuwe situatie. De raad
stelt vast dat de memorie van
toelichting niet verduidelijkt
waarom voor deze regeling
rekening houdend met beide
perspectieven en om te
vermijden dat men te
gemakkelijk zou overgaan tot
een weigering van de
vergunningsaanvraag. Dit
vereist volgens de SALV een
oplossingsgerichte en
flexibele benadering van de
overheid waarbij men bereid
is de aanvraag vanuit een
breder perspectief dan
uitsluitend het “eigen”
beleidsdomein te
onderzoeken. Vanuit die
optiek is het belang van een
integraal advies niet te
onderschatten . Ook het
voortraject kan hierbij een
belangrijk hulpmiddel zijn en
het gebruik ervan wordt
daarom ook door de Raad
ondersteund. De Raad vindt
het wel belangrijk dat het
daarbij om een informele
procedure gaat zoals nu
voorzien in het voorontwerp
van decreet.
 De Raad stelt vast dat in de
conceptnota een integraal
advies voorzien was voor alle
projecten. In het
voorontwerp wordt dat
integraal advies enkel
voorzien voor klasse 1 en 2A
projecten. Voor projecten die
nu ingedeeld zijn in klasse 2
krijgt de gemeente een
afzonderlijk advies van
verschillende
ssie zal betrekking hebben op
een breder scala aan
aspecten. Terwijl de huidige
PMVC’s in hoofdzaak de
milieuaspecten van een
project beoordelen, zullen de
OVC’s zich immers ook buigen
over de ruimtelijke en
mobiliteitsaspecten
van een project. Naargelang
het soort project moet er
volgens de Raad een logische
diversificatie komen in de
samenstelling van de
omgevingsvergunningscommi
ssie, evenwel zonder de
samenstelling van de OVC’s
per dossier te strak vast te
leggen. De huidige werkwijze,
waarbij in de indelingslijst
wordt aangeduid welke de
bevoegde adviesinstanties
zijn, dient volgens de
Minaraad te worden verder
gezet in het nieuwe systeem.
 De Minaraad vindt het
positief dat een
vertegenwoordiger van het
CBS deel uitmaakt van de
commissies met raadgevende
stem, behalve als de aanvraag
of het beroep uitgaat van het
CBS.
aanduiding door de VR van
de adviesorganen en
omgevingsvergunningscom
missie die advies geven aan
de gemeenten. Zie ook plan
van aanpak ondersteuning
gemeenten.
 De aanduiding via de
indelingslijst van de
adviesorganen die over een
ingedeelde inrichting advies
verstrekken, blijft
behouden.
 In het decreet wordt
ingeschreven welke hinder
en risico’s worden
geviseerd. Hiertoe behoort
de mobiliteitshinder op
lokaal en bovenlokaal
niveau.
 De regel dat als er geen
advies wordt uitgebracht
het advies gunstig is, houdt
meer garanties in dat er
effectief advies zal worden
uitgebracht. De
laattijdigheid waarmee een
ongunstig advies wordt
uitgebracht in de procedure
kan bovendien niet tot
gevolg hebben dat met dit
advies geen rekening meer
moet worden gehouden bij
de uiteindelijke beslissing.
Pagina 22 van 78
deputatie of de Vlaamse
Regering de bevoegde
overheid is, tenzij de
aanvraag ingediend is door
het betrokken college.
Art. 19. In de gevallen die de
Vlaamse Regering bepaalt,
vraagt de bevoegde overheid,
vermeld in artikel 9, de door
haar gemachtigde ambtenaar
of in voorkomend geval de
gemeentesecretaris het
advies van de provinciale of
de gewestelijke
omgevingsvergunningscommi
ssie. De provinciale of de
gewestelijke
omgevingsvergunningscommi
ssie vraagt de
adviesinstanties en, in
voorkomend geval, het
college van burgemeester en
schepenen of de
gemeentesecretaris, vermeld
in artikel 18, om advies.
Als er geen advies van een
omgevingsvergunningscommi
ssie vereist is, vraagt de
bevoegde overheid, vermeld
in artikel 9, de door haar
gemachtigde ambtenaar of in
voorkomend geval de
gemeentesecretaris de
adviesinstanties en, in
voorkomend geval, het
college van burgemeester en
schepenen of de
gemeentesecretaris, vermeld
werd geopteerd. De raad
vraagt om dit verder te
motiveren aangezien de raad
verdeeld is over de eventuele
(juridische) consequenties
van deze regeling.
Zo wijst de raad onder meer
op het feit dat het ontbreken
van een advies ook
automatisch het
ontbreken van een
inhoudelijke motivering
betekent. Het is voor de
vergunningverlenende
overheid niet eenvoudig om
in het besluitvormingsproces
(met zijn formele
motiveringsplicht)
rekening te houden met een
advies dat er niet is maar dat
wel als positief moet worden
beschouwd en waar dus elke
vorm van inhoudelijke
motivering ontbreekt. De
raad vraagt aldus
om deze keuze (artikel 20)
verder te motiveren en de
consequenties van deze
keuze duidelijk in
kaart te brengen.
 Artikel 19 bepaalt dat het
college van burgemeester en
schepenen (of de
gemeentesecretaris) in
voorkomend geval om advies
wordt gevraagd door de
POVC of GOVC. Die
commissie verleent
vervolgens een geïntegreerd
adviesverlenende instanties.
Dit kan het nemen van een
integrale beslissing
bemoeilijken.
De Raad vraagt dan ook om
via de uitvoeringsbesluiten te
verzekeren dat complexe
projecten (waarbij de
complexiteit o.m. ook
betrekking kan hebben op de
in punt 5 vermelde
problematiek) integraal
geadviseerd kunnen worden.
De Raad vraagt daarbij ook
rekening te houden met de
wensen van de gemeente en
de vergunningsaanvrager.
Indien de aanvrager of de
gemeente het opportuun of
wenselijk achten om een
integraal advies te bekomen,
zou dit volgens de Raad
moeten kunnen voorzien
worden. Wat het integraal
advies zelf betreft, verwacht
de SALV, conform met de
eerder aangehaalde integrale
benadering, dat een dergelijk
advies meer is dan een
loutere synthese van de
adviezen van de betrokken
adviesinstanties. Binnen de
Omgevingsvergunningscommi
ssie gaan de betrokken advies
verlenende instanties met
elkaar in dialoog om vanuit
een integrale benadering te
streven naar een
oplossingsgericht advies.
Pagina 23 van 78
in artikel 18, om advies.
Als met toepassing van het
eerste lid, een advies van een
omgevingsvergunningscommi
ssie vereist is, verlenen de
adviesinstanties en, in
voorkomend geval, het
college van burgemeester en
schepenen of de
gemeentesecretaris, vermeld
in artikel 18, hun advies aan
de
omgevingsvergunningscommi
ssie. Die commissie verleent
een geïntegreerd advies.
advies. De raad merkt op dat
de praktische modaliteiten
hieromtrent nog verder
ingevuld moeten worden
(o.a. wat betreft de rol van
het gemeentelijk
advies).
Art. 20. De Vlaamse Regering
stelt de adviestermijnen vast
en kan de elementen bepalen
waarop de adviezen moeten
ingaan.
Als geen advies wordt
uitgebracht binnen de
vastgestelde termijn, wordt
het advies geacht gunstig te
zijn.
Art. 34. De Vlaamse Regering
wijst de adviesinstanties aan
die over een
vergunningsaanvraag advies
verlenen.
Het advies van het college
van burgemeester en
schepenen op het
ambtsgebied waarvan de
vergunningsaanvraag
Pagina 24 van 78
betrekking heeft of van de
gemeentesecretaris, wordt
altijd ingewonnen als de
deputatie of de Vlaamse
Regering de bevoegde
overheid is, tenzij de
aanvraag ingediend is door
het betrokken college.
De bevoegde overheid,
vermeld in artikel 9, de door
haar gemachtigde ambtenaar
of in voorkomend geval de
gemeentesecretaris vraagt de
instanties, vermeld in het
eerste lid, om advies.
Art. 35. De Vlaamse Regering
stelt de adviestermijnen vast
en kan de elementen bepalen
waarop de adviezen moeten
ingaan.
Als geen advies wordt
uitgebracht binnen de
vastgestelde termijn, wordt
het advies geacht gunstig te
zijn.
6. Beslissingstermijnen:
Gewone procedure:
Art. 25. §1. De bevoegde
overheid, vermeld in artikel 9,
neemt een beslissing over
een vergunningsaanvraag
binnen een termijn van:
1° honderdenvijf dagen als
geen advies van een
omgevingsvergunningscommi
ssie vereist is;
2° honderdtwintig dagen als
 De raad merkt op dat de
effectief gerealiseerde
versnelling sterk zal
verschillen in functie van de
verschillende
vergunningstypes:
a. voor de gemengde
projecten leidt het ontwerp
van decreet tot snellere
vergunningsprocedures.
 De Raad merkt op dat bij
aanvragen die nu enkel
betrekking hebben op
stedenbouwkundige
vergunningen , de termijn
naargelang de aanvraag
wordt behandeld via de
gewone of de
vereenvoudigde procedure,
verlengt of verkort. Voor de
 Het ontwerpdecreet leidt
tot snellere
vergunningsprocedures voor
gemengde projecten. Voor
de projecten waarvoor
vandaag ofwel alleen een
milieuvergunning ofwel
alleen een
stedenbouwkundige
vergunning vereist is, zal de
 Er is de grote bezorgdheid
dat sommige gemeenten
omwille van
capaciteitsproblemen er niet
zullen in slagen om de
dossiers binnen de
vooropgestelde termijnen te
behandelen (met mogelijks
ook meer weigeringen of
stilzwijgende weigeringen
 Om de naleving van de
korte vergunningstermijnen
te bewaken worden de
vergunningverlenende
overheden verplicht om
jaarlijks hierover verslag uit
te brengen aan het Vlaams
Parlement.
 Het verslag zal betrekking
hebben op zowel de in
Pagina 25 van 78
een advies van een
omgevingsvergunningscommi
ssie vereist is.
§2. De termijnen, vermeld in
paragraaf 1, worden van
rechtswege eenmalig met
zestig dagen verlengd in de
volgende gevallen:
1° als met toepassing van
artikel 23, §1, tweede lid een
tweede openbaar onderzoek
georganiseerd wordt;
2° als toepassing wordt
gemaakt van de bestuurlijke
lus, vermeld in artikel 23, §2;
3° als de
vergunningsaanvraag
wegeniswerken omvat
waarover de gemeenteraad
beslissingsbevoegdheid heeft.
§4 Als geen beslissing is
genomen binnen de
vastgestelde of, in
voorkomend geval, verlengde
termijn, wordt de
omgevingsvergunning geacht
te zijn geweigerd.
Vereenvoudigde procedure:
Art. 37. §1. De bevoegde
overheid, vermeld in artikel 9,
neemt een beslissing over
een vergunningsaanvraag
binnen een termijn van zestig
dagen. De termijn gaat altijd
in op de dag na de datum dat
de vergunningsaanvraag
ontvankelijk en volledig
wordt verklaard, of, bij
ontstentenis van een
beslissing daarover, de
Dit zijn de projecten
waarvoor vandaag zowel een
stedenbouwkundige
vergunning als een
milieuvergunning
noodzakelijk is.
b. voor de projecten
waarvoor vandaag slechts
een stedenbouwkundige
vergunning of
een milieuvergunning vereist
is, zal de procedure
doorgaans binnen hetzelfde
tijdsbestek afgerond kunnen
worden, met uitzondering
van de vereenvoudigde
procedure. De Raad wijst er
op dat veel lokale besturen
vrezen dat deze termijnen
niet worden gehaald,
waardoor de aanvrager
geconfronteerd wordt met
een
stilzwijgende weigering. Met
name in de zomer, als de
colleges niet samenkomen,
kan dit een probleem zijn.
c. Voor de residentiële
verkavelings- en/of
groepswoningbouwprojecten
die op heden
geen milieuvergunning
vereisen zal voorliggend
ontwerp van decreet evenwel
tot
langere processen leiden.
meeste landbouwdossiers is
er echter een merkbare
tijdswinst wegens de
integratie van de
stedenbouwkundige en de
milieuvergunning . Het is
volgens de Raad dan ook
vooral deze integratie die
voor substantiële tijdswinst
zorgt.
vergunningsprocedure quasi
binnen hetzelfde tijdsbestek
afgerond kunnen worden.
 De in het ontwerpdecreet
opgenomen termijnen zijn
doorgaans vervaltermijnen.
Als de bevoegde
vergunningverlenende
overheid geen tijdige
beslissing neemt, wordt de
vergunningsaanvraag of het
ingediende beroep geacht te
zijn geweigerd (stilzwijgende
weigering).
Het ontwerpdecreet voorziet
echter geen ander
sanctiemechanisme ingeval
de overheid geen beslissing
neemt binnen de gegeven
termijn. De Raad
onderschrijft de keuze voor
vervaltermijnen en een
stilzwijgende weigering,
maar vraagt om minstens
een rapporteringsplicht in te
voeren, zodat kan worden
opgevolgd in hoeveel en in
welke gevallen een
vergunningverlenende
overheid zich niet binnen de
termijn uitspreekt waardoor
de vergunning stilzwijgend
geweigerd wordt.
 De beslistermijnen in de
vereenvoudigde procedure
zijn aanzienlijk korter dan in
de gewone procedure. De
Minaraad meent dat
voor gevolg).
 Zie rubriek 17: evaluatie
decreet
eerste als laatste
administratieve aanleg
genomen beslissingen over
vergunningsaanvragen. De
rapportage door de
gemeenten en de
provincies gebeurt op de
wijze en volgens het model
dat de Vlaamse Regering
bepaalt.
 Gelet op het feit dat voor
vergunningsaanvragen die
in de tweede helft van een
kalenderjaar worden
ingediend pas in het jaar
daarop volgend een
definitieve beslissing in
laatste administratieve
aanleg kan worden
genomen, gebeurt de
rapportage steeds voor de
vergunningsaanvragen die
zijn ingediend in het
kalenderjaar dat zich
situeert twee jaar
voorafgaand aan het
kalenderjaar waarin wordt
gerapporteerd.
 Het is evident dat de
rapportage maar ten volle
kan uitvoering krijgen als de
Vlaamse overheid beschikt
over een goedwerkende
omgevingsvergunningsdata
bank. De datum van
inwerkingtreding van dit
artikel zal bijgevolg worden
gekoppeld aan de datum
waarop de
omgevingsvergunningsdata
Pagina 26 van 78
dertigste dag na de datum
waarop de aanvraag is
ingediend.
§2. Als geen beslissing is
genomen binnen de
vastgestelde termijn wordt de
omgevingsvergunning geacht
te zijn geweigerd.
termijnen zo kort mogelijk
gehouden moeten worden
maar wel voldoende moeten
zijn om een kwalitatieve
besluitvorming mogelijk te
maken. Zonder meer
duidelijkheid over welke
projecten vergund kunnen
worden op basis van de
vereenvoudigde procedure,
is het voor de Raad moeilijk
om te beoordelen of deze
kortere termijnen zullen
volstaan om de bevoegde
overheid toe te laten om
een tijdige en onderbouwde
beslissing te nemen. De
Raad mist bovendien een
afdoende kwantitatieve
onderbouwing van de keuze
voor deze termijnen
(waarom kiest de Regering
voor 60 dagen?). De hoger
gevraagde
rapporteringsplicht laat toe
om na verloop van tijd te
evalueren of de korte
termijnen volstaan.
bank operationeel is.
 In vergelijking met de
huidige situatie, betekent de
keuze voor een gesloten
textuur een sterke beperking
van de discretionaire
beoordelingsbevoegdheid
van de
vergunningverlenende
overheid. Hierbij moet
 Met betrekking tot het
hanteren van
milieukwaliteitsnormen bij
de vergunningverlening zie
hierna.
 Mits voldoende
bestuurlijke capaciteit is
beslissen binnen de korte
beslissingstermijnen onzes
inziens wel een haalbare
kaart.
7. Permanente
vergunning
Art. 59. De
omgevingsvergunning geldt
voor onbepaalde duur.
In afwijking van het eerste lid
kan de bevoegde overheid
een omgevingsvergunning
geheel of gedeeltelijk voor
een bepaalde duur verlenen
in de volgende gevallen:
 Enkel in uitzonderlijke,
limitatieve gevallen kan een
omgevingsvergunning van
bepaalde duur worden
verleend (bv. zonevreemde
bedrijven met oog op
herlokalisatie, vergunningen
waarvan het voorwerp op
zich eindig is zoals
 De Raad meent dat de
omgevingsvergunning van
onbepaalde duur kansen
biedt voor een verlaging van
administratieve lasten en
kosten, voor een meer
coherente
vergunningsverlening en voor
meer rechtszekerheid. Door
 De keuze voor een
gesloten textuur is duidelijk
gemotiveerd in de memorie
Pagina 27 van 78
1°
op verzoek van de
vergunningsaanvrager;
2°
voor projecten die
uitsluitend tijdelijke
inrichtingen of activiteiten
omvatten, vermeld in artikel
7.2.1, §2, tweede lid, van het
DABM;
3°
als de exploitatie
betrekking heeft op een
grondwaterwinning of een
ontginning;
4°
als een
omgevingsvergunning op
proef noodzakelijk is;
5°
met het oog op de
herlokalisatie van de
exploitatie van de ingedeelde
inrichting of activiteit die niet
verenigbaar is met de
ruimtelijke bestemming;
6°
als met toepassing
van artikel 4.4.4. van de VCRO
een omgevingsvergunning
voor bepaalde duur mogelijk
wordt geacht voor een
project dat in strijd is met een
stedenbouwkundig
voorschrift;
7°
om rekening te
kunnen houden met:
a)
de localiseerbare
gebiedsspecifieke
ontwikkelingsperspectieven
opgenomen in een
voorafgaand aan de indiening
van de aanvraag om
omgevingsvergunning
definitief vastgesteld
ruimtelijk structuurplan;
ontginningen,
grondwaterwinningen, …). De
raad erkent – zoals gesteld in
de memorie van toelichting dat dit eventueel voordelen
kan bieden (o.a.
kostenbesparing en meer
rechtszekerheid voor de
aanvrager). Zoals ook terecht
gesteld in de memorie van
toelichting (pag. 11) mag dit
geen afbreuk doen aan de
bescherming van de mens
en het leefmilieu en moet de
inspraak van de bevolking
worden bewaakt.
