Korte aankondiging Door een decennialange intensieve bemesting is de chemische bodemvruchtbaarheid in de gangbare landbouw in Vlaanderen zeer hoog. Biologische landbouw wordt vaak voorgesteld als een duurzaam alternatief van de gangbare landbouw, maar omtrent de chemische bodemvruchtbaarheid op biologische langdbouwbedrijven in Vlaanderen is nog maar weinig onderzoek gebeurt. Het doel van deze thesis was dan ook het bepalen van de bodemvruchtbaarheidstoestand (met in het bijzonder de P status) op een representatief aantal biologische bedrijven in Vlaanderen en deze status te vergelijken met de algemene situatie in de gangbare landbouw. Het bodem organische C gehalte (SOC) bleek hoger op de biologische bedrijven, waardoor kan gesteld worden dat biologische landbouw in Vlaanderen mogelijks een potentieel vormt voor C opslag in de bodems. Het minerale N gehalte op de bedrijven opgemeten tussen 1 oktober 2003 en 15 november 2003 (indicator voor nitraatuitspoeling) was duidelijk lager dan 90 kg NO3--N ha-1 en lager dan de waarden opgemeten op gangbare bedrijven. Het beschikbare P gehalte op de biologische bedrijven was hoog tot zeer hoog net als in de gangbare landbouw. De gemiddelde fosfaatverzadigingsgraad (FVG) was iets lager dan de gemiddelde waarde voor Oost-Vlaanderen, maar een groot aantal bedrijven had toch nog een FVg groter dan 30 % (limietwaarde voor risico op P uitspoeling). Algemeen kunnen we besluiten dat op dit moment de chemische bodemvruchtbaarheidstoestand op de biologische landbouwbedrijven in Vlaanderen nog steeds hoog is, maar er zijn indicaties dat de nutriëntverliezen lager zijn dan in de gangbare landbouw. Dit beperkte effect is grotendeels te wijten aan het feit dat de meeste biologische bedrijven pas omgeschakeld zijn, terwijl de impact van de teeltwijze op de bodemvruchtbaarheidstoestand een eerder langer termijn effect is. Het is dus noodzakelijk om de bodemvruchtbaarheidstoestand van de biologische landbouwbedrijven voor een langere tijd te evalueren om een volledig beeld te verkrijgen.