Appelslakken - AV Terra Collinaria

Appelslak
Onlangs heb ik een aantal appelslakken aan onze voorzitter meegegeven om in Mosaqua in het
gezelschap aquarium groot en oud te worden. Huub heeft mij gevraagd om mijn ervaringen met de
kweek en de appelslak te bundelen in een artikeltje.
Een beetje info aangaande de Appelslak (Superfamilie Ampullaroidea)
De appelslakken in dit artikel is de soort Pomacea bridgesii, die weer behoren tot superfamilie
Ampullaroidea, tot deze superfamilie behoren meerder soorten slakken, die in grote kunnen
verschillen van 3 tot 15 centimeter groot. Het zijn aaseters en uitstekende opruimers. Van origine
komt deze soort voor in de Rio Grande in Zuid-Amerika, in langzaam stromende wateren met veel
planten. De appelslakken die in de speciaalzaak te koop zijn, in vaak bonte kleuren als blauw, roze,
geel enz., zijn speciaal gekweekte slakken. De wild kleur is geel tot bruin en bruin gestreept.
Deze slak is tweeslachtig, dit wil zeggen er is een mannelijk geslacht en een vrouwelijk geslacht is,
de geslachten zijn pas goed te zien tijdens de paring. Tijdens deze paring, kruipt het mannetje op
de huisje van het vrouwtje, om dan zijn voortplantingsorgaan onder het huisje van het vrouwtje in
te brengen en zo het vrouwtje te bevruchten, deze paring kan uren duren. Het vrouwtje zal de ei
trossen afzetten in hun oorspronkelijk habitat, in planten aan de oever van de rivier, en in het
aquarium in de lichtkap. Deze slak kan ook boven water leven, daar deze slak zowel over kieuw
ademhaling beschikt als over longademhaling, de slak beschikt ook over een zogenaamde sifon, die
de slak boven water uit kan steken om adem te halen boven de waterspiegel. De slak beschikt over
een rasptong met kleine zachte tanden, en hierdoor worden goede onbeschadigde planten ook
met rust gelaten. Mijn ervaring is wel dat ze een veldje pogestemon helferi in de emerse vorm, dus
net na het planten compleet kaal aten.
Mijn ervaring met de appelslak, en de kweek ervan.
De appelslak is een mooie en nuttige verschijning in het aquarium. Deze slak ruimt voedsel en
plantenresten op en lust ook verschillende soorten alg, zelfs kadavers van gestorven vissen of
garnalen worden door deze slakken gegeten. Nu is het niet zo dat de appelslak je aquarium alg vrij
houd, mijn ervaring is dat ze ander voedsel de voorkeur geven boven alg, dit in tegenstelling tot
bijvoorbeeld de neritina slakken die vrijwel alleen alg eten. Een ander voordeel is, dat ze ook
slakken eitjes lusten, van andere soorten die we vaak liever niet in het aquarium hebben.
Als de slak op zijn gemak is in het aquarium, kruipt hij of zij sierlijk door het aquarium met zijn
lange voelsprieten de omgeving af te tasten. Echter moet wel opgelet worden met bijterig en
nieuwsgierigen vissen die in de voelsprieten gaan bijten. De slak trek zich dan vaak terug en kan
hier zelfs aan sterven door stress.
Ik had enkele malen een trosje eieren in mijn lichtkap zitten, maar deze altijd verwijdert. Nu was ik
toch wel eens benieuwd hoe de ei tros zich ontwikkelden en hoe de slakken opgroeiden. Net voor
ik vertrok naar mijn eerste bijeenkomst van Terra Collinaria, trof ik een trosje aan in mijn lichtkap.
Maar doordat ik mijn aquarium ging ombouwen van binnenfilter naar buitenfilter, ging ik deze bak
enkele dagen leeg halen. Ik heb toen besloten om het trosje voorzichtig los te maken en in de
lichtkap van mijn opvangbakje te plakken, en kijken waar het schip zou stranden.
Dit trosje heeft een week of twee in de lichtkap van mijn opvangbakje gehangen zonder dat er iets
veranderde. De vissen die hier tijdens de ombouw een onderkomen in hadden, waren er al weer
lang uit. En net toen ik het bakje wilde gaan opruimen, zag ik dat het trosje van zacht rose, naar
grauw wit was veranderd en erg broos was geworden. Ik besloot nog een dag te wachten met
afbreken, de volgende dag was de tros helemaal open gebroken, en ik zag slakjes ter grote van een
speldenkop, over de ruiten naar de bodem kruipen. Dit is een 2 tal dagen zo gegaan, alvorens de
tros leeg was. Ik telde toen 41 slakjes die uit de tros waren gekomen.
Door lang het licht aan te laten en veel zonlicht op het bakje te laten staan, vormde zich een mooie
algenlaag op de ruiten waar de slakjes zich de eerste weken mee gevoed hebben.
Na een aantal weken ging er ook wel eens een schijfje komkommer in de bak, wat dankbaar
opgepeuzeld werd. Van de groep zijn uiteindelijk, een 20 tal overgebleven, en deze zijn bij een
grote van een halve centimeter naar de grote bak gegaan, zodat ik het kleine bakje kon opruimen.
De uitval was onder meer te wijten aan het af hevelen van de bodem, dat ondanks de
voorzichtigheid niet kon voorkomen dat er soms een aantal mee gezogen werd.
In de grote bak ging de groei veel sneller, en zijn toen een aantal jonge slakken en de vader van de
slakken, in een plastic bakje, gevuld met natte filterwatten naar het aquarium in het Mosaqua
verhuist. Een aantal heb ik nog even gehouden en later via marktplaats aangeboden, omdat ik over
ben gegaan naar een andere slakken soort. De Neritidea Clithon.