 Een vergunning voor een
bepaalde duur kan worden
verleend om rekening te
kunnen houden
met gebiedsspecifieke
ontwikkelingsperspectieven
in een definitief vastgesteld
ruimtelijk structuurplan of
met de stedenbouwkundige
voorschriften van een
voorlopig vastgesteld
ontwerp RUP. De VCRO
bepaalt dat ruimtelijke
structuurplannen geen
beoordelingsgrond
mogen vormen voor het
vergunningenbeleid (artikel
2.1.2., § 7 VCRO). Deze
bepaling wordt in de
voorgestelde hervorming niet
gewijzigd, maar het wordt
wel mogelijk om de duur van
de gevraagde vergunning in
de integratie van de
stedenbouwkundige en
milieuvergunning in één
vergunning van onbepaalde
duur moet er slechts één
aanvraagdossier worden
ingediend, is er één openbaar
onderzoek nodig en komt er
één beoordeling.
 Om de land- en
tuinbouwers rechtszekerheid
en transparantie te bieden en
uniformiteit te garanderen
tussen de verschillende
vergunningverlenende
overheden, is het decretaal
verankeren van de
uitzonderingsmogelijkheden
op de onbeperkte duur van
de vergunning een
noodzakelijke stap om te
vermijden dat het principe
van de vergunning van
onbepaalde duur wordt
uitgehold.
Voor de SALV moet vermeden
worden dat vergunningen ten
onrechte worden beperkt in
tijd wanneer het beoogde
resultaat bekomen kan
worden door een bijstelling
van de
vergunningsvoorwaarden.
Daarbij wordt opgemerkt dat
de vergunningsverlener
hiervoor over een uitgebreide
gamma van maatregelen
beschikt: het
evaluatiesysteem, de
immers in rekening gebracht
worden dat de
vergunningverlenende
overheid, eens ze een
vergunning heeft verleend,
niet meer op eigen initiatief
kan raken aan het voorwerp
of de duur van de
omgevingsvergunning. De
vergunningverlenende
overheid zal doorgaans dus
de keuze moeten maken
tussen het verlenen van een
vergunning voor onbepaalde
duur, waarvan ze daarna het
voorwerp en de duur niet
meer op eigen initiatief kan
wijzigen, of het weigeren
van de
vergunningsaanvraag. De
Minaraad (dit standpunt
wordt onderschreven door
BBL, Natuurpunt en VVSG)
vraagt daarom om de
gesloten lijst van in de tijd
beperkte projecten te
verbreden in functie van de
milieukwaliteitsnormen.
van toelichting.
 Het in aanmerking nemen
van een (in voorbereiding
zijnde) structuurplan om de
termijn van de vergunning
te beperken vormde voor
de Raad van State geen
probleem in de zaak vzw
Sint-Joris, arrest nr.150.852.
 Standpunt Boerenbond,
Unizo en Voka: Deze
organisaties steunen de
decretaal verankerde
limitatieve lijst van gevallen
waarin vergunningen van
bepaalde duur kunnen
worden verleend. Deze
organisaties gaan dan ook
niet akkoord dat de gesloten
lijst van
Pagina 28 van 78
b)
de
stedenbouwkundige
voorschriften van een
[voorlopig vastgesteld
ontwerp van ruimtelijk
uitvoeringsplan of van een]
ruimtelijk uitvoeringsplan.
8°
voor constructies die
door de aard ervan een
tijdelijk karakter hebben;
9°
voor veranderingen
van de exploitatie van een
ingedeelde inrichting of
activiteit waarvoor de initiële
omgevingsvergunning voor
een bepaalde duur is
verleend;
De vergunning van bepaalde
duur die verleend wordt op
basis van 7°, a, wordt geacht
van onbepaalde duur te zijn
verleend, indien bij het
verstrijken van de
vergunningstermijn de
gebiedsspecifieke
ontwikkelingsperspectieven
niet zijn verankerd in een
definitief vastgesteld
ruimtelijk uitvoeringsplan.
De Vlaamse Regering kan
voor de toepassing van het
tweede lid de verdere regels
vaststellen, waaronder de
minimale en maximale
geldigheidsduur van de
omgevingsvergunning.
de tijd te beperken onder
verwijzing naar een ruimtelijk
structuurplan (artikel 59,7°,a).
Dit zal ongetwijfeld
aanleiding geven tot
juridische discussies. Indien
men al een uitzondering zou
willen voorzien, moet tevens
worden onderzocht in welke
mate het ruimtelijk
structuurplan niet eerst aan
de plan-MER moet worden
onderworpen ingevolge de
Europese regelgeving ter
zake.
rechtstreekse doorwerking
van de algemene en sectorale
milieuvoorwaarden, de
bestuurlijke maatregelen,
artikel 75 van het
voorontwerp van decreet, de
mogelijkheden tot schorsing,
opheffing en zelfs stopzetting
van de vergunning…
Minderheidsstandpunt
Natuurpunt:
In vergelijking met de huidige
situatie, betekent de keuze
voor een gesloten textuur,
een sterke beperking van de
discretionaire
beoordelingsbevoegdheid
van de vergunningverlenende
overheid. Hierbij moet
immers in rekening gebracht
worden dat de
vergunningverlenende
overheid, eens ze een
vergunning heeft verleend,
niet meer op eigen initiatief
kan raken aan het voorwerp
of de duur van de
omgevingsvergunning. De
vergunningverlenende
overheid zal doorgaans dus
de keuze moeten maken
tussen het verlenen van een
vergunning voor onbepaalde
duur, waarvan ze daarna het
voorwerp en de duur niet
meer op eigen initiatief kan
wijzigen, of het weigeren van
de vergunningsaanvraag.
Natuurpunt vraagt daarom
om de gesloten lijst van in de
uitzonderingsmogelijkheden
op de onbeperkte duur van
de vergunning zou worden
uitgebreid, of dat de
vergunningverlener andere
mogelijkheden krijgt om de
vergunning te beperken in
tijd. Om ondernemingen
rechtszekerheid en
transparantie te bieden en
uniformiteit te garanderen
tussen de verschillende
vergunningverlenende
overheden, is het decretaal
verankeren van de
uitzonderingsmogelijkheden
op de onbeperkte duur van
de vergunning een
noodzakelijke stap om te
vermijden dat het principe
van de permanente
vergunning wordt uitgehold.
Vermeden moet worden dat
vergunningen ten onrechte
worden beperkt in tijd
wanneer het beoogde
resultaat bekomen kan
worden door een bijstelling
van de
vergunningsvoorwaarden.
Daarbij wordt opgemerkt
dat de vergunningsverlener
hiervoor over een uitgebreid
gamma van maatregelen
beschikt: het
evaluatiesysteem, de
rechtstreekse doorwerking
van de algemene en
sectorale
milieuvoorwaarden, de
Pagina 29 van 78
tijd beperkte projecten te
verbreden in functie van de
milieukwaliteitsnormen.
bestuurlijke maatregelen,
artikel 75 van het
ontwerpdecreet, de
mogelijkheden tot schorsing,
opheffing en zelfs
stopzetting van de
vergunning, …
 Standpunt ABVV, ACLVB
en ACV: deze organisaties
verwijzen wat betreft
hoofdstuk 3.4 naar hun
standpunt bij hoofdstuk
4.1.2 van dit advies
“expliciteer de mogelijkheid
om een vergunning te
weigeren i.f.v. de
milieukwaliteitsnormen”.
8. Evaluaties (titel VII)
Art. 179. In hetzelfde decreet,
het laatst gewijzigd bij het
decreet van 8 februari 2013,
wordt in titel VII, hoofdstuk 4,
afdeling 5, ingevoegd bij
artikel 178, een artikel 7.4.10
ingevoegd, dat luidt als volgt:
“Art. 7.4.10. §1. De
exploitatie van een
ingedeelde inrichting of
activiteit zal worden
onderworpen aan een
specifieke evaluatie wat
betreft de noodzaak tot het
bijstellen van de
milieuvoorwaarden als gevolg
van ontwikkelingen op het
gebied van de beste
beschikbare technieken en de
 Het voorgestelde
evaluatiesysteem heeft de
potentie om de belangen in
evenwicht te houden. De
SALV is er zich van bewust dat
het permanent karakter van
de omgevingsvergunning
geen afbreuk mag doen aan
de bescherming van mens en
leefmilieu. Het in het
voorontwerp van decreet
uitgewerkte evaluatiesysteem
moet in dit perspectief
worden gezien en moet
volgens de Raad de balans
tussen de belangen van de
initiatiefnemer (namelijk een
verhogen van de rechts- en
bestaanszekerheid en een
 De bewijslast en de
werklast inzake het naleven
van de milieuvoorwaarden
door de exploitant mogen
volgens de Minaraad niet
volledig bij de overheid
worden gelegd. Een systeem
van een permanente
vergunning neemt volgens
de Raad immers niet weg
dat het in de eerste plaats
de verantwoordelijkheid van
het bedrijf zelf, of in tweede
orde de sector, is om de
milieueffecten van de
exploitatie te beperken en
Informatie te verzamelen
over zijn milieu-impact,
zonder dat de overheid
 Een centraal instrument
voor de goede organisatie
van de periodieke evaluaties
is het voortschrijdend
meerjarenprogramma voor
telkens vijf kalenderjaren (art.
179). Momenteel is het nog
onduidelijk hoe dat er
concreet zal uitzien (dit wordt
gedelegeerd aan de Vlaamse
Regering, zie art. 182).
Volgens de SERV moet het
meerjarenprogramma ervoor
zorgen dat de noodzaak tot
evalueren en eventueel
bijstellen van de
vergunningsvoorwaarden als
gevolg van ontwikkelingen op
het gebied van de beste
 In het uitvoeringsbesluit
zal worden bepaald welke
concrete stukken een
dossier evaluatie/bijstelling
omgevingsvergunning moet
omvatten. Dubbele
gegevensopvraging moet
worden vermeden.
De adviesinstanties worden
gemachtigd om bij de
exploitant de gegevens en
inlichtingen op te vragen
die noodzakelijk zijn voor de
beoordeling van de vraag of
het initiatief tot ambtshalve
bijstelling.
 De concrete uitwerking
van het evaluaties en van
Pagina 30 van 78
bekendmaking van nieuwe of
bijgewerkte BBT-conclusies of
van programma’s en plannen
die de Vlaamse Regering
heeft vastgesteld ter
bescherming van de mens en
het leefmilieu.
De exploitatie van GPBVinstallaties zal bijkomend
worden onderworpen aan
een periodieke integrale
evaluatie, voor wat betreft de
noodzaak tot het bijstellen
van de milieuvoorwaarden
ter bescherming van de mens
en het leefmilieu tegen de
gevolgen van de exploitatie.”.
§2. Met het oog op de
uitvoering van de in paragraaf
1 bedoelde evaluaties van
inrichtingen en activiteiten
die behoren tot projecten
waarvoor de deputatie of het
Vlaamse Gewest bevoegd zijn
om in eerste administratieve
aanleg over de
vergunningsaanvraag een
beslissing te nemen, stelt de
afdeling bevoegd voor
milieuvergunningen een
voortschrijdend
meerjarenprogramma vast
voor de vijf volgende
kalenderjaren. Het
voortschrijdend
meerjarenprogramma wordt
jaarlijks geactualiseerd en
afgestemd op de
vermindering van de
administratieve lasten en
kosten) enerzijds en de
bescherming van mens en
leefmilieu anderzijds, met
elkaar in evenwicht brengen.
De Raad vindt het belangrijk
dat de decretaal verankerde
uitgangspunten in de praktijk
worden gerealiseerd en dat
het geheel van de evaluaties
op een flexibele en
transparante wijze wordt
geprogrammeerd.
Het ‘voortschrijdend
meerjarenprogramma is het
centrale instrument voor de
organisatie van de evaluaties
waarbij een slimme
programmatie van groot
belang is. De evaluaties
moeten immers niet per
deelaspect los van elkaar
gebeuren, maar eerder
planmatig zodat o.m.
afstemming tussen de
verschillende administraties
wordt gegarandeerd. Daarbij
is het belangrijk dat de
criteria en parameters die
door de bevoegde instanties
(bijvoorbeeld de gemeenten)
worden gebruikt transparant
en uniform zijn. De
transparantie en de
uniformiteit kan volgens de
SALV worden verhoogd door
de Vlaamse Overheid en/of
de provincies een rol te laten
spelen bij het opstellen van
daarbij informatie bij het
bedrijf mag opvragen
waarover ze reeds beschikt.
Het uitvoeringsbesluit moet
duidelijk bepalen welke
informatie het bedrijf
precies moet overmaken aan
de evaluerende instantie.
 Mits goed georganiseerd
laten de specifieke
evaluaties toe om sneller in
te spelen op specifieke
problematieken. Specifieke
evaluaties bieden ook de
mogelijkheid om nieuwe
BBT’s snel te laten
doorwerken via een
wijziging van de in de
vergunning opgelegde
milieuvoorwaarden. De
vormgeving van het
evaluatiesysteem is volgens
de Minaraad dan ook
bepalend voor de mate
waarin de invoering van een
permanente
omgevingsvergunning het
realiseren van de
milieudoelstellingen en de
innovatie van de industrie
zal bevorderen dan wel
afremmen. Het decreet en
de memorie verduidelijken
niet welke programma’s en
actieplannen van de
Vlaamse Regering concreet
aanleiding kunnen geven tot
een specifieke evaluatie.
beschikbare technieken en de
bekendmaking van nieuwe of
bijgewerkte BBT-conclusies of
van programma’s en plannen
die de Vlaamse Regering
heeft vastgesteld ter
bescherming van de mens en
het leefmilieu, goed wordt
gecoördineerd en gepland.
Dat is nodig om te stimuleren
of te verzekeren dat:
- de BBT-conclusies en
plannen en programma’s
voldoende snel en efficiënt
doorwerken in de
vergunningen, rekening
houdend met de timing die
Europees of Vlaams werd
vastgelegd;
- de milieueffecten van
economische activiteiten
(verder) afnemen;
- waar dat verzoenbaar is
met het
milieukwaliteitsbeleid, de
evaluaties zoveel mogelijk
vanuit een integrale
benadering gebeuren in lijn
met de doelstellingen van de
omgevingsvergunning, zodat
aparte specifieke evaluaties
vanuit één bepaalde
invalshoek worden vermeden
en vragen van
adviesinstanties tot wijziging
van de bijzondere
milieuvoorwaarden door de
evaluerende instanties zo
veel als mogelijk worden
gecoördineerd en
de meerjarenprogramma’s
zal gebeuren op niveau van
de uitvoeringsbepalingen.
Er kan niet worden
vooruitgelopen op de
uitwerking van deze
bepalingen. Over het
uitvoeringsbesluit zullen de
strategische adviesraden te
gepasten tijde om advies
worden gevraagd zodat zij
op basis van het volledige
dossier een advies kunnen
geven.
Art. 5.4.11, §2, van het
DABM bepaalt dat de
afdeling
Milieuvergunningen de
meerjarenprogramma’s
vaststelt. Dit sluit aan bij
haar coördinerende taken
op vlak van BBT en opmaak
van de Vlaremmilieuvoorwaarden. Zoals
bepaald in het decreet zal
de AMV hiervoor beroep
doen op de expertise van
OVAM, VMM, .. en de
vergunningverlenende
overheden.
 Het betreft een
voortschrijdend
meerjarenprogramma dat
samen met de
uitvoeringsgraad ervan
jaarlijks aan de politieke
organen wordt voorgelegd.
In het kader van de
Pagina 31 van 78
programmatorische aanpak
van de milieuhandhaving.
Voor het vaststellen van het
voortschrijdend
meerjarenprogramma kan de
afdeling bevoegd voor
milieuvergunningen gegevens
opvragen bij de
vergunningverlenende
overheden en de
adviesinstanties, vermeld in
artikel 18, eerste lid, en
artikel 34, eerste lid.
Het voortschrijdend
meerjarenprogramma wordt
openbaar gemaakt.
Het voortschrijdend
meerjarenprogramma en de
uitvoeringsgraad ervan
worden jaarlijks meegedeeld
aan de Vlaamse Regering.
§3. Met het oog op de
uitvoering van de in paragraaf
1, eerste lid, bedoelde
specifieke evaluaties van
inrichtingen en activiteiten
die behoren tot projecten
waarvoor het college van
burgemeester en schepenen
bevoegd is om in eerste
administratieve aanleg over
de vergunningsaanvraag een
beslissing te nemen, stelt het
college van burgemeester en
schepenen voor zijn
ambtsgebied een
dergelijke
meerjarenprogramma’s,
bijvoorbeeld door een
werkwijze en format uit te
werken. Een dergelijke
werkwijze zou ook de steden
en gemeenten kunnen
ontlasten.
De Raad wijst er ook op dat
de opbouw van het
voortschrijdend
meerjarenprogramma moet
vermijden dat land- en
tuinbouwers worden
geconfronteerd met een
permanente evaluatiedruk.
Zo is onder meer afstemming
tussen evaluaties en
inspecties, met respect voor
de finaliteit van elk,
noodzakelijk.
Het voorontwerp van decreet
bepaalt dat relevante
informatie in verband met
een evaluatie kan worden
opgevraagd. De SALV merkt
hierbij op dat daarbij
vermeden moet worden dat
informatie wordt opgevraagd
die de betrokken overheden
reeds tot hun beschikking
hebben.
Tot slot mag het
evaluatiesysteem geen
aanleiding geven tot de
opmaak van lijvige dossiers
door de exploitant waardoor
de voordelen die gepaard
gaan met de introductie van
de omgevingsvergunning van
 De Minaraad vindt het
positief dat het
ontwerpdecreet de
evaluerende instanties
oplegt een voortschrijdend
meerjarenprogramma op te
maken en dit openbaar te
maken. De meerwaarde van
het periodiek
evaluatiesysteem wordt
immers pas ten volle
gerealiseerd indien
bedrijven niet alleen
frequenter maar vooral
gerichter en op een
gecoördineerde manier
worden geëvalueerd waarbij
de evaluatiecyclus
bovendien afgestemd is op
de investeringscyclus van
een sector. In het bijzonder
voor de specifieke
evaluaties, is een
meerjarenprogramma
volgens de Raad essentieel
om tot een goed
georganiseerde
evaluatiecyclus te komen.
