Communicatie en dieren

Communicatie en dieren
Dieren worden vaak ingezet bij het bevorderen van communicatie.
Dit kan in levende lijve zijn maar ook als knuffel of zelfs als robot.
Bij de doelgroep van mensen met dementie, autistische mensen of
verstandelijk beperkten hebben dolfijnen,(zee)honden en paarden hun
diensten al bewezen.
In de behandeling van kinderen met een achterstand in de spraaktaalontwikkeling worden vaak speelgoed-dieren of boekjes over
dieren gebruikt. Wanneer een kind zich achter een dier kan
‘verschuilen’ wordt het vaak meer open. Ook spreken de verhalen
over dieren de kinderen erg aan en wordt er meestal eenvoudige taal
gebruikt zoals bij de verhalen van Nijntje.Veel kinderen leren al vroeg
de geluiden die dieren maken zoals het hondje zegt waf. Grappig is
het om te bemerken dat dit geluid in andere landen vaak anders
verwoord wordt zoals bau bau in Italie voor een hondengeluid. Het
geluid van de slang wordt tijdens de logopedie weer gebruikt voor
articulatie en zo zijn er meer voorbeelden.
We hebben dus wel iets met dieren. Maar wat hebben dieren eigenlijk
met ons? Hier heb ik wel eens met dierenartsen over gesproken. Ook
een prachtberoep maar ik herken echter wel wat zaken waar zij helaas
ook vaak tegenaan lopen in hun werk. Graag wil ik hierover een
volgende keer schrijven nadat ik wat meer informatie heb ingewonnen
over wat hen bezig houdt in de praktijk en over het communiceren van
dieren. Recentelijk werd op een feestje de titel hiervoor al
aangedragen, namelijk refererend aan een bekend boek: Komt een
varken bij de dierenarts..
Tot volgende week!