Die Neue Wache

Die Neue Wache
De Neue Wache was het eerste gebouw gebouwd door Karl Freidrich Schinkel tussen 1816
en 1818.
Oorspronkelijk was de Neue Wache een wachthuis voor de koninklijke wacht en als
eerbetoon voor de gevallenen tijdens de Napoleontische oorlogen tussen 1792 en 1812.
Het herbouwen De opdracht voor het vervangen van het artilleriegebouw was gevraagd door
de Perzische koning Friedrich-Wilhelm III om de originele artilleriebouw te vervangen. Het
gebouw is een voorbeeld van het Duitse Classicisme.
Duitse Classicisme
Het Duitse Rijk, wat ook het Heilige Roomse Rijk genaamd, is leunde was eeuwenlang
sterk aanleunde bij de Romeinse kerk en daardoor ook bij de oude antieke kunst uit Rome,
deze invloed vinden we terug in het Duitse Classicisme. De beweging vond plaats tussen
1770 en 1830, en J.J Winckelmann wordt beschouwd als de vader hiervan.
Kenmerken
Rust en stilte zijn beschouwd als essentieel voor de schoonheid. De invloed van de Gieken
en Romeinen kan gezien worden door de moralistische en heroïsche thema’s uit de
mythologie. In de beeldbouwkunst is het gebruik van zuilen het meest belangrijke element.
Het Duitse Classicisme doet men denken aan de klassieke oudheid.
Het gebouw was gebouwd op een vierkant grondvlak, Schinkel leende dit idee van een
typisch Romeins castellum. Vooraan vinden we twee rijen van zes Dorische zuilen (een van
de belangrijkste elementen van het Duitse Classisisme). Bovenaan is er een driehoekig
tympanon wat doet ons denken aan een Griekse tempel, zie onder voor en foto hiervan.
Onder dit tympanon staat een fries met tien gevleugelde overwinningsgodinnen die wat de
bijnaam “Fledermäuse” of vleermuizen kreeg. Op de tympanon zelf staat een gevechtsscene
met de godin Nike in het midden die de overwinning schenkt aan de helden rechts van haar.
Oorlogsmonument
In 1931 was Heinrich Tessenow gevraagd om het gebouw te renoveren in een monument
voor de doden van de Eerste Wereldoorlog. Hij heeft het Binnenhof veranderd naar een
kamer met één dakraam (zonder glas) en een zilver krans.
Tijdens de laatste maanden van Wereldoorlog Twee was het gebouw zwaar beschadigd.
Gelukkig was de zilveren krans bewaard in de Humboldt Universiteit, maar het zou spoorlos
verdwijnen in 1948 en terug gevonden in 1960 met maar 177 van de 235 bladeren nog over.
De restauratie van De Neue Wache begon in 1957 en duurde tot 1960. Toen werd het
opnieuw geopend, deze keer als een monument voor slachtoffers van fascisme en
militarisme door de DDR (Duitse Democratisch Republiek).
In 1969 was een prisma met een ondoofbare vlam in het centrum van de kamer geplaatst.
Later datzelfde jaar waren de lichamen van een onbekende soldaat en een
concentratiekamp slachtoffer, symbool voor de verschillenden locaties waar gevechten
plaatsvonden en verschillende concentratiekampen, in de vloer begraven.
De binnenste ruimte is sinds de Duitse eenmaking in 1991 teruggebracht naar de originele
ontwerpen van Heinrich Tessenow. De Neue Wache is sinds 1993 het centraal
oorlogsmonument in Duitsland. Een replica van het monument “moeder met dode zoon” van
Käthe Kollwitz was dezelfde jaar onder het dakraam geplaatst. Het triestige beeld staat er
nog vandaag.
Käthe Kollwitz
Käthe Kollwitz was geboren in 1867 en gestorven in 1945. Ze was dus duidelijk een kind van
beide wereldoorlogen. Tijdens haar studentenjaren heeft ze een belangstelling voor
sociaaldemocratie, de vrouwenbeweging en het naturalisme in de literatuur ontwerpen. Dit
had een zekere invloed op haar latere carrière.
Ze was in 1899 lid van de Berliner Sezssion, een separatistische beweging waarbij de
kunstenaars afstand wilden nemen van de doelstellingen van een bestaande verenigingen
en nieuwe idealen wilden nastreven. In 1904 vertrok ze naar Parijs om een opleiding in de
beeldhouwkunst te volgen.
Ze begon zelf te beenhouwen tijdens de eerste wereldoorlog, na de dood van haar zoon in
1914. Haar zoon was een musketier in de Duitse leger en was gestorven bij een aanval in
Diksmuide in Vlaanderen. Sindsdien was “dood” “rouwen” en “droevigheid” de grootste
themas in haar werk.
Het origineel beeld “moeder met dode zoon” staat maar 38 cm hoog en was vergroot door
Harald Haacke. Dit beeld was een zelfportret om haar ontroostbaarheid over haar verloren
zoon te tonen.
Bronnen
http://www.berlijninfo.nl/index.php?option=com_content&task=view&id=12&Itemid=96
http://en.wikipedia.org/wiki/Neue_Wache
http://www.wereldoorlog1418.nl/neue-wache-berlijn/index.html
http://www.strijdbewijs.nl/berlijn/p5.htm
http://www.stadtentwicklung.berlin.de/denkmal/denkmale_in_berlin/en/unter_den_linden/neu
e_wache.shtml
http://www.galenfrysinger.com/berlin_neue_wache.htm
http://www.duitslandportaal.eu/cultuur/kunststijlen/classicisme.html
http://nl.wikipedia.org/wiki/Classicisme
http://nl.wikipedia.org/wiki/K%C3%A4the_Kollwitz