Daar waar de frequentie van
de periodieke integrale
evaluatie wordt bepaald
door de IED-richtlijn, is het
immers niet duidelijk welke
frequentie de Vlaamse
Regering beoogt voor de
specifieke evaluaties.
 Het ontwerpdecreet legt
de verantwoordelijkheid
voor het opstellen van het
geïntegreerd behandeld;
- de evaluaties planmatig
gebeuren en niet ad hoc
vergunning per vergunning. In
een aantal gevallen kan er
bovendien een rol weggelegd
zijn voor de bedrijfssector om
op sectorniveau oplossingen
te zoeken voor eventuele
problemen en om in te spelen
op de geplande evaluaties, en
om de evaluaties te kaderen
in de ruimere
sectorbenadering voor een
transformatie naar meer
duurzaamheid;
- de efficiëntie van de
evaluaties wordt verzekerd
door onderbouwd
prioriteiten te leggen en bij
de keuze van de periodiciteit
en de aard en omvang van de
periodieke evaluaties een
risicobenadering te hanteren;
- het meerjarenprogramma
voor de evaluaties en de
programmatorische aanpak
van de milieuhandhaving
goed op elkaar worden
afgestemd;
- de periodieke evaluaties
niet leiden tot een
onwerkbare situatie voor de
exploitanten als gevolg van
een hoge opeenvolging van
evaluaties, maar dat
integendeel wordt gezocht
naar een geschikte
periodiciteit van de
evaluatiemomenten die
mededeling kunnen door de
politieke overheid
bijsturingen worden
gevraagd aan de bevoegde
Vlaamse minister voor
leefmilieu.
 Formats voor het
uitvoeren van de evaluaties
en het opstellen van een
meerjarenprogramma
zullen ter beschikking
worden gesteld.
 De gemeenten kunnen
voor het uitvoeren van hun
evaluatietaken beroep doen
op intergemeentelijke
verenigingen of in
intergemeentelijk
samenwerkingsverband
werken.
 Zie ook hierboven
aanpassing van het decreet
inzake openbaarheid van de
uitvoeringsgraad van
meerjarenprogramma’s en
van de conclusies van de
evaluaties.
Pagina 32 van 78
voortschrijdend
meerjarenprogramma vast
voor de vijf volgende
kalenderjaren. Het
voortschrijdend
meerjarenprogramma wordt
jaarlijks geactualiseerd en
afgestemd op de
programmatorische aanpak
van de milieuhandhaving.
Het voortschrijdend
meerjarenprogramma en de
uitvoeringsgraad ervan
worden openbaar gemaakt
op de wijze die de Vlaamse
Regering bepaalt.
Art. 180. In hetzelfde decreet,
het laatst gewijzigd bij het
decreet van 8 februari 2013,
wordt in dezelfde afdeling 5
van titel VII, hoofdstuk 4, een
artikel 7.4.11 ingevoegd, dat
luidt als volgt:
“Art. 7.4.11. §1. De bevoegde
dienst van de gemeente
wordt belast met de
coördinatie en de uitvoering
van de evaluaties van
ingedeelde inrichtingen of
activiteiten die behoren tot
projecten waarvoor het
college van burgemeester en
schepenen bevoegd is om in
eerste administratieve aanleg
over de vergunningsaanvraag
een beslissing te nemen.
onbepaalde duur
mogelijkerwijs deels of geheel
teniet worden gedaan.
meerjarenprogramma bij de
Afdeling Milieuvergunningen
indien de deputatie of het
Vlaams Gewest de in eerste
aanleg bevoegde
vergunningverlenende
overheid is (nieuw artikel
7.4.10, §2, DABM39).
Aangezien de coördinatie en
uitvoering van de evaluaties
in dit geval toekomt aan de
omgevingsvergunningscom
missie (nieuw artikel 7.4.11,
§2, DABM40), is het
belangrijk dat het
meerjarenprogramma ook
gedragen wordt door de
hierin vertegenwoordigde
instanties. Het wordt
daarom volgens de
Minaraad best vormgegeven
als een gemeenschappelijk
document dat door deze
verschillende instanties
samen wordt opgesteld. Om
de uitvoering van dit
collectief engagement te
garanderen, wordt het
meerjarenprogramma, een
ambtelijk document, volgens
de Raad best ook politiek
getoetst.
 Ondersteun de gemeenten
bij het uitvoeren van
evaluaties.
 Voor de evaluatie van
inrichtingen waarvoor het
CBS de bevoegde
aansluit bij de bedrijfsrealiteit
en de investeringscyclus van
een goed gerund bedrijf uit
de sector (vgl. met BBT).
 Daarnaast vraagt de SERV
dat het voortschrijdend
meerjarenprogramma niet
enkel wordt opgesteld door
de afdeling bevoegd voor
milieuvergunningen zoals in
het voorontwerp is
opgenomen . Het moet een
collectieve inspanning en een
collectief engagement zijn
van alle betrokken diensten
om het programma op te
stellen en uit te voeren (met
de afdeling bevoegd voor
milieuvergunningen evt. als
coördinerende afdeling), wat
tevens moet toelaten om een
ruimer palet aan relevante
afdelingen en agentschappen
te betrekken (bv. inspectie,
milieubeleidsplanning,
MIRA…). Bovendien lijkt een
politieke validering wenselijk.
 Garandeer de openbaarheid
en monitoring van de
meerjarenprogramma’s
 Het voorontwerp bepaalt
dat de
meerjarenprogramma’s die
op gemeentelijk niveau
worden opgemaakt en de
uitvoeringsgraad ervan
openbaar gemaakt moeten
Pagina 33 van 78
De Vlaamse Regering wijst de
inrichtingen en activiteiten
aan waar voor het uitvoeren
van de evaluaties de
Provinciale
Omgevingsvergunningscommi
ssie, vermeld in artikel 10, §1,
eerste lid, aan het college van
burgemeester en schepenen
een advies verleent. De
bevoegde dienst van de
gemeente kan zich voor het
uitvoeren van de evaluaties
laten bijstaan door een
intergemeentelijke vereniging
of intergemeentelijk
samenwerkingsverband.
§2. De Provinciale
Omgevingsvergunningscommi
ssie en de Gewestelijke
Omgevingsvergunningscommi
ssie worden belast met de
coördinatie en de uitvoering
van de evaluaties van
ingedeelde inrichtingen of
activiteiten die behoren tot
projecten waarvoor
respectievelijk de deputatie
en het Vlaamse Gewest
bevoegd zijn om in eerste
administratieve aanleg over
de vergunningsaanvraag een
beslissing te nemen.
De adviesinstanties die
overeenkomstig artikel 18,
eerste lid, of artikel 34, eerste
lid, van het decreet van […]
betreffende de
vergunningverlenende
overheid is, bepaalt nieuw
artikel 7.4.10, §3, DABM dat
het meerjarenprogramma
en de uitvoeringsgraad
ervan openbaar gemaakt
moeten worden op de wijze
die de Vlaamse Regering
bepaalt. De uitvoeringsgraad
van het
meerjarenprogramma voor
inrichtingen waarvoor de
provincie of het Vlaams
Gewest bevoegd zijn, moet
volgens het ontwerpdecreet
(nieuw artikel 7.4.10, §2,
DABM) enkel worden
meegedeeld aan de
Vlaamse Regering. De Raad
vraagt dat ook de
uitvoeringsgraad van de
meerjarenprogramma’s voor
deze projecten openbaar
gemaakt wordt.
 Indien het College van
Burgemeester en Schepenen
de in eerste aanleg
bevoegde
vergunningverlenende
overheid is, wordt het
meerjarenprogramma
opgesteld door het College
van Burgemeester en
Schepenen (nieuw artikel
7.4.10, §3, DABM). Uit de
Milieuhandhavingsprogram
ma’s van de VHRM blijkt
echter dat relatief veel
vooral kleinere gemeenten
worden (art. 179). De SERV
vraagt dat dit ook zou gelden
voor de
meerjarenprogramma’s op
gewestelijk/provinciaal
niveau. Dat is nu niet
voorzien. Dat
meerjarenprogramma en de
uitvoeringsgraad ervan
moeten volgens het
voorontwerp enkel aan de
Vlaamse Regering worden
meegedeeld.
 Verder vindt de SERV het
belangrijk dat de wijze
waarop de gemeenten
uitvoering geven aan hun
verplichting om een
meerjarenprogramma op te
stellen en de uitvoering van
dat programma zelf, worden
gemonitord door de Vlaamse
overheid. Dat moet toelaten
om de vinger aan de pols te
houden en de oorzaken van
eventuele problemen snel
weg te werken. Gelet op het
centrale belang van de
meerjarenprogramma’s voor
de evaluaties, lijkt het
wenselijk om hierover een
bepaling in het decreet op te
nemen, die de Vlaamse
regering opdraagt om de
praktijk van het
programmatorisch evalueren
bij de gemeentes te
monitoren en hierover te
rapporteren aan het Vlaams
Pagina 34 van 78
omgevingsvergunning zijn
aangewezen om voor de
ingedeelde inrichting of
activiteit een advies te
verlenen, verlenen advies in
het kader van een evaluatie
van de Provinciale
Omgevingsvergunningscommi
ssie of van de Gewestelijke
Omgevingsvergunningscommi
ssie.”.
Art. 181. In hetzelfde decreet,
het laatst gewijzigd bij het
decreet van 8 februari 2013,
wordt in dezelfde afdeling 5
van titel VII, hoofdstuk 4, een
artikel 7.4.12 ingevoegd, dat
luidt als volgt:
“Art. 7.4.12. De bevoegde
dienst van de gemeente, de
Provinciale
Omgevingsvergunningscommi
ssie en de Gewestelijke
Omgevingvergunningscommis
sie kunnen voor de uitvoering
van de evaluaties informatie
vragen bij de exploitant of bij
de bevoegde toezichthouder,
vermeld in titel XVI van het
decreet van 5 april 1995
houdende algemene
bepalingen inzake
milieubeleid.”.
Art. 182. In hetzelfde decreet,
het laatst gewijzigd bij het
decreet van 8 februari 2013,
wordt in dezelfde afdeling 5
er voorlopig niet in slagen
Parlement.
om op een planmatige
manier aan
 De SERV vraagt om in het
milieuhandhaving te doen.
decreet een gelijkaardige
De Vlaamse Regering
bepaling in te schrijven voor
besliste overigens om, in het het gewestelijke
kader van het witboek
meerjarenprogramma, die de
interne staatshervorming, de Vlaamse regering opdraagt
planmatige
om de praktijk van het
milieuhandhaving zelf
programmatorisch evalueren
opnieuw in handen te
regelmatig zelf te evalueren
nemen en de gemeenten in
en hierover te rapporteren
hoofdzaak verantwoordelijk
aan het Vlaams Parlement .
te maken voor de reactieve
De bedoeling daarvan moet
handhaving. De vraag kan
zijn om te verzekeren dat de
gesteld worden of de
werkwijze, de kwaliteit van
gemeenten wel in staat
het resultaat (het
zullen zijn om de evaluaties
programma) en de uitvoering
op een planmatige manier te geregeld zelf aan een
organiseren. Ook hier zullen
evaluatie worden
de gemeenten nood hebben
onderworpen, zodat kan
aan ondersteuning. De Raad
worden bijgeleerd uit de
ziet hier een belangrijke rol
ervaringen en de werkwijze
voor het Vlaamse en
indien nodig kan worden
provinciale niveau, zowel op
bijgestuurd. Bij deze
het niveau van concrete
evaluatie worden best ook
dossiers maar ook, en
andere actoren dan de direct
vooral, wat de organisatie
betrokken overheidsdiensten
van de evaluaties betreft
betrokken (bv. BBTdoor te zorgen voor
kenniscentrum van VITO,
doorstroming van kennis en
doelgroepen,
ervaring via lerende
middenveldorganisaties… ).
netwerken (bijv. een Vlaams
kenniscentrum of helpdesk
 Niet enkel de taakverdeling
voor technische en
binnen de overheid, maar ook
juridische ondersteuning,
de precieze taakverdeling
een sjabloon dat de
tussen overheid en exploitant
gemeenten op maat verder
in het kader van de evaluaties
kunnen invullen).
is voor de SERV nog onduidelijk. In het voorontwerp
Pagina 35 van 78
van titel VII, hoofdstuk 4, een
artikel 7.4.13 ingevoegd, dat
luidt als volgt:
“Art. 7.4.13. De Vlaamse
Regering bepaalt de nadere
regels voor de uitvoering van
de evaluaties.”.
 Het opstellen van een
meerjarenprogramma
veronderstelt verder een
accurate inschatting van het
werkvolume. Een
geactualiseerde en
geïntegreerde
vergunningendatabank is
hiervoor noodzakelijk.
is enkel voorzien dat de met
de evaluaties belaste
diensten informatie kunnen
opvragen bij de exploitant (en
bij de toezichthouders). In het
addendum bij de conceptnota
werd gesteld dat de
evaluaties telkens gebeuren
op basis van de reeds
gekende informatie bij het
bedrijf en bij de bevoegde
evaluerende overheden, en
geen verplichting inhouden
tot de opmaak van een
nieuwe MER of passende
beoordeling. In dat
addendum werd tevens
gesteld dat er duidelijk zal
worden vastgelegd wat het
bedrijf aan informatie op dat
ogenblik moet voorzien ..
 De SERV vraagt dat er geen
dubbele gegevensopvraging
door de overheid) in de
regelgeving (decreet en/of
besluit) wordt vastgelegd. In
elk geval meent de SERV dat
het in de eerste plaats de
verantwoordelijkheid van het
bedrijf zelf is en blijft om de
milieu-effecten van de
exploitatie te beperken. Het
evaluatiesysteem mag er niet
toe leiden dat de overheid
zelf alle probleemgevallen
moet identificeren en
vervolgens zelf moet bepalen
wat die probleemgevallen
moeten doen. Het bedrijf is
Pagina 36 van 78
zelf in de eerste plaats
verantwoordelijk voor het
verzamelen van informatie
over zijn milieu-impact en is
ook het best geplaatst om
oplossingen te zoeken voor
eventuele problemen. Dat
neemt niet weg dat sommige
aspecten best op
sectorniveau worden
opgepakt, of dat in bepaalde
gevallen specifieke
informatie ook of vooral bij
de overheid te vinden is. De
sector en de
overheidsdiensten moeten
hier hun rol kunnen blijven
spelen. De evaluaties door de
overheid moeten dat
ondersteunen.
 De SERV verwelkomt dat
het voorontwerp voorziet dat
het meerjarenprogramma
moet worden afgestemd op
de programmatorische
aanpak van de milieuhandhaving (art. 179) en dat
de diensten die belast zijn
met de evaluaties voor de
uitvoering van de evaluaties
informatie kunnen opvragen
bij de bevoegde
toezichthouder en (art. 181).
Het omgekeerde moet echter
ook het geval zijn: de
programmatorische aanpak
van de milieuhandhaving
moet afgestemd worden op
het meerjarenprogramma
Pagina 37 van 78
voor de evaluaties (cf. supra)
en er moet ook informatie
doorstromen vanuit de
evaluaties naar de
toezichthouders.
 Het lijkt bovendien
wenselijk om de rol van
toezichthouders in het
evaluatiesysteem te
verduidelijken en om hieraan
ook in de verdere uitvoering
de nodige aandacht te geven
(zie ook verder). Een
uitgangspunt blijft wel het
respect voor ieders finaliteit:
bij inspectie gaat men na of
de voorwaarden correct
worden nageleefd terwijl
men bij een evaluatie de
voorwaarden zelf zal
evalueren en kijken of
bijstelling van de
milieuvoorwaarden
noodzakelijk is.
9. Bijstellen van de
omgevingsvergunning
Art. 73. Het bijstellen van de
omgevingsvergunning,
vermeld in afdeling 2 tot en
met 4, verloopt
overeenkomstig de
bepalingen voor de gewone
vergunningsprocedure.
Tenzij het verzoek uitgaat van
de vergunninghouder of de
exploitant, gaan de
termijnen, vermeld in artikel
25, in de dag na de datum
 Voor iedere vergunningsplichtige activiteit / rubriek
moet momenteel in principe
een milieuvergunning worden
aangevraagd. In de praktijk
worden de verschillende
rubrieken opgenomen in één
(milieu)vergunningsaanvraag.
Een vergunde rubriek vervalt
op zeker ogenblik van
rechtswege.
Nu de omgevingsvergunning
voor onbepaalde duur zal
 De mogelijkheid tot het
frequenter en gerichter
bijstellen van een vergunning
in functie van vastgestelde
milieuproblemen en
verstrengde milieunormen is
een grote potentiële
meerwaarde ten opzichte van
de huidige milieuvergunning,
waarbij een grondige
beoordeling van de
verenigbaarheid van de totale
milieubelasting van een
 Het is uiterst belangrijk dat
de bijstelling van de
vergunning op een goede
manier is uitgewerkt. Dat lijkt
nu niet voldoende het geval,
met name voor de
taakverdeling en procedurele
aspecten.
 Wat is of moet de rol zijn
van de vergunningverlenende
overheid in deze procedure?
De SERV is geen vragende
 Het is de bedoeling dat de
bijstelling van de
omgevingsvergunning zou
verlopen ‘overeenkomstig’
de gewone
vergunningsprocedure.
 De gewone
vergunningsprocedure is
van ‘overeenkomstige’
toepassing op de bijstelling
van de
omgevingsvergunning.
Gelet op de vraag van de
Pagina 38 van 78
waarop de vergunninghouder
of de exploitant per
beveiligde zending in kennis
wordt gesteld van het
opstarten van de procedure
voor het bijstellen van de
omgevingsvergunning.
Als geen beslissing is
genomen binnen de
vastgestelde of, in
voorkomend geval, verlengde
termijn vermeld in artikel 25,
wordt de bijstelling van de
omgevingsvergunning geacht
te zijn geweigerd.
