506 DBO32 Zondag 7 augustus 2016 De drie zendingsreizen van

DBO32 Zondag 7 augustus 2016 De drie zendingsreizen van Paulus Goedenavond. Welkom bij De Bijbel Open. Het leesrooster dat wij volgen, behandelt deze week Handelingen 21 en 22. Paulus heeft 19 jaar lang gereisd. Nu keert hij terug naar Jeruzalem. Daar zal hij worden gearresteerd. Een goed moment om nog eens samen door te nemen wat er allemaal in die jaren is gebeurd. Paulus heeft drie zendingsreizen gemaakt, misschien wel meer dan drie. In Romeinen 15:23 lezen we: ‘Maar nu ben ik klaar met mijn werk in het oosten. Ik ben van plan om naar Spanje te reizen en daar het goede nieuws te vertellen’. Het is duidelijk een wens van Paulus geweest. Of het ooit zover is gekomen, weten we niet. Drie andere reizen zijn wel uitgebreid beschreven. Het staat allemaal in het boek Handelingen. Zijn eerste grote reis was naar Turkije. Klein-­‐Azië heette het toen. De tweede reis ging naar Turkije en Griekenland. De derde naar dezelfde gebieden. Maar wel langs een heel andere, tamelijk onverwachte route. Paulus begon zijn reizen vanuit Antiochië. Dus niet vanuit Jeruzalem, de plaats van de eerste christelijke gemeente. Antiochië was een christelijke gemeente in het buitenland, in Syrië. Het is de plaats, waar de volgelingen van Jezus Christus voor het eerst christenen werden genoemd. Ik geef u een korte samenvatting van elke reis. 1. De eerste reis (Handelingen 13 en 14) De eerste reis die Paulus maakte, had als einddoel Turkije. Voor Paulus geen onbekend land. Hij was immers in Tarsus geboren. Per schip reisden Paulus en zijn medewerker Barnabas via Cyprus naar Turkije. Hun aanpak was heel logisch. Het eerste wat Paulus en Barnabas deden als ze in een plaats kwamen, was de synagoge in die plaats bezoeken om aan de Joden aldaar te vertellen dat Jezus de Messias was gekomen. Vele Joden verwierpen de boodschap van Jezus Christus. Hun tweede stap was het verkondigen van het evangelie aan de niet-­‐
Joden. Zo ontstonden in verschillende plaatsen kleine christelijke gemeenten. Maar er rees ook fel verzet. Mensen probeerden hen de mond te snoeren en als het even kon weg te jagen. In één stad werd Paulus gestenigd en voor dood achtergelaten. Maar God spaarde zijn leven. Dat gebeurde niet één keer, maar meerdere keren. In 2 Korintiërs 11:23 schrijft hij: ‘mijn leven is vaak in gevaar geweest’. Maar ondanks mishandelingen, rechtszaken en periodes in de gevangenis bleef Paulus getuigen over Jezus, de Christus, Die was gekruisigd, gestorven, begraven, maar ook opgestaan uit de dood. 506 Het werk van Paulus onder de niet-­‐Joden veroorzaakte in de jonge gemeenten voor redelijk veel discussie. Met name in de joods-­‐christelijke gemeente van Jeruzalem. Discussiepunt was vooral of niet-­‐Joden zich na hun geloofskeuze ook moesten houden aan de Joodse tradities. Messiasbelijdende Joden deden dat wel. Tussen de eerste en de tweede zendingsreis vond met het oog daarop een grote vergadering in Jeruzalem plaats. Aanvankelijk waren er heftige discussies. Maar, en dat was een klein wonder, de uiteindelijke consensus was dat de niet-­‐Joden Jezus konden aanvaarden zonder zich aan de Joodse tradities te onderwerpen. 2. De tweede zendingsreis (Handelingen 15:36-­‐18:22) Na opnieuw een poos in Antiochië gewerkt te hebben, was Paulus er klaar voor om een tweede zendingsreis te ondernemen. Hij vroeg Barnabas om met hem mee te gaan en de kerken te bezoeken waar ze tijdens hun eerste zendingsreis geweest waren. Maar een meningsverschil was er de oorzaak van dat hun wegen zich scheidden. Dit nadeel was echter ook een voordeel, want nu waren er twee zendingsteams. Barnabas ging met Johannes Marcus naar Cyprus en Paulus nam Silas mee naar Klein-­‐Azië. Door een visioen dat Paulus van God kreeg, waagde hij de oversteek naar Europa. Samen met Silas. Een historisch moment. De eerste stad die zij aandeden, was Filippi. In Filippi kwam Lydia tot geloof. Een rijke vrouw die vanaf dat moment heel veel heeft mogen betekenen voor de zendelingen. Maar naast deze zegeningen was er weer veel verzet, zoals zo vaak het geval was. Paulus en Silas werden geslagen en gevangengezet. Door een aardbeving deden de deuren van de gevangenis het niet meer. Maar Paulus en Silas gingen er niet vandoor. De verbaasde gevangenbewaarder en zijn familie kwamen tot geloof, maar de autoriteiten smeekten de twee mannen te