TOUCH ME Sabine Molenaar Sabine Molenaar is een performer

TOUCH ME
Sabine Molenaar
Sabine Molenaar is een performer met een sterke présence en een zelden geziene
lenigheid. In 2013 maakte ze met haar nieuwe eigen gezelschap Sandman de solo "That's
it", waarmee ze de eerste prijs won op het Bilbao ACT festival en de TAZ/Elle-prijs voor
Strafste Vrouwelijk Talent op Theater Aan Zee in Oostende. Toeschouwers van haar
passage vorig seizoen in de Werft werden aangenaam verrast. Nu is er haar tweede solo,
Touch me.
Molenaar: “Touch me is mijn nieuwe voorstelling. Het gaat over intimiteit. Op dit moment
lijkt het me een belangrijk onderwerp omdat alles zoveel via internet gaat en omdat we
minder face to face contact hebben. “
De vele facetten van "intimiteit" vormen de leidraad; de tederheid, de hardheid, de
kwetsbaarheid, de eenzaamheid, maar ook de schoonheid en de troost ervan.Wat doet
intimiteit met jezelf, met je lichaam, met je zelfbeeld? En wat als je eigen intimiteit botst
met die van een ander?“Touch me” schetst die zoektocht in een keten van metamorfoses.
Of het zoeken(de) zelf als essentie, in het grensgebied waar je danst met je schaduw, en
waar naakt of gemaskerd zijn naadloos in elkaar overvloeit.
In een handomdraai switcht het van sfeer, beeld, tijd en ruimte. Een taboeloos spel met
vorm en inhoud dat aanstekelijk werkt en tegelijk met verstomming slaat. Zo toont “Touch
me” ook de achterkant der dingen, en flirt het meesterlijk met de grenzen van illusie en
desillusie.
Tijdens deze voorstelling speelt de performer al haar troeven uit. Molenaar is een
prachtige, sterke danseres met een opvallend mobiel lichaam, een grote expressiviteit en
een rijk palet aan dansmateriaal.
Molenaar: “Het extreme gebruik van mijn lichaam is iets typisch Sandman, Sabine
Molenaar. Omdat dat een kwaliteit is van mijn lichaam, die extreme kwaliteit van
flexibiliteit. Ik begin juist vanuit kleine bewegingen, en die trek ik dan helemaal uit tot het
extreme …. tot dat mijn lichaam niet meer verder kan. En omdat ik inderdaad heel flexibel
ben, wordt dat een extreem beeld.”
Het paradoxale idee om een solo te maken die gaat over aanraking is in haar geval dan
ook heel logisch omdat ze in staat is om delen van haar lichaam als het ware los te
koppelen en zo de aanwezigheid van een ander te suggereren.
Molenaar: “Het is eigenlijk bijna een duet omdat ik zoekende ben naar iets of iemand. Het is
eigenlijk een constante dialoog.”
Tenslotte ontstaat het creatieve proces bij Molenaar vanuit een haast existentiële
noodzaak, die diep in haar ziel wortelt.
Molenaar: “Wat ik doe en waarom ik het doe en waarvoor ik het doe is net zo’n vraag als
waarom besta jij. En dan heb ik geaccepteerd van…dit is blijkbaar een drive, een motivatie
in mijn leven die er gewoon uit moet. Dat is wat ik wil delen.”