Art. 74. §1. Tegen de
beslissing over een verzoek of
voorstel tot bijstelling van de
omgevingsvergunning van het
college van burgemeester en
schepenen of van de
deputatie kan beroep worden
ingesteld bij respectievelijk de
deputatie en de Vlaamse
Regering.
Het beroep schorst de
beslissing.
§2. De bepalingen van
hoofdstuk 3 zijn van
overeenkomstige toepassing
op het instellen, behandelen
en beslissen over het beroep.
Als geen beslissing is
genomen binnen de
vastgestelde of, in
gelden, is volgens de Raad
een eenvoudige
meldingsprocedure nodig die
de aanvrager toelaat om op
een laagdrempelige wijze en
tegen een geringe kost
bepaalde buiten gebruik
gestelde installaties of ‘niet
langer uitgevoerde
activiteiten’ te laten
schrappen uit de
gecoördineerde vergunning.
inrichting of activiteit met de
geldende
milieukwaliteitsnormen
slechts om de 20 jaar
gegarandeerd is.
 Verduidelijk de procedure
die leidt tot het bijstellen van
het voorwerp of de duur van
een vergunning . Het is voor
de Raad om te beginnen niet
duidelijk wanneer een
verzoek van het betrokken
publiek of een adviesinstantie
effectief leidt tot een
procedure. Artikel 76 stelt
hierover enkel dat de
Vlaamse Regering het
indienen van een verzoek aan
bijkomende
ontvankelijkheidsvereisten
kan onderwerpen. Het is
volgens de Raad niet
aangewezen om elk verzoek
automatisch te laten
uitmonden in een (gewone)
vergunningsprocedure. De
Raad stelt daarom voor om
de
omgevingsvergunningscommi
ssie te laten adviseren welke
verzoeken voldoende
gegrond zijn om een
vergunningsprocedure op te
starten en de
vergunningverlenende
overheid hierover te laten
beslissen.
Het is vervolgens evenmin
duidelijk hoe deze procedure
partij voor een bevoegdheid
van de vergunningverlenende
overheid om de procedure
ambtshalve op te starten. Dat
heeft immers het risico dat
het principe van de permanente vergunning wordt
uitgehold. Niettemin meent
de SERV dat de vergunningverlenende overheid een
grotere en actievere rol moet
krijgen. Er is immers “iemand” nodig die het
overzicht behoudt en die als
motor of draaischijf fungeert.
Een duidelijke taakstelling ter
zake voor de
vergunningverlenende
overheid is wenselijk om een
signaalfunctie te vervullen
richting de adviesinstanties.
Degelijke inspraakprocedures zijn nodig maar
kunnen niet in de plaats
treden van deze essentiële
taken. De SERV vraagt
daarom dat de
“bekendmaking” vermeld in
art. 76 verder en breder
wordt ingevuld, zodat de
vergunningverlenende
overheid de adviesinstanties
niet enkel moet informeren
maar ook kan vatten met bv.
een “verzoek tot onderzoek”.
Het is bovendien aangewezen
dat dit tevens op de agenda
van de bevoegde
omgevingsvergunningscommi
ssies komt, zodat overleg
SERV en de Minaraad om de
bijstellingsprocedure te
verduidelijken, worden met
betrekking tot de
ingedeelde inrichtingen een
aantal procedurele
bepalingen uit de gewone
vergunningsprocedure
hernomen en wordt
expliciet verwezen naar de
artikelen uit de gewone
procedure die ook in de
bijstellingsprocedure van
toepassing zijn. De artikelen
17, 18, 25, 26, 27, 29, 30 en
31 uit de gewone
vergunningsprocedure zijn
evenwel niet van
toepassing.
Op een beperkt aantal
punten vergt de afwikkeling
van een verzoek of een
ambtshalve initiatief tot
bijstelling van de
omgevingsvergunning
nochtans een aan de
gewone
vergunningsprocedure
afwijkende regeling
 De vragen van de SERV en
de Minaraad kunnnen ten
dele worden
onderschreven. Het kan
inderdaad niet de bedoeling
zijn dat een willekeurig
verzoek of initiatief tot
ambtshalve bijstelling dat
stoelt op onjuiste of
ongefundeerde motieven
aanleiding geeft tot het
Pagina 39 van 78
voorkomend geval, verlengde
termijn als vermeld in artikel
57, wordt het beroep geacht
te zijn afgewezen en wordt de
bestreden beslissing als
definitief aanzien.
§3. De Vlaamse Regering kan
nadere regels bepalen voor
de bijstelling van de
omgevingsvergunning,
vermeld in dit hoofdstuk.
Afdeling 2. Bijstelling van in
de omgevingsvergunning
opgelegde
milieuvoorwaarden
Art. 75. De bevoegde
overheid, vermeld in artikel 9,
kan de milieuvoorwaarden
die in de
omgevingsvergunning zijn
opgelegd, wijzigen of
aanvullen:
1° ambtshalve;
2° op verzoek van:
a) de bevoegde dienst van de
gemeente, de Provinciale
Omgevingsvergunningscommi
ssie of de Gewestelijke
Omgevingsvergunningscommi
ssie als gevolg van een
evaluatie die zij hebben
uitgevoerd als vermeld in
artikel 7.4.10 van het DABM;
b) de vergunninghouder of de
exploitant;
c) het betrokken publiek;
d) de toezichthouder die met
verder verloopt. De memorie
bij artikel 76 stelt hierover
enkel dat de procedure die
volgt op het indienen van een
vraag van het betrokken
publiek of een adviesinstantie
wordt gevoerd voor de in
eerste aanleg bevoegde
vergunningverlenende
overheid. In combinatie met
artikel 73 van het
ontwerpdecreet, dat stelt dat
het bijstellen van de
omgevingsvergunning
verloopt overeenkomstig de
gewone procedure, lijkt dit te
suggereren dat indien de
evaluatie op vraag leidt tot
het bijstellen van de
omgevingsvergunning,
dezelfde procedure van
toepassing is als het geval zou
zijn indien dit een initiële
vergunningsaanvraag betrof.
Betekent dit dat de gewone
vergunningsprocedure
gewoon aangevat wordt
volgend op de procedure van
artikel 76? Welke
documenten liggen hierbij
voor? Aangezien de
vergunningverlenende
overheid in dit geval
afhankelijk is van de
exploitant vraagt de Raad om
in het decreet of
uitvoeringsbesluit een
afdwingbare bepaling op te
nemen inzake welke
documenten de aanvrager
tussen adviesinstanties (en
vergunningverlenende
overheid) mogelijk is en
wordt vermeden dat
adviesinstanties naar elkaar
zitten te kijken en uiteindelijk
de procedure van art. 76 niet
wordt opgestart in gevallen
waar dit wel wenselijk lijkt.
Verder stelt zich de vraag wie
de bedoelde adviesinstantie
zal zijn in geval van sommige
klasse 2-inrichtingen, en wie
in die gevallen de
coördinerende rol zal
opnemen.
 Moet elk verzoek
automatisch ook leiden tot
het opstarten van de
procedure voor het bijstellen
van de vergunning? Volgens
de SERV moet dat niet het
geval zijn. Een zekere
drempel is wenselijk door een
beperkte screening naar de
relevantie van het verzoek te
laten uitvoeren door de
vergunningverlenende
overheid met (in bepaalde
gevallen) betrokkenheid van
de bevoegde
omgevingsvergunningscommi
ssie. Die
opportuniteitsbeoordeling
moet volgens de SERV
gepaard gaan met een
motiveringsplicht en een
beroepsmogelijkheid voor
zowel de verzoeker als de
opstarten van de
bijstellingsprocedure. In het
ontwerpdecreet wordt
bepaald dat er tijdens de
fase van het
ontvankelijkheids- en
volledigheidsonderzoek
bijkomend onderzoek zal
gebeuren naar de
kennelijke ongegrondheid
van de in het verzoek of
ambtshalve initiatief
aangevoerde motieven. De
bevoegdheid om onderzoek
te voeren naar de
kennelijke ongegrondheid
van de motieven wordt bij
de
omgevingsvergunningscom
missie gelegd en niet bij de
vergunningverlenende
overheid. Deze laatste kan
immers zelf een initiatief tot
bijstelling indienen en zou
zich bijgevolg in een rechter
en partijsituatie bevinden
bij de beoordeling van haar
eigen initiatief. Het
onderzoek naar de
kennelijke ongegrondheid
omvat uitsluitend de
motieven die in het verzoek
of ambtshalve initiatief aan
bod komen. In het geval
geen of een onjuiste
motivering of als de
motivering klaarblijkelijk
niet kan leiden tot een
bijstelling van de
omgevingsvergunning zal
Pagina 40 van 78
toepassing van titel XVI van
het DABM is aangewezen om
op de ingedeelde inrichting of
activiteit toezicht uit te
oefenen;
e) de leidend ambtenaar van
een adviesinstantie die met
toepassing van de
bepalingen, vermeld in artikel
18, eerste lid, en artikel 34,
eerste lid, is aangewezen om
voor de ingedeelde inrichting
of activiteit advies uit te
brengen.
Het verzoek wordt ingediend
bij de vergunningverlenende
overheid in de periode van
dertig dagen voorafgaand de
maand waarin de evaluatie,
vermeld in artikel 7.4.10 van
het DABM, zou plaatsvinden.
moet voorleggen.
 De Minaraad stelt voor om
naast het betrokken publiek
en de adviesinstanties ook de
vergunningverlenende
overheid een
agenderingsrecht te geven
om een verzoek tot het
beperken van het voorwerp
of de duur van de vergunning
op de agenda van de
omgevingsvergunningscommi
ssie te zetten.
exploitant.
 Volgens welke procedure
verloopt de bijstelling van de
vergunning in geval van art.
76? Het voorontwerp bepaalt
enkel dat dit overeenkomstig
de bepalingen voor de
gewone
vergunningsprocedure
gebeurt. Dat is wellicht
onvoldoende aangezien die
gewone
vergunningsprocedure niet
gewoon kan worden
“geplakt” achter de
procedure van art. 76. Het is
immers onduidelijk hoe in
dat geval het
“ontvankelijkheids- en
volledigheidsonderzoek”
moet worden
geïnterpreteerd (is dat niet
dubbel met de
ontvankelijkheidsvoorwaarde
n bedoeld in art. 76?), hoe de
“vergunningsaanvraag” eruit
ziet (m.a.w. op basis van
welke documenten en welke
informatie de procedure
wordt opgestart en het
openbaar onderzoek moet
worden gevoerd), wie moet
worden begrepen onder de
“aanvrager” (nu lijkt de
exploitant bv. niet in kennis
te worden gesteld of gehoord
te worden), enz. De SERV
vraagt dan ook dat de
de
omgevingsvergunningscom
missie vaststellen dat de
motieven in het verzoek of
ambtshalve initiatief
kennelijk ongegrond zijn.
Als de motieven kennelijk
ongegrond zijn wordt de
procedure van rechtswege
op definitieve wijze
stopgezet. Tegen deze
vaststelling van de
omgevingsvergunningscom
missie staat geen
administratief beroep open.
Het voormeld onderzoek
naar de kennelijke
ongegrondheid van de
motieven vindt niet plaats
als het verzoek uitgaat van
de leidend ambtenaar van
een adviesinstantie of als
het een ambtshalve
initiatief betreft die de
toepassing van de door de
Vlaamse Regering ter
bescherming van de mens
en het leefmilieu
goedgekeurde programma’s
en plannen op het oog
heeft.
 De inhoud van het dossier
‘bijstelling
omgevingsvergunning’
wordt bepaald door de
Vlaamse Regering.
 De opmerking van de
SALV dat op een
Pagina 41 van 78
aansluiting van art. 76 op de
gewone
vergunningsprocedure van
art. 12 en volgende beter
wordt geregeld en expliciet
wordt opgenomen in het
decreet. Dat zou veel kunnen
verduidelijken en
interpretatieproblemen
vermijden.
 Art. 75 van het
voorontwerp is een
gemoderniseerde versie van
het huidige artikel 45 van
Vlarem I en bepaalt dat de
vergunningverlenende
overheid de
milieuvoorwaarden in de
omgevingsvergunning
ambtshalve of op verzoek
kan wijzigen of aanvullen.
Volgens art. 73 van het
voorontwerp verloopt het
bijstellen van de
omgevingsvergunning
conform art. 75 steeds
overeenkomstig de
bepalingen voor de gewone
vergunningsprocedure. Dit is
in het geval van een beperkte
verandering van een vergund
project in tegenspraak met
art. 11 van het voorontwerp
dat stelt dat hiervoor de
vereenvoudigde procedure
wordt gevolgd.
laagdrempelige wijze tegen
geringe kost een melding
moet kunnen gebeuren van
de stopzetting van een
project of van een
onderdeel van een project
wordt weerhouden. Hiertoe
wordt in de tekst
ingeschreven:
als de exploitatie op
vrijwillige basis definitief
wordt stopgezet. “Het
definitief stopzetten van de
exploitatie van het project
of van een onderdeel van
het project wordt
meegedeeld aan de
bevoegde overheid,
vermeld in artikel 9, per
beveiligde zending. De
bevoegde overheid,
vermeld in artikel 9, neemt
akte van de mededeling.”
 Volgens het voorontwerp
van decreet verloopt het
bijstellen van de
omgevingsvergunning
steeds overeenkomstig de
de gewone
vergunningsprocedure. De
SERV meent dat in het geval
van een beperkte
verandering van een
vergund project dit in
tegenspraak is met art. 11
van het voorontwerp dat
stelt dat hiervoor de
vereenvoudigde procedure
wordt gevolgd.
Pagina 42 van 78
Deze opmerking is niet
correct. De bijstelling van
de milieuvoorwaarden
gebeurt steeds ten aanzien
van de totaliteit van de
voorwaarden van
toepassing op de volledige
inrichting. Elke
vergunningsplichtige
ingedeelde inrichting (met
uitzondering van de
tijdelijke en
vergunningsplicht na
wijziging indelingslijst)
wordt aan een openbaar
onderzoek onderworpen.
Elke wijziging van de met de
vergunning ondeelbare
milieuvoorwaarden moet
ook aan het openbaar
onderzoek worden
onderworpen; vandaar de
gewone
vergunningsprocedure i.p.v.
de vereenvoudigde
vergunningsprocedure.
Deze regeling is eveneens
cfr. de RIE.
TITEL VII
10.Doelstellingen:
Art. 158.
In hetzelfde
decreet, het laatst gewijzigd
bij het decreet van 8 februari
2013, wordt in titel VII,
hoofdstuk 1, afdeling 3,
ingevoegd bij artikel 157, een
 De Minaraad vindt het
positief dat er, in de laatste
zin van het nieuw artikel
7.1.3. DABM, gesteld wordt
dat het de bedoeling is om
met het vergunnings- en
meldingsregime bij te dragen
tot de realisatie van de
doelstellingen van het
milieubeleid. Met betrekking
Milieuverstoring:
Het voorstel van de
Minaraad om de begrippen
‘hinder en risico’s’ te
vervangen door het
generiek begrip
‘milieuverstoring’ wordt
niet weerhouden om
redenen van:
- de invoering vindt geen
Pagina 43 van 78
artikel 7.1.3 ingevoegd, dat
luidt als volgt:
“Art. 7.1.3. Deze titel heeft
tot doel:
1° de mens en het leefmilieu
te beschermen tegen
onaanvaardbare risico’s en
hinder, afkomstig van de
exploitatie van ingedeelde
inrichtingen en activiteiten
door ze aan een vergunningsof meldingsregime te
onderwerpen;
2° een erkenning in te stellen
voor het uitoefenen van
bepaalde functies, het
verstrekken van opleidingen,
het nemen van monsters en
het uitvoeren van metingen,
beproevingen en analyses
door rechtspersonen of
natuurlijke personen.
Deze titel draagt bij tot de
realisatie van de
doelstellingen omschreven in
artikel 1.2.1 van dit decreet.”
tot het bepaalde onder 1°
wijst de Raad er evenwel op
dat er, in het
doelstellingenartikel 1.2.1.
van het DABM, geen sprake is
van het nastreven van
bescherming “tegen
onaanvaardbare risico’s en
hinder” maar wel van de
ruimere bescherming “tegen
verontreiniging en
onttrekking”. Deze begrippen
worden bovendien ook
gedefinieerd in het DABM, in
tegenstelling tot de
begrippen “risico” en
“hinder”.
 De term “milieuverstoring”
is de meer generieke term in
het DABM en
dekt niet alleen
“verontreiniging” en
“onttrekking” maar ook
aantasting”.
Deze drie componenten
samen zijn in de praktijk als
sinds lang het echte,
integrale voorwerp van de
vergunningverlening. De
wettelijke bepaling van
waartoe de
omgevingsvergunning
inhoudelijk kan dienen, moet
hiermee consistent zijn.
Ook kan er verwezen worden
naar de invulling van het
begrip
“milieukwaliteitsnormen”
waarbij het niet alleen over
verontreiniging gaat maar
steun in de Europese
regelgeving die hier van
toepassing is; noch in
andere geldende
regelgeving van het Vlaams
Gewest;
- andere gewesten
hanteren eveneens het
begrip hinder;
- er bestaat op alle
bestuursniveaus een ruime
praktijkervaring met de
invulling van de begrippen
hinder en risico’s
(continuïteit beleid);
- de toepassing van het
begrip milieuverstoring
heeft in de praktijk geen
meerwaarde en zal alleen
tot verwarring leiden;
Als gevolg van de
opmerking van de Minaraad
wordt voorgesteld om de
begrippen hinder en risico’s
in het decreet af te
bakenen:
De in te voegen tekst luidt
als volgt:
“Deze titel heeft tot doel de
mens en het milieu te
beschermen tegen
onaanvaardbare hinder en
risico’s afkomstig van de
exploitatie van ingedeelde
inrichtingen en activiteiten.
De hinder en risico’s
omvatten:
a) de hinder en risico’s als
gevolg van de directe of
Pagina 44 van 78
ook kan gaan over
“natuurlijke of andere
elementen die in het milieu
aanwezig moeten zijn” – wat
wederom suggereert dat
“onttrekking” en “aantasting”
te behandelen kwesties
kunnen zijn bij de
vergunningverlening.
