De ervaring De praktijk

De ervaring
De praktijk
Met een bezweet gezicht staat
Piet Goris (62) op de crosstrainer.
Het apparaat is één van zijn favoriete
onderdelen van de kracht- en
conditietraining dat hij volgt
via het Máxima Medisch Centrum
in Veldhoven. Dat trainen doet hij
niet alleen, maar samen met anderen
die ook revalideren van kanker.
Tekst Josephine Krikke • Fotografie Hennie Keeris
Twee jaar geleden was een bezoek aan de sportschool
gelijk dat ik ervan opknapte. Toen besloot ik dat ik er
nog ondenkbaar voor Piet Goris. Zijn leven stond op
doorheen zou komen.’
het spel. In het ziekenhuis – waar hij was opgenomen
vanwege buikvliesontsteking – ontdekten de artsen
Racefiets
een grote tumor in zijn darmen. ‘Wel of niet opere-
Nadat Piet Goris voldoende was hersteld, begon hij
ren, het maakte niet uit: de chirurg zei dat ik hoe dan
aan een acht maanden durende chemotherapie om
ook waarschijnlijk zou overlijden. Toch koos ik voor
uitzaaiingen te voorkomen. De behandeling had suc-
een operatie.’
ces, maar viel hem wel zwaar. ‘Ik ben in die tijd tien
kilo afgevallen en kon nog geen 500 meter lopen. Ik
Van zijn vrouw, kinderen en kleinkinderen nam hij
voelde me zo slap.’ En dat terwijl hij, voormalig eige-
alvast afscheid. De chirurg kon het zelf ook nauwe-
naar van een fietsenwinkel, voorheen wel drie keer
lijks geloven, maar Piet Goris overleefde de ingreep.
per week op de racefiets zat.
De tumor in zijn darm was succesvol verwijderd en
hij kreeg een tijdelijk colostoma.
Na de chemokuur stuurde zijn oncoloog hem door
naar sportarts Goof Schep van het Máxima Medisch
34
Vooruitgang
• juni 2010
Hij was nog “half in coma” toen er op de elfde dag na
Centrum in Veldhoven. Daar wordt met een kracht-
de operatie een verstopping in de maagsonde ont-
en conditieprogramma gewerkt dat speciaal voor
stond. ‘De nachtzuster, die dacht dat ik sliep, zei te-
kankerpatiënten is ontwikkeld (zie pagina 32). Na de
gen iemand: “Laat hem maar, hij redt het toch niet.”
intake begon Piet Goris in een fysiotherapiepraktijk
Toen ik dat hoorde, heb ik alle slangen eruit getrok-
in het Brabantse Westerhoven in groepsverband met
ken. Dit had toch geen zin meer. Vervolgens begon ik
de trainingen. Dit gebeurt in een aparte fitnessruimte.
over te geven, zo verschrikkelijk veel. En dat luchtte
Er zijn nog twee andere locaties in deze provincie die
op. Mijn maag werd verder leeggepompt en ik voelde
meewerken aan het project van het ziekenhuis.
Op kracht komen na kanker
Ik dacht dat alleen rust
zou helpen
Eind jaren negentig werd rust nog gezien als de beste
Fysio- en manueel therapeut Astrid Broersen, één
aanpak voor patiënten die herstelden na een behan-
van de twee groepbegeleiders, merkt dat de deel-
deling voor kanker. Onderzoek opgezet vanuit Máxima
nemers veel aan elkaar hebben. ‘Voor iedereen is het
Medisch Centrum toont nu aan dat juist een inten-
zwaar in het begin. Als gevolg van de kanker zijn veel
sief trainingsprogramma de lichamelijke conditie en
mensen onzeker geworden over wat hun lichaam
de kwaliteit van leven bij deze patiënten sterk verbe-
aankan. Door het samen te doen komen ze daar
tert. Piet Goris: ‘Ik had in het begin, zoals de meeste
doorheen. Ze zien bij elkaar de vooruitgang en leren
mensen, het idee dat alleen rust zou helpen om te
dat een beetje spierpijn niet erg is, dat ze hun lijf
herstellen van kanker. De eerste keer dat ik hier ging
weer mogen belasten.’
sporten twijfelde ik echt over het nut. Toch heb ik het
geprobeerd en met elke training beviel het me steeds
Gran Canaria
meer. Ik begon me steeds energieker te voelen.’
Piet Goris is één van de weinigen die naast het spor-
Het programma waarmee hij begin 2010 is begonnen
ten geen psychologische begeleiding wil. ‘Zo ben ik
duurt achttien weken (inmiddels is dit teruggebracht
niet’, zegt de nuchtere Brabander. Hij heeft zijn ziekte
tot twaalf). Het eerste deel van het traject sportte hij
samen met zijn vrouw goed kunnen verwerken. Ze
twee keer per week een uur. Nu is dat teruggebracht
kijken nu samen anders tegen het leven aan, vindt
naar één keer in de week. Het ziekenhuis vergoedt de
hij. ‘We willen geen zorgen hebben, daar stappen
trainingen.
we gelijk overheen door problemen op te lossen.
Het leven is te mooi om moeilijk te doen.’
Met nog vijf weken te gaan schetst Piet Goris de
Het tweetal heeft altijd hard gewerkt, onder andere
vooruitgang die hij tot nu toe maakte. ‘Het fijne
in het café dat zij bezitten. ‘Tot twee jaar geleden
aan dit programma is dat het helemaal op maat is ge-
werkte ik zeker zestig uur per week.’ Maar nu heeft
maakt. We werken naar eigen kunnen. Ik begon met
hij wat gas teruggenomen om leuke dingen te doen.
het wegduwen van 80 kilo met mijn benen, inmid-
Voor komende winter staan drie maanden Gran
dels is dat 175 kilo. En haalde ik op de hometrainer
Canaria op de planning.
eerst een weerstand van 175 watt, nu is dat 325.’
‘Als de revalidatiecursus is afgelopen, gaan mijn
Hij vertelt in het fysiotherapiecentrum in Wester-
vrouw en ik lekker veel fietsen. Na de zomer meld
hoven het sporten met lotgenoten ‘eigenlijk heel
ik me weer aan bij een sportschool. De sportarts
gezellig’ te vinden. Terwijl de één zijn buikspier-
had van tevoren uitgelegd dat de genezing sneller
oefeningen doet, drukt de ander zich op en zit een
zal gaan als de spieren weer sterk zijn. In het begin
derde deelnemer op het roeiapparaat. Tussendoor
kon ik na de training twee dagen niet lopen van de
maken ze soms een praatje met elkaar. Op een tafel
spierpijn. Maar nu kan ik alles weer; lopen, fietsen,
ligt een kaartje voor een deelnemer die ziek is. Ieder-
werken, biljarten. En ben weer op mijn oude gewicht.
een schrijft zijn naam erop.
Ik voel me fit.’
•
Met elke training begon ik me energieker te voelen
Vooruitgang
• juni 2010
35