Dien het goede leven

{DE UITSMIJTER
24
Dien het goede leven
Robert Scholma
Voor mij is mondiale gerechtigheid een belangrijke,
volop bijbelse, drijfveer
Drs. Robert Scholma
MBA (61) was onder
meer scheikundeleraar
op Curaçao, directeur
Antilliaans Bijbelgenootschap, projectleider Nieuwe Bijbelvertaling, voorzitter
Tear, interim manager
Klimaatplan, directeur
De Verre Naasten,
medeoprichter Noach
Alliantie.
gerechtigheid, bezit) bestudeerden
we Rijke en arme landen van Dr. H.M.
de Lange, en verdiepten we ons in
de bevrijdingstheologie. Ik deed een
halfjaars-bijvak christelijke ethiek in
Kampen bij prof. dr. Jochem Douma.
In mijn scriptie Motieven voor ontwikkelingssamenwerking kwam ik tot de
voor mij schokkende ontdekking dat
enlightened selfinterest (welbegrepen
eigenbelang) de belangrijkste internationale drijfveer was voor hulp. Wat toen
vooral gold voor de kapitalistische
Verenigde Staten, geldt intussen ook
voor Nederland. Ik ben met De Lange
van mening dat zonde niet alleen in
de mens zit, maar ook in structuren.
Ik volgde ook colleges bij ethicus
Roscam Abbing, en colleges internationale samenwerking bij Ferdinand
van Dam met zijn adagium tegenover
zijn naïef-idealistische gehoor: ‘Zo zit
de wereld niet in elkaar’. Typerend op
mijn studentenkamer was de levensgrote poster Gelijke kansen? - kom nou!
Toen ik rond 1977 namens het toenmalige GPV in een forum over ontwikkelingssamenwerking zat, zat ik volledig
op een lijn met de vertegenwoordiger
van de PPR. En dat is eigenlijk zo
gebleven. In 1978 keerde ik terug naar
oktober 2013 - nr.4
OKTOBER 2013 nr. 4
en ecologische samenhang. Welvaart
leidt bij ons al lang niet meer tot meer
welzijn. `Het dogma van economische
groei moet worden bestreden met
de ketterij van sociale en ecologische
balans. We willen niet alleen de taart
anders verdelen, we willen een andere
taart´. (Ruard Ganzevoort in De Linker
Wang, december 2012). Voor die
idealen liepen veel mensen warm in de
jaren zeventig. Die mensen zijn er nog
steeds, en hun aantal is groeiend.
Het Nederlands Bijbelgenootschap
had jarenlang als leus: Lees, leef, geef
de bijbel. Daarin staat leef, centraal.
Geloven met je handen, zoals een
vertaling van de brief van Jakobus in
de jaren zestig heette. Omzien naar
wees, weduwe en vreemdeling, werken
aan (en dat is meer dan verlangen
naar) vrede en recht, en zó gelovige
zijn. God liefhebben en de kwetsbare
naaste: dichtbij en ver weg, de huidige
en toekomstige generaties.
Als er één thema is dat prioriteit moet
hebben, is dat duurzaamheid, vanuit
het perspectief van verantwoord
rentmeesterschap. GroenLinks is als
enige partij consistent op belangrijke
thema´s: groen, duurzaamheid, klimaatverandering, energietransitie, Eu-
ropa. Met concrete, heldere voorstellen voor een nieuwe economie. Daarbij
is de partij sociaal, mensgericht, open,
democratisch.
We believe in life before death is het
adagium van de Engelse hulpverleningsorganisatie Christian Aid. Het is
een gotspe dat deze leus in Nederland
wordt geannexeerd door het Humanistisch Verbond. Waar blijft de krachtige
reactie van de christelijke kerken en
politiek?
Soms heb ik het gevoel dat we in mijn
kerken weer terug zijn in de jaren
zeventig. Er komen nu pleidooien voor
theologische bezinning op duurzaamheid en gerechtigheid. Dat is mooi, het
is ontzettend nodig, maar tegelijkertijd
frustreert het mij mateloos. Waarom
nu pas?
Christenen past grote bescheidenheid,
omdat we er in verleden en heden
als personen, kerken en instituties
niet in geslaagd zijn onze waarden
als navolgers van Christus te leven.
Daarom geloof ik niet in christelijke
politiek. Ik kan dat niet beter verwoorden dan dat Erica Meijers dat op 28
september 2012 deed op de opiniepagina van Trouw, als reactie op het
belijden van Doekle Terpstra, die zegt
daar wel in te geloven en stelde dat
christen-democraten het verhaal hebben waar de samenleving naar op zoek
is. Dat verhaal zouden ze, vind ik ten
diepste, wel moeten hebben, maar het
ontbreekt.
Ik heb ook niets met de onvruchtbare tweedeling christenen / nietchristenen. Ik geloof in geïnspireerde
christenen die, samen met alle andere
mensen van goede wil, in de politiek
dienstbaar zijn aan een rechtvaardige
samenleving, het goede leven voor
iedereen op onze mooie aarde.
Foto: Gerlinde Schrijver.
Sinds kort ben ik, met plezier, lokaal
actief binnen GroenLinks in Zwolle.
Dat leidde tot de vraag: ‘Waarom koos
en kies je voor GroenLinks? Jouw
gereformeerd-vrijgemaakte achtergrond en betrokkenheid maakt dat
mijns inziens extra bijzonder.’ Op deze
vraag wil ik graag ingaan. Daarbij ben
ik zeker niet uniek. Gereformeerd vrijgemaakt plaatsgenoot Tjitske Siderius
is fractievoorzitter van de SP. En ook
voor mij is de keuze een logische.
Ik ben geboren en opgegroeid op
Curaçao. In mijn studietijd (biochemie) in de jaren zeventig had ik in
Groningen een dispuut op de Gereformeerde Studentenvereniging met de
wat curieuze naam De rijke jongeling
en ontwikkelingssamenwerking. Naast
bijbelse noties (vreemdelingschap,
Curaçao. Sinds 1993 woon ik in Nederland en stem ik GroenLinks – een
bewuste en logische keuze.
Voor mij is (mondiale) gerechtigheid een belangrijke, volop bijbelse,
drijfveer. Recht en liefde zijn twee
kanten van dezelfde medaille. Mensen
hebben recht op liefde. Recht op goed
onderwijs, op goede en begrijpelijke
bijbelvertalingen. Recht op zelfontwikkeling, schoon water, medische zorg,
schone lucht, een niet door menselijke
activiteit verstoord klimaat. Op rechtvaardige internationale structuren. Op
vrede.
Onze wereld is gebaseerd op macht,
uitbuiting, onbalans en disharmonie.
Het systeem dat we hebben gecreëerd kost meer dan het oplevert. Het
alternatief is een wereld in balans, in
harmonie, waarin het niet draait om
economische groei, maar om sociale