Op grond van deze
overwegingen stelt de
Minaraad voor om de
doelstellingen in het nieuwe
artikel 7.1.3. DABM te
herformuleren als volgt: “1°
de mens en het leefmilieu te
beschermen tegen
onaanvaardbare
milieuverstoring
en risico’s verbonden met de
exploitatie van ingedeelde
inrichtingen en activiteiten
[…]”. Door in de context van
de omgevingsvergunning
gebruik te maken van de
reeds lang wettelijk geijkte
term “milieuverstoring”,
wordt er aldus nog beter de
bedoeling van het decreet
omgevingsvergunning
vastgelegd om te komen tot
een geïntegreerde
beoordeling.
De Raad beveelt aan om deze
wijziging door te voeren in
alle relevante passages, zoals
bijv. in artikel 64, §1, eerste
lid van het ontwerpdecreet of
in het nieuw artikel 7.3.1.
DABM.
indirecte inbreng van
stoffen, trillingen, warmte,
licht of geluid in lucht,
water of bodem die de
gezondheid van de mens of
de milieukwaliteit kunnen
aantasten;
b) de risico’s op ongevallen
als gevolg van de exploitatie
en de gevolgen daarvan
voor de gezondheid van de
mens en het milieu;
c) de risico’s en de hinder
als gevolg van het
onoordeelkundig beheer en
gebruik van grondstoffen,
hulpmaterialen, energie,
afval, enz.;
d) mobiliteitshinder.
De bescherming geldt
eveneens ten aanzien van
personen die zich binnen de
inrichting bevinden en die
niet dezelfde bescherming
als de werknemers
genieten.
Deze titel beoogt tevens
een proces van permanente
innovatie en verbetering
aan te moedigen bij de
exploitatie van ingedeelde
inrichtingen en
activiteiten.”
Pagina 45 van 78
 Volgens de Minaraad is het
mee beoordelen van
mobiliteitsaspecten één van
de grote potentiële
meerwaarden van de
geïntegreerde
omgevingsvergunning. De
Raad stelt vast dat dit aspect
niet aan bod komt, noch in de
doelstellingen van de VCRO
noch in de doelstellingen van
het milieubeleid. De Raad
vraagt daarom om te
onderzoeken hoe het
mobiliteitsaspect als een
afwegingscriterium bij de
integrale beoordeling kan
worden ingezet.
 Los van het bovenstaande
vraagt de Minaraad om nog
een derde punt in te voeren
in het nieuwe artikel 7.1.3.
DABM – tussen de twee
bestaande punten – met
betrekking tot de doelstelling
“om een proces van
permanente innovatie en
verbetering aan te moedigen
bij de exploitatie van
ingedeelde
inrichtingen of activiteiten”.
Als argumentatie verwijst de
Raad hierbij
naar het concept van
doelvoorschriften dat ook op
het niveau van de bijzondere
voorwaarden aan de orde
moet kunnen zijn (zie ook de
hierna volgende bespreking
inzake algemene en sectorale
Pagina 46 van 78
voorwaarden) en naar de
taakstelling van de
milieucoördinator.
11.Beoordelingscriteria
Art. 163. In hetzelfde decreet,
het laatst gewijzigd bij het
decreet van 8 februari 2013,
wordt in titel VII, hoofdstuk 3,
ingevoegd bij artikel 162, een
artikel 7.3.1 ingevoegd, dat
luidt als volgt:
“Art. 7.3.1. De
vergunningverlenende
overheid weigert de
omgevingsvergunning voor
het exploiteren van een
ingedeelde inrichting of
activiteit, als de exploitatie:
1° onaanvaardbare risico’s of
hinder voor de mens en het
leefmilieu inhoudt;
2° in strijd is met:
a) een wettelijke, decretale of
reglementaire bepaling,
ingesteld ter bescherming
van de mens en het leefmilieu
tegen de risico’s en de hinder,
afkomstig van de exploitatie
van een ingedeelde inrichting
of activiteit, voor zover
daarvan niet op geldige wijze
kan worden afgeweken;
b) een stedenbouwkundig
voorschrift of een
verkavelingsvoorschrift, voor
zover daarvan niet op geldige
wijze kan worden afgeweken;
c) de goede ruimtelijke
ordening.
 Op zich staat de Minaraad
(dit standpunt wordt
onderschreven door BBL en
Natuurpunt ) achter het
bepaalde in nieuw artikel
7.3.1. DABM. Vermits
onaanvaardbare
milieueffecten evenwel niet
altijd door een weigering
hoeven te worden
tegengegaan maar ook
ingeperkt kunnen worden tot
aanvaardbare proporties
door het opleggen van
bijzondere voorwaarden,
veronderstelt de Raad
evenwel dat de door de
Vlaamse Regering vast te
stellen nadere regels met
betrekking tot
beoordelingscriteria niet
alleen betrekking zullen
hebben op de in het eerste lid
van dat artikel ingevoerde
weigeringsplicht, maar ook op
beoordelingscriteria met
betrekking tot het opleggen
van bijzondere voorwaarden.
Voor de Raad is de kwaliteit
van het referentiekader dat
gehanteerd wordt bij het
weigeren van een
vergunningsaanvraag of bij
het opleggen van
voorwaarden zeer belangrijk
voor het antwoord op de
 In artikel 183 wordt na:
“1° onaanvaardbare risico’s
of hinder voor de mens en
het milieu inhoudt”
ingevoegd: ‘die niet via
algemene, sectorale of
bijzondere
milieuvoorwaarden is te
remediëren.’
 Milieukwaliteitsnormen
als weigeringsgrond van de
omgevingsvergunning.
Naar aanleiding van de
opmerking wordt er in de
eerste plaats op gewezen
dat de huidige regels al niet
toelaten dat een
vergunning wordt verleend
in strijd met de eisen
gesteld in de titels I en II
van het VLAREM. Artikel
30bis van titel I van het
VLAREM luidt als volgt: “
Een vergunning kan worden
verleend wanneer deze
voorwaarden bevat welke
garanderen dat de
inrichting voldoet aan de
eisen die door dit
reglement en titel II van het
VLAREM zijn gesteld. De
vergunning wordt
geweigerd indien dat niet
Pagina 47 van 78
De Vlaamse Regering kan
nadere regels bepalen voor
de beoordeling van
vergunningsaanvragen.”.
vraag of het
vergunningensysteem milieueffectiever zal worden of niet.
In de memorie van toelichting
bij het nieuw artikel 7.1.3.
DABM wordt het hierboven
vermelde criterium van
mogelijke strijdigheid met de
geldende milieuwetgeving als
volgt toegelicht: “De
omgevingsvergunning
behoort eveneens te worden
geweigerd als de exploitatie
strijdig is met wettelijke,
decretale of reglementaire
voorschriften, ingesteld ter
bescherming van de mens en
het leefmilieu. Het betreft
hier hoofdzakelijk de
algemene en sectorale
milieuvoorwaarden, met
inbegrip van de
inplantingsregels”. De vraag is
wat er nu uit deze laatste zin
en uit het daarin gehanteerde
bijwoord “hoofdzakelijk”
afgeleid moet worden:
betekent dit dat de geldende
milieukwaliteitsnormen wel
of niet opgevat mogen
worden als deel uitmakend
van deze wettelijke, decretale
of reglementaire
voorschriften? De Raad pleit
er alleszins voor om ook de
geldende
milieukwaliteitsnormen op te
vatten als onderdeel van het
referentiekader in het licht
waarvan milieuvergunningen
het geval is.
Artikel 2.2.1. van het DABM
bepaalt: ‘ De Vlaamse
Regering stelt ter
bescherming van het milieu
milieukwaliteitsnormen
vast die bepalen aan welke
kwaliteitseisen de
onderdelen van het milieu
moeten voldoen binnen de
termijnen die zij bepaalt.
Milieukwaliteitsnormen
bepalen de maximaal
toelaatbare hoeveelheden
verontreinigingsfactoren in
de atmosfeer, het water,
het sediment of de biota of
de bodem. Zij kunnen ook
bepalen welke natuurlijke
of andere elementen in het
milieu aanwezig moeten
zijn met het oog op de
bescherming van de
ecosystemen en de
bevordering van de
biologische diversiteit.
Art. 2.2.4. van het DABM
bepaalt:
Artikel 2.2.4. De in artikel
2.2.1 bedoelde
milieukwaliteitsnormen
kunnen worden vastgesteld
in de vorm van
grenswaarden en
richtwaarden.
Grenswaarden mogen,
behoudens in geval van
overmacht, niet worden
Pagina 48 van 78
moeten worden beoordeeld
en, bij kennelijke strijdigheid,
kunnen worden geweigerd en
om dat beoordelingselement
ook expliciet te verankeren in
het nieuw artikel 7.3.1.
DABM. Ook wanneer er
sprake is van “bijzondere
milieukwaliteitsnormen”, die
gebiedsgericht werken, moet
er een mogelijkheid zijn om,
indien nodig, op die grond
een vergunningsaanvraag te
weigeren die kennelijk
onverenigbaar is met die
lokale kwaliteitsnorm. Bij dit
pleidooi erkent de Raad dat
er in het voorgestelde nieuwe
systeem vele mogelijkheden
zijn om
milieukwaliteitsnormen te
doen doorwerken in de
vergunningverlening of tot in
de exploitatie van vergunde
inrichtingen, met name (1) via
de vaststelling van algemene
en sectorale voorwaarden,
welke onder meer rekening
dienen te houden met de
geldende
milieukwaliteitsnormen; via
het opleggen van bijzondere
voorwaarden bij de
vergunningverlening –
waarbij BBT evenwel het
referentiekader hoort te zijn
maar er weliswaar door de
Vlaamse Regering te kaderen
verstrengingen mogelijk zijn;
via het aanknopingspunt om
overschreden.
Onverminderd de overige
bepalingen van dit decreet,
bepalen de verordeningen
die ze vaststellen de
maatregelen die door de
daartoe aangewezen
overheden moeten worden
getroffen bij de
overschrijding of dreigende
overschrijding ervan,
teneinde de erdoor
beschermde belangen te
beveiligen.
Richtwaarden bepalen het
milieukwaliteitsniveau dat
zoveel mogelijk moet
worden bereikt of
gehandhaafd.
Grenswaarden en
richtwaarden kunnen
afzonderlijk of in
combinatie worden
gehanteerd.”
Deze bepalingen houden
voor de
vergunningverlenende
overheid geen afdwingbare
regelen in. Deze bepalingen
bevatten de algemene
principes op het vlak van
het algemeen milieubeleid
die een nadere uitwerking
in direct afdwingbare
normen behoeven. Zij
kunnen niet tot de
vaststelling leiden dat
indien op het ogenblik dat
moet worden beslist over
Pagina 49 van 78
specifieke evaluaties door te
voeren in uitvoering van door
de Vlaamse Regering
vastgestelde plannen of
programma’s ter
bescherming van mens of
milieu – die dan wel
milieukwaliteitsnormen
moeten bevatten of ernaar
moeten verwijzen; via het
systeem om aan het einde
van een twintigjarige periode
mogelijks het voorwerp of de
duur van een
omgevingsvergunning bij te
stellen. Deze vier
mogelijkheden zijn echter in
hoofdzaak georiënteerd op
het bijstellen van
voorwaarden van bestaande
inrichtingen of activiteiten –
alleen bij de laatste
mogelijkheid kan er een
beëindiging aan de orde zijn,
maar dan ook terug bij een
bestaande vergunde situatie.
De Minaraad meent dat er
situaties denkbaar zijn
waarbij het zowel
maatschappelijk als voor de
betrokken exploitant
efficiënter is om van bij het
begin duidelijk te zijn, door
een vergunningaanvraag te
weigeren voor inrichtingen of
activiteiten waarbij er
kennelijk problemen te
verwachten zijn met de
geldende
milieukwaliteitsnormen. In
een individuele
vergunningsaanvraag een
grenswaarde is
overschreden dat
noodzakelijk moet leiden
tot een weigering van de
vergunning en niet tot
maatregelen ten aanzien
van reeds vergunde
inrichtingen.
Er wordt bijgevolg geen
verder gevolg gegeven aan
de opmerking van de
Minaraad om de
milieukwaliteitsnormen als
rechtsgrond voor de
weigering van de
vergunning te laten gelden.
Niettemin vormen de
milieukwaliteitsnormen een
ijkpunt bij de beoordeling
van de toelaatbaarheid van
het project en bij de keuze
van de
vergunningsvoorwaarden
door de
vergunningverlenende
overheid. De Vlaamse
Regering wordt gemachtigd
om onder meer in functie
daarvan nadere regels uit te
vaardigen.
Bij de keuze van de
milieuvoorwaarden die een
bedrijf krijgt opgelegd moet
uiteraard wel rekening
worden gehouden met de
milieukwaliteitsnormen. De
beste beschikbare
technieken vormen de
Pagina 50 van 78
het tegengestelde geval doet
de exploitant misschien
investeringen waarbij hij in de
daarop volgende jaren
geconfronteerd wordt met
aanhoudende injuncties om
verdere investeringen te
doen in uitvoering van steeds
verstrengende voorwaarden
in functie van de geldende
milieukwaliteitsnormen. In
dat licht beveelt de Minaraad
aan om een duidelijke
rechtsgrond te verschaffen
om de bevoegde overheid
ook effectief toe te laten die
weigering te doen in geval dit
kennelijk nodig is.
 Minderheidsstandpunt:
ABVV, ACLVB, ACV,
Boerenbond, Unizo en Voka
bij artikel 7.4.3 van het
ontwerpdecreet geeft aan dat
milieuvoorwaarden
gebaseerd worden op de BBT
en dat bij het opstellen ervan
onder meer rekening
gehouden wordt met de
geldende
milieukwaliteitsnormen. Het
ontwerpdecreet bevat geen
verdere uitwerking van de
manier waarop
milieukwaliteitsnormen
moeten doorwerken naar
milieuvoorwaarden. Het
regelt in het bijzonder niet
hoe milieukwaliteitsnormen
doorwerken naar de
beslissing om al dan niet een
referentie voor de
vaststelling van de
bijzondere
milieuvoorwaarden. In
afwijking daarvan kan de
bevoegde overheid, volgens
de criteria die door de VR
worden bepaald strengere
bijzondere
milieuvoorwaarden
opleggen dan die welke
haalbaar zijn door gebruik
te maken van BBT. Artikel
30bis §4 van VLAREM I
bepaalt dat indien met het
oog op een
milieukwaliteitsnorm
strengere voorwaarden
moeten gelden in de
vergunning extravoorwaarden moeten
worden opgenomen.
De doorwerking van de
milieukwaliteitsnormen in
de voorwaarden die aan de
omgevingsvergunningverlen
ing worden gekoppeld is
nader te regelen in het
uitvoeringsbesluit.
Pagina 51 van 78
vergunning te verlenen of
naar de formulering van
bijzondere
milieuvoorwaarden (zijnde de
vergunningsvoorwaarden).
Deze problematiek is
belangrijk en moet dus
duidelijk en degelijk
uitgewerkt worden. In de
meeste gevallen is er geen
eenduidige relatie tussen het
bereiken van
milieukwaliteitsnormen
enerzijds en het al dan niet
verstrengen van de
milieuvoorwaarden van een
individuele installatie
anderzijds. Vaak zijn ook
andere maatregelen en
instrumenten nodig (bijv. in
het verkeer) of effectiever en
efficiënter (bijv. sectorale
milieuvoorwaarden,
productnormen,
economische
instrumenten,…) om de
milieukwaliteitsnormen te
realiseren. Bij het vaststellen
van milieuvoorwaarden
(m.i.v. bijzondere
voorwaarden) is een
combinatie nodig van een
immissiegerichte benadering
(milieuvoorwaarden gaan uit
van milieukwaliteitsnormen)
en een technologiegerichte
benadering
(milieuvoorwaarden gaat uit
van de BBT). Een
immissiegerichte benadering
Pagina 52 van 78
alleen of een
technologiegerichte
benadering alleen zijn beide
onvoldoende als basis voor
normstelling. In het ene geval
omdat onvoldoende rekening
wordt gehouden met de
kosten of de beschikbaarheid
van de technologie; in het
andere geval omdat de
effecten op de milieukwaliteit
buiten beschouwing blijven.
Verder moet bij het
vaststellen of wijzigen van
milieuvoorwaarden ook
rekening gehouden worden
met andere aspecten, zoals
de kosteneffectieve en billijke
verdeling van de
inspanningen tussen alle
activiteiten die milieudruk
veroorzaken inclusief nietvergunnings-plichtige
activiteiten. Het gaat dus over
de verdeling van de
inspanningen tussen
ingedeelde en niet
ingedeelde inrichtingen en
activiteiten en over de
verdeling van inspanningen
tussen de verschillende
bedrijfssectoren met
ingedeelde inrichtingen en
activiteiten. Daarom is er
behoefte aan een regeling die
veel genuanceerder is dan
een automatisme tussen een
(dreigende) overschrijding
van milieukwaliteitsnormen
enerzijds en een weigering/
Pagina 53 van 78
verstrenging van een
milieuvergunning anderzijds.
ABVV, ACLVB en ACV vullen
dit standpunt aan als volgt:
Op het moment van de
inwerkingtreding van het
ontwerpdecreet moet ook op
dit punt beslissende
vooruitgang geboekt zijn.
Onthouding bij hoofdstuk
4.1.2: Koen Cuypers, Landelijk
Vlaanderen, Marc De Pauw,
VVP en VVSG.
12. Milieuvoorwaarden
Art. 166. In hetzelfde decreet,
het laatst gewijzigd bij het
decreet van 8 februari 2013,
wordt in titel VII, hoofdstuk 4,
afdeling 1, ingevoegd bij
artikel 164, een artikel 7.4.1
ingevoegd, dat luidt als volgt:
“Art. 7.4.1. De Vlaamse
Regering stelt de algemene
en sectorale
milieuvoorwaarden vast.
De Vlaamse Regering kan
voorwaarden vaststellen ter
bescherming van de mens en
het leefmilieu tegen bepaalde
vormen van hinder en risico’s
afkomstig van nietingedeelde inrichtingen of
activiteiten.
