Bezinningsdienst: “Voor de verandering” Nieuwjaar 2011 BEZINNINGSDIENST op de eerste zondag van 2011 ! Thema: VOOR DE VERANDERING “Wij, zonder geld op reis gegaan en zonder buidel uitgezonden, om te genezen waar wij konden, te zegenen waar and’ren slaan – Te vroeg vertraagde onze voet.. Wij hebben ons te warm genesteld en een weerbarstig fort gemetseld rondom een volk dat trekken moet.” (H.M. van Randwijk) Lezing: Matteus 2:1-11 1 Kolrintiers 1:1-9 Gemeente van Jezus Christus, “Voor de verandering” ik vond dat wel een mooi thema voor de eerste dienst van een nieuw jaar. ‘Waar gaan we in het nieuwe jaar naar toe”zong Wim Kan, maar dat weet het moderamen! Tenminste, dat horen ze te weten! Het is hun taak om te luisteren naar de gemeenteleden, te horen wat er in de kerkenraad leeft, te zorgen dat het hele volk van Ichthus zonder te murmuren, en zonder terug te verlangen naar de vleespotten van Egypte, de weg vindt naar het onbekende, maar het beloofde land! We zijn daar al vanaf september aan het nadenken, en over aan het bidden. Wat is de weg die God ons wijst? Hoe staat het er over 5 jaar voor met Ichthus, met de kerk van God – en wat wordt er van ons verwacht in die tijd daar naar toe? De wijzen uit het oosten gingen langs een andere weg dan hoe ze gekomen waren, En ik denk dat het voor ons niet anders is. Er is geen weg terug naar 2010 en niet naar 1955 toen Ichthus gebouwd werd en je ook nog de Oosterkerk had, en de Zeihuuv kwam. De tijd verandert en we kunnen als kerk niet doorgaan met wat we in een bepaalde tijd deden. Dat is niet eerlijk, ten opzichte van de mensen van deze tijd, 2011, We moeten nú navolgers van Jezus Christus zijn. Je zou je kunnen afvragen, of we nu, in 2011 nog zouden beginnen aan de dingen die we zo gewend zijn en die we proberen vol te houden. Als dat zo is, moeten we het volhouden en ons niet van de wijs laten brengen. Als het niet zo is, moeten we ermee stoppen. We hoeven niet alles te doen omdat we het al lang doen, we moeten die dingen doen die God in onze tijd van ons vraagt en misschien zijn dat wel heel andere dingen. We kunnen tenslotte ook niet alles! Misschien moeten we, net als de wijzen, langs een andere weg verder gaan omdat er Gevaar dreigt,Herodes.. – of we lopen zaken mis die God ons schenken wil op een nieuwe, want – en dat is het mooie! – kerk-zijn is een kwestie van schenken. God schenkt, en wij ontvangen in geloof! Paulus schrijft aan de gemeente van Korinthe: “ik dank God, dat hij u in Christus Jezus zijn genade heeft geschonken. Door hem bent u in elk opzicht rijk geworden.” Van harte welkom, gemeente van na kerstfeest! Ik hoop dat er velen zijn overgebleven die kerst zo uitbundig gevierd hebben. Dat God u geraakt heeft met de verkondiging dat het licht schijnt in de duisternis, dat onze oorsprong bij God is en onze bestemming. Wie kerst gevierd heeft kan niet anders dan vol vertrouwen de toekomst tegemoet gaan, Want: “ God, door wie u geroepen bent om één te zijn met zijn Zoon Jezus Christus, onze Heer, is trouw.” Dat is precies wat de kerk is: door God geroepen mensen, mensen die geraakt zijn door het getuigenis over wat God in Jezus voor ons gedaan heeft en doet, Mensen die de blijdschap kennen die niet met de kerstversiering weer een jaar naar zolder gaat, want het is blijdschap van binnen! Wij zijn geroepen om één te zijn met zijn Zoon, Letterlijk staat daar: wij zijn geroepen tot de gemeenschap van zijn