Leven we in een computersimulatie?

Leven we in een computersimulatie?
16 augustus 2007
U bestaat misschien niet, er is een grote kans dat wij allemaal in een virtuele wereld
leven, gemaakt door onze nakomelingen
met supercomputers.
Wanneer de computers over 100 jaar
sterker zijn dan alle menselijke breinen bij
elkaar opgeteld, dan moeten onze
nakomelingen in staat zijn om een
simulatie te maken waarin ze kunnen zien
hoe hun voorouders, wij dus, leefden. En
misschien bevinden wij ons in die
simulatie.
The Matrix?
Dit lijkt op de film The Matrix, ware het
niet dat wij in onze simulatie niet eens
meer een lichaam hebben in een andere wereld. We zijn enkel deel van een netwerk en in ons
programma ligt opgeslagen dat we denken in een normale wereld te leven, we hebben
gevoelens, kunnen ziek worden en doodgaan.
Nick Bostrom, filosoof aan de universiteit van Oxford, gelooft dat er een grote kans is dat we
deel uitmaken van een simulatie van een van onze nakomelingen. Zijn collega Chalmers geeft
de mogelijkheid van een simulatie 20 procent kans.
Als de huidige trend in computerontwikkelingen zich doorzet, zou een processor die
dergelijke simulaties aankan al over vijftig jaar gemaakt kunnen worden. Maar in de
hypothese van Bostrom kan het ook zijn dat het pas over 500 of 5000 jaar zo ver is. Het ligt er
eerder aan of er mensen in de toekomst zijn die een simulatie van de 21ste eeuw willen laten
lopen.
Bostrom stelt dat er ook andere hypotheses zijn, misschien lukt het onze nakomelingen wel
nooit om dergelijke simulaties te ontwikkelen, of misschien vinden ze het onethisch om te
doen. Of misschien bedenken ze andere manieren om zichzelf te vermaken.
Wie die toekomstmens precies is, dat is nog de vraag, misschien een pukkelige puber die te
lang achter de computer zit.
En wat als het programma vastloopt of hapert? Volgens de aanhangers van de simulatietheorie
past de maker van de virtuele wereld onze hersens daarna zo aan dat die gebeurtenis wordt
gewist in ons brein.
'Ik geloof er geen barst van'
“Ik geloof er geen barst van”, zegt Pieter Adriaans, hoogleraar kunstmatige intelligentie aan
de Universiteit van Amsterdam, die goed op de hoogte is van het gedachtegoed van Bostrom.
“Als het ooit al eens technisch mogelijk wordt, dan vraag ik me af of er bijvoorbeeld genoeg
energie zal zijn om die zware processors te laten werken.”
“Toch is het verhaal van Bostrom belangrijk”, aldus Adriaans. “Dit zijn nuttige denkexercities
om de grenzen van onze wereld en bijvoorbeeld onze ethiek te onderzoeken.”
planet.nl