bezinning - DE LEERKRACHT ALS HOEKSTEEN

Onderwijscafé – februari 2016
bezinning - DE LEERKRACHT ALS HOEKSTEEN
Er zijn leerkrachten die als stenen zijn en
gewoon hun steentje bijdragen om hun school op te bouwen.
Ze zijn onmisbaar in het grote geheel.
Er zijn leerkrachten die als een hoeksteen
een stukje van de schoolgemeenschap dragen :
onmisbaar zijn ze,
zonder hen zou de groep niet leven.
Er zijn er die als steunbalken hun school dragen.
Onzichtbaar is hun inzet,
zonder hun steun stort alles in.
Er zijn mensen die als sierstenen
kleur en leven geven aan de school,
ze worden kleur en leven in het dagelijkse schoolleven.
Er zijn er als mortel tussen de stenen,
ze houden de losse stenen samen.
Ze zijn stille aanwezigheid,
zonder hen geen samenhang in de gemeenschap.
Er zijn mensen die in de school slechts een korte tijd vertoeven,
of die reeds uit het zicht verdwenen zijn :
hun aanwezigheid is als een stapsteen
op de juiste plaats achtergelaten :
nodig voor wie achterkomt en de weg zoekt.
Ooit was er een mens – Jezus Christus.
Zijn naam en zijn daden
zijn het fundament geworden
waarop onze scholen gebouwd zijn.
Zonder hem zou onze school
op los zand gebouwd zijn,
zou onze gemeenschap niet samenhangen.
Maar :
wat is een stevig fundament
zonder een mooi gebouw er op?
En wat is een gebouw zonder fundament?
Hij, onze verborgen Christus en wij,
een schoolgroep,
een groep collega’s,
wij hebben elkaar nodig.
(Uit : Ankers los)