E-mail:

‘PREEK VAN DE WEEK’
Bezoek onze webstek: www.preekvandeweek.be – E-mail: [email protected]
Pinksteren – A-jaar 2017
"Van goddelijke vonk tot uitslaande brand"
Hand. 2,1-11 - 1 Kor. 12,3b-7.12-13 - Joh. 20, 19-23
Hand. 2,1-11 — "Wij horen hen in onze eigen taal spreken"
Toen de dag van Pinksteren aanbrak, waren allen bijeen op dezelfde plaats. Plotseling kwam uit de hemel een
gedruis alsof er een hevige wind opstak en heel het huis waar zij gezeten waren, was er vol van. Er verscheen
hun iets dat op vuur geleek en dat zich, in tongen verdeeld, op ieder van hen neerzette. Zij werden allen vervuld
van de heilige Geest en zij begonnen te spreken in vreemde talen, naargelang de Geest hun te vertolken gaf.
Nu woonden er in Jeruzalem Joden, vrome mannen, die afkomstig waren uit alle volkeren onder de hemel.
Toen dat geluid ontstond, liepen die te hoop en tot hun verbazing hoorde iedereen hen spreken in zijn taal. Zij
waren buiten zichzelf en zeiden vol verwondering: “Maar zijn al die daar spreken dan geen Galileeërs? Hoe
komt het dan dat ieder van ons hen hoort spreken in zijn eigen moedertaal? Parten, Meden en Elamieten,
bewoners van Mesopotamië, van Judea en Kappadocië, van Pontus en Asia, van Frygië en Pamfylië, Egypte
en het gebied van Libië bij Cyrene, de Romeinen die hier verblijven, Joden zowel als proselieten, Kretenzen
en Arabieren, wij horen hen in onze eigen taal spreken van Gods grote daden.”
1 Kor. 12,3b-7.12-13 — "Er is maar één Geest"
Broeders en zusters, niemand die zegt: “Jezus is vervloekt” staat onder invloed van de geest van God; en
niemand kan zeggen: “Jezus is de Heer” tenzij door de heilige Geest. Er zijn verschillende gaven, maar slechts
één Geest. Er zijn vele vormen van dienstverlening, maar slechts één Heer. Er zijn allerlei soorten werk, maar
er is slechts één God, die alles in allen tot stand brengt. Maar aan ieder van ons wordt de openbaring van de
Geest meegedeeld tot welzijn van allen. Het menselijk lichaam vormt met zijn vele ledematen één geheel; alle
ledematen, hoe vele ook, maken tezamen één lichaam uit. Zo is het ook met de Christus. Wij allen, Joden en
Grieken, slaven en vrijen, zijn immers in de kracht van één en dezelfde Geest door de doop één enkel lichaam
geworden en allen werden wij gedrenkt met één Geest.
Joh. 20, 19-23 — "Ontvangt de heilige Geest"
In de avond van de eerste dag van de week, toen de deuren van de verblijfplaats der leerlingen gesloten waren
uit vrees voor de Joden, kwam Jezus binnen, ging in hun midden staan en zei: “Vrede zij u.” Na dit gezegd te
hebben, toonde Hij hun zijn handen en zijn zijde. De leerlingen waren vervuld van vreugde toen zij de Heer
zagen. Nogmaals zei Jezus tot hen: “Vrede zij u. Zoals de Vader Mij gezonden heeft, zo zend Ik u.” Na deze
worden blies Hij over hen en zei: “Ontvangt de heilige Geest. Als gij iemand zonden vergeeft, dan zijn ze
vergeven, en als gij ze niet vergeeft, zijn ze niet vergeven.”
Predikbroeders in woord en daad
Dominicanen in Vlaanderen
De orde der dominicanen, ook gekend als predikbroeders
of predikheren, bestaat in 2016 achthonderd jaar.
Op vraag van de Vlaamse dominicanen heeft de faculteit
Theologie en Religiewetenschappen van de KU Leuven
een boek samengesteld waarin de recente geschiedenis
van de dominicanen in Vlaanderen centraal staat.
Onderzoekers van de faculteit hebben origineel werk
verricht in verband met figuren en activiteiten die het
Vlaamse dominicaanse leven in de twintigste eeuw
karakteriseren.