Art. 167. In hetzelfde decreet,
het laatst gewijzigd bij het
decreet van 8 februari 2013,
 De Minaraad (dit standpunt
wordt onderschreven door
BBL, Marc De Pauw,
Natuurpunt en VVP ) wijst
erop dat er, naast de
bepalingen van nieuw artikel
7.4.1. tot en met 7.4.6.
DABM, ook nog een titel V in
het DABM bestaat –
ingevoegd bij decreet van 6
februari 2004 maar nog niet
in werking getreden – met
betrekking tot algemene,
sectorale en integrale
milieuvoorwaarden. Er is in
het ontwerpdecreet
omgevingsvergunning geen
wijzigingsbepaling
aangebracht ter afschaffing
van deze titel. Het alternatief
voor deze mogelijke
afschaffing is dat er niet
overgegaan wordt tot de
introductie van artikelen
7.4.1. tot en met 7.4.6. in het
 Het voorontwerp voegt via
de wijzigingsbepalingen een
nieuwe titel VII ‘Exploitatie
van inrichtingen en
activiteiten en erkende
personen’ toe aan het
decreet van 5 april 1995
houdende algemene
bepalingen inzake
milieubeleid (DABM). De
SERV wijst erop dat er reeds
een titel V in het DABM is ,
waarin grotendeels hetzelfde
wordt geregeld. Alleen is dat
hoofdstuk nooit in werking
getreden. Het heeft in elk
geval geen zin om twee
gelijkaardige titels (de
bestaande titel V en de
nieuwe titel VII) in het DABM
te voorzien. De vraag is dan
ook waarom de nieuwe
bepalingen niet worden
ingevoerd ter vervanging van
het bestaande titel V in plaats
 Ingevolge de opmerking
van de SERV en de
Minaraad wordt de
bestaande niet in werking
getreden titel V opgeheven
en wordt de in het
voorontwerp van
omgevingsvergunningsdecr
eet voorgestelde titel VII
herwerkt tot titel V.
 Relevante bepalingen uit
de bestaande titel V
worden overgenomen in de
nieuwe titel V. Het stelsel
van ‘Integrale
milieuvoorwaarden’ wordt
niet overgenomen.
 Problematiek van
milieuverstoring zie hoger.
 Doelvoorschriften/middel
en voorschriften:
Pagina 54 van 78
wordt in dezelfde afdeling 1
van titel VII, hoofdstuk 4, een
artikel 7.4.2 ingevoegd, dat
luidt als volgt:
“Art. 7.4.2. De algemene
milieuvoorwaarden gelden
voor alle ingedeelde
inrichtingen of activiteiten.
De sectorale
milieuvoorwaarden gelden
voor bepaalde types van
ingedeelde inrichtingen of
activiteiten.
De milieuvoorwaarden voor
niet-ingedeelde inrichtingen
of activiteiten gelden voor de
niet-ingedeelde inrichtingen
of activiteiten die de Vlaamse
Regering aanwijst.”
Art. 168. In hetzelfde decreet,
het laatst gewijzigd bij het
decreet van 8 februari 2013,
wordt in dezelfde afdeling 1
van titel VII, hoofdstuk 4, een
artikel 7.4.3 ingevoegd, dat
luidt als volgt:
“Art. 7.4.3. §1. Bij de
vaststelling van de algemene
en sectorale
milieuvoorwaarden wordt
voor een geïntegreerde
aanpak gezorgd en wordt een
hoog niveau van bescherming
van de mens en het milieu
gewaarborgd tegen de risico’s
DABM maar tot een
aanpassing van Titel V van het
DABM om deze in
overeenstemming te brengen
met de nu voorliggende
hervorming van het
vergunningensysteem. In dat
geval moet er nog een
bijkomende keuze gemaakt
worden met betrekking tot de
in titel V geïntroduceerde
rechtsfiguur van de integrale
voorwaarden. De Minaraad
beveelt dan ook aan om te
kiezen tussen ofwel het
behouden van Titel V, samen
met het afslanken van het nu
voorliggende titel VII, ofwel
het afschaffen van titel V –
waarbij men zich kan
afvragen of titel VII dan niet
integraal de plaats van titel V
kan innemen. In geval voor de
eerste optie gekozen wordt –
behoud van titel V – moet in
tweede orde gekozen worden
voor het al of niet behoud
van de integrale
voorwaarden. Afgezien van
dit in hoofdzaak legistieke
keuzevraagstuk wijst de
Minaraad ook op enkele
elementen die nu in titel V
vervat zijn en niet in titel VII
terug te vinden zijn –
elementen die
aanknopingspunten kunnen
vormen om de milieueffectiviteit van het
voorwaarden- en
van als nieuwe titel VII. In elk
geval zouden bij invoering
van nieuwe bepalingen
omtrent milieuvoorwaarden
in het DABM als titel VII de
bestaande bepalingen van
titel V moeten worden
geschrapt om verwarring te
vermijden.
 De relatieve voorkeur
voor doelvoorschriften. Bij de
opmaak van titel V van het
DABM werd destijds heel wat
aandacht besteed aan de
positieve en negatieve rol die
milieuvoorwaarden kunnen
spelen in de modernisering
van de economie. Ook in het
Witboek Nieuw Industrieel
Beleid is daar aandacht voor .
De SERV heeft in dat verband
steeds gesteld dat waar
mogelijk de voorkeur moet
gegeven worden aan
doelvoorschriften boven
middelvoorschriften . Dit
werd concreet uitgewerkt in
titel V van het DABM (art.
5.1.5). In het
omgevingsvergunningsdecree
t (nieuwe titel VII DABM) is
geen soortgelijke bepaling
opgenomen.
 Voorwaarden voor
bestaande inrichtingen. De
SERV stelde vroeger reeds dat
een bepaling zoals in art.
7.4.6 van het
In het voorontwerp van
decreet wordt volgende
tekst opgenomen:
“Waar mogelijk geven de
algemene en sectorale
milieuvoorwaarden de
concrete doelstellingen
aan die de betrokkenen op
de door hen te
bepalen wijze moeten
verwezenlijken.
Ze kunnen ook aangeven
welke middelen moeten
worden aangewend.
Waar mogelijk geven ze dan
ook aan welk
beschermingsniveau of
welke doelstelling
hiermee wordt
nagestreefd.”
 De adviesverplichtingen
voor de strategische raden
worden geregeld in het
decreet van 18 juli 2003 tot
regeling van de strategische
adviesraden. Elke
inhoudelijke wijziging van
het VLAREM en in de
toekomst van de
uitvoeringsbesluiten van
het
omgevingsvergunningsdecr
eet wordt voor advies aan
de strategische adviesraden
overgemaakt.
 Het voorstel om bij de
vaststelling van het besluit
Pagina 55 van 78
en de hinder afkomstig van
de exploitatie van ingedeelde
inrichtingen en activiteiten.
De milieuvoorwaarden,
vermeld in het eerste lid,
worden op de beste
beschikbare technieken
gebaseerd. De Vlaamse
Regering bepaalt de wijze
waarop de beste beschikbare
technieken vastgesteld
worden.
§2. Bij de vaststelling van de
algemene en sectorale
milieuvoorwaarden houdt de
Vlaamse Regering rekening
met:
1° de geldende
milieukwaliteitsnormen, met
inbegrip van de bijzondere
milieukwaliteitsnormen;
2° de bestaande toestand van
het leefmilieu en van de
gezondheid van de mens,
voor zover die gezondheid
wordt beïnvloed door de
toestand van het leefmilieu,
telkens voor zover de
betrokken inrichtingen en
activiteiten hier risico’s of
hinder voor kunnen
veroorzaken ;
3° de ligging van de
ingedeelde inrichtingen of
activiteiten in of nabij
gebieden die een bijzondere
bescherming behoeven of
hindergevoelige objecten;
vergunningensysteem te
verhogen.
 In het nieuw artikel 7.4.1.
DABM wordt andermaal
verwezen naar “bepaalde
vormen van hinder en
risico’s” als zaak waartegen
de voorwaarden bescherming
moeten bieden. In artikel
5.1.2. wordt er bepaald dat
het de bedoeling is dat deze
algemene voorwaarden
gericht zijn op het
“voorkomen en beperken van
de milieuverstoring” of zelfs,
in voorkomend geval, “het
ongedaan maken van de
milieuverstoring”. In lijn met
het voorgaande prefereert de
Minaraad deze formulering
boven de formulering inzake
hinder of risico’s.
 De overwegingselementen
die dienen te spelen bij het
vaststellen van algemene of
sectorale voorwaarden
evenals de gronden waarop
deze voorwaarden kunnen
gediversifieerd worden,
wijken af in de regeling van
artikel 5.1.4. en 5.2.1. versus
de ontwerpregeling van
artikel 7.4.3., §2.
Gemeenschappelijk – en
positief – is dat in beide
regelingen sprake is van
milieukwaliteitsnormen als
eerste afwegingsgrond.
omgevingsvergunningsdecree
t moet worden vermeden. Dit
artikel stelt dat, indien er
geen overgangstermijn is
bepaald, de
milieuvoorwaarden enkel
gelden voor nieuwe
inrichtingen en niet voor
bestaande inrichtingen.
Vanuit de zorg voor innovatie
en het vermijden van
oneigenlijke barrières voor
nieuwkomers op de markt
moet het principe omgekeerd
zijn: als nieuwe
milieuvoorwaarden ook
mogelijk en haalbaar zijn in
bestaande inrichtingen,
moeten ze ook gelden voor
deze bestaande inrichtingen
na een door de Vlaamse
regering verplicht vast te
leggen overgangstermijn. Art.
7.4.6 wordt dan ook best
vervangen door een bepaling
die wordt geïnspireerd op art.
5.1.7 van titel V van het
DABM, nl. dat “tenzij anders
wordt bepaald in het besluit
houdende
milieuvoorwaarden, de
milieuvoorwaarden na afloop
van een door de Vlaamse
regering te bepalen
overgangstermijn van
toepassing zijn op de
bestaande inrichtingen en
activiteiten”
 Inspraak- en
van de VR houdende
milieuvoorwaarden een
aparte procedure in het
decreet op te nemen wordt
niet weerhouden. Met het
oog op de organisatie van
inspraak van de bevolking
en de bedrijfswereld stellen
we voor in het decreet
volgende bepaling op te
nemen:
“Het voorontwerp van
besluit van de Vlaamse
Regering inzake vaststelling
van algemene en sectorale
milieuvoorwaarden’ wordt
gedurende een termijn van
dertig dagen gepubliceerd
op de website van het
departement LNE.
Gedurende deze termijn
kan elkeen zijn
opmerkingen over het
voorontwerp van besluit
kenbaar maken.
De Vlaamse Regering
bepaalt de nadere regels
inzake bekendmaking en
inspraak.”
 Als gevolg van de
opmerkingen wordt artikel
5.4.7 van het DABM
herwerkt tot:
“Art. 5.4.7. Tenzij anders
bepaald door Vlaamse
Regering zijn de algemene
en sectorale
milieuvoorwaarden al dan
Pagina 56 van 78
4° het feit dat de hinder en de
risico’s afkomstig van de
exploitatie van de ingedeelde
inrichtingen en activiteiten
moeten worden beperkt tot
een aanvaardbaar niveau.
§3. Met het oog op de
bescherming van de mens en
het leefmilieu kunnen de
milieuvoorwaarden
bepalingen bevatten die de
toelaatbaarheid van bepaalde
ingedeelde inrichtingen en
activiteiten in of nabij
sommige gebieden of
hindergevoelige objecten
beperken of verbieden.”
Art. 169. In hetzelfde decreet,
het laatst gewijzigd bij het
decreet van 8 februari 2013,
wordt in titel VII, hoofdstuk 4,
ingevoegd bij artikel 164, een
afdeling 2 ingevoegd, die luidt
als volgt:
“Afdeling 2. Onderlinge
verhouding tussen de
algemene
milieuvoorwaarden, de
sectorale milieuvoorwaarden
en de bijzondere
milieuvoorwaarden, vermeld
in artikel 63 en 100 van het
decreet van [..].”
Art. 170. In hetzelfde decreet,
het laatst gewijzigd bij het
decreet van 8 februari 2013,
 Beter is het alleszins om
ook in de nieuwe regeling
“milieuverstoring” te
hanteren in plaats van
“hinder en risico’s”.
 In de voorliggende
ontwerpregeling van Titel VII
wordt er geen gewag
gemaakt van het in artikel
5.1.5. ontwikkelde
onderscheid tussen
voorwaarden met het
karakter van een
doelvoorschrift versus
voorwaarden met het
karakter van een
middelenvoorschrift, waarbij
er een voorkeur wordt
uitgedrukt voor het eerste.
Vanuit de overweging dat
doelvoorschriften een grotere
prikkel kunnen inhouden tot
innovatie – vermits men bij
middelenvoorschriften per
definitie meer gebonden is
aan bestaande technologie –
is de Minaraad voorstander
van het verankeren van deze
preferentie van
doelvoorschriften.
 In de voorliggende
ontwerpregeling van Titel VII
wordt er geen mogelijkheid
voorzien voor inspraak via
adviesverlening ten behoeve
van strategische adviesraden,
daar waar artikel 5.1.6., §2,
adviesprocedure voor
algemene en sectorale
milieuvoorwaarden. Het
huidige art. 5.1.6. van titel V
van het DABM bevat een
uitgewerkte inspraak- en
adviesprocedure voor
voorontwerpen van besluit
die milieuvoorwaarden
vaststellen of wijzigen. Dit
was een belangrijke
vernieuwing ten opzichte van
de situatie waarbij geen
wettelijke openbaarheid of
verplichte advisering over
(ontwerpen) van
milieuvoorwaarden was
voorzien. Aangezien dit
artikel nooit in werking is
getreden, is dat laatste nog
steeds de huidige situatie,
wat niet wegneemt dat er in
de praktijk – als gevolg van
Europese regels – weldegelijk
een uitgebreid inspraak- en
adviesproces is bij grote
Vlaremwijzigingen. Omwille
van de duidelijkheid en gelet
op de Europese regels lijken
in het
omgevingsvergunningsdecree
t soortgelijke procedurele
bepalingen wenselijk als in
titel V van het DABM.
niet na afloop van een door
de Vlaamse Regering te
bepalen overgangstermijn
van toepassing op
inrichtingen en activiteiten
die op de datum van de
inwerkingtreding van het
besluit houdende
milieuvoorwaarden zijn
vergund of waarvoor een
meldingsakte bestaat. In
afwijking hiervan blijven de
strengere bijzondere
milieuvoorwaarden uit de
op die datum lopende
vergunning of geldende
beslissing tot bijzondere
milieuvoorwaarden
gelden.”
 In het decreet wordt
ingeschreven dat een
beslissing genomen in
toepassing van het
omgevingsvergunningsdecr
eet geen afbreuk kan doen
aan de burgerlijke rechten
van derden.
 Het ter beschikking
houden van de meet- en
registratiegegevens
gedurende een termijn van
5 jaar voorafgaand de
evaluatie lijkt ons
voldoende lang om een
adequate evaluatie te
kunnen uitvoeren.
 Omwille van het belang
Pagina 57 van 78
wordt in titel VII, hoofdstuk 4,
afdeling 2, ingevoegd bij
artikel 169, een artikel 7.4.4
ingevoegd, dat luidt als volgt:
“Art. 7.4.4. De sectorale
milieuvoorwaarden kunnen
de algemene
milieuvoorwaarden aanvullen
of stellen bijkomende eisen.
De sectorale
milieuvoorwaarden kunnen
strenger zijn dan de
algemene
milieuvoorwaarden.
De sectorale
milieuvoorwaarden kunnen in
minder strenge zin afwijken
van de algemene
milieuvoorwaarden, in de
gevallen die door de Vlaamse
Regering worden bepaald.”
Art. 171. In hetzelfde decreet,
het laatst gewijzigd bij het
decreet van 8 februari 2013,
wordt in dezelfde afdeling 2
van titel VII, hoofdstuk 4, een
artikel 7.4.5 ingevoegd, dat
luidt als volgt
“Art. 7.4.5. De bijzondere
milieuvoorwaarden, vermeld
in artikel 63 en 100 van het
decreet van [..] vullen de
algemene en sectorale
milieuvoorwaarden aan of
stellen bijkomende eisen.
elk ontwerpbesluit met het
oog op vaststelling of
wijzigingen van
milieuvoorwaarden aanmerkt
als zijnde adviesvraagplichtig.
De Minaraad is voorstander
van een adviesvraagplicht,
wat overigens aansluit bij de
gangbare praktijk van de
afgelopen jaren.
van de
zorgvuldigheidsplicht in de
bedrijfsvoering opteren wij
om deze bepalingen te
vermelden in titel V.
 In artikel 5.1.7. wordt er
bepaald dat nieuwe
milieuvoorwaarden, al of niet
na een overgangstermijn, van
toepassing zijn op bestaande
inrichtingen en activiteiten
tenzij anders wordt bepaald.
In het nieuw artikel 7.4.6.
wordt grosso modo het
omgekeerde ingevoerd:
nieuwe voorwaarden zijn niet
van toepassing op bestaande
inrichtingen en activiteiten
tenzij de Vlaamse Regering
het anders bepaalt. De
Minaraad is voorstander van
de eerste mogelijkheid, wat
overigens strookt met wat nu
reeds het geval is.
 Minderheidsstandpunt:
ABVV, ACLVB, ACV,
Boerenbond, Unizo en Voka
bij hoofdstuk 4.1.3: Deze
organisaties verwijzen wat
betreft hoofdstuk 4.1.3 naar
het advies van de SERV over
het ontwerpdecreet
betreffende de
Pagina 58 van 78
omgevingsvergunning.
De voormelde bijzondere
milieuvoorwaarden kunnen
strenger zijn dan de
algemene en sectorale
milieuvoorwaarden, behalve
als het andersluidend
bepaald is door de Vlaamse
Regering.
De voormelde bijzondere
milieuvoorwaarden kunnen in
minder strenge zin afwijken
van de algemene en sectorale
milieuvoorwaarden in de
gevallen die door de Vlaamse
Regering worden bepaald.”.
