Samenvatting Stoiber Rapport Waar de Europese Unie vaak verantwoordelijk wordt gehouden voor grote administratieve lasten en grote verschillen m.b.t. omzetting en implementatie van richtlijnen in de betrokken lidstaten aantonen aan dat er weldegelijk veel ruimte is voor het optimaliseren van efficiënte implementatie, probeert de “High level group of independent stakeholders on administrative burdens (HLG)” daarop een antwoord te bieden met het zogenaamde Stoiber rapport. Het Stoiber rapport is het resultaat van een consulteringsproces met de vraag naar geschikte, efficiënte statelijke praktijken inzake de implementatie van EU-regelgeving. Het is een verzameling van slimme oplossingen van lidstaten die, geheel of gedeeltelijk, zouden kunnen worden overgenomen door de andere of door andere belanghebbenden met het oog op het verminderen van de administratieve last voor ondernemingen en administraties in Europa. Het is het voorstel aan de lidstaten een kader uit te bouwen voor regelmatige en gestructureerde uitwisseling van geschikte statelijke praktijken m.b.t. de implementatie van EU-richtlijnen. Met het bewuste rapport vraagt de HLG dat alle EU-spelers hun krachten zouden bundelen om slimme regulerende principes te integreren in het wetgevend proces. In diezelfde optiek zouden lidstaten de nationale ontwikkeling van regelgevingsagenda’s moeten aanmoedigen en een cultuurverandering promoten in de administratie, met een specifieke focus op het verbeterd betrekken van belanghebbenden en eindgebruikers, met de focus op een solide institutionele structuur en gestructureerde aanpak van impactbeoordelingen. Waargenomen lasten dienen aux serieux genomen te worden en de gevolgen van wetgeving voor KMO’s en micro-ondernemingen zouden grondig moeten worden onderzocht. Er wordt de lidstaten aanbevolen blijvend kwantitatieve doelstellingen te maken met het oog op het verminderen van de administratieve last voor ondernemingen, om het “leven” hen zo gemakkelijk en voorspelbaar mogelijk te maken. En met betrekking tot “gold-plating” issues en de mogelijkheid voor KMO’s tot het gebruik maken van vrijstellingen of de optie voor lichtere regimes, beveelt de groep een “comply or explain” aanpak aan. Verder promoot de HLG ten stelligste het gebruik van eGovernment en digitale oplossingen, zo ook het de risico-gebaseerde aanpakken en de ontwikkeling van goede begeleiding. Ten slotte is een zogenaamde checklist uitgewerkt voor de “goede implementatie van EUwetgeving”. De checklist behelst zowel het voorwerp van de wetgeving, de uitwisseling van efficiënte statelijke praktijken, het gebruik van impactbeoordelingen en –evaluaties, het uitbreiden van de ruimte voor implementatie, het gebruik van afwijkingen of lichtere regimes, actieve en passieve goldplating, op risico gebaseerde aanpakken, de focus op de eindgebruiker, digitale oplossingen en het hergebruik van data. Het is voor de HLG dan ook de bedoeling dat de desbetreffende instanties bevoegd voor de implementatie de tijd vrijmaken om door de checklist te gaan, dit met het oog op een implementatie die administratieve lasten zoveel als mogelijk vermijdt.