Artsen van een goed jaar

AK2437-032 10/02/16 09:39 Pagina 32
ACHTERKRANT
Vlaanderen: “Dit is klei- en leemgrond, dat
betekent dat er geen kalk in de grond zit en
we dus geen chardonnaydruif kunnen
planten. Jammer, maar onze keuze voor de
cabernet cortis- en johanniterdruif hebben
we ons nog niet beklaagd. Ons voordeel is
dat de winters hier warmer zijn en dat wij in
het voorjaar geen schrik moeten hebben
voor de ijsheiligen, in tegenstelling tot de
collega’s in het Hageland of Limburg.”
Tussen liefhebber en wijnmaker
is een groot verschil, zeggen de
wijnmakers van Schuiferskapelle.
Artsen van
een goed jaar
Niet objectief
oor we hier zijn komen wonen,
had ik nog nooit van Schuiferskapelle gehoord, zegt vaatchirurg
Daphne Van den Bussche.
“Vlaanderens jongste wijndomein
ligt in het midden van uitgestrekte velden.”
Hier heerst rust, maar dat is schijn, krijg ik
meteen te horen. “Normaal loopt hier een
vierkoppige kroost rond en is het een en al
leven. Onze kinderen beleven hier de tijd
van hun leven.” Maar blijkbaar zijn ze al
even gebeten door de hobby van hun
ouders: “Ze hebben het al van kleins af zo
geweten. Zelfs onze kleuters zijn al vol
passie in de klas gaan vertellen over het
wijnmaken.” Jong geleerd...
V
Van liefhebbers tot makers
“Eigenlijk is alles begonnen toen ik als
vaatchirurg begon in Tielt”, gaat dr. Van
den Bussche verder. Het koppel woonde
voordien in Brugge, had daar wel wijnstokken geplant, “maar die hebben nooit
druiven gedragen”. Het kriebelde dus
ergens wel, geeft orthopedist Emmanuel
Audenaert aan. Maar daarom plant je toch
nog geen wijnstokken te midden van
velden vol vlas en maïs? “Toen we deze
oude varkensboerderij hebben gekocht, lag
hier achteraan in de tuin nog een lap grond.
We hebben toen in een zotte bui beslist om
wijnstokken te planten: we drinken allebei
graag een glas wijn. Tussen liefhebber en
wijnmaker is echter een groot verschil,
hebben we ondervonden.”
32
Artsenkrant | 12 februari 2016 | Nr. 2437
© MDH
Artsenkrant zet geregeld artsen met
een bijzondere hobby in de kijker.
Deze week: het koppel wijnboeren
Daphne Van den Bussche (37) en
Emmanuel Audenaert (ook 37).
Afgelopen zomer stelden ze hun
oogst officieel voor. “De mensen in
het dorp beschouwen Wijngoed
Kapelle intussen als hun wijn.”
De man des huizes volgde een cursus
wijnmaken, en het koppel is samen polshoogte gaan nemen bij collega-wijnmakers
in het Heuvelland. En intussen worden de
oude stallen omgebouwd tot pers- en
stockeerruimte, en een grote hal waar de
inoxen cuves staan. “Ik wil liefst alles klaar
hebben tegen dat we controles krijgen. Als
je zoals wij meer dan 300 flessen per jaar
maakt, moet je aangifte doen en krijg je te
maken met het Voedselagentschap, btw en
accijnzen et cetera.” Het ontlokt de artswijnmaker een diepe zucht.
Liefde = samen onkruid wieden
Maar Wijngoed Kapelle is een project
van ons allebei, stellen ze resoluut. Alleen,
dat wijnstokken constant aandacht vragen,
hadden ze misschien wat onderschat: “Dit is
geen appelboom die je plant en later op het
jaar oogst. Er is altijd wel wat te doen. Nu is
het de periode van het ontbladeren, je moet
snoeien, onkruid wieden. Maar tegen dat je
klaar bent met de laatste rij staat er alweer
onkruid achteraan”, klinkt het. Daphne
Van den Bussche voegt de daad bij het
woord en plukt voorzichtig enkele bladeren
weg die voor de rijpende trossen hangen.
“Schimmel is de grote vijand van de wijnbouwer”, weet Emmanuel.
