Verslag afstudeerstage USA

Verslag afstudeerstage USA
Stel nu dat het gebouw waarin u dit leest nu eens niet zo veilig blijkt te zijn als altijd gedacht. Tijdens
een grote ramp stort het gebouw in. Gelukkig heeft u een goede bescherm engel en ontstaat er een
lege ruimte om u heen, waarin u nog even kan overleven. Uiteraard wilt u zo snel mogelijk gered
worden. Voor dit soort situaties zijn er internationale teams in het leven geroepen. In Nederland
heet dat team “de Nederlandse bijstandseenheid voor het zoeken en redden van ingesloten of
bedolven slachtoffers bij rampen in binnen- en buitenland” (uSAR-nl ). Zij zullen het gebouw
stabiliseren en andere gevaren in het gebouw neutraliseren (gaslekken). Als dat gebeurd is zullen ze
u gaan proberen te zoeken en uiteindelijk redden.
Tijdens dit proces worden een heleboel schetsen gemaakt. Het is gebleken dat de leesbaarheid van
deze schetsen afhangt van wie de schets maakt. Om dit en andere problemen op te lossen ben ik
met behulp van foto’s een 3d kaart van de buitenkant van het ingestorte gebouw aan het maken. In
Nederland word ik begeleidt door Stijn Oomes. Zijn kennis gebied is primair het menselijke
waarnemingssysteem. In de Verenigde Staten waar ik voor stage ben geweest ben ik begeleid door
dr. Robin Murphy. Zij is een van de weinige professoren die domain specialist zijn. Zij heeft mijn
afstudeer opdracht wat meer realiteit mee gegeven. Terwijl ik Stijn Oomes heel dankbaar ben voor
zijn kennis over het menselijk waarnemingssysteem, wat er voor zorgt dat de 3d schetsen beter te
begrijpen zijn. Persoonlijk ben ik heel blij met deze combinatie. De beoordeling van deze reis wordt
gedaan bij mijn afstudeer praatje. Er is dus geen sprake van goedkeuring van mijn programma.
Om deze combinatie voor elkaar te krijgen heeft Stijn Oomes via via contact gezocht met Robin
Murphy en hebben we haar ontmoet toen ze voor een conferentie in Amsterdam was. Dit
persoonlijke contact was zeer waardevol om de reis voor elkaar te krijgen. Later heb ik gehoord dat
de reden voor haar om mij over te laten komen was dat ze graag met Stijn Oomes samen wilde
werken. Het is dus zeer nuttig om eerst een Nederlandse begeleider te vinden die je dan kan helpen
met mijn zijn of haar contacten en naam.
De meeste regeltijd heeft voor mij gezeten voor vertrek, met als probleem puntje het Amerikaanse
visa. Er zijn bronnen die aangeven dat: als je als student aan een opdracht werkt voor je eigen
universiteit met geld van de eigen universiteit voor een periode korter dan 3 maanden dat een WB
visum goed genoeg is. Dit is een visum wat in het vliegtuig aangevraagd wordt. Helaas is dit niet
goed genoeg, bleek op het Amerikaanse consulaat. Dus heb ik een J1 visum aangevraagd voor
vertrek. Dit is een studenten visum, wat meer regelwerk kost dan het WB visum. Hiervoor moet je
een formulier opvragen van de Amerikaanse universiteit. Neem voor het regelen ruim de tijd,
tenminste 3 maanden. Je bent afhankelijk van Amerikaans ondersteunend personeel. Deze kunnen
snel en efficiënt zijn, maar ook ontzettend traag. Stel regel is dat je snel antwoord krijgt op je tweede
mailtje met dezelfde vraag. Als dat niet zo is Well good luck… Overigens moet je altijd beleefd
proberen te blijven.
Financiën is ook handig om van te voren te regelen. Je kan beurzen aanvragen voor het bedrag wat
je boven de 750 euro verwacht uit te geven. De 750 euro is het bedrag wat berekend is door het
ministerie als het minimum bedrag wat studenten uitgeven per maand in Nederland. De extra
kosten voor de reis worden dan door de beurzen betaald. De beurzen waar ik succes heb gehad zijn
het UniversiteitsFonds Delft, het ewi reisfonds en het college van beheer fonds. Alle drie voor 500
euro.
Een verzekering is zeker handig en wordt door Texas A&M, de universiteit waar ik geweest ben,
verplicht gesteld. Er zijn dan minimale eisen voor de ziektekosten verzekering. Meestal als je de
ziekte kosten bij verzekerd bij de reisverzekering, worden alle kosten die niet door je normale
ziektekosten verzekering betaald worden betaald door de reisverzekering. Sommige
reisverzekeringen verzekeren geen stages, opletten dus. Betalen wil je in Amerika doen met een
pinpas (debit card) en met een credit card. Sommige winkels accepteren geen pinpas.
Tijdens mijn bezoek aan Amerika ben ik verder gegaan met mijn eigen onderzoek bij een andere
begeleider. Dit is lastig voor de Amerikaanse begeleider, aangezien zij dan moet sturen in iets wat zij
in het begin nog niet overziet. Helaas hebben mijn begeleider in Nederland en de Amerikaanse
begeleider samen geen contact gehad. Zelf heb ik wel een keer geskyped met Stijn Oomes om hem
op de hoogte te houden van de vooruitgang. En om de zoveel tijd een mailtje. Voor mij was dat
voldoende. De Amerikaanse begeleider kon wel de data leveren die ik nodig had voor mijn
onderzoek. Dat was meer de rol die zij op zich nam. Zorgen dat ik de domein kennis en de materialen
kreeg die ik nodig had voor mijn onderzoek. Ze was dus meer ondersteunend. Ik heb alle materialen
die ik nodig heb tijdens de reis verkregen. Of de periode van twee maanden lang genoeg is kan ik pas
zeggen na mijn afstudeer periode.