zoon, De koinonia, in het Latijn: de societas. De club van Jezus, maar dat klinkt zo besloten, en dat is de kerk nu juist niet: iedereen is geroepen om erbij te komen, en die club is er niet voor zichzelf maar om de samenleving te veranderen met liefde. Als je gelooft in de macht van een open hand, Als je gelooft dat wat mensen bindt belangrijker is dan wat hen scheidt, Als onrecht dat anderen wordt aangedaan je even boos maakt als wanneer het je zelf betreft, Als je gelooft dat verschillen tussen mensen verrijkend zijn, Als een kind je nog kan ontroeren Als een vreemdeling een broer of zus voor je is, Als je je blijft inzetten voor onderdrukten Dan, ja dan zal volgend jaar vrede brengen, Zal volgend jaar mooi zijn, Gezegend zijn, een heel jaar vol hoop! Maar, en daar lopen wij nu tegenaan, niemand zit op de kerk te wachten en niemand wil die verandering. Herodes vindt het een bedreiging. Regeringen en organisaties vinden het een bedreiging als je op komt voor de zwakken die slachtoffer worden van de sterken. Bij de club van Jezus is iedereen welkom – maar wie wil erbij horen? En hoe houden wij het vol? Paulus geeft zijn antwoord, uit zijn eigen levensverhaal heeft God hem gevonden en vastgehouden. Trouwens ook mooi, Paulus schrift deze brief en noemt in de aanheft ook ene Sosthenes: “van Paulus en van Sosthenes” – wie is dat? In Handelingen wordt verteld hoe Paulus in Korinthe wordt opgepakt en voor de stadhouden Gallio wordt gedaagd, maar die ziet geen reden om hem vast te houden en laat hem gaan, en dan keert de woedende menigte zich tegen Sosthenes, deleider van de synagoge… - die Sosthenes zal het wel zijn, En misschien noemt Paulus hem wel in zijn aanhef, omdat hij zijn lezers wil laten weten: mensen, je bent kerk, je bent een gemeenschap van gelovigen, niet uit jezelf, maar omdat je geroepen bent, zoals sosthenes, die eerst een buitenstaander was, maar nu hoort hij er volop bij. En omdat God je geroepen heeft zal God je ook bevestigen en schragen. In de nieuwe vertaling: Hij is het ook die u tot het einde toe de zekerheid geeft. Het evangelie heeft zijn vaste plek gevonden in Korinthe, een totaal nieuwe gemeente is ontstaan. En God zal ook standvastigheid verlenen in de toekomst. Lettertlijk: God zal het bevestigen. Dat is een juridischne term, dat is een handtekening onder een contract en dan is het rechtsgeldig. Dus in die zin hoeven wij ons geen zorgen over de kerk te maken. “U bent rijk in Christus en het ontbreekt u aan geen enkele Gave van de Geest.” Welke kant moet het op met de kerk? Daarvoor hoeven we ons niet wanhopig af te vragen, het enige wat we moeten doen is naar elkaar luisteren. Ik geloof echt dat God zijn gaven in Ichthus geeft. Dat er mensen onder ons zijn die weten hoe het verder moet. Misschien zijn ze zich daar niet van bewust, daarom moeten wij goedkijken naar wat er gebuert in ons midden: wat draagt vrucht, wat wordt gewaardeerd, waarvan zeggen gemeenteleden: dit het geloof, dit geeft mij kracht? Daar moeten we het van hebben. De wijzen werden gewaarschuwd en Jozef werd gewaarschuwd in een droom. Het woord betekent eigenlijk iets met geld tellen, handelen omdat je voorkennis hebt. Er zijn mensen die van God voorkennis ontvangen, die kunnen ons waarschuwen, de richting wijzen – maar ik weet ook van het kerkelijk leven dat naar die stemmen vaak niet geluisterd wordt. Er gaat zoveel energie en enthousiasme verloren in het kerkelijk