Maar hij is ook heel nuchter: “Als arts
heb je een opslorpende job en dan zoek je
naar manieren om te ontspannen. Ik heb
een topsportstatuut gehad als polsstokspringer en werd zelfs ooit op speciale
olympische postzegels afgebeeld. Ik wil
maar zeggen: ik zou kunnen fietsen als
ontspanning, maar dat doe je niet met vier
kinderen. Dan is het veel leuker om hier
thuis samen bezig te zijn, met de vingerwieder tussen de rijen onkruid wieden of
etiketten ontwerpen.” Daphne bevestigt:
“We doen echt wel alles samen. Ons logo
D&E oogt romantisch, niet? Het zijn echt
ook onze kindjes.”
Dokter Emmanuel Audenaert verklaart:
“Dat is het bijzondere aan wijnmaken: je
bent een heel jaar bezig, maar uiteindelijk
heb je maar één kans en die moet goed zijn.
Uiteindelijk willen we onze investering wel
rendabel krijgen, vandaar dat het belangrijk
is dat je goede analysegegevens hebt voor
wanneer je moet oogsten. In België zitten
we sowieso op de rand wat betreft de zuren,
dus oogst je best zo laat mogelijk.” En die
vendange is steevast een feestelijke
gebeurtenis.
Toch verschilt de situatie in hartje WestVlaanderen van andere wijnmakers in
DIGEST
>>> Bezoek Wijngoed Kapelle online op
www.wijngoedkapelle.be
>>> De wijnen worden exclusief verdeeld via de
dorpswinkel in Schuiferskapelle:
www.teenentanderkapelle.be
“En zeg nu zelf, wat is er fijner dan in je
eigen tuin zitten genieten van een zelfgemaakt glas wijn met zicht op je wijnstokken?” Als ik opmerk dat zelfs de glazen
al het label Wijngoed Kapelle dragen,
merkt Daphne op: “Dat is net het leuke: wij
zijn bezig met heel het proces, van telen tot
de hele nazorg en commercialisering. Maar
net omdat je er zo bij betrokken bent, zijn
wij niet objectief meer over onze eigen
wijn. Dus, wat vind jij ervan?”
De rosé-schuimwijn die Emmanuel
intussen heeft ontkurkt, is een aangenaam
wijntje, met zachte bubbeltjes, een mooie
heldere kleur en zachte afdronk. “Belgische
schuimwijnen zijn echt wel oké”, zegt de
wijnmaker. “Toen we de allereerste keer
wijn maakten, waren we wel tevreden over
onze rode wijn, maar de witte was te zuur.
Vandaar dat we schuimwijn zijn gaan
maken. Aan deze rosé hebben we vijf
procent rood toegevoegd. Het is een
experiment, maar we zijn er wel tevreden
over. En kijk, de uitbaatster van het dorpswinkeltje stuurt me net een sms met een
vraag om nog extra flessen te leveren.”
Fiere dorpelingen
De allereerste oogst twee jaar geleden
leverde 70 flessen op, “ideaal voor een
familiefeest”. Intussen gaat de jaarproductie
richting 2.000 flessen. Iedereen is zo
enthousiast dat het koppel wijnmakers
amper de vraag kan volgen. “We verkopen
niet aan huis, maar via de dorpswinkel. Op
die manier dragen we een stukje bij aan de
heropleving van het dorp. Het leeft ook
echt in Schuiferskapelle. De mensen zijn
fier en beschouwen het een beetje als hun
wijn”, meldt Daphne Van den Bussche niet
zonder trots.
Ook in het restaurant Den Haze in
Wingene staat hun wijn op de kaart. “Wij
moeten niet naast onze schoenen gaan
lopen en denken dat we aan Delhaize
kunnen leveren. Als we nog flessen over
hebben, heb ik beloofd om op de kerstmarkt
te staan”, zegt dr. Audenaert. “De vraag
overtreft momenteel echt onze verwachtingen. De aannemer die mee de stallen
verbouwd heeft, wil wel een kistje, en zo
gaat dat maar door.” En nu nog die eigen
appellation Kapelle? “Komt eraan”, klinkt
het met een brede glimlach.
Erik Brusten