Interessant om te vertellen over de reis naar de Amerikaanse universiteit vanuit Nederland is de
Amerikaanse douane. De douanier begon gewoon een relaxed praatje met me, over wat ik dan wel
ging doen enzovoorts. En hij heeft totaal nutteloos advies gegeven over hoe ik het moet opzetten,
maar tijdens het gesprek wordt er dan ook tussen neus en lippen door gevraagd of je betaald wordt
door de Amerikaanse universiteit. Zo controleren ze dus heel geniepig of jij aan de regels voldoet.
Voldoe aan de regels of let heel goed op bij dit gesprek, zeker als het goed en ontspannen gaat. Voor
de reis na de vlucht heeft de Texas A&M shuttles die je naar de universiteit brengen. Heel goed
geregeld allemaal.
Voor de periode direct na de reis is er een hotel geregeld. Het is wel erg prettig om na de vlucht in
een gespreid bedje te komen. De eerste paar avonden heb ik daar magnetron maaltijden gegeten.
Dat was voor die tijd prima. Vervolgens beet er iemand op mailings die door Robin Murphy verspreid
waren onder de phd studenten daar. De rest van de twee maanden heb ik op een zolderkamer een
half uur fietsen van de universiteit geleefd. Dat was prima voor de twee maanden dat ik daar zat,
maar als het langer had geduurd dan had ik graag een beter bed gehad dan een matras op de vloer.
Het was goedkoop en zeer gezellig, dus ik klaag niet. Het stel waar ik woonde heeft me wel
meegenomen naar diverse feesten. Dat was erg gezellig. Vooral Halloween was erg leuk. Het doel
van het kostuum is niet om er eng uit te zien. Sexy wordt meer gezien als het doel…
Het is vrij gemakkelijk om met Amerikanen te communiceren. Ze nemen ook de tijd voor je als je
even niet op de juiste woorden komt. En je kunt gemakkelijk mee doen in nieuwe groepen. Ze zijn
zeer open voor nieuwe mensen. Voordat je echt het gevoel hebt dat je volwaardig lid van de groep
bent, ben je weer een hele tijd verder. Voor die tijd kan je jezelf prima vermaken. Waar de
Nederlanders praten over het weer om een gesprek op gang te krijgen, praten Amerikanen meer
over hun afkomst. Welke staat of welk land. Dit zal in het begin als internationale student voldoende
gespreksstof opleveren. Ik heb me bij een klim groep in gebabbeld. Dat doe ik ook graag in
Nederland, dus dat ging vrij natuurlijk. Alleen in de VS mag je wat extra tijd in calculeren voor het
invullen van de formulieren waarbij de aansprakelijkheid van de exploitant van de muur
weggenomen wordt. Je moet zelfs tekenen dat schade door ondeugdelijk materiaal van de
exploitant niet op de exploitant verhaald kan worden. Persoonlijk vind ik dat te ver gaan, maar als je
wilt klimmen...
Alcohol, geef dit niet aan mensen die jonger dan 21 zijn. Daar zijn ze “anal” over. Tijdens de reis was
ik 24 jaar, maar alsnog wilde ze geen six pack bier en een wijntje meegeven na het tonen van mijn
Nederlandse rijbewijs. Ze hebben er niet eens naar gekeken. (Wellicht dat een vertaling wel zou
werken.) De oplossing dat een Amerikaanse vriendin van 22 het bier en de wijn zou kopen en daarna
aan mij zou geven, was ook geen oplossing. Dan stonden zij namelijk toe dat ik bier zou krijgen. Het
was best humor om in het Engels bij de caissière te bespreken hoe we de flessen dan wel mee
zouden kunnen krijgen. Uiteraard is het uiteindelijke gelukt, maar ik voelde me weer even
15.Kortom neem je paspoort of een Engelse vertaling van je rijbewijs mee naar de winkel als je
alcohol wilt kopen.
Op het moment dat je met Amerikanen in contact wilt komen is het enige wat je hoeft te doen je
vrolijke gezicht op te zetten en geïnteresseerd iemand aan te spreken die de tijd voor je heeft.
Uiteraard moet je jezelf ook openstellen voor culturele verschillen. In Nederland schijnt dit ook te
kunnen werken, dus waarschijnlijk is dit niet erg nieuw. Het leukste vond ik om contact te hebben
met Amerikanen en bewust niet de Nederlanders op te zoeken die er ook waren. Contact met
Nederlanders heb je toch wel weer als je terug bent en wellicht via Skype.
Goed openbaar vervoer kennen de Amerikanen in College Station, de universiteitsstad, niet. De
universiteit heeft wel een soort bus systeem, maar soms rijdt de laatste bus niet… Een lift daar en
tegen heb je zo geregeld.
Mocht je nu aan het twijfelen zijn of je wel of niet zo’n reis wilt maken. Dan kan ik alleen maar
zeggen doe het als je de kans hebt. Heb je de kans niet, zorg dan dat je de kansen creëert. De
verwachting dat zo’n reis als een gebraden kippetje je mond in komt vliegen is helaas verkeerd.
Gelukkig zijn er fondsen genoeg om de kosten op hetzelfde niveau te houden als de kosten voor het
studeren in Nederland. Voordat je weggaat, is wellicht de workshop interculturele communicatie
een aanrader. Zeker als je naar een land gaat wat niet Westers is…