Art. 172. In hetzelfde decreet,
het laatst gewijzigd bij het
decreet van 8 februari 2013,
wordt in dezelfde afdeling 2
van titel VII, hoofdstuk 4, een
artikel 7.4.6 ingevoegd, dat
luidt als volgt:
“Art. 7.4.6. De Vlaamse
Regering bepaalt in het
besluit waarbij algemene of
sectorale milieuvoorwaarden
worden vastgesteld in welke
mate ze de algemene,
sectorale en bijzondere
milieuvoorwaarden, vermeld
in artikel 63 en 100 van het
decreet van [..], die gelden
voor inrichtingen en
activiteiten die op de datum
van de inwerkingtreding
ervan zijn vergund of
 Het is in verband met de
zorgplicht van de exploitant
niet duidelijk wat er gebeurd
is met de thans geldende
bepaling uit het
Milieuvergunningendecreet,
met name “de vergunningen
verleend op grond van dit
decreet,
doen geen afbreuk aan de
rechten van derden” – een
bepaling waarin in principe
ook het recht vervat zit van
derden op de zorgvuldigheid
die de zgn. goede huisvader
hoort na te streven in het
kader van het
burgerrechtelijk
aansprakelijkheidsrecht. Of is
deze zorgvuldigheidsnorm
vanzelf ook
vervat in het bepaalde van
het geciteerde nieuw artikel
7.4.8., §2, DABM? De
Minaraad pleit ervoor om dit
te onderzoeken en zo nodig
een equivalente bepaling in
te voeren. Een groot deel van
de
zorgvuldigheidsverplichtingen
van de exploitant wordt
geregeld in de bestaande titel
III van het DABM betreffende
de bedrijfsinterne
milieuzorg. In deze titel
worden er, met de
wijzigingsbepalingen
van het voorliggende
Pagina 59 van 78
waarvoor een meldingsakte
bestaat, wijzigen of
aanvullen. Bij ontstentenis
daarvan gelden ze alleen voor
ingedeelde inrichtingen die
na die datum een eerste keer
worden vergund of waarvoor
een eerste keer een
meldingsakte wordt
uitgereikt.”.
ontwerpdecreet, omzeggens
geen fundamentele
wijzigingen aangebracht.
Niettemin heeft deze titel een
groot belang wat betreft de
praktische kant van
zorgvuldigheidsverplichtingen
De Minaraad wenst in dit
verband op het volgende te
wijzen.
Art. 173. In hetzelfde decreet,
het laatst gewijzigd bij het
decreet van 8 februari 2013,
wordt in titel VII, hoofdstuk 4,
ingevoegd bij artikel 164, een
afdeling 3 ingevoegd, die luidt
als volgt:
 De Minaraad staat achter
het wijzigingsvoorstel dat
ertoe strekt dat de
milieucoördinator hoort mee
te werken aan de uitvoering
van de periodieke evaluaties
van het nieuw artikel 7.4.10
DABM. Ter ondersteuning van
deze periodieke evaluaties
beveelt de Minaraad
aan om de gegevens die
verworven worden op grond
van artikel 3.4.1.,
3.4.2. en 3.4.3. DABM
centraal te doen stockeren in
één databank, of
anders om de bewaartermijn
van vijf jaar bijstelbaar te
maken in functie van de duur
van de evaluatiecycli. Artikel
3.7.1. DABM, betreffende de
meldings- en
waarschuwingsplicht (in
geval van accidentele
emissies en storingen), bevat
een vergelijkbare bepaling als
deze van nieuw artikel 7.4.8.,
§2, met name de plicht om
“de gevolgen voor mens en
“Afdeling 3. Afwijking van de
algemene en sectorale
milieuvoorwaarden”.
Art. 174. In hetzelfde decreet,
het laatst gewijzigd bij het
decreet van 8 februari 2013,
wordt in titel VII, hoofdstuk 4,
afdeling 3, ingevoegd bij
artikel 173, een artikel 7.4.7
ingevoegd, dat luidt als volgt:
“Art. 7.4.7. De Vlaamse
Regering bepaalt door wie, in
welke gevallen, de
voorwaarden waaronder en
de grenzen waarbinnen een
afwijking van de algemene of
sectorale milieuvoorwaarden
toegestaan kan worden en
stelt de verdere regels voor
Pagina 60 van 78
de indiening en de
behandeling van en de
beslissing over de
afwijkingsaanvraag, met
inbegrip van de
bekendmaking ervan, vast.”.
milieu zoveel mogelijk te
beperken”. Deze doublure
kan geschrapt worden.
Art. 175. In hetzelfde decreet,
het laatst gewijzigd bij het
decreet van 8 februari 2013,
wordt in titel VII, hoofdstuk 4,
ingevoegd bij artikel 164, een
afdeling 4 ingevoegd, die luidt
als volgt:
“Afdeling 4. Verplichtingen
van de exploitant”.
Art. 176. In hetzelfde decreet,
het laatst gewijzigd bij het
decreet van 8 februari 2013,
wordt in titel VII, hoofdstuk 4,
afdeling 4, ingevoegd bij
artikel 174, een artikel 7.4.8
ingevoegd, dat luidt als volgt:
“Art. 7.4.8. §1. De exploitant
van een ingedeelde inrichting
of activiteit is verplicht de
milieuvoorwaarden na te
leven.
§2. Ongeacht de verleende
omgevingsvergunning treft de
exploitant altijd de nodige
maatregelen om schade,
hinder, incidenten en
ongevallen die de mens of het
leefmilieu aanzienlijk
beïnvloeden, te voorkomen.
Pagina 61 van 78
Ongeacht de verleende
omgevingsvergunning treft de
exploitant, in geval van
incidenten en ongevallen die
de mens of het leefmilieu
aanzienlijk beïnvloeden,
onmiddellijk de nodige
maatregelen om de gevolgen
ervan voor de mens en het
leefmilieu te beperken en om
verdere mogelijke incidenten
en ongevallen te
voorkomen.”.
Art. 177. In hetzelfde decreet,
het laatst gewijzigd bij het
decreet van 8 februari 2013,
wordt in dezelfde afdeling 4
van titel VII, hoofdstuk 4, een
artikel 7.4.9 ingevoegd, dat
luidt als volgt:
“Art. 7.4.9. De Vlaamse
Regering kan nadere regels
vaststellen voor de
verplichtingen van de
exploitant.”.
13. Milieueffectrapportage
 Er is nood aan een verdere
integratie van MER- en
veiligheidsrapportage.
 In zijn advies van 31
augustus 2011 wees de raad
op de diverse
onduidelijkheden ten aanzien
van het integratiespoor van
de milieueffect- en
 De Raad is tevreden dat bij
een “hervergunning“ van een
bedrijf of een omzetting geen
project- MER of passende
beoordeling meer nodig is.
Artikel 139:
Artikel 4.3.2, § 2, tweede lid
van het DABM bepaalt: “Die
verplichting geldt ook indien
wegens het verstrijken van de
 Integreer de
milieueffectrapportage in de
vergunningsprocedure
 MER/VR –
integratiespoordecreet
wordt geïntegreerd in het
omgevingsvergunningsdecr
eet.
 Behoud de mogelijkheid
van een sequentieel traject
voor complexe projecten. De
Vlaamse Regering kiest voor
een verplicht (in plaats van
een facultatief)
 De opmerking van de
SALV dat de verplichting tot
opmaak van een MER niet
geschrapt werd in §§ 1 en
2bis van artikel 4.3.2 van
het DABM is correct. De
Pagina 62 van 78
veiligheidsrapportage. Het
voorgestelde artikel 22 zou
kunnen betekenen dat de
aanvrager niet
langer een definitief
goedgekeurd MER-rapport bij
zijn aanvraag zal moeten
voegen, maar dat
de goed- of afkeuring van het
MER-rapport pas gebeurt in
een latere fase, met name
lopende de behandeling van
de aanvraag van de
omgevingsvergunning. In dat
verband kan men zich alvast
de vraag stellen wat de
tijdswinst is indien het MERrapport wordt afgekeurd en
dus toch geen
omgevingsvergunning wordt
verkregen. Ondertussen heeft
de aanvrager heel wat kosten
moeten maken om een
volledig vergunningsdossier
samen te stellen; kosten die
hij had kunnen uitsparen
indien hij vooraf wist dat het
MER-rapport niet zou
goedgekeurd worden.
Daarom vindt SARO het
belangrijk dat de
initiatiefnemer de keuze
heeft om wel of niet te kiezen
voor de integratie van de
MER-procedure in de
vergunningsprocedure.
lopende vergunning van het
project een nieuwe
vergunning moet worden
aangevraagd.”
Artikel 139 van het
voorliggende voorontwerp
van decreet vervangt dit lid
door “Voor de loutere
hervergunning en de
omzetting, respectievelijk
vermeld in artikel 61 en 346
van het decreet van […]
betreffende de
omgevingsvergunning, moet
noch een project-m.e.r.screeningsnota noch een
project-MER opgemaakt
worden tenzij de loutere
hervergunning of de
omzetting betrekking heeft
op activiteiten die fysieke
ingrepen in het leefmilieu tot
gevolg hebben.”
De SALV stelt vast dat deze
verplichting niet geschrapt
werd in §§ 1 en 2bis van
artikel 4.3.2 van het DABM en
vraagt om te onderzoeken
wat hiervan de reden is. De
raad meent dat de toelichting
die in de memorie van
toelichting wordt gegeven
m.b.t. de wijziging van artikel
4.3.2, § 2, tweede lid van het
DABM ook opgaat voor de
andere §§.
Minderheidsstandpunt
Natuurpunt:
Natuurpunt kan niet akkoord
gaan met artikels 139 en 202
integratiespoorproject. In hun
gezamenlijk advies van 1 juni
2011 over de invoeging van
het integratiespoor projectm.e.r. en
veiligheidsrapportage in de
milieu- en
stedenbouwkundige
vergunning, vragen SERV en
Minaraad om de mogelijkheid
van een sequentieel traject te
behouden.
materiële vergissing wordt
rechtgezet.
 Een facultatief
integratiespoortraject
wordt niet weerhouden
omdat dit tot
onduidelijkheid en
verwarring zou leiden voor
alle betrokken actoren. In
dit geval zou het voor het
publiek immers niet steeds
duidelijk zijn wanneer in het
openbaar onderzoek een
ontwerp-MER of een
ontwerp-OVR bij de
vergunningsaanvraag wordt
gevoegd dan wel een reeds
goedgekeurd rapport (RIA,
p. 76).
Pagina 63 van 78
van het ontwerpdecreet die
bepalen dat er bij een
hervergunning geen projectMER of passende beoordeling
moet worden uitgevoerd
tenzij deze hervergunning
betrekking heeft op
activiteiten die fysieke
ingrepen in het leefmilieu
vereisen. Ten opzicht van de
huidige situatie en vanuit
milieutechnisch oogpunt, is
dit een stap achteruit. Gelet
op de problematische staat
van instandhouding van het
Natura 2000 netwerk, dient
de huidige toepassing
minstens behouden. De
vrijstelling van een passende
beoordeling is volgens
Natuurpunt ook vanuit
juridisch oogpunt
problematisch. Sinds de
aflevering van de initiële
milieuvergunning zijn de
omstandigheden en
technieken mogelijk dermate
veranderd dat de
omgevingskwaliteit opnieuw
geëvalueerd moet worden
volgens de huidige geldende
kwaliteitsnormen en de
inplanting opnieuw getoetst
moet worden aan alle
geldende (eventueel nieuwe)
regelgeving.
14. Overgangsregeling
Art. 346 De milieuvergunning
die vanaf 10 september 2002
 De SALV ondersteunt de
uitgewerkte
 De overgangsregeling die
het ontwerpdecreet
 In het bijzonder vraagt de
SERV dat de juridische
 Artikel 387 beoogt de
bestaande vergunningen
Pagina 64 van 78
is aangevraagd en verleend
voor een termijn van twintig
jaar, wordt geacht voor
onbepaalde duur verleend te
zijn als aan de volgende
voorwaarden cumulatief is
voldaan:
1° tussen de achtenveertig en
zesendertig maanden voor
het verstrijken van de
vergunningstermijn van de
milieuvergunning deelt de
vergunninghouder of
exploitant aan de bevoegde
overheid, vermeld in artikel 9,
per beveiligde zending mee
dat hij van de regeling,
vermeld in deze paragraaf,
toepassing wil maken;
2° het betrokken publiek of
een adviesinstantie,
aangewezen krachtens artikel
18 of 34, dient geen
gemotiveerd bezwaar in
tijdens het openbaar
onderzoek respectievelijk
tijdens een termijn van dertig
dagen die volgt op de eerste
dag na de datum waarop de
mededeling, vermeld in punt
1°, door de bevoegde
overheid naar het betrokken
publiek of de adviesinstantie
is gestuurd;
3° de stedenbouwkundige
handelingen die noodzakelijk
zijn voor de exploitatie van de
ingedeelde inrichting, zijn op
het tijdstip van de
omzettingsregeling die
toelaat dat bedrijven die
beschikken over een recent
verleende milieuvergunning
via een vereenvoudigde
procedure de overstap
kunnen maken naar de
omgevingsvergunning. De
SALV benadrukt dat het gaat
om omzettingen die niet
gepaard gaan met materiële
wijzigingen en dus
Europeesrechtelijk niet
onderworpen moeten
worden aan de
milieueffectrapportageverplic
hting of aan de passende
beoordelingsplicht.
Door deze overgangsregeling
kunnen een aantal
doelstellingen van het
ontwerpdecreet, zoals de
vermindering van de
administratieve lasten en
kosten, snel ingang vinden.
Hierdoor wordt een gelijk
speelveld voor de land- en
tuinbouwbedrijven in de
Europese Unie versneld
gecreëerd.
Minderheidsstandpunt
Natuurpunt:
Natuurpunt kan niet akkoord
gaan met de uitgewerkte
omzettingsregeling (artikel
346) die toelaat dat bedrijven
die beschikken over een
eindige milieuvergunning de
overstap kunnen maken naar
een permanente
voorziet, hoewel een
verbetering ten opzichte van
de eerder voorgestelde
automatische omzetting van
Vlarem-vergunningen die
zijn verleend in de periode
van vijf jaar voor de
invoering van de
omgevingsvergunning, is
volgens de Minaraad niet
zonder problemen, ook al
werd de vergunning in
kwestie conform de tot
dusverre geldende
wetgeving verleend.
 De vergunningverlenende
overheid heeft tot nog toe
de beslissing over een
vergunningsaanvraag
immers genomen vanuit het
idee dat deze slechts voor
een bepaalde termijn geldig
zou zijn. Als de
vergunningverlenende
overheid had geweten dat
een afgeleverde vergunning
een permanent karakter zou
hebben, had ze misschien
een andere afweging gedaan
en een andere beslissing
genomen, door bijv.
strengere voorwaarden op
te leggen of duur van de
vergunning te beperken in
de tijd (als dit mogelijk is).
Opnieuw verwijzend naar
het feit dat de
vergunningverlenende
overheid het voorwerp en
onderbouw en
uitvoerbaarheid wordt
nagekeken van art. 346 dat
bepaalt dat de
milieuvergunning die vanaf
10 september 2002 is
aangevraagd en verleend
voor een termijn van twintig
jaar, geacht wordt voor
onbepaalde duur verleend te
zijn als aan een aantal
voorwaarden is voldaan.
Voor de rechtszekerheid is
het essentieel dat deze
regeling de toets aan de
vigerende Europese
regelgeving en de
rechtspraak van het Hof van
Justitie, het Grondwettelijk
Hof en de Raad van State
doorstaat. De voorgestelde
regeling moet juridisch ook
verenigbaar zijn met het
Grondwettelijk
gelijkheidsbeginsel,
rechtszekerheids- en vertrouwenbeginsel en met het
verbod op retroactieve
werking van een decreet.
van bepaalde duur op een
eenvoudige wijze en met
inspraak van de bevolking
om te zetten in
vergunningen van
onbepaalde duur.
Uitsluitend als de
adviesinstanties of het
betrokken publiek
opmerkingen formuleren
wordt voor de omzetting de
gewone
vergunningsprocedure
gevolgd. De tussenkomst
van de
vergunningverlenende
overheid beperkt zich in dat
geval tot de aktename.
Met betrekking tot de
juridische bezwaren wordt
erop gewezen dat de
regeling aan het advies van
de Raad van State wordt
onderworpen.
Het artikel wordt verder
aangepast in die zin dat:
- het indienen van de vraag
tot omzetting gebeurt via
een formulier waarvan de
inhoud door de Vlaamse
Regering wordt bepaald;
- in het geval er tijdens de
bekendmaking van de vraag
tot omzetting een bezwaar
wordt ingediend en als
gevolg daarvan de gewone
vergunningsprocedure
moet worden gevolgd, een
Pagina 65 van 78
mededeling, vermeld in punt
1°, hoofdzakelijk vergund.
De gemeente of de door haar
gemachtigde ambtenaar staat
in voor de organisatie van het
openbaar onderzoek,
vermeld in het eerste lid, 2°.
Als met toepassing van het
eerste lid de
milieuvergunning geacht
wordt voor onbepaalde duur
verleend te zijn, wordt de
milieuvergunning voor de
verandering van de
exploitatie van de ingedeelde
inrichting of activiteit ook
voor onbepaalde duur geacht
verleend te zijn, behalve als in
het vergunningsbesluit van
die milieuvergunning in een
kortere vergunningstermijn is
voorzien dan die welke op dat
ogenblik gold voor de
inrichting waarvoor de
verandering toegelaten is.
§2. De bevoegde overheid,
vermeld in artikel 9, neemt
akte van de mededeling,
vermeld in paragraaf 1, punt
1°. De akte vermeldt de
vergunningen voor de
stedenbouwkundige
handelingen en de exploitatie
van de ingedeelde
inrichtingen of activiteiten die
het project omvat. De akte
vermeldt ook het
omgevingsvergunning.
De voorgestelde
overgangsregeling laat nog te
veel leemtes (ondermeer
inzake bestuurlijke capaciteit
en organisatie, periodieke
evaluatie, participatie en
wetgevingspolitiek), en bevat
bovendien knelpunten die
aanleiding geven tot discussie
en rechtsonzekerheid (zie o.a.
punt 9 van dit advies).
De invoering van een
omgevingsvergunning is in de
eerste plaats bedoeld om
toekomstige
vergunningsprocedures
vlotter te laten verlopen en
staat in principe los van het
omzetten van reeds lopende
milieuvergunningen naar
permanente vergunningen.