De rode draad in het boek is dan ook de verkondiging of
prediking 'in woord en daad', die tot het wezen van het
dominicaanse leven behoort. Of het nu gaat om spirituele,
theologische, culturele, sociale of politieke kwesties, de
dominicanen hebben, tot vandaag, steeds blijk gegeven
van wat in hun motto 'Veritas' besloten ligt: ze zijn
rusteloze Godzoekers die doorheen de tijd hun leven in
dienst stellen van de steeds weer te ontdekken waarheid.
De predikbroeders hebben op hun eigen wijze het verhaal
van Dominicus gestalte gegeven in de geschiedenis van
kerk en maatschappij in Vlaanderen. Hiervan wil dit boek
een weerslag bieden.
Als abonnee bij 'Preek van de week' kan u dit boek,
voor de prijs van 25,95euro (inclusief verzending),
rechtstreek bestellen via de website van uitgeverij
'Halewijn' te Antwerpen. Bezoek onze website
Met bijdragen van Dries Bosschaert, Marcel Braekers,
Mark De Caluwe, Bernard de Cock, Georges De
Schrijver, Ignace D'hert, Leo Kenis, Mathijs Lamberigts,
Anton Milh, Toon Osaer, Stephan van Erp, Dries
Vanysacker en Sander Vloebergs.
Dominicus ontmoeten
Dominicus de gedreven prediker
De Spaanse priester Dominicus stichtte achthonderd jaar
geleden de Orde der Predikers, beter bekend als de
dominicanen.
Na een moeizaam begin groeide de Orde uit tot een
invloedrijke internationale beweging van religieuze
mannen en vrouwen, tot op de dag van vandaag.
In dit boek leren we Dominicus kennen als een gedreven
prediker die voortdurend biddend en denkend contact
hield met God. Tegelijk had hij oog voor de concrete
noden en vragen die op zijn pad kwamen. Een heilige om
na te leven.
Als abonnee bij 'Preek van de week' kan u dit boek,
voor de prijs van 16,50euro (inclusief verzending),
rechtstreek bestellen via de website van uitgeverij
'Halewijn' te Antwerpen. Bezoek onze website
De auteur van het boek, Paul Dominikus Hellmeier
(°1977, Landshut, Duitsland) trad in 1999 in bij de orde
van de dominicanen.
Van 2010 tot 2015 was hij werkzaam als docent
middeleeuwse wijsbegeerte.
Thans is hij rector van de Theatinerkerk in München en
prior van het daaraan verbonden Dominicanenklooster.
Preek van de week
"Van goddelijke vonk tot uitslaande brand"
Men zegt van God dat hij bij de schepping van de wereld een vonk van zichzelf in de schepping wilde
leggen. Maar waar moest die dan komen? Op een plaats waar de mensen ze zouden kunnen vinden.
Dus niet op de bodem van de oceaan of op de toppen van de Himalaya. Maar het mocht ook weer niet
te gemakkelijk worden om ze te vinden. Want, zo dacht God, wat te gemakkelijk te vinden is, is voor
de mensen te banaal. Daarom legde hij zijn goddelijke vonk in het hart van ieder mens. Op die manier
zouden de mensen ze altijd met zich meedragen. En zo gebeurde het.
Maar God wist dat de mensen zijn vonk niet gemakkelijk zouden herkennen. Want ze kijken weinig
in hun eigen hart. Ze lopen aan zichzelf voorbij. Ze verliezen zich in de drukte en het lawaai van de
wereld, in de dagelijkse zorgen en beslommeringen. Terwijl je die vonk van God maar kunt zien en
voelen als je de stilte opzoekt. Als je ook je eigen innerlijke lawaai stil kunt leggen en tot op de bodem
van je hart kunt afdalen.
Dichtbij dus is de vonk, in ons eigen hart, maar toch moeilijk te vinden. Dat wist Paulus ook al, toen
hij in zijn brief aan de Romeinen schreef dat de Geest in stilte in ons spreekt met onuitsprekelijke
verzuchtingen. En ook Augustinus wist van wanten, toen hij ontdekte dat God hem intiemer was dan
zijn eigen intimiteit. Hoe is het mogelijk, zegt hij in zijn ‘Belijdenissen’: “Gij God waart binnen en
ik was buiten. Gij in mij, maar ik verloren in de drukte, buiten mijzelf, in het lawaai van de wereld”.
Ja, de Geest van God is met het diepste van onszelf verweven. Hij ademt in onze adem. De heilige
Geest: dat is God van de binnenkant. De Geest die in ons binnenste de goddelijke vonk aanwakkert
en tot ontbranding brengt.