gedoe. Mensen van de weg kunnen zich ontpoppen tot mensen van de zitplaats.. En let wel: het gaat niet om het veranderen zelf! Maar er kwam een nieuwe Bijbelvertaling omdat mensen van nu niet meer weten wat melaats is of wat achterklap betekent. En die mensen van 2011 hebben net zoveel recht op het evangelie als mensen voor hen, maar dan wel in hun taal en in hun tijd. Het is een misvatting te denken dat de boodschap van het christendom altijd wel door gaat. OF dat er vanzelf andere vormen ontstaan. Hoe zo? Door wie als wij het niet doen? Alles verandert of we nu handelen of niet, maar God vraagt van ons dat we wel degelijk zelf de toekomst ter hand nemen. 90% van wat aan experimenten wordt gestart mislukt, en toch is het nodig om die 1o% die wel slaagt – dat is in het bedrijfsleven heel gewoon, maar dat moeten we in de kerk nog leren. Leren te leven onder een open hemel. Leren denken vanuit God: Langs een andere weg gaan is langs de weg van de ander gaan, De ander, de naaste; de ander met een hoofdletter. We zouden eens kunnen kijken welke ervaring met veranderingen wij hebben? Wat heeft ons zegen gebracht in de moderne tijd? De afwasmachine, zegt de huisvrouw. Het vliegtuig zegt de zakenman. De graansilo zegt de boer. De ipod zegt de jongere. En de dominee zegt: de beamer. Of: het moderamen en De gemeente als societas Jesu, een gemeenschap van mensen met gaven. Werkelijke verandering is alleen juist als het mensen en gemeenschappen dichter bij God brengt. Een gezonde gemeente is een gemeente van mensen die niet afhaken en het ergens anders of helemaal niet meer proberen, maar mensen die het aandurven om met elkaar onderweg te blijven, in de wetenschap dat verandering iets kost. Het was voor de wijzen waarschijnlijk heel lastig om een andere route uit te stippelen in plaats van de geijkte karavaanweg. Maar kom, een beetje wijze, draait er z’n hand niet voor om! Het is lastig voor een kerk om te reageren op veranderingen die we eigenlijk niet willen, maar kom, een beetje gemeente ontvangt de gave van de Geest, en de Geest leidt de kerk, en de kerk is: ontvangen! Ik denk dat het voor Ichthus heel belangrijk is dat we veranderen op een manier die bij ons past. En dat is: we zijn een gemeenschap. We moeten dus gezamenlijk een beleidsplan maken. En gezamenlijk beslissingen nemen. Dus moet iedereen over de juiste informatie kunnen beschikken, transparant en helder te begrijpen. Ik roep mensen op om dingen niet op je eigen houtje te doen, niet te gaan dwingen. Daarom hebben we op 2 gemeenteavonden gesproken over teamvorming van predikanten. De tweede keer was niets nieuws te melden, en toch was het belangrijk omdat we het wel samen moeten doen, op z’n Ichthus. Kijk nog maar eens naar de engel van de gemeente. Hij staat in de hal. Het is de persoonlijkheid van Ichthus, wat voor soort gemeente zijn we? Maar er is ook een andere engel: de engel van de roeping. Waartoe roept God ons? Welke veranderingen staan ons te wachten, welke uitdagingen geeft God ons de komende jaren? We willen ze open tegemoet zien. Bij elkaar rondkijken wie de richting ziet. Samen biddend en samen als gemeenschap verder. Het aantal is dan niet van belang, dat is nog nooit in de geschiedenis zo geweest. God zal ons bevestigen en schragen. We zijn rijk in de vreugde van Christus: Daar zullen we van getuigen en dat mogen we ontvangen. Ik wens de gemeenschap van Ichthus een gezegend 2011. Amen.