De omgevingsvergunning kan
volgens Natuurpunt dan ook
ingevoerd zonder op dit
moment een beslissing te
nemen inzake het omzetten
van reeds verleende
milieuvergunningen naar
permanente
omgevingsvergunningen.
de duur van een verleende
vergunning in de nieuwe
regeling zelf niet meer zal
kunnen wijzigen, houdt de
voorgestelde
overgangsregeling volgens
de Minaraad te weinig
rekening met de rol die de
eindigheid van de
vergunning momenteel lijkt
te spelen in sommige
milieuvergunningsprocedure
s. In combinatie met de
voortschrijdende
wetenschappelijke inzichten
maakt dit dat het toepassen
van de destijds geldende
wetgeving niet noodzakelijk
betekent dat het voor
onbepaalde tijd
verderzetten van de
exploitatie verenigbaar is
met de milieudoelstellingen.
De omzetting van een
vergunning voor bepaalde
duur naar onbepaalde duur
kan, op basis van de hoger
vermelde drie voorwaarden,
in principe wel
tegengehouden worden,
maar de bewijslast hiervoor
ligt volledig bij het
betrokken publiek of de
adviesinstantie, niet meer bij
de vergunninghouder.
openbaar onderzoek wordt
georganiseerd. De Vlaamse
Regering wordt voor die
gevallen ook gemachtigd de
dossiersamenstelling te
bepalen.
 Zorg voor een juridisch
sluitende overgangsregeling
en een evenwaardige Natura
2000 toets. Een aantal
Pagina 66 van 78
geactualiseerde voorwerp
van de exploitatie van de
ingedeelde inrichtingen of
activiteiten.
De akte geldt als bewijs dat
de milieuvergunning voortaan
van onbepaalde duur is.
Tegen die akte kan geen
administratief beroep worden
ingediend.
§3. Als de mededeling niet
binnen de termijn, vermeld in
paragraaf 1, eerste lid, 1°, is
gedaan of als niet aan de
voorwaarde, vermeld in
paragraaf 1, eerste lid, 3°, is
voldaan, wordt de
vergunninghouder of
exploitant daarvan door de
bevoegde overheid, vermeld
in artikel 9, op de hoogte
gebracht. In dat geval vervalt
de milieuvergunning de dag
na het verstrijken van de
vergunningstermijn.
§4. Als door het betrokken
publiek of een adviesinstantie
een gemotiveerd bezwaar als
vermeld in paragraaf 1,
eerste lid, 2°, wordt
ingediend, wordt de
omzetting van de
milieuvergunning van
bepaalde duur in een
vergunning van onbepaalde
duur behandeld
overeenkomstig de gewone
elementen van de
voorgestelde
overgangsregeling en de
manier waarop
milieuvergunningen die zijn
verleend vanaf 10
september 2002 kunnen
worden omgezet in
vergunningen van
onbepaalde duur, zijn vanuit
milieutechnisch oogpunt een
stap achteruit, én geven
aanleiding tot
rechtsonzekerheid en
discussie. De Vlaamse
Regering geeft in de
overigens zelf aan dat er
onduidelijkheid bestaat over
wanneer een
stedenbouwkundige
handeling “hoofdzakelijk
vergund” is. De
overgangsregeling moet
worden gelezen in
samenhang met het
afschaffen van de MERplicht en van de plicht tot
het uitvoeren van een
passende beoordeling bij
hervergunning en, in
beginsel, bij de omzetting
van reeds lopende
milieuvergunningen naar
permanente vergunningen.
 De omgevingsvergunning
moet leiden tot kwalitatief
betere beslissingen en
vergunningen. Bij
hervergunning en omzetting
Pagina 67 van 78
vergunningsprocedure, met
dien verstande dat geen
openbaar onderzoek moet
worden georganiseerd
De termijnen, vermeld in
artikel 25, gaan in op de dag
na de datum dat de
vergunninghouder of de
exploitant per beveiligde
zending op de hoogte is
gebracht van het opstarten
van de gewone
vergunningsprocedure voor
de omzetting van de
milieuvergunning van
bepaalde duur in een
vergunning van onbepaalde
duur.
Als geen beslissing is
genomen binnen de
vastgestelde of, in
voorkomend geval, verlengde
termijn als vermeld in artikel
25, wordt de omzetting van
de milieuvergunning van
bepaalde duur in een
vergunning van onbepaalde
duur geacht te zijn
geweigerd.
§5. Tegen de uitdrukkelijke of
stilzwijgende beslissing,
vermeld in paragraaf 4, van
het college van burgemeester
en schepenen of van de
deputatie kan beroep worden
ingesteld bij respectievelijk de
deputatie en de Vlaamse
beperkt het ontwerpdecreet
de huidige toepassing van
het instrument passende
beoordeling. Gelet op de
problematische staat van
instandhouding van het
Natura 2000 netwerk in
Vlaanderen, vraagt de
Minaraad om de huidige
toepassing minstens te
behouden. De vrijstelling
van het uitvoeren van een
passende beoordeling, zowel
bij hervergunning als bij
omzetting, zijn volgens de
Minaraad mogelijk ook
vanuit juridisch oogpunt
problematisch. Sinds de
aflevering van de initiële
milieuvergunning zijn de
omstandigheden en
technieken mogelijk
dermate veranderd dat de
omgevingskwaliteit opnieuw
geëvalueerd moet worden
volgens de huidig geldende
kwaliteitsnormen en de
inplanting opnieuw getoetst
moet worden aan alle
geldende (eventuele
nieuwe) regelgeving.
Specifiek voor
hervergunning, wijst de
Minaraad op de rechtsleer
die, in verband met
dergelijke gevallen,
benadrukt dat de uitvoering
van de passende
beoordeling nodig is
teneinde aan de
Pagina 68 van 78
Regering.
Het beroep schorst de
beslissing.
De bepalingen van hoofdstuk
3 zijn van overeenkomstige
toepassing op het instellen,
behandelen en beslissen over
het beroep.
Als geen beslissing is
genomen binnen de
vastgestelde of, in
voorkomend geval, verlengde
termijn als vermeld in artikel
57, wordt het beroep geacht
te zijn afgewezen en wordt de
bestreden beslissing als
definitief aangezien.
De Vlaamse Regering stelt de
nadere regels vast voor de
toepassing van de bepalingen
van dit artikel.
vergunningverlenende
overheid de mogelijkheid te
geven om te beoordelen of
de bestaande en totale
milieubelasting van de
betrokken activiteit
aanvaardbaar is in het licht
van
instandhoudingsdoelstelling
en voor het betrokken
gebied. In de parlementaire
voorbereiding bij het m.e.r.decreet (2002) staat dan ook
terecht dat de
hervergunningsprocedure
daartoe het uitgelezen
moment is. Uit de praktijk
blijkt immers dat een
juridische verplichting om
een passende beoordeling
op te stellen niet
noodzakelijk betekent dat er
ook effectief een passende
beoordeling werd
uitgevoerd. Enkel indien er
een passende beoordeling
werd uitgevoerd, kan de
overheid de zekerheid
hebben verkregen dat er
geen significante effecten op
speciale beschermingszones
te verwachten zijn. Specifiek
voor omzettingen, wijst de
Minaraad op het feit dat de
praktijk tot opmaak van
passende beoordelingen
stelselmatig is gegroeid. Niet
alleen werden de eerste
jaren na 2002 nauwelijks
passende beoordelingen
Pagina 69 van 78
opgemaakt, ook is er een
aanzienlijk verschil in
kwaliteit. Tot slot merkt de
Raad op dat de arresten van
het Europees Hof van
Justitie waaruit de Vlaamse
regering citeert, betrekking
hebben op de situatie
waarbij de exploitatie
vergund werd voor de
inwerkingtreding van de
Habitatrichtlijn. Vanuit de
systematiek van de
Habitatrichtlijn betekent de
permanente vergunning,
noch de hernieuwing van de
vergunning zonder passende
beoordeling, niet dat deze
bestaande exploitaties
volledig zouden ontsnappen
aan een beoordelingskader.
Artikel 6, tweede lid, van de
Habitatrichtlijn verplicht de
lidstaten immers nog steeds
om, wanneer bepaalde
activiteiten een
verslechtering van de
kwaliteit van de natuurlijke
habitats of een (significante)
verstoring van de soorten
waarvoor dat gebied werd
aangewezen zouden
veroorzaken, hieraan een
einde te maken hetzij door
de stopzetting van de
activiteit hetzij door het
nemen van verzachtende
maatregelen. Deze
verplichting speelt ook bij de
exploitatie van inrichtingen.
Pagina 70 van 78
Artikel 6, tweede lid, van de
Habitatrichtlijn heeft het
immers niet over ingrepen
die kunnen worden
gekwalificeerd als “project”.
Het Hof van Justitie stelde
overigens dat artikel 6,
tweede lid, van de
Habitatrichtlijn de lidstaten
verplicht tot het controleren
of bestaande vergunde
activiteiten schadelijke
gevolgen hebben voor
speciale beschermingszones.
Het is bijgevolg noodzakelijk
het regelgevend mogelijk te
maken dat op basis van de
wetenschappelijke
monitoring van de
instandhoudingsdoelstelling
en de omgevingsvergunning
via het evaluatiestelsel kan
worden bijgestuurd. De
Raad vraagt daarom om de
overgangsregeling opnieuw
te beoordelen in functie van
de conformiteit met het
Europees kader.
 Minderheidstandpunt:
Boerenbond, Unizo en Voka:
Deze organisaties
formuleren een
minderheidsstandpunt
m.b.t. de afschaffing van de
m.e.r.-plicht en de passende
beoordelingsplicht in loutere
hervergunningsprocedures.
Deze organisaties stellen
vast dat de wijzigingen
Pagina 71 van 78
m.b.t. de project-MER en
m.b.t. de passende
beoordeling ertoe leiden dat
een project-m.e.r.screeningsnota, project-MER
of passende beoordeling
niet langer noodzakelijk zijn
wanneer het
vergunningsplichtige project
niet gepaard gaat met
werken of ingrepen die de
materiële toestand van de
plaats veranderen. Deze
wijzigingen zijn gebaseerd
op rechtspraak van het Hof
van Justitie waarbij een
vernieuwing van een
vergunning zonder dat er
sprake is van wijzigingen die
de materiële toestand van
de plaats veranderen buiten
de reikwijdte van het begrip
“project” vallen. Vermits
voor de interpretatie van het
begrip “project” in het kader
van de Habitatrichtlijn
steeds wordt doorverwezen
naar de MER-richtlijn, werkt
deze interpretatie ook door
in de passende beoordeling.
Loutere hervergunningen
die niet gepaard gaan met
materiële wijzigingen vallen
Europeesrechtelijk niet
onder het begrip “project”
waardoor noch een
milieueffectrapportage,
noch een passende
beoordeling noodzakelijk
zijn. Deze organisaties
Pagina 72 van 78
vinden het positief dat
Vlaanderen het
toepassingsgebied van de
project-MER regelgeving en
de passende beoordeling
afstemt op wat
Europeesrechtelijk verplicht
is en dus projecten die
vanuit Europeesrechtelijk
standpunt niet onderworpen
moeten worden aan een
milieueffectrapportage of
passende beoordeling nu
ook in Vlaanderen niet
langer onderworpen worden
aan deze kostelijke en
tijdrovende procedures.
Deze aanpassingen dragen
bij tot de creatie van een
gelijk speelveld voor de
ondernemingen in de
lidstaten van de Europese
Unie. In artikel 346 van het
ontwerpdecreet wordt een
overgangsregeling voorzien
waardoor vergunningen die
verleend werden vanaf 10
september 2002 werden
verleend, indien voldaan
wordt aan drie cumulatieve
voorwaarden,
geacht worden te zijn
verleend voor onbepaalde
duur. Deze organisaties
ondersteunen de
uitgewerkte
omzettingsregeling die
toelaat
dat bedrijven die beschikken
over een recent verleende
Pagina 73 van 78
milieuvergunning via een
vereenvoudigde procedure
de overstap kunnen maken
naar de
omgevingsvergunning. Deze
organisaties benadrukken
dat het gaat om
omzettingen die niet
gepaard gaan met materiële
wijzigingen en dus
Europeesrechtelijk
niet onderworpen moeten
worden aan de
milieueffectrapportageverpli
chting
of aan de passende
beoordelingsplicht.
Door deze overgangsregeling
kunnen een aantal
doelstellingen van het
ontwerpdecreet, zoals de
vermindering van de
administratieve lasten en
kosten, snel ingang vinden.
Hierdoor wordt een gelijk
speelveld voor de
ondernemingen in de
Europese Unie versneld
gecreëerd.
 Minderheidsstandpunt :
Marc De Pauw en VVP:
Mocht de permanente
vergunning een feit worden,
dan zal het nog een tijd
duren voordat alle
bestaande
milieuvergunningen
omgezet zijn naar een
permanente vergunning.
Pagina 74 van 78
Enkel de vergunningen
verleend voor 20 jaar vanaf
10 september 2002, waarbij
de stedenbouwkundige
handelingen nodig voor de
exploitatie hoofdzakelijk
vergund zijn, zullen
automatisch worden
omgezet naar een
permanente vergunning,
tenzij omwonenden of
adviesinstanties
bezwaar hebben (cfr.
overgangsbepalingen). Deze
organisaties en raadsleden
zijn niet akkoord met het feit
dat de
vergunningverlenende
overheid enkel akte kan
nemen van de vraag van een
klasse 1-inrichting tot
automatische omzetting van
de vergunning naar een
permanente vergunning
waarbij er bovendien geen
administratief beroep kan
worden ingediend. Louter
akte nemen is geen
instrument om te
evalueren en te beslissen.
Een aktename door een
vergunningverlener wordt
gezien als een positief
signaal, als een signaal dat
aan alle voorwaarden is
voldaan; ook al houdt een
aktename in dit geval geen
beoordeling in en mag/kan
de overheid niet oordelen.
Wat als de
Pagina 75 van 78
vergunningverlener weet dat
er bijvoorbeeld geen
bouwvergunningen
aangevraagd of
verleend zijn en dus niet
voldaan is aan de
voorwaarde “hoofdzakelijk
vergund”? Toch moet de
vergunningverlener in dit
geval akte nemen. De
vergunningverlenende
overheid zou minstens
instrumenten moeten
krijgen om te evalueren en
te beslissen bij het
permanent maken van een
vergunning. Deze
organisaties en raadsleden
steunen de in het
ontwerpdecreet voorziene
overgangsregeling enkel op
voorwaarde dat deze
instrumenten
voorzien worden.
15. Evaluatie en
monitoring van het
decreet
Een specifiek aandachtspunt
betreft de ‘stilzittende’
overheid. Het ontwerp van
decreet gaat doorgaans uit
van vervaltermijnen. Dit
betekent dat als de bevoegde
overheid geen
tijdige beslissing neemt, de
vergunningsaanvraag of het
ingediende beroep geacht
wordt te zijn geweigerd. Een
ander
sanctioneringsmechanisme is
 Vraag tot het invoeren van
een rapporteringsplicht over
de naleving van de
vervaltermijnen
 De SERV adviseert om
enkele gerichte
evaluatiebepalingen in het
decreet op te nemen, waarbij
het parlement de Vlaamse
regering verplicht om over de
uitvoering te rapporteren aan
het parlement en de
strategische adviesraden of
om een evaluatierapport over
te maken. Een voorbeeld is
art. 6bis van het
milieuvergunningendecreet
 Ingevolge de gemaakte
opmerkingen wordt in het
decreet een
rapportageverplichting van
de naleving van de
beslissingstermijnen
opgenomen. De
rapportageplicht geldt
zowel voor de gemeenten,
de provincies als de
Vlaamse Regering.
 In het decreet wordt een
algemene evaluatiebepaling
Pagina 76 van 78
niet voorzien in het decreet
en wordt niet in het
vooruitzicht gesteld in de
memorie van toelichting. De
raad heeft vertrouwen in de
werking van de democratie
waarbij in geval van
veelvuldige stilzwijgende
weigeringen vragen worden
gesteld aan het college. De
raad meent dat het
aangewezen is dat
Vlaanderen bijhoudt in
hoeveel gevallen een
vergunningverlenende
overheid zich niet tijdig
uitspreekt. Hierdoor zal meer
inzicht en duidelijkheid
ontstaan over het feit of
stilzwijgende weigeringen
vaak worden gebruikt.
dat bepaalt: “De voor
vergunningverlening
bevoegde overheden brengen
jaarlijks verslag uit over
naleving van de in dit decreet
voorziene
beslissingstermijnen. Dit
verslag wordt overgemaakt
aan het parlement en wordt
openbaar gemaakt” .
opgenomen die luidt als
volgt:
“De Vlaamse Regering
evalueert de werking van
dit decreet drie jaar na de
inwerkingtreding ervan.
Het evaluatierapport dat de
mogelijke
beleidsaanbevelingen bevat
wordt ter informatie
voorgelegd aan het Vlaams
Parlement.”.
 Artikel 318 schrapt artikel
5.3.2 van de VCRO. Dit artikel
legde de basis voor de
evaluatie van de afstemming
tussen de aanvraagprocedure
stedenbouwkundige- en
milieuvergunning maar ook
voor een steekproefsgewijze
controle van de kwaliteit van
de vergunningen en een
evaluatie op regelmatige
basis van de performantie
van en het draagvlak voor de
overleggerichte aanpak, via
de projectvergadering. De
raad betreurt deze
schrapping en dringt er op
aan dat op Vlaams niveau
Pagina 77 van 78
16. Handhaving
17. Keuze rechtscollege
een monitoring van de
kwaliteit van de
vergunningen behouden
blijft.
Er is nood aan een
wetgevingsinitiatief
handhaving
omgevingsvergunning
De Raad stelt zich de vraag
welk administratief
rechtscollege bevoegd wordt.
 Maak snel werk van een
gecoördineerde handhaving
Initiatief wordt parallel
afgehandeld.
 Versterk de bestuurlijke
handhaving in de ruimtelijke
ordening
In het decreet wordt de
Raad voor
Vergunningenbetwisting
aangeduid als bevoegd
rechtscollege.
Pagina 78 van 78