Die Geest heeft ook de twaalf apostelen bewerkt. En dat hadden ze ook nodig. Hoe ontredderd waren
ze niet na de verrijzenis, angstig en verkrampt gebarricadeerd in zichzelf, onbereikbaar, gevangen in
het trauma van Jezus' dood. Hoe bang waren ze niet voor wat er kon gebeuren, hoe afwezig was het
vertrouwen, hoe klein en wankelbaar hun verrijzenisgeloof. Maar de Geest heeft hen ingrijpend
veranderd. Want de Geest is het licht in ieder mensenhart. Hij is ieders grote trooster. De aangename
gast van je ziel. Een heerlijke verkwikking. Een rustpunt als je geestelijk uitgeput bent. Een
beschutting tegen de hitte van de zon. Een balsem voor je gewonde ziel. Dat alles is en doet de heilige
Geest. En dat zijn geen beweringen in het wilde weg; het zijn de woorden van het Gregoriaanse ‘Veni
sancte Spiritus’ van Pinksteren.
En kijk dan eens naar de twaalf apostelen in de lezing van daarstraks. Wat zijn ze veranderd : eerst
zo schuw en bang, en vandaag zo moedig en sterk te midden van de menigte op het tempelplein. Met
een vertrouwen en een overtuigingskracht waartegen geen enkele taalbarrière bestand is. De
schuchtere goddelijke vonk in het diepste van hun ziel is een uitslaande brand geworden. Vurige
tongen zetten zich op hen neer, zegt de lezing van vandaag. Zij spreken met een heilig vuur. Dat is
Pinksteren: de Geest die de vonk van het godsverlangen in ons aanwakkert tot een uitslaande brand.
Die je de kracht van de overtuiging geeft. Waar het hart vol van is, loopt de mond van over.
Overdrijf ik met te zeggen dat de Geest vandaag de dag een zwaar programma heeft? Als wij de
Westerse Kerkgemeenschap - ook hier in Vlaanderen en Nederland - eerlijk bekijken dan moeten we
ons toch wel afvragen waar de tongen van vuur zijn. Wij, Westerse christenen van vandaag, lijken
meer op de apostelen door bang weg te kruipen in onze krimpende gemeenschap, dan wel op de twaalf
die het tempelplein oprenden om te midden van de mensen gloedvol hun verhaal te doen.
Hoe komt dat nu? O ja, we willen beleefd blijven en onze mening niet opdringen. We zijn toch zo
voorkomend en tolerant in die pluralistische maatschappij van ons. We buigen als een knipmes voor
hen die een andere overtuiging zijn toegedaan. En uiteraard moeten wij iedereen respecteren in hun
overtuiging. Maar maken we het ons niet wat gemakkelijk? Is er met dat 'respect' ook niet een stuk
identiteitsschaamte gemoeid? Is de vlam er nog wel? Pinksteren roept ons op om de catacomben te
verlaten en ons met overtuiging te tonen aan de anderen. Christenen zijn maar christenen als zij zich
laten zenden en durven getuigen van het vuur dat hen in brand heeft gestoken.
Zoals ik daarnet al zei: waar het hart van vol is loopt de mond van over. De mond kan dus maar
overlopen als het hart vol is. En is ons hart wel vol? De volheid van het hart is het werk van de Geest.
Alleen als hij ons verkilde hart verwarmt, als hij onze stramheid soepel maakt, als hij onze dorheid
bevloeit, als hij de gids is op onze levensweg, als hij ons zijn zeven gaven meedeelt, dan zal ons hart
volstromen en zal onze mond overlopen. Dan pas gaat het geloof leven en wordt het aantrekkelijk
voor anderen, zonder opdringerige drammerigheid en betweterij.
Pinksteren moet ons weer brengen tot spiritualiteit. Spiritualiteit heeft te maken met 'spiritus', met de
werking van de Geest. Laat ons openstaan voor de stilte, voor de inkeer, om de goddelijke vonk te
ontdekken. De stilte zoeken in je eigen leven en je de vraag stellen: Ben ik wel goed bezig? Wie ben
ik? Waar ga ik naartoe? Waar vind ik de volheid van het leven? Waar is de vonk in mij die een brand
kan worden? Kom, Heilige Geest. Kom, Trooster. Kom, volheid.
@preekvdw