et is de tombe, de diepte de verzuring, de ziekte en dan dans ik door
advertisement
H et is de tombe, de diepte de verzuring, de ziekte en dan dans ik door het vuur en eet het zand dat anders in hun ogen zou zijn aanbeland Dx4 ‘Duister Dicht De Denker’ 2 H et dorp ik de kleuren S tilendrink hou dit grijzende beeld bekeek zijn skyline en verdronk zich in het zure beton voor ieders opengesperd oog weg is de leugen weg het besmeuren want vervaagde vegen houden geen emoties tegen 3 4 Ddeesolaat soldaat, levend in gedachten zielen hebben geen laatste woord Brandende het is het geschreeuw verkijkt zich over de zinderende vlakte en laat zich vallen met het gezicht in het zand korrels keelgewijs kriebelend verzachten zijn ademloos kuchen de gieren pellen zijn huid geen herinnering blijft over van een verbleekt skelet huiselijk voor de schorpioen die zijn gif in de staart niet kwijt kan en zich verzet tegen het kruisende pad dat in hun kelen blijft schuren als nagels op het schoolbord en al lijken de kreten een boodschap doch als je stil bent, herken je enkel de echo van de diepgang 5 6 Slapen met slangen in je beenderen I kObijt verwrongen geest lucht versnijdend met snaren groen kleurt het dreunende ritme het lijkt de haat die dit draagt, doch het is het verdomde de openbaring van de relativering waar de schreeuw zijn stenen kust vernietig de stenen en verkies de wees het begraven geluk vermomd in cadeauvorm laat je simpele wezen teniet doen en opgaan in vluchtigheid eindig verblijft men in as en de scherven zullen me vinden 7 8