vertrekken. Op doorreis mocht Paulus onder andere in Athene op de beroemde Areopagus voor een geleerd publiek een toespraak houden over het christelijk geloof. In een cultuur die vele goden kende, verkondigde Paulus dat de HERE de enige ware God is die door de mensen gekend en aanbeden kan worden. Er kwamen mensen tot geloof, maar er waren ook mensen die dit evangelie verwierpen. Zo werden verschillende steden bezocht, zoals Korinte. Hier bleef Paulus langer dan hij normaal gewend was. Tijdens zijn tweede zendingsreis kreeg Paulus vele leerlingen die afkomstig waren uit allerlei lagen van de bevolking. Zo was er een jongeman die Timoteüs heette. Ik noemde Lydia al, een zakenvrouw. Verder was er het echtpaar Aquila en Priscilla. Wat hebben deze mensen veel gedaan voor Paulus en de kerk! Anderhalf jaar lang blijft Paulus in Korinte. Dan moet hij opnieuw terug naar Jeruzalem om te overleggen met de apostelen. Hij reisde via Efeze. 507 Toen hij in Efeze kwam, ging hij weer naar de synagoge. Daar sprak hij met de Joden. Zij vroegen hem langer te blijven. Maar dat deed Paulus niet. Hij nam afscheid, omdat hij naar Jeruzalem moest voor een feest. Hij voer terug naar Jeruzalem langs Caesarea. Vanuit die stad ging hij lopend naar Jeruzalem. Na het feest ging hij naar Antiochíë. 3. De derde zendingsreis (Handelingen 18:23-­‐20:38) Het begon allemaal weer in Turkije. Paulus was met Timoteüs en Titus. De stad Efeze werd het centrale punt. Veel leerlingen die door Paulus in het studiecentrum van Tyrannus zijn opgeleid, hebben in de wijde omgeving van Efeze gemeenten gesticht. De zeven kerken uit Openbaring van Johannes (Openbaring 2 en 3) liggen als het ware als een krans om Efeze heen. Epafras, een leerling van Paulus, stichtte gemeenten in Kolosse, Laodicea en Hierapolis. Na een vermoeiende reis komt hij aan in de wereldstad Efeze, de hoofdstad van Asia. Wat heeft hij daar veel beleefd! Ook in Efeze wordt het verzet tegen Paulus steeds groter. Er ontstond zelfs een soort volksopstand. Paulus ontsnapt en vertrekt naar Griekenland. Hij reist door Macedonië en komt dan opnieuw aan in Korinte. Paulus wil nu per schip via Syrië naar Jeruzalem reizen. Hij hoort echter dat de Joden een aanslag tegen hem beramen. Dan besluit hij over land terug te gaan. Die reis over land was natuurlijk veel moeilijker! Dwars door Griekenland. Het hele gezelschap reist nu naar Filippi. Het einddoel is Troas. Maar wat gebeurt er? In Filippi treffen ze tot hun grote verrassing Lucas aan. In Troas vindt de wonderbaarlijke gebeurtenis met Eutyches plaats. Na drie maanden gaat de tocht naar Assus. Daar neemt Paulus de boot. Paulus heeft haast. Hij wil vóór het Joodse Pinksterfeest in Jeruzalem zijn. Paulus voelt zich gedreven door de Heilige Geest. Hij wordt er telkens aan herinnerd dat hem zware tijden te wachten staan (Handelingen 20:24). Toch gaat hij. Hij wil getuigen van Gods genade (Handelingen 20:25). Hij gaat nog wel even naar Efeze. Daar op het strand vindt een warm, maar vooral ontroerend afscheid plaats. Iedereen ontraadt Paulus naar Jeruzalem te gaan. Maar Paulus’ besluit staat vast. Zo komt Paulus in het jaar 58 weer in Jeruzalem aan. Daar heeft hij een lang gesprek met de apostelen over het succes van de zending. Daarna wordt hij gearresteerd. Joden uit de provincie Asia die ook in Jeruzalem aanwezig zijn, zien hem en beschuldigen hem ervan dat hij een heiden naar de tempel heeft meegenomen. Ondanks de redevoering die hij ter verdediging houdt, blijft het volk de doodstraf eisen. Romeinse soldaten zijn intussen aangekomen om een dreigend oproer in de kiem te smoren. Wanneer de hoofdman hoort dat Paulus het Romeinse burgerrecht bezit, arresteert hij hem voor zijn eigen veiligheid. 508 In een groot aantal hoofdstukken staat geschreven, hoe Paulus juist door deze arrestatie in staat wordt gesteld om getuigenis af te leggen tegenover de overheden. Eerst voor de Joodse Hoge Raad. Daarna wordt Paulus, vanwege een samenzwering tegen zijn leven, overgebracht naar Caesarea. Paulus heeft zich beroepen op de keizer. In het jaar 60 na Christus wordt Paulus per schip overgebracht naar Rome (Handelingen 27). Zijn wens om overal te mogen getuigen werd zo vervuld. Maar of hij wist dat hij daar zou moeten sterven? Toch denk ik dat ook al zou hij het geweten hebben, dat hij ook dan was gegaan. Tot zijn dood bleef Paulus trouw aan zijn roeping. 509